Schepping (Harry op de Laak)

Vrolikstraat 8 is een gebouw aan de Vrolikstraat in Amsterdam-Oost. Het gebouw stamt uit de wederopbouwperiode en kreeg in 2007 een plaats in op een lijst met de 100 meest waardevolle monumenten uit die periode. Het werd in 2009 tevens opgenomen in het register van rijksmonumenten. Sinds 2013 is hier het Cygnus Gymnasium gevestigd.

Handen is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een plastiek geschapen door kunstenaar Willem Reijers (1910-1958). Handen is te zien aan de Wibautstraat; het kunstwerk steekt plotseling uit de bijna geheel vlakke achtergevel van het Cygnus Gymnasium, de voormalige Eerste Christelijke LTS Patrimonium. In 1956 gaf Patrimonium de opdracht aan de kunstenaar, in september 1957 werd het ontwerp goedgekeurd. De kunstenaar overleed in oktober 1958. Het werk werd door financiële perikelen van de school pas in 1961 geleverd. De school kreeg overheidssubsidie, waardoor het uiteindelijk in 1966 geplaatst kon worden. Patrimonium koos als locatie voor het werk hun nieuwe 2e LTS-gebouw aan de Dr. Jan van Breemenstraat nabij de Jan Evertsenstraat. De erven van Willem Reijers spanden daarop een rechtszaak aan. Ze beargumenteerden dat Handen was bedoeld voor de Wibautstraat en dat de manier van plaatsing bij de Jan Evertsenstraat het beeld van "een monstrueuze spin" opleverde in plaats van handen en dus uit haar context was gehaald. De Hoge Raad sprak uit in het voordeel van de erven, de school zou pas in 1978 tot plaatsing overgaan. Een voorstudie van Handen bevindt zich in de collectie van het Kröller-Müller Museum.

De Wibautstraat is een straat in Amsterdam-Oost, tussen het Rhijnspoorplein en het Prins Bernhardplein (nabij het Amstelstation) en vernoemd naar oud wethouder Floor Wibaut.

Kranten en letters is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Alhoewel het een kunstwerk in de openbare ruimte is, is het alleen te bezichtigen voor reizigers met de Amsterdamse Metro en wel de lijnen die gebruik maken van het zogenaamde Oostlijntraject. De Kranten en letters bevinden zich op de wanden van het ondergrondse station van metrostation Wibautstraat. Het kunstwerk werd geplaatst in een reeks van “voor elke metrostation” een kunstwerk. De kunstenaar van Kranten en letters is Opland (pseudoniem voor Rob Wout), die jarenlang politieke prenten tekende voor De Volkskrant en De Groene Amsterdammer. Rondom de plaats van het metrostation waren in de jaren zeventig een flink aantal kranten gevestigd, wat nog terug te vinden is in aanduidingen Het Paroolgebouw en Het Volkshotel. Opland kwam al tijdens de afbouw van de wanden van het station met een tableau met krantenkoppen (deze hangt boven een van de roltrappen) en verspreid over de wanden geplaatste drukletters al zijnde losgerukt uit die kranten. Sommige krantenkoppen verwijzen naar de aanleg van de metro.

TrouwAmsterdam was een nachtclub, restaurant en kunstruimte aan de Wibautstraat 127 te Amsterdam van 2009 tot 4 januari 2015. Nadat in 2009 een tijdelijke vergunning werd verkregen werd het Trouw-gebouw van de Perscombinatie verbouwd tot restaurant, club en kunstruimte. De organisatoren (Post CS BV) waren eerder betrokken bij Club 11, een tijdelijke club op de 11de verdieping van een voormalig Post CS-gebouw bij Amsterdam CS. Na sluiting van de club wordt het pand verbouwd tot studentencomplex. Exact een jaar na sluiting van Trouw opende Post CS BV een nieuwe locatie De School.

Muurschildering Student Hotel Amsterdam is een muurschildering in Amsterdam-Oost. De Braziliaanse street art-kunstenaar Cranio (schuilnaam voor Fabio Oliviera) was in 2016 in Amsterdam. Zijn murals zijn verspreid over de wereld van Londen tot São Paulo te zien. De kunstgalerie Vroom & Varrossieau hield in zomer 2016 een expositie van het werk van Cranio onder de titel American diet en vroeg aan hem of hij een mural wilde aanbrengen op het gebouw van Student Hotel Amsterdam aan de Wibautstraat, Vrolikstraat. Dat gebouw is in Amsterdam beter bekend onder de naam Paroolgebouw. Het gebouw heeft met name aan de kant van de Vrolikstraat grijze betonvlakken. Cranio bracht er in 2016 een relatief kleine muurschildering aan, waarin zijn handtekening als kunstenaar is terug te vinden. Hij beeldde al eerder veelvuldig Zuid-Amerikaanse Indianen af in combinatie met de teloorgang van hun cultuur. In Amsterdam beeldt Granio zijn blauwe Indianen af op een roze/violette fiets. Achterop staat zijn/haar kind op de achteras. Vader/moeder en kind worden vergezeld door een Batmanachtige figuur, ook blauw. Op de fietsen zijn voorts nog te vinden een rood aapje, een blauwe walvis met hondje en een groene olifant.

