If walls could speak

De Platanenweg is een straat in Amsterdam-Oost.

De Olmenweg is een straat in Amsterdam-Oost.

Muurschildering Student Hotel Amsterdam is een muurschildering in Amsterdam-Oost. De Braziliaanse street art-kunstenaar Cranio (schuilnaam voor Fabio Oliviera) was in 2016 in Amsterdam. Zijn murals zijn verspreid over de wereld van Londen tot São Paulo te zien. De kunstgalerie Vroom & Varrossieau hield in zomer 2016 een expositie van het werk van Cranio onder de titel American diet en vroeg aan hem of hij een mural wilde aanbrengen op het gebouw van Student Hotel Amsterdam aan de Wibautstraat, Vrolikstraat. Dat gebouw is in Amsterdam beter bekend onder de naam Paroolgebouw. Het gebouw heeft met name aan de kant van de Vrolikstraat grijze betonvlakken. Cranio bracht er in 2016 een relatief kleine muurschildering aan, waarin zijn handtekening als kunstenaar is terug te vinden. Hij beeldde al eerder veelvuldig Zuid-Amerikaanse Indianen af in combinatie met de teloorgang van hun cultuur. In Amsterdam beeldt Granio zijn blauwe Indianen af op een roze/violette fiets. Achterop staat zijn/haar kind op de achteras. Vader/moeder en kind worden vergezeld door een Batmanachtige figuur, ook blauw. Op de fietsen zijn voorts nog te vinden een rood aapje, een blauwe walvis met hondje en een groene olifant.

De Ben Viljoenstraat en de Ben Viljoenspoorbrug (waarvan de coördinaten) liggen in Amsterdam-Oost in de Overamstelpolder. Tot 1896 maakte dit gedeelte van de Overamstelpolder deel uit van de gemeente Nieuwer-Amstel, een smalle uitstulping van die gemeente op de rechter Amsteloever ingesloten door Amsterdam in het noorden, de gemeente Watergraafsmeer in het zuiden en de gemeente Diemen in het oosten. In 1896 werd de gehele polder, waarvan het noordelijke deel al van Amsterdam was, geannexeerd zowel het gedeelte van Nieuwer-Amstel als dat van Diemen. Het gebied was bestemd voor woningbouw en begin jaren twintig verscheen hier de Afrikanerbuurt.

Het buikschot is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een monument ter nagedachtenis van drie mannen die hier op 15 december 1944 ter plekke door de Duitse bezetter werden neergeschoten ter vergelding van een aanslag op de spoorbaan eerder die dag. De drie mannen waren willekeurig gekozen uit de gevangenen uit het Huis van Bewaring aan de Weteringschans. Het beeld van de hand van Adam Jansma werd op 6 juni 1962 onthuld door Emma Nijhoff, vrouw van burgemeester Gijs van Hall in het talud van de Spoorlijn Amsterdam - Elten lopend langs de Tugelaweg (tegenover huisnummer 110-111). Op die plek werden na de Tweede Wereldoorlog 4-mei-herdenkingsdiensten gehouden bij alleen een vlaggenstok met vlag. De buurtbewoners onder aanvoering van buurtcenturm De Muiderpoort zamelden geld in voor een beeld, waarbij de herdenkingen konden plaatsvinden. In 1962 moest dat nog zonder de vermelding van toelichting en de namen van de slachtoffer. De slachtoffers waren toen nog niet bij naam bekend. Na onderzoek van het NIOD (RIOD) op verzoek van de buurt konden de drie namen in 1997 vermeld worden op de zuil annex sokkel, daarbij werd ook de toelichting in de zuil vermeld. De titel is terug te vinden in de weergave, een man krimpt ineen na een buikschot. De tekst op de zuil luidt: OP DEZE PLAATS ZIJN OP 15 DECEMBER 1944 DRIE MENSEN GEFUSILLEERD ALS REPRESAILLE VOOR DE AANSLAG OP DE SPOORLIJN JAN HENDRIK FABER GEB. 31-3-1893 AUGUST VAN GINKEL GEB. 16-6-1911 DIRK DE BRUIN GEB. 17-6-1908 Jan Hendrik Faber, kweker en tuinarchitect en kweker, was in Baarn betrokken bij een verzetsblad. August van Ginkel, radiotelegrafist en observator 2e klasse bij het KNMI, werkte voor een illegaal radiostation in Utrecht. Dirk de Bruin, werktuigkundige bij Fokker, verleende hulp aan onderduikers.

TrouwAmsterdam was een nachtclub, restaurant en kunstruimte aan de Wibautstraat 127 te Amsterdam van 2009 tot 4 januari 2015. Nadat in 2009 een tijdelijke vergunning werd verkregen werd het Trouw-gebouw van de Perscombinatie verbouwd tot restaurant, club en kunstruimte. De organisatoren (Post CS BV) waren eerder betrokken bij Club 11, een tijdelijke club op de 11de verdieping van een voormalig Post CS-gebouw bij Amsterdam CS. Na sluiting van de club wordt het pand verbouwd tot studentencomplex. Exact een jaar na sluiting van Trouw opende Post CS BV een nieuwe locatie De School.

