Muurschildering van Keith Haring

Het Westelijk Marktkanaal is een kanaal in Amsterdam-West. De naam van het kanaal verwijst naar de ligging van het kanaal ten opzichte van de Centrale Markthallen. Het kanaal is in 1934 in gebruik genomen voor de ontsluiting en bevoorrading van de Centrale Markthallen. Tegenwoordig vindt het meeste vervoer plaats per vrachtauto. In tegenstelling tot de Kostverlorenvaart is het kanaal geen doorgaande vaarroute. Aan de Willem de Zwijgerlaan liggen aan de westzijde een groot aantal woonboten. Het kanaal takt bij de zuidpunt van het schiereiland en woonwijk Kop van Jut af van de Kostverlorenvaart en ontsluit het terrein van de Centrale Markthallen aan de westzijde. In de Jan van Galenstraat ligt de basculebrug Jan van Galenbrug over het kanaal. Daarna loopt het kanaal evenwijdig aan de Willem de Zwijgerlaan en takt de De Rijpgracht af. Voor de Haarlemmerweg vertakt het kanaal zich in drieën en lopen alle drie de takken dood. In het uit 1935 daterende Algemeen Uitbreidingsplan zou het kanaal in noordelijke richting verlengd worden naar het Westelijk Havengebied, onder de Haarlemmerweg en de spoorlijnen naar Haarlem en Zaandam door, zodat een rechtstreekse verbinding zou ontstaan tussen het havengebied en de Kostverlorenvaart. Deze verbinding is echter nooit gerealiseerd.

Begraafplaats Vredenhof is sinds 1897 een begraafplaats aan de Haarlemmerweg 357 in Amsterdam-West, nabij de Korenmolen De Bloem. Deze begraafplaats was de vervanger van de vroegere Nieuwe Westerbegraafplaats, gelegen aan de (oude) Hemweg in de Amsterdammerpolder nabij de Petroleumhaven en het Noordzeekanaal. Omdat die begraafplaats erg afgelegen lag (en later werd opgeslokt door het Westelijk Havengebied) werd een nieuwe begraafplaats ingericht aan de Haarlemmerweg. De begraafplaats kwam zeventig meter ten zuiden van de Haarlemmerweg te liggen. Daarom is er nu een lang smal voorterrein. Het duinzand voor de ophoging van het terrein kwam van een voor de Hoogovens in IJmuiden uitgegraven haven. Tuinarchitect Leonard A. Springer, ook de architect van de Oosterbegraafplaats (nu Nieuwe Ooster) maakte het ontwerp, op basis van de bestaande polderverkaveling, die hier een scheve hoek maakt met de Haarlemmerweg, terwijl Abraham Salm, een bekende architect van vele villa's, het ontvangstgebouw en de dienstwoningen ontwierp. Het gebouw ziet er ook uit als een schilderachtige villa. Door vele malen overschilderen en vernieuwing van de dakpannen zijn inmiddels wel veel oorspronkelijke details verdwenen. Het is in juli 2017 benoemd tot gemeentelijk monument en kreeg in september 2019 een nieuwe bestemming, een horecazaak met serre en terras genaamd "Westervilla". Bezoekers van de begraafplaats kunnen gebruik maken van de faciliteiten. Nadat de begraafplaats in 1897 open ging werden er veel mensen uit het westelijke deel van Amsterdam begraven. Het lag dicht bij de rand van de stad en toen tram 18 in 1922 werd doorgetrokken naar Sloterdijk was het ook per tram vanuit de stad goed te bereiken. Er zijn ook veel Jordaanbewoners en schippers zonder vaste woonplaats op de wal begraven. In 1921 kwam Vredenhof met de annexatie van Sloten in de gemeente Amsterdam te liggen. In 1934 werden de nieuwe Centrale Markthallen ten noorden van de Jan van Galenstraat geopend. Dit complex grensde direct aan de begraafplaats, die hiervoor en deel van zijn grond afstond, in ruil voor een nieuwe strook grond aan de oostkant ervan. De begraafplaats wordt nog steeds veel gebruikt. Het terrein ligt op het niveau van NAP -1,80 m (aldus de monumentenkaart van Amsterdam), dat is ruim een meter lager dan de omringende stedelijke bebouwing. Bekende Nederlanders die hier begraven zijn Johnny Jordaan, Leo Fuld, Johnny Meijer, Cor van Hout, Gijs van Dam jr., George van Kleef, Martin Kok, Thomas van der Bijl.