Thonikgebouw is een gebouw op de noordoostelijke vooruitgeschoven hoek van de Wibautstraat en de Grensstraat, Amsterdam-Oost.

Eerste Oosterparkstraat 107-143 in Amsterdam is een huizenblok aan de Eerste Oosterparkstraat in Amsterdam-Oost, dat een uitloper heeft aan de Wibautstraat.

Volkshotel is een hotel in het voormalige kantoorgebouw van dagblad de Volkskrant in Amsterdam. Dit gebouw ligt aan de Wibautstraat en werd in juni 2014 geopend als hotel. Het gebouw werd in 1965 geopend als hoofdkantoor van de Volkskrant. De redactie verhuisde in 2007, waarna in november 2007 het restaurant Canvas zich op de zevende etage in de voormalige cantine vestigde. Zes jaar later werd het omgebouwd tot een volwaardig hotel. De broedplaats VKG, voor kunstenaars, creatieve en maatschappelijke ondernemers, verhuisde naar de achterkant van het gebouw.

Wibautstraat 80-86, Eerste Oosterparkstraat 52 is een gebouw op de zuidwestelijke hoek van de Wibautstraat en de Eerste Oosterparkstraat in Amsterdam-Oost. De architectuur van beide staten verschilt sinds de jaren zeventig aanmerkelijk. De oorspronkelijke bebouwing aan de Eerste Oosterparkstraat bevat voornamelijk woningen van rond 1900. Die bebouwing ging vervolgens verder de hoeken om in de Wibautstraat, al waren er ook terreinen voor bedrijven. In tijden van stadsvernieuwing in de jaren zeventig en tachtig werd er uitgebreid gesloopt en nieuwbouw geplaagd. De gebouwen op aangehaalde plaats gingen echter al vroeg in de jaren zestig tegen de vlakte voor een kantoorgebouw naar ontwerp van architect ingenieur Frits de Keukeleire in de bouwstijl Nieuwe Zakelijkheid. Het bood vanaf 1974 onderdak aan de Gemeentelijke Dienst Volkshuisvesting van de gemeente Amsterdam. Het gebouw was sober en sterk horizontaal georiënteerd door met name de raamrijen in combinatie met beton. Op de begane grond waren ook een meubeltoonzaal, een supermarkt (Prijs-Slag) en autodealer (Alfa Romeo) gevestigd, die laatste nog te herkennen aan luifel en kolommen in V-vorm. Tegenover het gebouw stond onder meer een viskraam. Het gebouw kreeg zeven bouwlagen boven een parkeergarage waarvan de bovenste een teruggetrokken gevel had. Later trok ROC Amsterdam in het gebouw, maar die centreerde haar activiteiten naar de kruising Wibautstraat, Mauritskade. Ten tijde van oplevering was het één van de grootste gebouwen aan de Wibautstraat, waaraan nog steeds die bebouwing van rond 1900 de overhand had. Door de aanleg van de Metro van Amsterdam verdween veel van die bebouwing om plaats te maken voor grotere gebouwen; het gebouw ging steeds meer op in de omringende bebouwingen. Bij een bezuinigingsronde werd rond 1987 het gebouw afgestoten. Het Bureau Monumenten & Archeologie deelde het gebouw in bij Orde 3; hetgeen inhoudt dat alle wijzigingen zijn toegestaan mits binnen het bestemmingsplan. Eenzelfde gebouw van Keukeleire werd een aantal jaren later (1964) aan de Omval, Spaklerweg. Het bood jarenlang onderdak aan verzekeraar Delta Lloyd.

De Olmenweg is een straat in Amsterdam-Oost.

If walls could speak is een tiendelig artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Na renovatie van een vijftal laagbouw flatgebouwen in Amsterdam-Oost aan de Platanen- en Olmenweg, werden er in mei 2019 muurschilderingen gezet op de tien bijna kopgevels van die flatgebouwen. Uit het budget van de renovatie werd door eigenaar Stadgenoot Amsterdam Street Art ingeschakeld deze muren te laten beschilderen. In overleg met de bewoners werden in mei 2019 de huizenhoge muurschilderingen aangebracht; thema’s als religie, seks en dood moesten vermeden worden. De geisha werd als uitzondering daarop wel geplaatst. Alle muurschilderingen zijn ongeveer tien bij vijftien meter, dragen het gezamenlijke motto If walls could speak (Als muren konden praten) en centraal thema Amsterdam voor iedereen. De kunstenaars konden tijdens hun werkzaamheden verblijven in The Student Hotel, dat zijn intrek had genomen in het voormalige Paroolgebouw. De schilderingen: