Murmellius Gymnasium

De watertoren in Alkmaar is ontworpen door de architecten J.C. Franken en A. Holmberg-de Beckfelt en werd gebouwd in 1900. De toren is een gemeentelijk monument. De watertoren heeft een hoogte van 31,40 meter en had een waterreservoir van 800 m³. Het water werd omhoog gepompt vanuit de duinen bij Bergen. Deze watervoorraad zorgde voor een constante druk op het waterleidingnet en was een buffervoorraad bij calamiteiten. Oorspronkelijk had de watertoren kantelen; daardoor deed het gebouw sterk denken aan de burcht in het stadswapen. Deze kantelen zijn echter in 1955 bij een restauratie van de bovenbouw weggehaald. De Alkmaarse watertoren is niet meer operationeel, maar is in 2002 de huisvesting geworden van een architectenbureau. In 2014 is het aangekocht door Ingenieursbureau CLAFIS Ingenieus dat er zelf kantoor houdt. Naast hen houden Sprekersbureau deSpreker.nl en Empower Loopbaanontwikkeling er kantoor.

Nassuakwartier en Hout is een buurt in Alkmaar, onderdeel van de wijk Zuid. De buurt bestaat uit de Alkmaarderhout en de woonbuurt Nassaukwartier. Deze woonbuurt is grotendeels aangelegd in de Geesterhout, dat onderdeel uitmaakte van de Alkmaarderhout. Een groot deel van deze buurt valt onder het rijksbeschermd gezicht Westerhoutkwartier.

De Sint-Josephkerk is een voormalige rooms-katholieke kerk aan de Nassaulaan 4 in Alkmaar. In 1908 werd besloten tot de bouw van een bijkerk voor de Sint-Dominicuskerk. De architect was Albert Margry, die werd bijgestaan door zijn compagnon Jos Snickers. Margry ontwierp ook de naasgelegen pastorie. In januari 1909 werd gestart met de voorbereidende werkzaamheden, waarna op 26 maart van dat jaar de eerste steen werd gelegd. Op 31 december 1909 kon de kerk al worden ingewijd. Op 25 april 1910 werd de kerk officieel geconsacreerd. Op 15 november 1922 werd de nieuwe parochie Sint-Joseph opgericht en ging de kerk zelfstandig verder. Het is een driebeukige kruiskerk in neogotische stijl. Aan beide zijden van de voorgevel staat een kleine traptoren. Voor de kerk staat een beeld van Christus Koning. Na de liturgische wijzigingen van het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren 1960 werd het interieur gewijzigd. De vloer van het priesterkoor werd verhoogd en altaren, de preekstoel en communiebanken werden verwijderd. Tussen 2006 en 2007 werd de kerk nogmaals heringericht, waarbij ontmoetingsruimten en kantoren zijn ingebouwd. De kerk werd tot 2019 gebruikt door de "Parochie van de HH Matthias Laurentius te Alkmaar". Op 1 juli van dat jaar werd de kerk gesloten en ging de parochie verder in de Pius X-kerk en de Sint-Laurentiuskerk. Het kerkgebouw is als Rijksmonument beschermd en kan niet worden gesloopt. De kerk wordt verbouwd tot appartementencomplex en er komt een kleine openbare kapel. Het Christusbeeld voor de kerk blijft staan.

Het bij de Bergerbrug gelegen provenhuis van Paling en Van Foreest is het oudste hofje van Alkmaar dat nog steeds als zodanig functioneert. Al honderden jaren wordt het hofje bestuurd door een regentencollege waarin leden van de familie Van Foreest zitting hebben. Het provenhuis moet zijn ontstaan in of kort na 1522. De stichters waren het echtpaar Pieter Claesz. Paling en Josina van Foreest. In de Grote of Sint-Laurenskerk in Alkmaar is hun koperen grafplaat nog aanwezig. Paling, lange jaren burgemeester en rentmeester van de abdij Egmond, was in zijn tijd de rijkste Alkmaarder. Het provenhuis bestond al tijdens hun leven en bevond zich naast hun woning buiten de Geestpoort. Na hun dood werd ook hun ‘groote huys’ onderdeel van het hofje. Het provenhuis kreeg later nog belangrijke legaten uit de erfenis van de enige dochter van het echtpaar, Wilhelmina, en haar man Andries Willemsz. van Sonnevelt. Na de aanleg van de nieuwe vestingwerken rond 1573 kwam het hofje binnen de stadswallen te liggen, naast de nieuwe Geester- of Bergerpoort. Rond 1600 bestond het complex uit het al eerder genoemde ‘groote huys’, twee aangrenzende woningen aan de Geest en een vijftal huisjes om de hoek, aan de Kanisstraat, waaronder ook het pand op nummer 1. Alle woningen hadden hun voordeur aan de straat. Het provenhuis werd vanouds bewoond door oude vrouwen. Het oudst overgeleverde reglement van het hofje stamt uit de late 16de eeuw. De bewoonsters dienden te leven in ‘die heilige vreese Gods’, en in ‘goede vreede, liefde ende eendrachticheit’. Op zondag moesten ze in hun huisjes bidden en het evangelie lezen. Ze mochten geen honden hebben en hun goederen niet naar de lommerd brengen. Al sinds de jaren tachtig van de 16de eeuw woonden er zowel katholieke en gereformeerde (hervormde) vrouwen. Het hofje van Paling en Van Foreest is daarmee het oudste voorbeeld in Alkmaar van een hofje met een religieus gemengde bevolking, een voorbeeld dat door andere provenhuizen zou worden gevolgd. Het verschil in religie veroorzaakte wel problemen. In 1634 werd daarom in de tuin een schutting neergezet om het bleekveld van de gereformeerde vrouwen te scheiden van dat van de katholieke. Pas in 1715 verdween de schutting weer. De bewoonsters van het hofje woonden gratis en kregen bovendien eens per kwartaal, later eens per week, een geldbedrag. Daar kwamen nog allerlei extra uitkeringen bij, deels in natura. Het bestuur van het hofje bestond uit een college van regenten, bestaande uit familieleden van de stichters. Vanaf het midden van de 18de eeuw hadden bijna alleen vertegenwoordigers van de familie Van Foreest zitting in het college.