De Centrale Markthallen, sinds 1998 Food Center Amsterdam, vormen een bedrijventerrein ten noorden van de Jan van Galenstraat in Amsterdam-West, voornamelijk gericht op de groothandel in levensmiddelen. Het terrein met een oppervlakte van 40 hectare is bedoeld als groothandelsmarkt en is niet openbaar toegankelijk. De officiële naam was bij de opening in 1934 Centrale Markt, vanaf 1977 Centrale Groothandelsmarkt en sinds 1998 Food Center Amsterdam.

De Bloem of De Blom is een stellingmolen in Amsterdam aan de Haarlemmerweg. De molen is ook bekend als de 400 Roe, naar de afstand van 400 roede vanaf de Haarlemmerpoort, dat is circa anderhalve kilometer.

De Nieuwpoortkade is een straat in Amsterdam-West.

Het Marktkwartier is een geplande woonwijk in Amsterdam-West op het terrein van de Centrale Markthallen (Food Center Amsterdam) in Amsterdam. Het plan is om de bestaande bedrijvigheid te verplaatsen naar het noordelijke deel van het bedrijventerrein, waarbij de toegang komt aan de noordkant bij de Haarlemmerweg. Aan de zuidkant, bij de Jan van Galenstraat, ontstaat vervolgens plek voor een nieuwe wijk met ruim 1.500 huur- en koopwoningen. Belangrijk onderdeel van het plan is de restauratie van de monumentale markthal uit 1934. De hal is ontworpen door de architect N. Lansdorp, gelegen midden op het terrein, 70 bij 100 meter groot en heeft sinds 2007 de status van rijksmonument vanwege onder meer de cultuurhistorische en architectonische waarden. De monumentale hal krijgt een publiek karakter met ruimte voor evenementen, horeca en mogelijk een hotel. Voor de ontwikkeling van het terrein worden wel de bestaande uitgaansgelegenheden Marcanti en Club Lite opgeofferd; deze worden gesloopt en vervangen door luxe appartementencomplexen met inpandige garages. De ontwikkeling start met de bouw van een nieuw afgesloten Food Center op de plek van het KET-terrein en het abattoir. De handel zou daarna plaats moeten vinden in nieuwe bedrijfshallen met een oppervlakte van 100.000 m². Er komen twee routes voor wandelaars en fietsers: de Landlustroute tussen Bos en Lommer en Westerpark langs de centrale markthal en de Westerparkroute langs de kade van het Westelijk Marktkanaal. VolkerWessels Vastgoed / Ballast Nedam verbindt zich voor een periode van 25 jaar aan de exploitatie van het 23 hectare grote gebied. Het consortium is niet alleen verantwoordelijk voor de bouw en financiering, maar ook voor de exploitatie en het beheer van het nieuwe Food Center. De gemeente draagt maximaal 20 miljoen euro bij. In 2020 werd het te bouwen aantal woningen verhoogd tot 1.700, waarvan een kwart huurwoningen in de sociale sector. De start van de bouw is voorzien voor 2021.

Brug 182 is een vaste brug in Amsterdam Oud-West. Ze is gelegen boven de schutsluis Haarlemmervaart in de Haarlemmervaart nabij de Van Slingelandtstraat. De voetbrug leidt naar het terrein van de voormalige Westergasfabriek, het andere verkeer moet gebruik maken van de ten oosten van de sluis gelegen brug 463. De brug bestaat uit een enkele overspanning waarop houten dwarsbalken liggen, waarop weer houten balustrades zijn geplaatst. De brug heeft daarbij een zwakke welving. De brug had tot april 2016 in Sluisje een bijnaam, maar die bijnamen werden in die maand allemaal geschrapt door de gemeente Amsterdam. Sindsdien gaat de brug anoniem door het leven. De schutsluis Haarlemmervaart is inclusief sluiswoning en gemaal sinds 2003 een rijksmonument. Wanneer de loopbrug exact geplaatst is, is vooralsnog onbekend, maar in 1920 is zij op een foto vastgelegd.

