Staande Maria met Christus

Onze Lieve Vrouwe Gasthuis was tot 2015 de naam van het huidige OLVG, locatie Oost. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam-Oost is opgericht in 1898 door de Zusters Onder de Bogen. Het was tot ver in de twintigste eeuw een rooms-katholiek ziekenhuis. Sinds 1994 maakt ook het protestantse Prinsengrachtziekenhuis deel uit van de organisatie. Op 1 maart 2013 fuseerde het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in bestuurlijk opzicht met het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam Nieuw-West. De juridische fusie volgde in 2015. De namen van de beide ziekenhuizen bleven hetzelfde en ook de meeste afdelingen bleven in eerste instantie intact. Vanaf 15 oktober 2015 gingen de ziekenhuizen verder onder de gemeenschappelijke naam OLVG. De namen Onze Lieve Vrouwe Gasthuis en Sint Lucas Andreas werden vervangen door OLVG, locatie Oost en OLVG, locatie West. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis had in 2010 555 bedden. De hoofdlocatie staat aan het Oosterpark. Er zijn kleine nevenvestigingen in de Spuistraat en op IJburg.

Rode pylonen is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het kunstwerk bestaande uit drie pylonen is ontworpen door Hendrik Jan van Herwijnen. Zij verrezen op het Iepenplein toen dat in de jaren 1980-1989 opnieuw werd ingericht. Aan de noordkant van het plein, waar het plein de Tweede Oosterparkstraat doorsnijdt staan twee pylonen vlak naast elkaar. De ene pyloon is daarbij recht, de tweede is geknakt. Aan de zuidkant van het plein, waar het plein de Derde Oosterparkstraat doorsnijdt staat een enkele rechte pyloon. De pylonen geven samen met de bebouwing de grenzen van de bebouwing aan. Het idee was voorts dat de kolommen met elkaar zouden communiceren. De drie pylonen staan tevens in het verlengde van beide stukken Iepenweg (ten noord en ten zuiden van het plein). Door hun grote en opvallende kleur kunnen ze ook dienen tot herkenningspunten in de wijk. De oorspronkelijke rode kleur paste destijds bij het overige rode straatmeubilair als bankjes en klimrekken. In de eerste jaren van de 21e eeuw werd het plein weer opnieuw ingericht en kregen de pylonen gezelschap van het kunstobject Speelobjecten Iepenplein van Handle with Care. Toen vond men de rode pilaren wel wat schreeuwerig qua kleur. De kleur werd in overleg met de kunstenaar aangepast naar een donkerder tint, roestbruin. Van Herwijnen zou nog enige bekendheid krijgen met leunsteunen.

De Speelobjecten Iepenplein is een kunstwerk annex toegepaste kunst in Amsterdam-Oost. Het kunstwerk bestaat uit vier stenen plastieken die op het Iepenplein liggen. Kunstenares Lobke Alkemade ontwierp voor landschapsarchitectenbureau Handle with Care vier objecten van geslepen natuursteen. Deze objecten kunnen gezien worden als speelobjecten voor kinderen uit de buurt (ontdekkend spelen), maar tevens als kunstzinnige zitbanken. Handle with Care was betrokken bij de herinrichting van straten en pleinen in de Oosterparkbuurt begin 21e eeuw. De stenengroep kwam op de plaats te liggen van een afgebroken elektriciteitshuisje. Aan de noordzijde van de groep staat een deel van het kunstwerk Rode pylonen van Hendrik Jan van Herwijnen.

Het Iepenplein is een plein in Amsterdam-Oost.

De Onze Lieve Vrouwe Kapel is een kapel in Amsterdam-Oost. Ze is gelegen aan de zuidzijde van de Ruyschstraat/'s-Gravesandeplein te Amsterdam. Van deze kerk zijn twee versies: tussen 1895 en 1986 maakte ze deel uit van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis vanaf 2001 maakt ze deel uit van OLVG (Oost).

