Papieren vliegtuigpijl

De Muurschildering Osdorpplein is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. De muurschildering werd in 1983 geplaatst door de Chileense kunstenaar Jorge Kata Nuñez. Hij werkte destijds met kunstenaarscollectief Brigada Ramona Parra. In Amsterdam zouden zestig muurschilderingen van zijn hand zijn geweest, maar veel van zijn werk is vernietigd dan wel overgeschilderd of ten prooi gevallen aan sloop. Ook deze muurschildering op een muur van een winkelpand aan het Osdorpplein verdween uit zicht, toen er gebouwen tegen aan werden gezet. In 2018 werden er weer werkzaamheden verricht in de buurt, waarbij grote delen van de omgeving (alweer) gesloopt werden en de muurschildering werd in oktober 2018 weer zichtbaar. De projectontwikkelaar heeft toen de kunstenaar weten te achterhalen, die op het moment van herontdekking toevallig in Nederland was om een kunstwerk van hem in Rotterdam te herstellen. Het contact kwam via het Centrum Beeldende Kunst in Rotterdam. Nunez maakte de muurschildering, inclusief "zijn" vogels en vissen, tijdens het dictatoriaal bewind van Augusto Pinochet in zijn thuisland. Hij was zelf gevangene van het bewind en werd verbannen. De kunstenaar vestigde zich als politiek vluchteling in Nederland. De kunstenaar: de paardenkop staat voor kracht van het volk; de ster, gedragen door man en vrouw is een teken van hoop. Hij vermeldde ook de tekst: Nee tegen fascisme (no al fascismo naast de Chileense vlag). De projectontwikkelaar was bereid het zicht op de muurschildering zichtbaar te houden door plaatsing van een glaswand in het dan nog nieuw te bouwen stadsloket. Of de door derden geplaatste tags daarbij verwijderd worden is onbekend. In hetzelfde jaar werd op de Centrale Markthallen al een Muurschildering van Keith Haring teruggevonden.

Meervaart is een theater en een congrescentrum in Amsterdam Nieuw-West. Meervaart is een eigentijds grootstedelijk theater waar publiek en makers met uiteenlopende achtergronden, smaakvoorkeuren en ambities met elkaar in contact komen. De Meervaart verbindt de buurt, de stad en de wijdere wereld met elkaar. Dit doet zij als podium, als broedkamer van talent, als centrum voor vrijetijdsbesteding, als plek voor sociaal-artistieke projecten en als kenniscentrum voor grootstedelijke podiumkunst. Daarnaast trekt haar locatie externe partijen aan die een congres of evenement organiseren. Zij zien een meerwaarde in de artistiek-maatschappelijke context van het theater. De interactie van deze activiteiten maakt de Meervaart tot een cultureel knooppunt dat geworteld is in het hart van Amsterdam Nieuw-West. Meervaart heeft als allround theater een brede toegankelijke programmering met bijzondere aandacht voor de representatie van de grootstedelijke samenleving. Haar kracht schuilt in de interactie tussen genres, disciplines en de presenterende en educatieve activiteiten. De Meervaart is een instelling die verbanden legt en samenwerkingen initieert. Ze geeft nieuwe makers een centrale rol en creëert rijkere ervaringen rond uitvoeringen die variëren van themamaaltijden tot lezingen. Dit doet de Meervaart om kansen te creëren voor nieuwe makers en culturele uitingsvormen, waarmee het eveneens aansluit op de behoeftes van een breed en nieuw publiek. In 1966 werden al de eerste plannen gemaakt voor de bouw van een vrijetijdscentrum in de toen nog nieuwe tuinstad Osdorp. Het centrum bestaat sinds 1977 en is vernoemd naar de straat Meer en Vaart, waaraan het is gelegen. Aanvankelijk werd het grotendeels door vrijwilligers draaiend gehouden. In 1981 ging het beheer over naar het toenmalige stadsdeel Osdorp. Ook vonden er in die tijd rechtstreekse televisie-uitzendingen plaats, zoals Sonja's goed nieuws show en Sonja op... In 1986 begon hier het kinderfilmfestival Cinekid. In 1999 werd de Meervaart grondig verbouwd, waarbij het oorspronkelijke gebouw tot op het skelet werd gestript. Er werden nieuwe zalen, vergaderruimten en een toneeltoren toegevoegd. Het complex heeft nu een grote zaal met 800 plaatsen (de rode zaal) en een kleinere zaal met 250 plaatsen (de blauwe zaal), die beide zowel voor voorstellingen als congressen kunnen worden gebruikt. Daarnaast is er nog een aantal vergaderzalen. Meervaart kent drie kerntakken: 1. Theater, 2. Educatie & Talentontwikkeling (Meervaart Jong (voorheen 4West) en Meervaart Studio (voorheen Studio West)) en 3. (Niet-)Culturele Verhuur. Het theater ligt buiten het centrum van de stad vlak bij de ring A10. De programmering bestaat uit ca. 350 voorstellingen per jaar: cabaret, muziek, toneel, show, wereldmuziek, dans, jeugd- en familievoorstellingen. Jaarlijks worden er ca. 150 congressen in de Meervaart gehouden. Op 1 februari 2019 werd Yassine Boussaid directeur van Meervaart. Eerdere directeuren waren: Andreas Fleischmann, Bert Liebregs, Hans Brouwer, Pieter Erkelens en Han Hogeland.

