Winkel van Sinkel (Utrecht)

Blijdenstein, ook wel onder meer Bleyesteijn, De Toelast of Het houten been genoemd, is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis aan de Oudegracht 156 is destijds gebouwd ter hoogte van de handelswijk Stathe, mogelijk in de 13e eeuw. De eerste vermelding dateert uit 1366. Gaandeweg de geschiedenis is het huis verbouwd, de voorgevel is daarbij gewijzigd. Voorname families woonden in Blijdenstein, het fungeerde ook als herberg (De Toelast). In 1587 kocht Catharina van Leemput, dochter van Trijn van Leemput, samen met haar man Blijdenstein. Tsaar Peter de Grote logeerde in 1697 een paar dagen in het pand. Op 14 december 1743 werd het pand met huysinge met een mergen warmoesiersland gekocht door Jan Spruit van De Roomsche Catholyken Aalmoesierskamer. Na diens overlijden in 1824 door de familie verkocht In 1824 kocht de manufacturenhandelaar Sinkel het pand en in de jaren erna naastgelegen panden zoals het oude St. Barbara- en St. Laurensgasthuis. Na grootschalige sloop kreeg Blijdenstein vervolgens de huidige Winkel van Sinkel als naburig bouwwerk. Na in gebruik te zijn geweest als tapijtwinkel begonnen in 1909 twee exploitanten de bioscoop Flora in Blijdenstein en verbouwden het pand. In 1950 wordt de bioscoop hernoemd naar Camera. In 1959 werd deze uitgebreid met het naburige pand (Oudegracht 154) waarin bioscoop Studio werd gevestigd. Wolff Bioscopen exploiteerde beide bioscopen. In 2015 sloten ze. Na een grondige verbouwing krijgen beide voormalige bioscooppanden een winkelfunctie op de begane grond.

De Utrechtse stadskraan was een kraan in de Utrechtse binnenstad waarmee vanaf de middeleeuwen tot in de 19e eeuw goederen in en uit schepen werden geladen. In 1837 begaf deze kraan het, waarna een nieuwe stadskraan ter hoogte van de Weerdsluis werd gebouwd.

De Bezembrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De brug overspant de Oudegracht.

Het wed van de Ganzenmarkt naar de Oudegracht is gelegen in de Nederlandse stad Utrecht. Het betreft een schuinoplopende weg, een wed, die vanaf de werf aan de Oudegracht uitkomt op de Ganzenmarkt ter hoogte van nummer 14. Via de zo'n 40 meter lange weg werden goederen aan- en afgevoerd. Volgens E.J. Haslinghuis dateert de eerste aanleg van het wed uit de 14e eeuw. Het wed is gaandeweg gedeeltelijk overkluisd. Het tunnelgedeelte is uitgevoerd in baksteen met een korfboog. In de tunnel bevindt zich een verbinding met de kelders van het stadhuis. Van 1402 tot 1837 stond bij het wed de grote stadskraan. Ook bevond zich hier de waag in het pand Keyserrijk. In 1928 werd het wed op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst. In 1967 volgde de waardering als rijksmonument. In het kader van het kunstproject Trajectum Lumen werd het wed in 2010 voorzien van een kleurrijke lichtinstallatie.

Huis Pallaes is een stadskasteel in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Huis Pallaes verrees als groot stenen huis in het tweede kwart van de 13e eeuw aan de Ganzenmarkt 4-6. Het stadskasteel zonder weerbaar karakter is destijds gebouwd op een 16 meter breed perceel. Het hoofdgebouw is 9 meter breed en 27 meter diep. Tot het perceel behoort nog een zijhuis. De oorspronkelijke indeling bestaat uit drie bouwlagen met meerdere kelders. Vandaag de dag heeft het een plat dak. In de 20e eeuw is Huis Pallaes diverse malen ingrijpend verbouwd.

Groenewoude of Groot Groenewoude is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis is in de 13e eeuw aan de Oudegracht 151 gebouwd ter hoogte van de handelswijk Stathe op een oppervlak van circa 25 meter diep bij 9 meter breed. Het oorspronkelijke huis was zo'n 20 meter hoog, volledig onderkelderd met daarboven vijf bouwlagen en nog een hoge zolder onder een grote kap. Een weergang en kantelen hoorden ook bij de oorspronkelijke opzet. Gaandeweg de eeuwen is het gebouw grotendeels gewijzigd. Vooral in de 19e eeuw is het fors verbouwd en werd onder meer de voorgevel vervangen en het bovenste deel van het huis gesloopt. De zijmuren en kelder dateren nog uit de middeleeuwen. Aangrenzend op huisnummer 153 bevond/bevindt zich Klein Groenewoud, met daarnaast Kleine Groenewoud of Kamerik.

