Sant'Eligio dei Ferrari

De Boog van Janus (Italiaans:Arco di Giano, Latijn:Ianus Quirinus) is een Romeinse triomfboog uit de vierde eeuw in Rome. De Boog van Janus is gebouwd rond 356 n.Chr. in opdracht van keizer Constantius II ter ere van zijn vader Constantijn de Grote. De oorspronkelijke naam was dan ook Arcus divi Constantini, de boog van de vergoddelijkte Constantijn. Janus was de Romeinse god van de poorten en bruggen, maar deze naam voor de boog is pas na de Romeinse tijd bedacht. De boog is gebouwd in het Velabrum, de vallei tussen de belangrijkste heuvels van Rome, de Capitolijn en de Palatijn. Het Velabrum vormde de belangrijke verbinding tussen het Forum Romanum en het Forum Boarium. De Boog van Janus stond waarschijnlijk op een kruising van vier wegen en kon zo als overdekte handelsplaats gebruikt worden. Direct onder de boog stroomt de Cloaca Maxima, het antieke riool van Rome. De Boog van Janus is een zogenaamde quadrifrons-triomfboog, met vier gelijke zijden. Het is de enige van dit type in Rome die bewaard is gebleven. De boog is gebouwd op een vierkante basis van 12 meter en is ongeveer 16 meter hoog. De boog is gebouwd uit baksteen en bekleed met marmer, dat afkomstig was van oudere monumenten. In alle vier de zijden zijn twee rijen met halfronde nissen aangebracht, 48 in totaal, waar ooit beelden instonden. Iedere nis werd vroeger geflankeerd door twee kleine zuilen, een kenmerkend stijlelement uit de vierde eeuw. De sluitstenen van de vier bogen waren versierd met goddelijke figuren. Op de noordelijke en oostelijke zijden zijn nog de afbeeldingen van de godinnen Minerva en Roma te zien. In de middeleeuwen werd de Boog van Janus ingebouwd in een fort voor de familie Frangipani en op het dak van de boog werd een toren gebouwd. In 1827 werd het fort afgebroken en de boog in oorspronkelijke staat hersteld. Samen met de middeleeuwse toren werd echter ook de oorspronkelijke attiek per ongeluk verwijderd. Ter vervanging is nu een laag piramidevormig dak geplaatst.

De Boog van de geldwisselaars (Latijn: Arcus Argentariorum) (Italiaans: Arco degli Argentari) is een kleine ereboog ter ere van keizer Septimius Severus in Rome.

De Area sacra di San Omobono is een belangrijke archeologische opgravingsplaats in Rome.

De Tarpeïsche rots (Lat. Tarpeium saxum of rupes Tarpeia) was een hoge en steile rots aan de zuid-westkant van de Capitolijnse heuvel in Rome waar onder andere verraders vanaf werden gegooid. De rots was volgens een verhaal dat onder andere door Livius (I, 11) wordt verteld, genoemd naar Tarpeia, die haar vaderstad had verraden door gewapende Sabijnen de burcht binnen te laten. Volgens de Twaalftafelenwet kon men van de Tarpeïsche rots af gegooid worden voor het afleggen van valse getuigenissen (8, 23) en diefstal plegen als niet-vrij man (8, 14). Als andere vergrijpen waarvoor men deze straf kon krijgen, worden genoemd: verraad tegenover zijn eigen meester, incest, overlopen naar de vijand of vluchten, landverraad en incest als Vestaalse maagd. De uitvoering van de straf was in handen van tribunen of tribunen en consuls. De laatst bekende executie vond plaats in 43 n.Chr., daarna werd deze straf verboden. Tegenwoordig is van de hoge rots met moeite nog iets te zien, vanwege de overdadige begroeiing die het zicht belemmert. Op deze plaats loopt nu ook de Via Monte Tarpeo van de Capitolijnse heuvel naar het Forum Romanum. Met een donatie van modehuis Gucci is er door de gemeente Rome een herstelplan ontwikkeld om de rots weer in zijn oude glorie te herstellen.

Het Forum Boarium is een oud marktplein in Rome. Het is het oudste forum van Rome en ligt op het kruispunt van enkele belangrijke wegen uit de oudheid.

De Tempel van Portunus (Latijn:Templum Portuni) is een Romeinse tempel uit de 1e eeuw v.Chr. in Rome.

De Tempel van Jupiter Optimus Maximus (Latijn:Aedes Iovis Optimi Maximi Capitolina), Nederlands; de beste en grootste Jupiter, was de belangrijkste en een van de grootste tempels in het oude Rome. De tempel was gebouwd op de Capitolijn en werd daarom ook wel Tempel van Jupiter Capitolinus genoemd. In de tempel waren drie aparte cellae: in de centrale cella werd Jupiter vereerd en aan weerszijden daarvan waren twee kleinere cellae voor zijn vrouw Juno en zijn dochter Minerva. Deze drie heiligdommen vormden zo de Capitolijnse drie-eenheid. Voor de trap van de tempel stond het grote Altaar van Jupiter (ara Iovis), waar de offers gehouden werden. De Tempel voor Jupiter was het eindpunt voor de zegevierende generaals die een triomftocht mochten houden en het was de plaats waar de profetische Sibyllijnse boeken werden bewaard.

Het Forum Holitorium is een oud marktplein in Rome. Dit is de plaats waar in de Romeinse tijd groente, kruiden en olie werden verhandeld.