Brug 463 is een vaste brug in Amsterdam-West. De brug overspant de Haarlemmervaart aan de oostkant van de Schutsluis Haarlemmervaart en ligt (bijna) in het verlengde van de Van Slingelandtstraat. De brug werd gebouwd rond 1892, niet als verkeersbrug, maar als spoorbrug voor goederenverkeer naar de Asch- en vuilnisbelt. De spoorlijn is al eerder op kaarten van Amsterdam terug te vinden, maar dan vaak op kaarten waarop een planning wordt weergegeven. Deze sloot in het noorden aan op de spoorlijn Amsterdam – Haarlem. Op de plaats van de vuilnisbelt verrees in 1934 de Centrale Markthallen (sinds de jaren negentig Food Center Amsterdam) en vertakte de spoorlijn in drieën. Het westelijke en middelste spoor kregen nogmaals twee takjes voor van de aanvoer en afvoer van handelswaar. Rond het midden van de jaren vijftig werd ten westen van het spoor de Van Slingelandtstraat aangelegd. Het spoor lag tot 1985 aan beide kanten naast de weg, vandaar dat de brug net niet perfect aansluit op de straat. In 1985 werd de spoorlijn naar Haarlem verlegd naar het noorden en werd de aftakking opgebroken. De spoorbrug werd in het begin van de jaren negentig verbouwd tot verkeersbrug, toen het terrein van de Westergasfabriek een herbestemming kreeg: van daadwerkelijke gasfabriek tot cultuurcentrum. De brug stond plaatselijk bekend als de ‘Van Slingelandtbrug’, een indirecte vernoeming naar Simon van Slingelandt, totdat in april 2016 de gemeente Amsterdam alle officieuze benamingen heroverwoog. De officieuze tenaamstelling verviel en Amsterdammers konden vanaf toen ook verzoeken indienen voor alternatieve tenaamstellingen, die wanneer goedgekeurd opgenomen zouden worden in de Basisregistraties Adressen en Gebouwen.

De Maggifabriek was een fabriek van Maggi's Producten Maatschappij NV die 60 jaar gevestigd was aan de Haarlemmerweg 317-321 ter hoogte van de Van Slingelandtstraat in Amsterdam-West. Tegenwoordig is het originele kantoorgebouw uit 1921, fabriek, magazijn, kantoren en twee bovenwoningen, een rijksmonument. De sterke Maggigeur die bij de productie door de fabriek werd verspreid was decennia lang in de wijde omgeving te ruiken.

De Rochussenstraat is een korte straat in Amsterdam, vernoemd naar de staatsman Jan Jacob Rochussen (1797-1871), achtereenvolgens Minister van Financiën, gouverneur-generaal van Nederlands Oost-Indië en Minister van Koloniën. De Rochussenstraat bevindt zich in de Staatsliedenbuurt Erg dichtbij het gwl terrein. En loopt van de Kempenaerstraat met halverwge een flauwe S-bocht naar de Van Bossestraat. De eerste plannen voor de bouw van de Staatsliedenbuurt dateren van 1875-1877, toen dankzij het zogenaamde Plan Kalff de mogelijkheid ontstond om buiten de oude stadswallen te gaan bouwen. In de Tweede Wereldoorlog is het torentje in de Rochussenstraat (nu reeds teruggeplaatst) zwaar beschadigd nadat een Nieuw-Zeelandse bommenwerper crashte tijdens een mislukte missie.

Op het terrein van de voormalige Westergasfabriek in Amsterdam-West staat een titelloos artistiek kunstwerk van Herman Makkink. In de volksmond wordt het Bolbewoners genoemd. Het werk uit 2003/2004 kwam na een vrije opdracht van Kathryn Gustafson van Mecanoo, die (dat) verantwoordelijk was voor de herinrichting van de fabrieksterreinen. Makkink kwam met een door midden gesneden stenen bol (weergave van een halve Aarde) met daarop twee mensachtige figuren (kruising tussen mens en dier). Die figuren bevinden zich volgens de kunstenaar op het hellend vlak van het leven en kunnen daar alleen aan ontsnappen door vooruit te kijken. Opvallend is dat de armen gedurende hun lengte overgaan in benen. De twee figuren steunen dan ook op vier voeten. De halve bol bestaat uit gemetseld baksteen; de overtollige specie is niet weggehaald en steekt ongewoon uit en er is geen voegwerk toegepast. De bol is van steen rond een kern van beton; de afdekking door een koperplaat, de beelden zijn van brons.

Brug 2354 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-West, wijk Westergasfabriek. De brug werd aangelegd tijdens de herbestemming van de terreinen van de voormalige Westergasfabriek langs de Haarlemmertrekvaart. Die terreinen werden van 1997 tot 2003 gesaneerd en opnieuw ingericht onder leiding van Karthyn Gustafson en Francine Houben van Mecanoo. Er moesten tal van nieuwe waterwegen en overspanningen aangelegd worden. In dat kader werd ook brug 2354 gebouwd. Ze verzorgt de verbinding tussen het Brettenpad, een doorlopende voet- en fietsverbinding tussen Westerpark en Halfweg en het Cultuurpark dat op de terreinen verrees en hier het uiteinde vormt van de Gosschalklaan. De brug is dan ook alleen toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De brug ligt als een boogsegment tussen betonnen landhoofden; de overspanning wordt verzorgd door stalen balken waarop houten planken zijn gelegd. De balustraden/leuningen zijn van metaal. Holle ruimten onder de brug zijn opgevuld met houtblokjes. Onder de brug stroomt een niet bevaarbaar dichtgegroeid kunstmatig aangelegd beekje.