Het pand aan de Kanisstraat 1 is een 16e-eeuws pand in de Nederlandse stad Alkmaar. Het pand is tegelijkertijd gebouwd met het huis Geest 10-12 en was vroeger ook een geheel. Dat pand behoorde toen nog tot het hofje Paling en Van Foreest. Het huidige pand Kanisstraat 1 deed toen dienst als winkel, het huidige pand Geest 10-12 deed functie als de achterliggende woning. Het pand is in de huidige vorm op 10 december 1969 in het rijksmonumentenregister ingeschreven.

Christus Koning is een standbeeld en oorlogsmonument in de Nederlandse stad Alkmaar.

Station Alkmaar, geopend op 20 december 1865, is een station in de Nederlandse stad Alkmaar in de provincie Noord-Holland. Het station is een Waterstaatstation van de derde klasse en is een van de negen stations die ooit in deze klasse is gebouwd.

De Kennemerbrug is een vaste brug in de Noord-Hollandse stad Alkmaar. De eerste vermelding of bouwjaar van de brug is in 1597. De brug ligt in de straat Kennemersingel en overspant de Oude Zandersloot. In de jaren 20 van de twintigste eeuw ontstond discussie of de brug niet vernoemd zou moeten worden naar Kennemersingelbrug, naar de straat waarin hij ligt.

De Lindegracht is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Alkmaar. De Lindegracht loopt vanaf Geest en de Clarissenbuurt tot Ritsevoort, Koorstraat en de Oudegracht waar hij in overgaat. Deze straat is ongeveer 150 meter lang. Op de Lindegracht komt één zijstraat uit, dat is de Heul. Aan de Lindegracht bevindt zich één monumentaal pand op nummer 23 en een monumentale brug. Hier vinden jaarlijks, in de maanden juli en augustus, concerten plaats onder de naam Lindegrachtconcerten.

De Groot of de Molen van Piet is een ronde stenen stellingmolen-korenmolen in de Nederlandse stad Alkmaar. De molen werd gebouwd als walmolen op het Clarissenbolwerk nabij de vroegere Kennemerpoort en domineert aldaar nog steeds het stadsbeeld. In 1884 werd de molen gekocht door Cornelis Piet, die onder in de molen een woning liet maken. De familienaam van deze molen bleef in de volksmond verbonden aan deze molen, en de oude naam De Groot wordt nog nauwelijks gebruikt. De molen is sinds 1955 uitgerust met fokwieken. Er liggen 3 koppel maalstenen in de molen. De koningsspil van de molen is een oude scheepsmast en dus waarschijnlijk ouder dan de molen zelf. De molen is tegenwoordig eigendom van de gemeente, maar wordt nog steeds bewoond en bemalen door een lid van de familie Piet.

De Eendracht is een in 1771 gebouwde poldermolen in de Noord-Hollandse stad Alkmaar. Het is een ronde stenen molen van het type grondzeiler met een Oudhollands wiekenkruis. De Eendracht is de laatst overgebleven stenen poldermolen in Noord-Holland. Hij bemaalde tot 1931 de polder; daarna werd deze taak overgenomen door het elektrisch gemaal naast de molen. De Eendrachtsmolen is nooit bewoond geweest. De molenaarswoning, die kort na de buitengebruiksstelling van de molen afbrandde, bevond zich naast de molen. In de loop der jaren is de polder grotendeels bebouwd, en de molen bevindt zich nu aan de rand van de woonwijk Bergerhof. Na jarenlange stilstand is de Eendrachtsmolen in de jaren zeventig van de 20e eeuw draaivaardig gemaakt. In 2000 is hij maalvaardig gerestaureerd. Daartoe zijn de waterlopen weer hersteld en is een houten scheprad in de molen geplaatst. De molen is te bezoeken wanneer hij draait.

Het Canadaplein is een plein in het centrum van de stad Alkmaar in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Straten die uitkomen op het Canadaplein zijn de Paternosterstraat, Kerkplein, Gashuisstraat en de Bagijnenstraat. Zelf komt het plein uit op de Molenbuurt met daarachter de Geestersingel, daar aan het plein nog een stuk straat vastzit wat dezelfde naam draagt.