Theater Kikker is een theater aan de Ganzenmarkt in de binnenstad van Utrecht. Het theater heeft twee zalen waarin een mengeling aan eigentijds toneel en moderne dans ten uitvoering gebracht wordt. Kikker werkt veel met vrijwilligers.

De Vinkenburgstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze begint bij de Bakkerbrug over de Oudegracht en eindigt zo'n 100 meter verder op de Neude. De straat bestond reeds omstreeks 1300. Waarschijnlijk is ze vernoemd naar het geslacht Vinck dat hier woonde. Tussen 1550 en 1650 is de straat aan beide zijden verbreed. In 1891 is de naam Vinkenburgsteeg gewijzigd in de huidige straatnaam. Anno 2013 staan in de Vinkenburgstraat acht panden op de monumentenlijst. In 2017 werd, hoewel deels verguisd, de Neudeflat daaraan toegevoegd. Nummer 19 is een rijksmonument dat rond 1838 is ontworpen als koetshuis voor de nabijgelegen Winkel van Sinkel. Willem Wagenaar had in de Vinkenburgstraat tussen 1928 en 1934 de galerie NORD. Sinds omstreeks het jaar 2000 is in de bestrating de Walk of Fame aangebracht.

De Oudegracht is de bekendste gracht in de Nederlandse stad Utrecht. De ongeveer twee kilometer lange gracht is te beschouwen als het verbindingsstuk tussen de Kromme Rijn en de Vecht en doorsnijdt de gehele binnenstad van zuid naar noord. Eeuwenlang is zij de hoofdader van de stad geweest. Het systeem van werven en werfkelders van de Utrechtse Oude- en Nieuwegracht is op deze schaal uniek in de wereld. In 2008 was er sprake van een voordracht van het grachten-, bruggen- en wervenstelsel voor de werelderfgoedlijst van UNESCO, maar zo'n nominatie heeft nog niet plaatsgevonden.

De Neudeflat is een flatgebouw aan de Vinkenburgstraat (Neude) in de Nederlandse stad Utrecht. De toren is ontworpen door architect H.A. Maaskant en werd opgeleverd in 1961. Het gebouw is een voorbeeld van de nieuwe zakelijkheid die Utrecht ook Hoog Catharijne en de demping van een deel van de singels opgeleverd heeft. Met een hoogte van 62 meter en zestien verdiepingen was het destijds de hoogste kantoortoren van Nederland. De toren werd in de beginjaren onder meer Drakenburgh genoemd, een verwijzing naar het naastgelegen middeleeuwse stadskasteel Drakenburg. Het torengebouw is niet onderheid omdat naastgelegen bouwwerken zoals het voormalig Hoofdpostkantoor daarmee dreigden in te storten. Met behulp van grondverdichting en een grote betonnen funderingsplaat werd de basis gelegd voor de toren. Door middel van glijbekisting verrees de toren met zijn kern uit gewapend beton vervolgens in circa twee weken tijd op hoogte. De gevels bestaan deels uit natuursteen met een vliesgevel van metaal en glas. Aan de buitenzijde van de toren bevinden zich betonnen poten. In de loop der decennia bleef een zekere weerstand tegen de toren bestaan en werd meermaals gepleit voor sloop. In 2017 werd het gebouw aangewezen als gemeentelijk monument.

Het stadhuis van Utrecht is gevestigd in een complex van gebouwen aan de Stadhuisbrug, die de Oudegracht overspant, in de Nederlandse stad Utrecht. Het huidige complex is het resultaat van talloze verbouwingen door de eeuwen heen.

De Ganzenmarkt is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Aan de westzijde begint de straat bij de Winkel van Sinkel aan de Oudegracht ter hoogte van de Stadhuisbrug. De straat loopt tot de Minrebroederstraat en Korte Minrebroederstraat. Een zijstraat van de Ganzenmarkt is de Schoutenstraat. Vermoed wordt dat de rivier de Rijn vroeger langs de Ganzenmarkt liep. Vanaf de middeleeuwen verrezen hier bijzondere bouwwerken zoals stadskasteel Compostel, huis Pallaes, huis Keyserrijk met de stadswaag en een stadskraan met een overkluisd wed. Op de markt werd er gevogelte verhandeld. De kunstschilder Joost Cornelisz. Droochsloot wijdde rond 1615 een stadsgezicht aan de Ganzenmarkt en omgeving. Noemenswaardige andere gebouwen op de Ganzenmarkt zijn onder meer de Ubica-panden en Theater Kikker. Van 1908 tot 1982 was de winkel en fabriek van wetenschappelijke instrumenten J.C.Th. Marius hier gevestigd.