Theo Boschbrug

Het Pentagon is een woningbouwcomplex in de Nieuwmarktbuurt van Amsterdam. Het is het enige gebouw aan het gelijknamige plein. Het gebouw is ontworpen door architect Theo Bosch met hulp van Aldo van Eyck en geldt als voorbeeldproject binnen de Nederlandse stadsvernieuwing. Pentagon en Complex Hagenbeek schermen het pleintje Zuiderkerkhof af van de drukke omgeving.

Pentagon is een plein in Amsterdam-Centrum, Zuiderkerkbuurt. Het is een binnenplein centraal gelegen in het gebouw Pentagon. Het plein kreeg haar naam per raadsbesluit 23 maart 1983. Het werd toen gedefinieerd als het binnenplein van het vijfhoekig gebouw; het enige gebouw aan het plein. Huisnummers lopen op van 1 tot en met 87, al ontbreekt er hier en daar een nummer. Het is gesitueerd tussen de Sint Anthoniebreestraat, Zwanenburgwal, Raamgrachtplein en Moddermolenstraat. Er zijn diverse uitingen van kunst in de openbare ruimte. Gevels van het gebouw zijn beschilderd met cirkelsegmenten en pilaren aan de Sint Anthoniebreestraat zijn opgesierd met schilderingen. In een van de toegangen zijn twee gevelstenen aangebracht. Een met de spreuk: Beneyt Niemans Profitt Laat Elleckop Hoopen BouweWant Of Gy Het Schoon BenytHet Fortuyn Sal Syn Loop Houwe Het andere geeft een ambachtelijk tafereel: De Glasemakers Winkel. Deze gevelstenen zijn restanten van de gebouwen aan de Moddermolensteeg, een bij de bouw van het Pentagon verdwenen straatje.

. De stal int Nuland is een herplaatste gevelsteen aan het Zuiderkerkhof, Zandstraat in Amsterdam-Centrum. De tekst is een samentrekking van De stal in het nieuwe land en laat een stal zien in wat toen nog agrarisch gebied was. Deze gevelsteen is afkomstig uit het gebouw Zandstraat 38, zelf nieuwbouw uit 1932/33, dat in 1968 tegen de vlakte ging voor de metrobouw. Er werd vervolgens gesteggeld om de herplaatsing maar de VVAG (Vereniging voor Amsterdamse Gevelstenen) zorgde er uiteindelijk in 2001 voor dat het herplaatst werd op een hoekpand van de Zandstraat aan het plein, ongeveer twintig meter van haar plaats in 1933. Als gevolg van het Van Houtensysteem werden bij sloop begin 20e eeuw historische geveldelen elders in de stad herbruikt; in dit geval kwam de halsgevel van 38 in een gebouw aan Reguliersgracht 16. De gevelsteen bleef haar adres echter trouw. De steen is middel een tekening in de 19e eeuw vastgelegd door tekenaar Johan George Lodewijk Rieke. De steen kwam voor in het boekwerk Noord-Hollandsche oudheden met omschrijvingen van Gerrit van Arkel en Adriaan Willem Weissman uit 1900; zij schatten de maaktijd in als 1740. Het object werd ook omschreven in de Voorlopige lijst der Nederlandsche monumenten van geschiedenis en kunst (versie 4.2) uit 1933. Het gebouw Zandstraat 38 stond op de nominatie een monument te worden, maar werd vlak na of voor publicatie van de lijst dus afgebroken.

