Tuileries (metrostation)

Het Tuilerieënpaleis of kortweg de Tuilerieën (Frans Palais des Tuileries of les Tuileries), was een paleis in Parijs op de rechteroever van de Seine dat bestond van de 16de tot de 19de eeuw en meermalen de residentie van koningen en staatshoofden was. Het paleis had een lengte van 266 meter. Met het nabijgelegen Louvre, waarmee het eerst door één, later door twee galerijen verbonden werd, vormden de Tuilerieën het grootste paleiscomplex van Europa. De galerijen met de twee paviljoenen die aan de uiteinden van het paleis stonden, zijn blijven bestaan. Ze vormen nu het meest westelijke deel van het Louvre. Het paleis zelf, dat zich tussen beide paviljoenen uitstrekte, is volledig verdwenen. De naam leeft voort in de aanliggende Jardin des Tuileries. De Axe historique, de rechte lijn van lanen door het westen van Parijs, liep dwars door het midden van de Tuilereën.

De École du Louvre is een openbare instelling voor hoger onderwijs in Frankrijk, gevestigd in Parijs, in het Paleis van het Louvre, waar kunstgeschiedenis wordt onderwezen. De instelling werd in 1882 opgericht in een vleugel van het Louvre en was aanvankelijk bedoeld om archeologie, milieu en kunst te studeren. In 1920 werd zij echter uitgebreid tot het hele gebied van de kunstgeschiedenis, dat ook vandaag nog de basis vormt van de kunststudies. Het is organisatorisch en administratief afhankelijk van het Franse ministerie van Cultuur en is sinds 1997 een overheidsorgaan.

De Arc de Triomphe du Carrousel is een triomfboog vlak bij het Louvre in Parijs en wordt ook wel de Petit Arc de Triomphe genoemd, ter onderscheid van de veel grotere en bekendere Arc de Triomphe (de l'Étoile), die ook in Parijs staat. De triomfboog staat op de Place du Carrousel, zo genoemd omdat hier vroeger een plek was voor paardendressuur.

Het Musée de la Publicité is een museum in Parijs gewijd aan de geschiedenis van reclame. Het museum werd in 1978 geopend als het Musée de l’Affiche. Het museum bezit rond 50.000 posters en affiches uit de periode vanaf de 18e eeuw tot de Tweede Wereldoorlog, nogmaals 50.000 sinds de jaren 1950, meer dan 20.000 reclamefilms, meer dan 30.000 advertenties uit kranten en tijdschriften en een collectie reclameberichten voor radio. Het is gevestigd in de vleugels Rohan en Marsan van het Louvre en is tegenwoordig onderdeel van het museum Les Arts Décoratifs. Het museum presenteert zowel tijdelijke en roterende exposities als een permanente collectie.

De Pont Royal is een brug over de Seine in Parijs. Na de Pont Neuf en de Pont Marie is dit de oudste brug van de stad. De brug is 110 meter lang en 16 meter breed. De naam verwijst naar koning Lodewijk XIV.

Parijs (Frans: Paris) is de hoofdstad en regeringszetel van Frankrijk. De stad wordt doorsneden door de rivier de Seine. Parijs zelf telde op 1 januari 2020 2.145.906 inwoners, daarbij de banlieues, het geheel van de voorsteden en forensensteden, niet meegerekend. Er woonden in 2014 in de hele agglomeratie, in la Métropole du Grand Paris, meer dan 10 miljoen mensen. Parijs ligt in de regio Île-de-France. De eerste nederzettingen omstreeks het begin van de christelijke jaartelling lagen aan de oever van de Seine, maar het Île de la Cité werd daarna ook al snel bebouwd. Parijs en banlieues hebben in hun groei vele ooit zelfstandige dorpen geabsorbeerd. In Europa was Parijs al vroeg een centrum van cultuur. In de stad komen vele handelsroutes samen. Al in de 10e eeuw, toen de Notre Dame en een aantal abdijen werden gebouwd, was Parijs een van de belangrijkste steden van Frankrijk, en daarnaast een belangrijke plaats voor het christendom. Sinds de 13e eeuw nemen vooral onderwijs, kunst en recreatie er een centrale plaats in. Zo behoorde de (na 1970 opgesplitste) Universiteit van Parijs met die van Bologna en Oxford tot de belangrijkste onderwijsinstellingen in de middeleeuwen. De universiteit geniet aanzien en wordt gezien als een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld. Deze ontwikkeling is mede het gevolg van de eeuwenlang binnen de monarchie en later republiek Frankrijk gevoerde centralistische politiek, die grote betekenis aan de hoofdstad toekende. Sinds de jaren 1960 wordt het politieke beleid binnen Frankrijk gekenmerkt door decentralisatie en deconcentratie, waardoor er iets meer evenwicht binnen de landsgrenzen is ontstaan. In de tweede helft van de 19e eeuw vond een grootschalige verbouwing van de stad plaats onder leiding van Georges-Eugène Haussmann. Deze liet brede boulevards en parken aanleggen. Het overgrote deel van de bebouwing werd vervangen door uniforme appartementsgebouwen in crêmekleurige kalksteen die de stad haar typerende uiterlijk heeft gegeven. De stad is internationaal georiënteerd en trekt jaarlijks grote aantallen toeristen.