Senza parole (Zonder woorden) is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.

Het Osdorpplein is een plein in Amsterdam Nieuw-West, dat ligt tussen Meer en Vaart en Tussen Meer. Het plein is in 1962 vernoemd naar de tuinstad Osdorp waar het een centrumfunctie vervult. Op het plein bevindt zich sinds 1964 een kinderspeelbad omgeven door het door Gerrit Bolhuis ontworpen kunstwerk "Schaapjes", ook wel "de Lammetjes" genoemd, als speelobject voor kinderen. Volgens de oorspronkelijke plannen zou de Geer Ban als verhoogd liggende autostadsweg het plein aan de oostzijde met een groot viaduct kruisen, over het grote parkeerterrein heen. In 1978 werd dit plan geschrapt en in de jaren negentig werd het oostelijke deel van het plein bebouwd met een uitbreiding van het winkelareaal maar ook woningen, tot aan Meer en Vaart. Ook aan de zijde van Tussen Meer kwam uitbreiding met zowel winkels als woningen. Aan het Osdorpplein liggen theater De Meervaart, het stadsloket en winkelcentrum Westmarket. Het winkelcentrum heeft een multicultureel karakter dankzij de lokale ondernemers. Aan de ene zijde van Westmarket zit naast kleinere winkels met een grote diversiteit in aanbod, ook een foodcourt waar alle smaken van de wereld bij elkaar komen. De andere helft van Westmarket is ingevuld door TK Maxx, een Amerikaanse discountketen. Het winkelcentrum Osdorp omvat naast het Osdorpplein ook de aangrenzende Tussen Meer, waar op dinsdag een weekmarkt wordt gehouden. In verband met nieuwbouwplannen rondom het Osdorpplein bedacht het stadsdeel dat de naam van dit gebied "Centrum Nieuw-West" zou moeten gaan worden. Men kwam hiervan terug en in 2019 werd een verkiezing gehouden voor een nieuwe naam. De naam die door bewoners en gebruikers werd gekozen was: "Osdorpplein".

Op de zuidwestelijke oever van de Sloterplas staat sinds 2003 een titelloos kunstwerk, daterend uit 1988. Het is een 5 meter hoge zuil van kunstenaar Frans Mossou uitgevoerd in cortenstaal. Die zuil wordt gedragen door een betonnen plaat met daarop een afscheiding van hetzelfde materiaal. De zuil is uitgevoerd in de stijl van Frans Mossou, weergave van de tegenstelling tot donker en licht ofwel materie en het ontbreken daarvan. Dit thema is terug te vinden in de uitvoering waarbij de zijden van de langwerpige kolom aan de uiteinden naar buiten wijken en dus niet op elkaar aansluiten, waardoor licht tussen de stalen platen doorschijnt. Het beeld stond in eerste instantie op het Osdorpplein. Toen het Amsterdams Fonds voor de Kunst in 1995 een inventarisatie hield onder de kunst in de openbare ruimten werd het afgedaan als "kwalitatief zeer matig" en het AFK stelde voor het af te voeren. De kunstenaar was het daar niet mee eens en vond dat het in een park beter tot zijn recht zou kunnen komen. De Gemeente Amsterdam en de kunstenaar kwamen in 1996 overeen het te behouden en in 2003 werd het verplaatst naar de zuidoever van de Sloterplas, waarbij het langs het voetpad van de Cornelis Lelylaan staat, nabij Meer en Vaart. Het is gepositioneerd op het verhoogde binnengebied van een soort voetpaden-rotonde nabij het Wegwerphuisje van Herman Makkink. De kunstenaar vond dit een goede plek, midden tussen bloemen en planten.