Glimlach is een tweedelig artistiek kunstwerk in Amsterdam. Het kunstwerk bevindt zich in de twee "filialen" van het OLVG. In 2015 fuseerden het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam-Oost met het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam-West. De directie van de nieuwe instelling verzocht kunstenaars Wil van Blokland en Mirjam Bakker een kunstwerk om de fusie te vieren. Zij beeldden verspreid over twee tableaus de glimlach van 800 medewerkers af in porselein, nadat deze eerst in gips waren vervaardigd. De beeltenis in de openbare ontvangstruimte van OLVG-Oost bestaat uit een wit tableau met daarop in een cirkel met een doorsnee van 360 centimeter, waarin glimlachen zijn geplaatst (een in goud). Het tableau in OLVG-west bestaat uit een enkele witte ellips (400 x 200 cm), die een reflectie heeft op de voorliggende vloer. Nadat het kunstwerk opgeleverd was kregen de deelnemers hun eigen gipsafdruk mee.

Het 's-Gravesandeplein in Amsterdam-Oost kreeg zijn naam in 1897 en werd vernoemd naar Willem Jacob 's Gravesande, Leids hoogleraar in de wis- en sterrenkunde.

Maria van de 21e eeuw is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het beeld is te vinden in de voor het publiek toegankelijke ontvangstruimte van het OLVG-Oost, Oosterpark 9. Het is in 1998 geplaatst als geschenk van de medische staf en oud-assistenten aan het ziekenhuis dat in dat jaar haar honderdjarig bestaan vierde onder haar originele naam Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Kunstenaars Sylvie Zijlmans en Hewald Jongenelis kwamen met een modern Mariabeeld waarin zij de plaats van het "gasthuis" in de Amsterdamse maatschappij wilden weergeven. Zij geven het beeld zelf de naam MRI. Overigens was bij de plaatsing nauwelijks nog iets over van het eeuwoude ziekenhuis; het was sinds opening eigenlijk steeds bezig met vernieuwing. Het beeld is samengesteld uit de materialen (verchroomd) brons, verzilverd licht en glas. De voorstudie was in polyester gemaakt. Aan de buitengevel staat al sinds de bouw van het ziekenhuis Staande Maria met Christus, in 2000 verwerkt in nieuwbouw.

De Fontein 's-Gravesandeplein is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het 's-Gravesandeplein werd begin 21e eeuw bijna geheel nieuw ingericht. De afbraak van oudere gebouwen en de daaropvolgende nieuwbouw voor het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Omdat aan het plein de hoofdingang van de parkeergarage van het ziekenhuis kwam, was een overzichtelijker plein een wens van het Stadsdeel Oost. Door ingrijpende maatregelen zoals verlegging en versmalling rijroutes etc. werd het plein autoluw gemaakt, zodat het meer haar oorspronkelijke functie als voorplein van het Oosterpark terugkreeg. Het bedrijf dat de vernieuwde inrichting van het plein verzorgde, Handle with Care, ontwierp in overleg met het ziekenhuis een fontein. Deze fontein staat aan de zuidrand van het plein, maar is wel het middelpunt van de in- en uitrit van genoemde parkeergarage. Door de zachte kleur van de watersteen paste het in de ogen van ontwerper en ziekenhuis voorts bij de achterliggende Onze Lieve Vrouwe Kapel. Daarbij heeft ze de vorm van een soort doopsteen, wijzend op de katholieke achtergrond van het ziekenhuis. Er loopt over de steen een constante stroom van water, die over de rand in een bassin stroomt, dat weer aanvoert naar het midden van de cirkelvormige fontein.