Het Musée des Arts Décoratifs is een Frans museum voor toegepaste kunst en design. Het museum werd 29 mei 1905 geopend in de westelijke vleugel van het Louvre. Het museum heeft een collectie van ongeveer 150.000 voorwerpen, waarvan 6000 worden gepresenteerd aan het publiek. Zij is onderverdeeld in vijf chronologische afdelingen (onder andere middeleeuwen, Art Nouveau, Art deco, Hedendaags) en vijf thematische afdelingen (grafiek, sieraden, speelgoed, behang en glas).

Station Musée d'Orsay (Frans: Gare du Musée d'Orsay) is een spoorwegstation aan de historische spoorlijn Quai-d'Orsay - Paris-Austerlitz, in 1979 verlengd met de indienstname van een ondergronds verbindingstraject tussen de voormalige kopstations Gare des Invalides en Gare d'Orsay. Het ligt in het 7e arrondissement van Parijs.

Gare d'Orsay (station van Orsay) was een spoorwegstation in Parijs van 1900 tot 1939. De naam verwees naar de kade waar het gebouw aan lag, de Quai d'Orsay. In het stationsgebouw is sinds 1986 het Musée d'Orsay gevestigd. Het station lag in het 7e arrondissement, aan de linkeroever van de Seine. Het was een kopstation van meerdere spoorlijnverbindingen met het zuiden van Frankrijk. Sinds 1979 ligt hier ondergronds een station met vier sporen voor de RER C-treinen, het Gare du Musée d'Orsay. Het gebouw werd ontworpen door de Franse architect Victor-Alexandre Laloux (1850-1937) voor de Compagnie du chemin de fer de Paris à Orléans (PO), en werd gebouwd tussen 1898 en 1900. Op deze locatie stond eerder het Palais d'Orsay (1810), dat tijdens de revolutie van 1871 in brand werd gestoken en daarna niet meer werd herbouwd. Gare d'Orsay werd in 1900 geopend en was in eerste instantie bedoeld voor de bezoekers van de Exposition Universelle van dat jaar. Verder moest het de toegankelijkheid binnen Parijs verbeteren; voor de PO lag hun voormalige Parijse terminus, de Gare d'Austerlitz te excentrisch. Het gebouw werd ontworpen om de kundigheid van Frankrijk uit te stralen. Omdat het traject vanaf Gare d'Austerlitz grotendeels ondergronds lag was stoomtractie niet mogelijk. De treinen reden tot Gare d'Austerlitz onder stoom en werden vervolgens door elektrische locomotieven naar Gare d'Orsay gereden. Het interieur van het station kon daarom zeer rijk worden gedecoreerd zonder angst voor beschadiging door stoom en rookgassen. Vanaf 1920 werden verschillende plannen ontwikkeld voor het verlengen van het traject naar het westen. Tot uitvoering kwam het echter niet. In 1939 werd het station gesloten.

Het Musée d'Orsay in Parijs is een kunstmuseum dat de geschiedenis van de westerse kunst tussen 1848 en 1914 bestrijkt, met een sterk accent op de 19e-eeuwse Franse kunst. Het museum bezit een vermaarde verzameling impressionistische werken. Ook herbergt het museum beeldhouwkunst en toegepaste kunst. Het museum maakt deel uit van de Réunion des musées nationaux et du Grand Palais des Champs-Élysées.

Pyramides is een station van de metro in Parijs langs de metrolijnen 7 en 14 in het 1e arrondissement.

Het Café de la Régence (1688-1910) was een Parijs café dat een ruime eeuw het absolute centrum van het schaakspel in Frankrijk en Europa was. De meest getalenteerde en bekende schakers uit die periode hebben er gespeeld. Behalve voor het schaken was dit café het ontmoetingspunt voor schrijvers, filosofen en kunstenaars. Het schaken vormde hierbij de belangrijkste vorm van recreatie, hoewel er ook gedamd, gebiljart en gedominood werd. De serieuze schakers speelden meestal in de Cercle des Échecs, een ruimte op de eerste verdieping van het café, alwaar ook de belangrijke schaakevenementen gehouden werden. Café de la Régence was gelegen in het 1e arrondissement, een wijk met een druk uitgaansleven waar heden nog veel historische gebouwen, waaronder het Palais-Royal en cafés, met een lange geschiedenis staan.