Vliegende vogels is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Kunstenaar Jannes Limperg maakte het bronzen beeld voor de Christelijk MAVO aan de Nieuwe Laan in Osdorp. Die school werd in 1971 geopend en verwachtte dan ook het beeld. De kunstenaar had echter pech. Hij moest zijn atelier verlaten, zijn toeleverende wasfabriek brandde af en zijn bronsgieter werd ziek. Hij had het beeld "pas" twee jaar later klaar; het werd op 4 september 1973 onthuld. Vanuit de school verhuisde het naar brug 753 in Meer en Vaart over de Osdorpergracht. Later werd het opnieuw verplaatst naar de Pieter Calandlaan hoek Eliza van Calcarstraat, ook weer bij een schoolcomplex (Calandlyceum). Volgens Het Parool van 11 september 1973 stelt het beeld een drietal vliegende vogels voor, op weg naar de toekomst. De site Buitenbeeld in beeld zag er een parende haan en kip in. De Kunstwacht Amsterdam (beheer kunst in de openbare ruimte) ziet er een moedervogel in die haar kuiken het nest ziet verlaten. Het Amsterdam Museum heeft een voorstudie van het beeld van wat jaren eerder; groot 25,6 (met plint)/14,5 (zonder) bij 10 bij 9,5 centimeter.

Jongen met haan is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Ruth Brouwer maakte voor de Montessorischool aan Hoekenes een bronzen beeld op betonnen sokkel waarop een jongen speels een haan vasthoudt. Het beeld wordt weleens gezien als een reactie op het Gedenkteken Maria Montessori uit 1953 van Gerarda Rueter in de Corellistraat, Amsterdam-Zuid. Sommigen zien in de beelden de tegenstelling tussen de beeldhouwkunst in de beginjaren vijftig (strenge moraal) en eind jaren zestig (lossere moraal). Brouwer, net als Rueter leerlinge van Piet Esser, beeldt een speelse jongen met haan af; Rueter is behoudender. Daartussenin zit Jan Wolkers met zijn Jongen met haan, ook voor een school.

Het Calandlyceum is een school voor het voortgezet onderwijs in Amsterdam Osdorp, in het stadsdeel Nieuw-West. De school is gelegen aan de Pieter Calandlaan tussen Louis Davidsstraat en Hoekenes.

Het Wegwerphuisje is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het is een creatie van kunstenaar Herman Makkink. Het huisje staat in een talud van de Cornelis Lelylaan nabij de Sloterplas. Makkink maakte een klein huis, dat allerlei soorten voegwerk (of het ontbreken daarvan) van baksteen laat zien: horizontaal, verticaal, diagonaal, zaagfiguur etc. Het heeft ook gemetselde cirkels. Er zijn ook overstekken in het huisje verwerkt. Het huisje moet het echter zonder ramen of deuren doen. Door de plaats waar het staat lijkt het of zomaar is neergezet om ervan af te zijn; een wegwerphuisje. Anderen (Buitenbeeld in beeld) zien er een steeds maar gerepareerde ruïne in of een weergave van verspijkerde tuinbouwschuren, die hier eens stonden.

De Piet Peelenbrug (brug 786) is een vaste brug in Osdorp, Amsterdam Nieuw-West. De voet- en fietsbrug uit 1984 vormt de verbinding tussen het Verlengde Hoekenespad en Stadspark Osdorp en overspant de Hoekenesgracht. Aan de westkant van de brug staan twee van de vier beelden uit de beeldengroep Markering van Adriaan Rees. De brug is vermoedelijk gebouwd op een betonnen paalfundering en leunt op zes betonnen brugpijlers. Ook de borstweringen zijn van beton. De overspanning bestaat uit houten balken met daarop dwars gelegde planken. Er zijn zeven onderdoorvaarten, waarvan de breedste 4,70 meter bedraagt. Opvallend aan de brug zijn de leuningen en balustrades. De esthetisch architect schreef hier zware massief aandoende houten balken voor, die donker gekleurd zijn, met enigszins groene balusters. De brug is vernoemd naar Piet Peelen (1922-1978), werkzaam bij de afdeling Bruggen van de Dienst der Publieke Werken. Hij bemoeide zich met de leefbaarheid in de regio, vooral op verkeertechnisch gebied. De brug heeft haar naam heeft gekregen in 1984. De naam is uitgefreesd of gebeiteld uit een van de leuningen.

De Pieter Calandlaan is een straat in Amsterdam Nieuw-West.

Markering is een officieuze benaming van een beeldengroep in Amsterdam Nieuw-West. De groep van vier beelden is afkomstig uit een samenwerking tussen kunstenaar Adriaan Rees en kinderen uit de buurt van Stadspark Osdorp. De kunstenaar noemt ze zelf Kinderbeelden. De fantasiebeelden van geglazuurd aardewerk op sokkels van beton staan als een soort toegangspoorten nabij een tweetal bruggen (brug 765 en brug 786) die over de Hoekenesgracht naar het park leiden. De jeugd werd ingeschakeld vanuit de visie dat die niet zou vernielen waar de kinderen zelf aan meegewerkt hebben.