De Tempel van Hercules Victor (ook wel de Tempel van Hercules Olivarius genoemd) is een antieke tempel uit de 2e eeuw v.Chr. in Rome. De ronde tempel die op de huidige Piazza Bocca della Verità staat, het vroegere Forum Boarium, is dankzij een inscriptie geïdentificeerd als de Tempel van Hercules Victor ('Hercules de overwinnaar'). De tempel werd vroeger onterecht Tempel van Vesta genoemd, vanwege de uitzonderlijke ronde vorm die hij deelt met Tempel van Vesta op het Forum Romanum. Hercules werd al vroeg vereerd op het Forum Boarium met een aan hem gewijd altaar, de Ara Maxima. Als mythische reden werd daarvoor gegeven dat hij daar niet ver vandaan de reus Cacus had verslagen nadat deze zijn runderen had gestolen. Maar Hercules werd ook algemeen vereerd door de Romeinen als de god van de winst en de kooplieden. In de vierde-eeuwse beschrijving van de 14 districten van Rome wordt hij Hercules Olivarius genoemd, de patroonheilige van het gilde van olearii (olijfoliehandelaren). Deze naam hangt samen met het feit dat de tempel eind 2de eeuw v.Chr. werd gesticht door de koopman Marcus Octavius Herrenus, die zijn rijkdom waarschijnlijk te danken had aan de olijfoliehandel. De Tempel van Hercules Victor is nog altijd in uitstekende staat, onder andere doordat het gebouw in de middeleeuwen als kerk werd gewijd: eerst in 1132 aan Santo Stefano delle Carrozze en in de 17de eeuw aan Santa Maria del Sole, naar aanleiding van de vondst van een Mariabeeld in de Tiber dat een zonnestraal zou hebben uitgezonden. Recente restauratiewerkzaamheden hebben de tempel in haar oorspronkelijke uitzicht hersteld. Dit is zelfs het oudst bewaard gebleven marmeren gebouw in Rome. Het cirkelvormige gebouw staat op een fundering van tufsteen; het heeft een rond podium met treden eveneens van tufsteen; een colonnade van twintig Korinthische zuilen (waarvan er één ontbreekt) werd in een concentrische ring rond de cilindrische cella geschikt. De muur van de cella is aan de buitenzijde bedekt met marmer en aan de binnenzijde met travertijn. Al deze elementen ondersteunden oorspronkelijk een dak en een architraaf, die verdwenen zijn. De ingang bevindt zich op het oosten. In de tempel is een blok marmer bewaard gebleven dat naar men aanneemt het cultusbeeld droeg. Daarop staan de naam van de godheid en de naam van de Griekse beeldhouwer: Scopas de jongere. Een verguld bronzen standbeeld van Hercules dat tijdens het pontificaat van paus Sixtus IV (1471-1484) werd teruggevonden op het Forum Boarium en nu is opgesteld in het Palazzo dei Conservatori van de Capitolijnse Musea, stelt waarschijnlijk het cultusbeeld voor.

De Porta Carmentalis was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome.

De Basilica di Santa Maria in Cosmedin is een basiliek in Rome. De driebeukige basiliek is in de 6e eeuw gebouwd op resten van een antiek gebouw, vermoedelijk de Ara Maxima Herculis. In de 8e eeuw werd de kerk door Paus Adrianus I aan Oost-Romeinse Grieken geschonken die gevlucht waren voor het iconoclasme. In deze periode is de basiliek uitgebreid met per schip een apsis. Uit deze tijd komt ook de met leeuwen versierde bisschopstroon. Onder Paus Calixtus II (12e eeuw) werd de kerk verder verbouwd en werden de voorhal, campanile toegevoegd evenals cosmatenkunst in het interieur. In de barokperiode werd het interieur van de kerk wederom aangepast, maar de toevoegingen uit deze periode zijn eind 19e eeuw weer verwijderd waardoor de kerk nu een gaaf 12e-eeuwse indruk maakt. In het voorportaal hangt de beroemde Bocca della Verità. Dit is een antieke marmeren schijf, met de afbeelding van een riviergod. Volgens een oude legende bijt de afgebeelde god de hand af van eenieder die zijn hand in de mond van de god doet en een leugen uitspreekt. Duizenden toeristen per jaar bezoeken de kerk om de legende op waarheid te testen.

La Bocca della Verità (Nederlands, De Mond der Waarheid) is een beroemde gebeeldhouwde afbeelding van een menselijk hoofd (mascaron) bij de Piazza Bocca della Verità in Rome. Het hoofd is afgebeeld op een grote marmeren schijf die stamt uit de Romeinse oudheid en vermoedelijk als onderdeel van een fontein of putdeksel gebruikt was. Het gezicht stelt waarschijnlijk een riviergod voor. Sinds de 17e eeuw staat La Bocca della Verità opgesteld in het voorportaal van de kerk Santa Maria in Cosmedin. De Mond der Waarheid staat bekend als een eeuwenoude leugendetector. Een middeleeuwse legende vertelt dat van ieder die zijn hand in de mond steekt en een leugen spreekt zijn hand afgebeten zal worden. De Bocca is beroemd geworden met de film Roman Holiday uit 1953 waarin Joe, acteur Gregory Peck, zijn hand in de mond steekt en vervolgens doet alsof hij zijn hand echt verliest. Zijn tegenspeelster Audrey Hepburn schrikt hier hevig van en achteraf bleek dit niet te zijn gespeeld. Dit deel van de scène stond niet in het script en Peck heeft het geïmproviseerd, tot grote schrik van Hepburn die hier niet op had gerekend. De Bocca della Verità is uitgegroeid tot een grote toeristische attractie in Rome. Op drukke dagen staan soms honderden mensen in de rij om hun hand in de mond te steken en de legende op waarheid te testen.