Corrie ten Boom Museum

De Brinkmann-bioscoop was een bioscoop in Haarlem van Wolff Bioscopen. De Brinkmann-bioscoop bood plaats aan 768 personen verdeeld over vijf zalen. De bioscoop richtte zich op populaire films en was de enige overgebleven bioscoop in Haarlem - tot Pathé Haarlem zijn deuren opende. De Brinkmann-bioscoop vertoonde elke dag van de week 's middags en 's avonds films. In de weekenden draaien er zo'n 25 voorstellingen per dag.

De Brinkmannpassage was een winkelpassage in het centrum van Haarlem die in 1982 geopend werd en waarvan de laatste gebruiker in februari 2012 vertrok.

Brinkmann is een bekend grand café dat sinds 1881 aan de Grote Markt in Haarlem is gevestigd. In de jaren dertig van de twintigste eeuw was de zaak uitgegroeid tot een groot complex van uitgaansgelegenheden. Eind jaren zeventig maakte het plaats voor de Brinkmannpassage. Brinkmann is in kleinere vorm als grand café verdergegaan.

Smedestraat 33 is een poort in de Smedestraat in Haarlem en is gebouwd in de tweede helft van de 17e eeuw. Boven het poortje bevindt zich een rond blind venster uit deze tijd. Oorspronkelijk deed het poortje dienst als grensafbakening tussen twee woonhuizen. Toen het deze functie verloor vormt het de toegangspoort tot een woonhuis. Het poortje heeft de status van rijksmonument.

De Grote Markt in Haarlem is een groot plein in het centrum van Haarlem, waaraan een aantal oude een bekende bouwwerken liggen, zoals de Grote of Sint-Bavokerk (ruim 80 meter hoog) en het stadhuis. De Grote Markt heette vroeger ‘t Sant. Die naam stamt uit een tijd dat de markt nog ongeplaveid was. Er staat een belangrijk Haarlems symbool; Loutje, het standbeeld van Laurens Janszoon Coster, een pionier op het gebied van de boekdrukkunst die in het verleden in Nederland vaak als de uitvinder ervan werd gezien. Coster zou hebben gewoond aan de Grote Markt 23. Aan de noordzijde bevindt zich sinds 1881 het bekende grand-café Brinkmann, dat in de jaren dertig was uitgegroeid tot een groot conglomeraat van uitgaansgelegenheden, waaronder de bioscoop Rembrandt Theater. Echter moest dit geheel eind jaren zeventig plaatsmaken voor de Brinkmannpassage. Hierin kwam onder meer de Brinkmann-bioscoop te zitten. Sinds de eeuwwisseling kreeg deze passage het steeds moeilijker en de laatste gebruiker verliet de passage in 2012. Delen van de passage zijn in gebruik genomen door Sissy-Boy en destijds de grootste Nederlandse vestiging van de The Sting. De rest van de Brinkmann-passage wordt sinds 2020 verbouwd tot woningen. Een andere bioscoop was gelegen aan de Grote Markt 25. Als laatste bevond zich daar vanaf 1955 het Studio Theater. Deze bioscoop sloot in 1985 en kreeg daarna de bestemming van een café.

Haarlem-Centrum is een stadsdeel van de stad Haarlem en valt samen met de enige wijk in dit stadsdeel de Oude Stad, Dat in de volksmond simpelweg "de Stad" wordt genoemd. Het stadsdeel heeft 13.830 inwoners en bestaat uit vijf buurten, waaronder de historische binnenstad en de Stationsbuurt, waar het grootste station van de stad is gelegen. De Oude Stad, die omringd is door grachten en singels, wordt gekenmerkt door vele oude straatjes en monumenten.

Het stadhuis van Haarlem bevindt zich op de Grote Markt. Op dezelfde locatie stond eerder een jachtslot van de graven van Holland en het door Floris V in 1296 gestichte Dominicanenklooster. Het jachtslot, dat dienstdeed als militair en bestuurlijk centrum, werd in de 14de eeuw door brand verwoest. Het stadhuis, een rechthoekig gebouw bestaande uit het Zaalgebouw en de Gravenzaal, met kantelen en een toren, werd in 1370 op dezelfde plaats opgericht. In de eeuwen daarop werden diverse verbouwingen uitgevoerd. De stadhuistoren werd tussen 1465 en 1468 opgetrokken, maar in 1772 afgebroken en pas in 1913 herbouwd. Na de opheffing in 1578 van het Dominicanen- of Jacobijnenklooster werden de kloostergebouwen en het pandhof in het stadhuiscomplex geïntegreerd. De tweebeukige kloosterkerk werd in 1579 gesloopt. Tussen 1622-1630 werd een nieuwe vleugel in de Hollandse renaissancestijl gebouwd naar ontwerp van Lieven de Key. De stadhuisgevel werd in de periode van 1630-1633 in classicistische stijl vernieuwd. In 1764 werd een nieuwe vleugel, de Weeskamer genoemd, aan de Koningstraat opgericht. Een grote uitbreiding vond in de jaren 1885-1891 aan de kant van de Koningstraat en Jacobijnenstraat plaats. In de hal van het stadhuis hangt een gedenkbord, geschilderd door Han Bijvoet, ter herinnering aan de tien mensen die na de aanslag op Alois Bamberger in 1943 werden gefusilleerd. De Gravenzaal is toegankelijk tijdens open monumentendagen en voor huwelijken. Er hangen 19 panelen met in totaal 32 graven en gravinnen van Holland, deze zijn omstreeks 1493 geschilderd voor het Karmelietenklooster aan de Grote Houtstraat.

