Iepenplein

De Speelobjecten Iepenplein is een kunstwerk annex toegepaste kunst in Amsterdam-Oost. Het kunstwerk bestaat uit vier stenen plastieken die op het Iepenplein liggen. Kunstenares Lobke Alkemade ontwierp voor landschapsarchitectenbureau Handle with Care vier objecten van geslepen natuursteen. Deze objecten kunnen gezien worden als speelobjecten voor kinderen uit de buurt (ontdekkend spelen), maar tevens als kunstzinnige zitbanken. Handle with Care was betrokken bij de herinrichting van straten en pleinen in de Oosterparkbuurt begin 21e eeuw. De stenengroep kwam op de plaats te liggen van een afgebroken elektriciteitshuisje. Aan de noordzijde van de groep staat een deel van het kunstwerk Rode pylonen van Hendrik Jan van Herwijnen.

Rode pylonen is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het kunstwerk bestaande uit drie pylonen is ontworpen door Hendrik Jan van Herwijnen. Zij verrezen op het Iepenplein toen dat in de jaren 1980-1989 opnieuw werd ingericht. Aan de noordkant van het plein, waar het plein de Tweede Oosterparkstraat doorsnijdt staan twee pylonen vlak naast elkaar. De ene pyloon is daarbij recht, de tweede is geknakt. Aan de zuidkant van het plein, waar het plein de Derde Oosterparkstraat doorsnijdt staat een enkele rechte pyloon. De pylonen geven samen met de bebouwing de grenzen van de bebouwing aan. Het idee was voorts dat de kolommen met elkaar zouden communiceren. De drie pylonen staan tevens in het verlengde van beide stukken Iepenweg (ten noord en ten zuiden van het plein). Door hun grote en opvallende kleur kunnen ze ook dienen tot herkenningspunten in de wijk. De oorspronkelijke rode kleur paste destijds bij het overige rode straatmeubilair als bankjes en klimrekken. In de eerste jaren van de 21e eeuw werd het plein weer opnieuw ingericht en kregen de pylonen gezelschap van het kunstobject Speelobjecten Iepenplein van Handle with Care. Toen vond men de rode pilaren wel wat schreeuwerig qua kleur. De kleur werd in overleg met de kunstenaar aangepast naar een donkerder tint, roestbruin. Van Herwijnen zou nog enige bekendheid krijgen met leunsteunen.

Zülbiye Gündüz boom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een werk van Marianne van den Heuvel uit 2000, dat staat in de Vrolikstraat bij huisnummer 38 ter hoogte van de Iepenweg. De boom is een gedenkteken voor de hier in maart 1993 omgebrachte Zülbiye Gündüz (1980-1993), een meisje op de verkeerde plaats op het verkeerde tijdstip. Het meisje overleed in de ambulance naar het ziekenhuis. De dader, een verward persoon (persoonlijkheidsstoornissen en psychoses aldus het Pieter Baan Centrum destijds), had zich dezelfde dag gemeld op het politiebureau met de mededeling dat "hij mogelijk iemand had neergeslagen", maar hij maakte zich meteen weer uit de voeten. De volgende dag werd hij gearresteerd. Slachtoffer en dader woonden beiden op huisnummer 90. Er werd vrijwel direct door buurtbewoners en schoolgenootjes een monumentje opgericht, maar dat raakte beschadigd tijdens de herinrichting van de Vrolikstraat. Van den Heuvel kwam met een boom uit Belgisch hardsteen als symbool van de verbinding tussen hemel en aarde. De boom is verwerkt in een muurtje dat een speelplaats afscheidt van de openbare ruimte. Voor het beeld is een aantal mozaïekstoeptegels gelegd. Het beeld raakt langzaam uit beeld doordat uit het perkje dat het beeld deels omringt, een natuurlijke boom/struik groeit. Niet iedereen is op de hoogte van het feit dat het een gedenkteken betreft. Het stond regelmatig ingebouwd tussen afval en fietsen; reden voor het stadsdeel Watergraafsmeer/Oost er een bord bij te zetten. Het moord maakte de weg vrij voor een grote sanering van de Vrolikstraat en naburige straten aan het eind van de jaren 90.

