Walter Süskindbrug

De Blauwbrug (brug 236) in Amsterdam is een vaste brug in Amsterdam-Centrum.

Brug 235 was een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug was gelegen aan het oostelijk eind van de Zwanenburgerstraat, een straat die het eiland Vlooienburg van west naar oost doorsneed. De straat begon bij brug 229 over de Zwanenburgwal in het verlengde van de Staalstraat en eindigde bij deze brug over de Leprozengracht, waar ze verbinding had met de Jodenamstelstraat (ongeveer Nieuwe Amstelstraat). De brug werd aangelegd om verbinding te leggen tussen nieuw land dat was aangelegd buiten de Zwanenburgwal, toen nog Verwersgraft. De straat heette toen nog simpelweg Vloonburch. De brug, dan al vaste brug, is dan ook te zien op de stadsplattegrond uit 1625 opgesteld door Balthasar Florisz. van Berckenrode. Op de stadsplattegronden van Joan Blaeu (1649) en Daniël Stalpaert (1662) is dat niet anders. Op de kaart van Gerrit de Broen van rond 1782 wordt de naam van de onderliggende gracht vermeld: Leprozengracht. Direct naast de brug aan de Amstel van de aanlegplaats van het Naerder Veer. Rond 1882 werd de Leprozengracht (en Houtgracht) gedempt en de brug verdween. Brugnummer 235 werd in 1928 hergebruikt voor een brug in Amsterdam-Oost, die sinds 2017 de naam Henk van Laarbrug draagt.

Het H'ART Museum is een Nederlands particulier kunstmuseum aan de Amstel in Amsterdam-Centrum, waar wisselende tentoonstellingen te zien zijn uit diverse museale collecties. Tot 1 september 2023 heette dit museum Hermitage Amsterdam. Er was tot in 2022 altijd een tentoonstelling uit de collectie van de Hermitage (Sint-Petersburg), met ruim drie miljoen objecten een van 's werelds grootste musea. Daarnaast zijn, uit de collectie van het Amsterdam Museum, beroemde 17e-eeuwse Hollandse groepsportretten uit de Nederlandse Gouden Eeuw te bekijken, in de tentoonstelling Groepsportretten van de 17e eeuw. Sinds 2016 organiseert ook het in Haarlem gevestigde Museum van de Geest wisselexposities van outsider art in de Outsider Art Gallery van het museum. Het museum is begonnen als een dependance van de Hermitage in Sint-Petersburg. Het werd in februari 2004 geopend, toen nog bescheiden van omvang en ondergebracht in een bijgebouw aan de Nieuwe Herengracht. In 2009 volgde de verhuizing naar het grote gebouw van de Amstelhof. Het werd op 19 juni 2009 officieel geopend door koningin Beatrix en de Russische president Dmitri Medvedev en op 20 juni opengesteld voor het publiek. Vanaf het begin werd de Hermitage druk bezocht. Al na ruim een jaar werd, op 15 augustus 2010, de miljoenste bezoeker geregistreerd, en in 2019, ook op 15 augustus, werd de vijfmiljoenste bezoeker verwelkomd. Van 2004 tot 2011 was Ernst Veen directeur van de Hermitage. Daarna heeft Cathelijne Broers deze functie vervuld tot eind oktober 2020. Per 25 januari 2021 is Annabelle Birnie directeur.

Het gebouw de Amstelhof is gelegen aan de Amstel tussen de Nieuwe Herengracht en de Nieuwe Keizersgracht. Het was eeuwenlang een tehuis voor bejaardenzorg. In 2009 werd het in gebruik genomen door het museum Hermitage Amsterdam, dat sinds 2023 het H'ART Museum heet.

De Nieuwe Amstelstraat is een straat in Amsterdam die het Waterlooplein verbindt met het Jonas Daniël Meijerplein. De straat ligt in het verlengde van de Amstelstraat en heet (net zoals alle andere straten en grachten die doorlopen op de oostoever van de Amstel) derhalve de Nieuwe Amstelstraat. Zijstraten zijn de Turfsteeg en het A.S. Onderwijzerhof.

Nationale Opera & Ballet (voorheen Het Muziektheater Amsterdam) is een theater in Amsterdam dat speciaal gebouwd is voor het opvoeren van opera's, balletten en andere vormen van muziektheater. Het is tevens de naam van de organisatie die naast het theater ook de gezelschappen De Nationale Opera en Het Nationale Ballet omvat. Het theater maakt deel uit van het gebouwencomplex Stopera aan het Waterlooplein.