Zülbiye Gündüz boom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een werk van Marianne van den Heuvel uit 2000, dat staat in de Vrolikstraat bij huisnummer 38 ter hoogte van de Iepenweg. De boom is een gedenkteken voor de hier in maart 1993 omgebrachte Zülbiye Gündüz (1980-1993), een meisje op de verkeerde plaats op het verkeerde tijdstip. Het meisje overleed in de ambulance naar het ziekenhuis. De dader, een verward persoon (persoonlijkheidsstoornissen en psychoses aldus het Pieter Baan Centrum destijds), had zich dezelfde dag gemeld op het politiebureau met de mededeling dat "hij mogelijk iemand had neergeslagen", maar hij maakte zich meteen weer uit de voeten. De volgende dag werd hij gearresteerd. Slachtoffer en dader woonden beiden op huisnummer 90. Er werd vrijwel direct door buurtbewoners en schoolgenootjes een monumentje opgericht, maar dat raakte beschadigd tijdens de herinrichting van de Vrolikstraat. Van den Heuvel kwam met een boom uit Belgisch hardsteen als symbool van de verbinding tussen hemel en aarde. De boom is verwerkt in een muurtje dat een speelplaats afscheidt van de openbare ruimte. Voor het beeld is een aantal mozaïekstoeptegels gelegd. Het beeld raakt langzaam uit beeld doordat uit het perkje dat het beeld deels omringt, een natuurlijke boom/struik groeit. Niet iedereen is op de hoogte van het feit dat het een gedenkteken betreft. Het stond regelmatig ingebouwd tussen afval en fietsen; reden voor het stadsdeel Watergraafsmeer/Oost er een bord bij te zetten. Het moord maakte de weg vrij voor een grote sanering van de Vrolikstraat en naburige straten aan het eind van de jaren 90.

's-Gravesandeplein 19 te Amsterdam is een gebouw aan het 's-Gravesandeplein in de Oosterparkbuurt in Amsterdam-Oost. Het gebouw is sinds 3 juli 2012 een gemeentelijk monument (nummer 200639).

Huisnummer ’s-Gravesandeplein 19 te Amsterdam is een artistiek kunstwerk aangebracht aan het gebouw 's-Gravesandeplein 19 aan het 's-Gravesandeplein in Amsterdam-Oost. Dit gebouw werd in 1902/1903 gebouwd voor de Oosterparkschool. Rond 2004 werd het herontwikkeld tot dienstencentrum. Tegelijkertijd werkte renovatiearchitect Henk Dirkx samen met kunstenaar Sasja Scherjon in het Europees Keramisch Werkcentrum (EKWC). Zij trachtten (opnieuw) een verband te leggen tussen keramiek en architectuur. De toepassing van keramiek in combinatie met architectuur is al terug te vinden in de voorgevel van genoemd gebouw, alwaar een tegeltableau, omringd door bloemmotieven, vermeldt: Oosterparkschool van de Vereeeniging voor Gereformeerde Scholen te Amsterdam Dit leidde ertoe dat Scherjon optrad als een soort binnenhuisarchitect met bijvoorbeeld zuilen bij liften etc. Tegelijkertijd werd geconstateerd dat bij een eerdere verbouwing in de zuilen van de ingang twee openingen waren ontstaan. Er werd besloten hier twee nieuwe keramische reliëfs te plaatsen. Aan beide zijden van de toegangsdeur kwam een tableau bestaande uit zes tegels; de linker vermeldt 1, de rechter 9. Die cijfers zijn geplaatst tussen allerlei pictogrammen ontworpen door Bert Lautzenberg. Alles werd uitgesneden via een combinatie van Computer-aided design en computer-aided manufacturing (Cad/Cam). Volgens Scherjon toen een primeur; het ging dan ook talloze keren mis. Uiteindelijk kregen ze het voor elkaar. De pictogrammen beelden allerlei zaken af die toen speelden. Achteraf deelden de kunstenaars de mening dat het pictogram met een pakje sigaretten, gezien het antirookbeleid, wellicht niet verstandig was. Er zijn verschillen in de ontwerpen van 1 en 9. De 1 is glad omgeven door pictogrammen, bij 9 zijn de pictogrammen in het cijfer verwerkt (de omgeving is vlak). Het tableau 1 vermeld het jaar MMIV (MM in opdruk, IV in indruk), de 9 vermeldt de postcode van het gebouw 1091BB.