De Olmenweg is een straat in Amsterdam-Oost.

Staande Maria met Christus is een beeld in Amsterdam-Oost. Het beeld siert de gevelwand van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis aan de Eerste Oosterparkstraat. Het meer dan een eeuw oude beeld is het enige dat bewaard is gebleven van het oorspronkelijke Onze Lieve Vrouwe Gasthuis dat in 1898 geopend werd. Het toenmalige hoofdgebouw werd ontworpen door Adrianus Bleijs. Boven de centraal gelegen ingang werd het beeld van de "Troosteres" geplaatst. Het beeld kwam van en uit de handen van Emil Van den Bossche en Willem Crevels van Atelier Van den Bossche en Crevels. Het oorspronkelijk gebouw ging rond 2000 tegen de vlakte om plaats te maken voor nieuwbouw. Het beeld werd na afronding daarvan teruggeplaatst.

Muurschildering Student Hotel Amsterdam is een muurschildering in Amsterdam-Oost. De Braziliaanse street art-kunstenaar Cranio (schuilnaam voor Fabio Oliviera) was in 2016 in Amsterdam. Zijn murals zijn verspreid over de wereld van Londen tot São Paulo te zien. De kunstgalerie Vroom & Varrossieau hield in zomer 2016 een expositie van het werk van Cranio onder de titel American diet en vroeg aan hem of hij een mural wilde aanbrengen op het gebouw van Student Hotel Amsterdam aan de Wibautstraat, Vrolikstraat. Dat gebouw is in Amsterdam beter bekend onder de naam Paroolgebouw. Het gebouw heeft met name aan de kant van de Vrolikstraat grijze betonvlakken. Cranio bracht er in 2016 een relatief kleine muurschildering aan, waarin zijn handtekening als kunstenaar is terug te vinden. Hij beeldde al eerder veelvuldig Zuid-Amerikaanse Indianen af in combinatie met de teloorgang van hun cultuur. In Amsterdam beeldt Granio zijn blauwe Indianen af op een roze/violette fiets. Achterop staat zijn/haar kind op de achteras. Vader/moeder en kind worden vergezeld door een Batmanachtige figuur, ook blauw. Op de fietsen zijn voorts nog te vinden een rood aapje, een blauwe walvis met hondje en een groene olifant.

If walls could speak is een tiendelig artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Na renovatie van een vijftal laagbouw flatgebouwen in Amsterdam-Oost aan de Platanen- en Olmenweg, werden er in mei 2019 muurschilderingen gezet op de tien bijna kopgevels van die flatgebouwen. Uit het budget van de renovatie werd door eigenaar Stadgenoot Amsterdam Street Art ingeschakeld deze muren te laten beschilderen. In overleg met de bewoners werden in mei 2019 de huizenhoge muurschilderingen aangebracht; thema’s als religie, seks en dood moesten vermeden worden. De geisha werd als uitzondering daarop wel geplaatst. Alle muurschilderingen zijn ongeveer tien bij vijftien meter, dragen het gezamenlijke motto If walls could speak (Als muren konden praten) en centraal thema Amsterdam voor iedereen. De kunstenaars konden tijdens hun werkzaamheden verblijven in The Student Hotel, dat zijn intrek had genomen in het voormalige Paroolgebouw. De schilderingen:

De Platanenweg is een straat in Amsterdam-Oost.

Onze Lieve Vrouwe Gasthuis was tot 2015 de naam van het huidige OLVG, locatie Oost. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam-Oost is opgericht in 1898 door de Zusters Onder de Bogen. Het was tot ver in de twintigste eeuw een rooms-katholiek ziekenhuis. Sinds 1994 maakt ook het protestantse Prinsengrachtziekenhuis deel uit van de organisatie. Op 1 maart 2013 fuseerde het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in bestuurlijk opzicht met het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam Nieuw-West. De juridische fusie volgde in 2015. De namen van de beide ziekenhuizen bleven hetzelfde en ook de meeste afdelingen bleven in eerste instantie intact. Vanaf 15 oktober 2015 gingen de ziekenhuizen verder onder de gemeenschappelijke naam OLVG. De namen Onze Lieve Vrouwe Gasthuis en Sint Lucas Andreas werden vervangen door OLVG, locatie Oost en OLVG, locatie West. Het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis had in 2010 555 bedden. De hoofdlocatie staat aan het Oosterpark. Er zijn kleine nevenvestigingen in de Spuistraat en op IJburg.