Het Gedenkteken voormalig Nederlands-Israëlisch jongensweeshuis is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het weeshuis stond bekend als Joods Jongenshuis. Dat deed tot 1977 dienst, al had het in de laatste jaren diverse andere bestemmingen zoals een sociale werkplaats. Het ging tegen de vlakte om de bouw van de Stopera mogelijk te maken. Het kunstwerk geeft een deel van de rooilijnen weer van het weeshuis. Het werk is ontworpen door Otto Treumann die een tekst van Cor Jongens zette op granieten klinkers. De tekst luidt: 'DEZE WOORDEN OMLIJNEN DE PLAATS WAAR HET IN 1738 ELDERS IN AMSTERDAM OPGERICHTE JOODS JONGENSWEESHUIS MEGADLE JETHOMIEM SEDERT 1865 ZIJN ZEGENRIJK WERK DEED, TOTDAT IN MAART 1943 DE DUITSE BEZETTER HET HUIS BINNENDRONG EN DE JONGENS WEGVOERDE. DRIE VERZORGERS BLEVEN VRIJWILLIG BIJ DE BIJNA HONDERD KINDEREN OP WEG NAAR HET VERNIETIGINGSKAMP SOBIBOR. NIEMAND KEERDE WEER. HUN NAGEDACHTENIS ZIJ TOT ZEGEN.' Op 7 december 1989 werd het monument onthuld door burgemeester Ed van Thijn. Het gedenkteken kwam er op initiatief van oud-leerlingen. Het monument ligt bij de buitenkant van het muziektheatergedeelte.

Amstel is een straat in Amsterdam die langs een deel van de gelijknamige rivier loopt. De Amstel is vooral bekend door enkele theaters en een museum. Ook bevindt zich er een concentratie van homocafés. Volgens de huisnummering begint de straat bij het Muntplein, volgt de Binnenamstel, buigt ter hoogte van de Stopera naar het zuiden en eindigt waar de Sarphatistraat via de Hogesluis de Amstel kruist. De rechteroever tussen de Halvemaansbrug en de Groenburgwal heet sinds 1913 het 's-Gravenlandseveer. In de bocht kan men vanaf de Amsteloever via de Blauwbrug het Waterlooplein en de Stopera bereiken en voorbij de bocht worden de westelijke en de oostelijke Amsteloevers verbonden door de Magere Brug. De oostelijke oever van de Amstel gaat ten zuiden van de Mauritskade over in de Weesperzijde.

De Stopera is het Amsterdamse gebouwencomplex van stadhuis en opera (de Nationale Opera en Ballet voorheen Muziektheater). Het bevindt zich in de Amsterdamse binnenstad, tussen het Waterlooplein, de Amstel en de Zwanenburgwal, op het in de 16e eeuw aangeplempte schiereiland Vlooienburg. Deze locatie werd in 1954 gekozen als plek voor een nieuw stadhuis, dat het oude stadhuis aan de Oudezijds Voorburgwal moest vervangen. Dit oude stadhuis was sinds 1808 vervanger voor het stadhuis op de Dam, het huidige Paleis op de Dam, dat de vervanger was van het oude stadhuis dat heeft bestaan vanaf de veertiende eeuw tot aan de brand op 7 juli 1652.

De Gedenksteen Vlooienburg is een oorlogsmonument in Amsterdam-Centrum. De subtitel is: Ter herinnering aan de laatste bewoners van Vlooienburg 1940-1945. De gedenksteen werd op 15 november 2022 “onthuld” door. Van een echte onthulling kon geen sprake zijn; het monument is uitgevoerd in de vorm van een roestvast stalen trottoirtegel. Ze werd dan ook symbolisch onthuld door een hoopje zand van de tegel weg te schuiven. Symbolisch om te voorkomen dat de geschiedenis van Vlooienburg onder het zand verdwijnt. Vlooienburg was een in de 16e eeuws aangeplempt eiland in de Amstel. Amsterdam had grond nodig voor (nieuwe) inwoners. Er kwamen bewoners uit alle windstreken wonen, afgaande uit bodemonderzoek uit de 21e eeuw. Door de vestiging van synagoges kwam er in de loop der eeuwen een steeds grotere concentratie Joodse bewoners te wonen, maar ook in steeds slechter wordende woningen. Een grote slag voor die bewoners kwam door het leeghalen van de wijk onder het bewind van Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. Alles werd afgebroken, er werd nog druk gegraven naar archeologisch materiaal met het verdween geheel in de bouwput voor de Stopera. Al die jaren waren er wel ideeën om tot een soort gedenkteken te komen, maar het kwam er niet van. Toen de Stopera haar 35-jarig jubileum zag naderen kwamen twee Amsterdamse politici met een nieuw voorstel. Twee wijkraadsleden Gonny van Oudenallen en Anita Mizrahi namen het voortouw en in november 2022 volgde dus plaatsing van de tegel. De plaquette ligt voor het oorlogsmonument Gedenkteken voormalig Nederlands-Israëlisch jongensweeshuis.