Het Hofje van Oorschot is een Haarlems hofje, dat dateert uit 1769 en zich in het centrum van Haarlem bevindt, aan de Kruisstraat nr. 44, op de hoek met Krocht. Het Hofje van Oorschot is gebouwd in 1769 uit de nalatenschap van de Amsterdamse koopman Wouterus van Oorschot (1704-1768). Hij liet een bedrag na van 20.000 gulden, dit bleek onvoldoende om het hofje te realiseren. Uiteindelijk hebben de Staten van Holland 20.000 gulden bijgelegd en kon het hofje gebouwd worden. De bouw van het hofje had nogal wat voeten in de aarde. Aan de overzijde van het te bouwen hofje woonden twee rijke stadsbestuurders die zich bemoeiden met de bouw. De bestuurders eisten dat er een mooie tuin aangelegd zou worden die afgesloten moest worden met een hek in rococostijl. De keus viel op rococostijl omdat ook de huizen van de bestuurders in die stijl waren gebouwd. Door de eisen van de bestuurders was de nalatenschap van Wouterus van Oorschot onvoldoende om het hofje te bouwen en zag het ernaar uit dat het hofje er niet zou komen, wat ook precies de bedoeling van de bestuurders was. Ondanks de bezwaren van de bestuurders, ging het stadsbestuur akkoord met de bouw van het Hofje van Oorschot. De Staten van Holland legden 20.000 gulden bij om een hofje te laten bouwen dat 'een sieraad voor de stad zou zijn'. De bouw startte in 1769. Het hofje van Oorschot was bedoeld voor arme vrouwen van 50 jaar en ouder die lid waren van de hervormde gemeente. Het hofje is gebouwd rond een binnentuin, sinds 1973 staat in de tuin van het hofje een bronzen beeld van Eva (van Adam en Eva). Eva is ontworpen door beeldhouwer Johan Limpers. Het beeld stond van 1947 tot 1967 in het Kenaupark te Haarlem, vanwege vernielingen verhuisde Eva naar het Frans Halsmuseum. In 1973 kreeg het beeld, na restauratie, een plek in het Hofje van Oorschot tot het beeld in 1987 gestolen werd. De weduwe van Johan Limpers was nog in bezit van een model van Eva en er werd een replica gemaakt. De replica werd teruggeplaatst in het hof. Het Hofje van Oorschot is anno 2024 gesloten voor publiek.

De Krocht is een straat in het centrum van Haarlem. De korte straat en kleine vernauwing vormt een verbinding tussen de Kruis- en Smedestraat, onderdeel van de Rode Loper, en de Nieuwe Groenmarkt. Tevens komen de Lange Margarethastraat, Zoetestraat, Ursulastraat en de Barteljorisstraat uit op de Krocht. Het straatje - dat ook gezien kan worden als een smal plein - is onderdeel van het regionaal fietsnetwerk dat van het Station Haarlem via de Zijlstraat naar de Gedempte Oude Gracht loopt. De naam van de straat is afkomstig van het woord croft, dat zoiets betekent als; klein stuk wei- of bouwland of akker. Op de hoek met de Lange Margarethastraat werd in 1876 de hogereburgerschool voor meisjes gebouwd. Aan deze HBS studeerde ook de Nederlandse archivaresse Gerda Hendrika Kurtz. Op de hoek met de Kruisstraat staat het Hofje van Oorschot. Op de plek van dit hofje stond tot en met 1768 het Heilige Geesthuis.

De Hoofdwacht aan de Grote Markt 17 van Haarlem is een van de oudste monumenten van Haarlem. De aanduiding hoofdwacht verwijst naar de functie die het waarschijnlijk 13e-eeuwse gebouw vanaf de 18e eeuw had voor de schutterij die als stadwacht fungeerde. Het gebouw is een rijksmonument.

De Verweyhal is een voormalige herensociëteit van Trou moet Blijcken aan de Grote Markt en Grote Houtstraat in Haarlem en maakt tegenwoordig deel uit van Museum De Hallen. Het pand is uitgevoerd in neoclassicistische stijl: eind 19e eeuw in de mode, maar later verguisd. In de eerste helft van de 20e eeuw was er veel kritiek op het gebouw. Het werd veel te groot en pompeus gevonden. ’Een voorwerp van algemene verachting’, zo luidde de omschrijving van de deftige herensociëteit. ’Een weinig geslaagde blokkendoos’ werd het pand genoemd in 1947 door rijksbouwmeester Gijsbert Friedhoff, die het pand wilde afbreken en vervangen door traditionele gevels. In de jaren zeventig trad er een verandering op in de meningen over het gebouw en waren er voor het eerst weer waarderende woorden over te horen. Inmiddels is het pand een monument.

Het standbeeld van Laurens Janszoon Coster is een gedenkteken in de Nederlandse stad Haarlem. Het beeld wordt door de inwoners Lautje genoemd.