Schepping is het verhaal achter een kunstwerk zonder titel in Amsterdam-Oost. Het is een relatief groot marmermozaïek op een betonnen muur, die aan die kant een plat vlak is, maar aan de andere kant een overstek heeft en een lange zitbank. Het mozaïek is ontworpen door Harry op de Laak. Het geheel maakt deel uit van de toegang van wat vroeger de Eerste Christelijke LTS Patrimonium was. Die toegang, de muur en het reliëf werden op 12 oktober 2009 opgenomen in het monumentenregister. In 2013 werd het gebouw (Vrolikstraat 8), dat ook rijksmonument is, in gebruik genomen door het Cygnus Gymnasium. Het gebouw is van de hand van Commer de Geus en Ben Ingwersen en is in 2012 grondig verbouwd/gerenoveerd onder toezicht van architect Wessel de Jonge om het aan te passen aan de moderne eisen voor scholen. Daarbij zijn ook de mozaïeken van Op de Laak in en om het gebouw waar nodig hersteld. Zowel De Geus, Ingewersen en Op de Laak lieten zich inspireren door Le Corbusier. Het kunstwerk werd al voordat het tot rijksmonument werd bestempeld onderbroken door een metalen hekwerk, dat niet onder het rijksmonument is meebegrepen.

Vrolikstraat 8 is een gebouw aan de Vrolikstraat in Amsterdam-Oost. Het gebouw stamt uit de wederopbouwperiode en kreeg in 2007 een plaats in op een lijst met de 100 meest waardevolle monumenten uit die periode. Het werd in 2009 tevens opgenomen in het register van rijksmonumenten. Sinds 2013 is hier het Cygnus Gymnasium gevestigd.

Het buikschot is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een monument ter nagedachtenis van drie mannen die hier op 15 december 1944 ter plekke door de Duitse bezetter werden neergeschoten ter vergelding van een aanslag op de spoorbaan eerder die dag. De drie mannen waren willekeurig gekozen uit de gevangenen uit het Huis van Bewaring aan de Weteringschans. Het beeld van de hand van Adam Jansma werd op 6 juni 1962 onthuld door Emma Nijhoff, vrouw van burgemeester Gijs van Hall in het talud van de Spoorlijn Amsterdam - Elten lopend langs de Tugelaweg (tegenover huisnummer 110-111). Op die plek werden na de Tweede Wereldoorlog 4-mei-herdenkingsdiensten gehouden bij alleen een vlaggenstok met vlag. De buurtbewoners onder aanvoering van buurtcenturm De Muiderpoort zamelden geld in voor een beeld, waarbij de herdenkingen konden plaatsvinden. In 1962 moest dat nog zonder de vermelding van toelichting en de namen van de slachtoffer. De slachtoffers waren toen nog niet bij naam bekend. Na onderzoek van het NIOD (RIOD) op verzoek van de buurt konden de drie namen in 1997 vermeld worden op de zuil annex sokkel, daarbij werd ook de toelichting in de zuil vermeld. De titel is terug te vinden in de weergave, een man krimpt ineen na een buikschot. De tekst op de zuil luidt: OP DEZE PLAATS ZIJN OP 15 DECEMBER 1944 DRIE MENSEN GEFUSILLEERD ALS REPRESAILLE VOOR DE AANSLAG OP DE SPOORLIJN JAN HENDRIK FABER GEB. 31-3-1893 AUGUST VAN GINKEL GEB. 16-6-1911 DIRK DE BRUIN GEB. 17-6-1908 Jan Hendrik Faber, kweker en tuinarchitect en kweker, was in Baarn betrokken bij een verzetsblad. August van Ginkel, radiotelegrafist en observator 2e klasse bij het KNMI, werkte voor een illegaal radiostation in Utrecht. Dirk de Bruin, werktuigkundige bij Fokker, verleende hulp aan onderduikers.