De Hendrick Jacobsz. Staetsbrug (brug 35) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De brug is gelegen in de westelijk oever van de Amstel en overspant de Herengracht, die hier haar eind heeft. Aan de overkant gaat de gracht wel verder, maar dan onder de naam Nieuwe Herengracht, te beginnen bij de Walter Süskindbrug. Er ligt hier al eeuwen een bouwwerk. Op de kaart van Jacob Bosch met de Vierde uitleg van circa 1679 is hier al een brug ingetekend. Deze brug moest relatief hoog zijn, want achter de brug lag de kade van de Weesperveer. Stadsarchitect Daniël Stalpaert had de brug ook al ingetekend in het ontwerpgedeelte van zijn kaart van 1662, maar het was toen nog voornamelijk leeg gebied hier. De huidige brug heeft aan de Amstelzijde nog steeds twee stenen met de aanduiding "Anno" en "1728" aan weerszijden van de middelste doorvaart. De brug speelde nog een rol in de verhoging van brug 34 in de Utrechtsestraat, want schippers vonden het vreemd dat ze wel onder deze brug doorkonden, maar vervolgens gestuit werden door de lage brug 34. De brug ziet er uiterlijk oud uit, maar is van binnen in 1972 met gewapend licht beton verstevigd, de fundamenten werden in 1977 verstevigd. De brug is sinds 1995 een gemeentelijk monument. De brug is vernoemd naar stadstimmerman Hendrick Jacobsz. Staets (1558/9-1630/1). Een andere naam uit het verleden was de Caspar Philipsbrug, naar Caspar Philips, een Amsterdamse plaatsnijder, bekend van zijn Grachtenboek uit 1771.

De Dirk van Nimwegenbrug (brug 241) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze is gelegen in de oostelijke kade van de Amstel en voert over de Nieuwe Keizersgracht. De brug wordt omringd door rijksmonumenten aan zowel de Amstel als de Nieuwe Keizersgracht. Het bekendste daarvan is het gebouw van museum Hermitage Amsterdam. Ook aan de overkant van de Amstel bestaat bijna de gehele gevelwand uit monumenten. Tussen al die rijksmonumenten bevindt zich om de zuidelijke hoek tussen de twee waterwegen een gemeentelijk monument Amstel 53/Nieuwe Keizersgracht 2. De brug zelf is echter geen monument, ze is daarvoor te jong. Er ligt hier al eeuwen een burg. Stadsarchitect Daniël Stalpaert tekende hier al een brug in op zijn ontwerpplattegrond uit 1662, maar er was op die plek toen nog geen enkele bebouwing en waarschijnlijk ook nog geen brug. De kaart met de Vierde uitleg uit 1679 laat hier geen brug zien. Toen Frederik de Wit zijn plattegrond maakte rond 1688 is ook nog nauwelijks bebouwing, maar het gebouw dat later bekend werd als Amstelhof en Hermitage staat er al wel. Hij tekende wel weer een brug in. Of er toen al een brug lag is niet duidelijk, op diverse tekeningen van rond 1710 van het Besjes-Huys (latere Amstelhof) is er nog geen brug te zien. Even later in 1713 ligt er wel een brug. Het gaat dan om een houten open brug (geen welfbrug) op jukken, deze brug is ook te zien op een prent van Pierre Fouquet. De moderne geschiedenis van de brug begint in 1888. Toen schreef de gemeente Amsterdam een aanbesteding uit voor "het vernieuwen van de brug no. 241 over de Nieuwe Keizersgracht aan de Amstel, en bijbehorende werken, alsmede de levering van bijna 15 ton balkijzer voor die brug". De bouw van de brug werd begeleid door de Dienst der Publieke Werken in de persoon van de stadsarchitect, destijds Bastiaan de Greef. Het is onbekend of hij de brug heeft ontworpen. Een oude ophaalbrug werd daarbij gesloopt, er kwam voor voetgangers een noodbrug, ander verkeer was gedurende enkele maanden gestremd. In 1909 vinden er grote herstelwerkzaamheden plaats aan de brug; ze is drie maanden buiten dienst. De werkzaamheden werden twee maanden uitgesteld. Die brug hield het tot 1990 vol. Toen werd ze opnieuw vervangen. Daarbij werd gekozen voor een welfbrug, die beter in het stadsbeeld paste maar in wezen historisch incorrect is. De keuze voor een dergelijke brug werd in de jaren zeventig van de 20 eeuw ook wel aangeduid als architectonische leugen, er heeft hier voor zover na te gaan nooit een welfbrug gelegen. Dat de brug inclusief paalfundering van rond 1990 is, is te zien aan de zoutschade, die wel op de brug zichtbaar is, maar niet bij de omringende gebouwen. De brug is vernoemd naar Dirk van Nimwegen, een van de leiders van de Februaristaking van 1941. Het brugnummer is in de middelste boogsteen (Amstelkant) van de middelste boog gefreesd.