Brug 231 met bijnaam Rotterdammerbrug was een ophaalbrug in Amsterdam-Centrum. De brug was gelegen in de oostelijke kade van de Zwanenburgwal en vormde zo de verbinding tussen de Jodenbreestraat en het eiland Vlooienburg. Ze lag schuin tegenover brug 230, de Theo Boschbrug in de westelijke kade van de Zwanenburgwal over de Raamgracht. De brug werd aangelegd om verbinding te leggen tussen nieuw land dat was aangelegd buiten de Zwanenburgwal, toen nog Verwersgraft, de kade heette toen nog simpelweg Vloonburch. De brug, dan al ophaalbrug, is dan ook te zien op de stadsplattegrond uit 1625 opgesteld door Balthasar Florisz. van Berckenrode. Op de stadsplattegronden van Joan Blaeu (1649) en Daniël Stalpaert (1662) is dat niet anders. Op de kaart van Gerrit de Broen van rond 1782 wordt de naam van de onderliggende gracht vermeld: Houtgracht. Rond 1882 werd de Houtgracht (en Leprozengracht) gedempt en de brug verdween. Het brugnummer werd in 1919/1920 gebruikt voor een veel grotere brug: Brug 231 over de Postjeswetering. De naam Rotterdammerbrug werd vrijwel direct hergebruikt voor een brug over de Singelgracht, de verklaring was direct duidelijk. De brug was overgevaren uit Rotterdam.

De Zuidertoren is de toren van de Zuiderkerk in Amsterdam.

De Zuiderkerk is de eerste voor de protestantse eredienst ontworpen kerk in Amsterdam. De kerk is gebouwd nabij de Sint Antoniesbreestraat in de Lastage, een buurt die eind 16e eeuw bij de stad werd gevoegd. Tegenwoordig is dit de Nieuwmarktbuurt. De kerk staat aan de Zandstraat no. 17.

Zuiderkerkhof is een binnenplein in Amsterdam-Centrum, Zuiderkerkbuurt.

Het Watergordijn is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Architect Hans Hagenbeek ontwierp voor het Zuiderkerkhof een aantal nieuwbouwwoningen, nadat de bebouwing was afgebroken ten behoeve van bouw van de Oostlijn van de Amsterdamse Metro. Die nieuwbouw tussen het Zuiderkerkhof en de Sint Antoniebreestraat staat deels op de ondergrondse metrotunnels. Dit had tot gevolg dat de bebouwing gebouwd moest worden rondom een gigantische ontluchtingskoker van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf. Hagenbeek fleurde die ontluchtingskoker op met een watergordijn. Het watergordijn begint aan de bovenzijde met een boog waarin een glasplaat de drie Andreaskruizen uit het wapen van Amsterdam zijn te zien. Het water stroomt naar beneden vanuit een gleuf en langs spiegelende tegels. Het stort in een bassin in de vorm van een dubbel uitgevoerde halve cirkel van marmer. De bovenste halve cirkel houdt het water in het bassin, maar dient tevens als rugleuning van de zitbank van de onderste ring. Burgemeester Ed van Thijn onthulde de waterpartij op 24 maart 1984 tijdens de opening van het plein als geheel. De wand was in eerste instantie van tegels van roestvast staal met reliëf, maar die lieten door een verschil in de mate van uitzetting/krimp met het omringende beton los. Op kosten van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf (eigenaar van de zuil) werden de tegels bij een renovatie vervangen door hardglas, waarbij er tevens een rubberen isolatielaag kwam tussen beton en glas.

De Zwanenburgwal is een gracht met bijbehorende kades in het centrum van Amsterdam. Gracht en kades zijn vernoemd naar een familie Swanenburg(h) (destijds een veel voorkomende naam), die in een huis op een hoek van de gracht heeft gewoond.

De Sint Antoniessluishoogwaterkering, voorheen Sint Antoniesluis, Sint Anthoniesluis, Sint Anthonieschutsluis en in de volksmond ook wel Sint Teunissluis, is een sluis (sluis 211) in Amsterdam-Centrum. Langs de kolk ligt de straat Sint Antoniesluis en over de zuidelijke sluisdeuren ligt de brug Sint Anthoniesluis.

De Sint Anthoniesluis (brug 287) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Centrum, Nieuwmarktbuurt. De brug vormt de verbinding tussen de Sint Antoniesbreestraat en Jodenbreestraat.

Huis De Pinto, ook bekend als Pintohuis, is een voormalig woonhuis uit 1605 aan de Sint Antoniesbreestraat in Amsterdam. Het huis is genoemd naar de familie De Pinto, een rijk Portugees-joods geslacht van kooplieden en bankiers, die er sinds het midden van de 17e eeuw woonde.