Zülbiye Gündüz boom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een werk van Marianne van den Heuvel uit 2000, dat staat in de Vrolikstraat bij huisnummer 38 ter hoogte van de Iepenweg. De boom is een gedenkteken voor de hier in maart 1993 omgebrachte Zülbiye Gündüz (1980-1993), een meisje op de verkeerde plaats op het verkeerde tijdstip. Het meisje overleed in de ambulance naar het ziekenhuis. De dader, een verward persoon (persoonlijkheidsstoornissen en psychoses aldus het Pieter Baan Centrum destijds), had zich dezelfde dag gemeld op het politiebureau met de mededeling dat "hij mogelijk iemand had neergeslagen", maar hij maakte zich meteen weer uit de voeten. De volgende dag werd hij gearresteerd. Slachtoffer en dader woonden beiden op huisnummer 90. Er werd vrijwel direct door buurtbewoners en schoolgenootjes een monumentje opgericht, maar dat raakte beschadigd tijdens de herinrichting van de Vrolikstraat. Van den Heuvel kwam met een boom uit Belgisch hardsteen als symbool van de verbinding tussen hemel en aarde. De boom is verwerkt in een muurtje dat een speelplaats afscheidt van de openbare ruimte. Voor het beeld is een aantal mozaïekstoeptegels gelegd. Het beeld raakt langzaam uit beeld doordat uit het perkje dat het beeld deels omringt, een natuurlijke boom/struik groeit. Niet iedereen is op de hoogte van het feit dat het een gedenkteken betreft. Het stond regelmatig ingebouwd tussen afval en fietsen; reden voor het stadsdeel Watergraafsmeer/Oost er een bord bij te zetten. Het moord maakte de weg vrij voor een grote sanering van de Vrolikstraat en naburige straten aan het eind van de jaren 90.

Handen is een kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het is een plastiek geschapen door kunstenaar Willem Reijers (1910-1958). Handen is te zien aan de Wibautstraat; het kunstwerk steekt plotseling uit de bijna geheel vlakke achtergevel van het Cygnus Gymnasium, de voormalige Eerste Christelijke LTS Patrimonium. In 1956 gaf Patrimonium de opdracht aan de kunstenaar, in september 1957 werd het ontwerp goedgekeurd. De kunstenaar overleed in oktober 1958. Het werk werd door financiële perikelen van de school pas in 1961 geleverd. De school kreeg overheidssubsidie, waardoor het uiteindelijk in 1966 geplaatst kon worden. Patrimonium koos als locatie voor het werk hun nieuwe 2e LTS-gebouw aan de Dr. Jan van Breemenstraat nabij de Jan Evertsenstraat. De erven van Willem Reijers spanden daarop een rechtszaak aan. Ze beargumenteerden dat Handen was bedoeld voor de Wibautstraat en dat de manier van plaatsing bij de Jan Evertsenstraat het beeld van "een monstrueuze spin" opleverde in plaats van handen en dus uit haar context was gehaald. De Hoge Raad sprak uit in het voordeel van de erven, de school zou pas in 1978 tot plaatsing overgaan. Een voorstudie van Handen bevindt zich in de collectie van het Kröller-Müller Museum.

Station Wibautstraat is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Oost.

Kranten en letters is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Alhoewel het een kunstwerk in de openbare ruimte is, is het alleen te bezichtigen voor reizigers met de Amsterdamse Metro en wel de lijnen die gebruik maken van het zogenaamde Oostlijntraject. De Kranten en letters bevinden zich op de wanden van het ondergrondse station van metrostation Wibautstraat. Het kunstwerk werd geplaatst in een reeks van “voor elke metrostation” een kunstwerk. De kunstenaar van Kranten en letters is Opland (pseudoniem voor Rob Wout), die jarenlang politieke prenten tekende voor De Volkskrant en De Groene Amsterdammer. Rondom de plaats van het metrostation waren in de jaren zeventig een flink aantal kranten gevestigd, wat nog terug te vinden is in aanduidingen Het Paroolgebouw en Het Volkshotel. Opland kwam al tijdens de afbouw van de wanden van het station met een tableau met krantenkoppen (deze hangt boven een van de roltrappen) en verspreid over de wanden geplaatste drukletters al zijnde losgerukt uit die kranten. Sommige krantenkoppen verwijzen naar de aanleg van de metro.

Vrolikstraat 8 is een gebouw aan de Vrolikstraat in Amsterdam-Oost. Het gebouw stamt uit de wederopbouwperiode en kreeg in 2007 een plaats in op een lijst met de 100 meest waardevolle monumenten uit die periode. Het werd in 2009 tevens opgenomen in het register van rijksmonumenten. Sinds 2013 is hier het Cygnus Gymnasium gevestigd.

Schepping is het verhaal achter een kunstwerk zonder titel in Amsterdam-Oost. Het is een relatief groot marmermozaïek op een betonnen muur, die aan die kant een plat vlak is, maar aan de andere kant een overstek heeft en een lange zitbank. Het mozaïek is ontworpen door Harry op de Laak. Het geheel maakt deel uit van de toegang van wat vroeger de Eerste Christelijke LTS Patrimonium was. Die toegang, de muur en het reliëf werden op 12 oktober 2009 opgenomen in het monumentenregister. In 2013 werd het gebouw (Vrolikstraat 8), dat ook rijksmonument is, in gebruik genomen door het Cygnus Gymnasium. Het gebouw is van de hand van Commer de Geus en Ben Ingwersen en is in 2012 grondig verbouwd/gerenoveerd onder toezicht van architect Wessel de Jonge om het aan te passen aan de moderne eisen voor scholen. Daarbij zijn ook de mozaïeken van Op de Laak in en om het gebouw waar nodig hersteld. Zowel De Geus, Ingewersen en Op de Laak lieten zich inspireren door Le Corbusier. Het kunstwerk werd al voordat het tot rijksmonument werd bestempeld onderbroken door een metalen hekwerk, dat niet onder het rijksmonument is meebegrepen.