De Berekuil

De Museumbrug is een brug over de Biltsche Grift in de Nederlandse stad Utrecht. Het betreft een vaste brug met een zeer beperkte doorvaarthoogte. De brug bestond reeds in 1906 en ze is gelegen op de overgang van de Museumlaan naar de Biltstraat. Gaandeweg is de brug aangepast. Een brugleuning uit de jaren 1930 loopt langs de Biltsche Grift over een afstand van zo'n 200 meter door tot aan de Gildbrug. Tot omstreeks 1938 liep er een tramlijn over de Museumbrug.

Begraafplaats St. Barbara is een rooms-katholieke begraafplaats in Utrecht, gelegen aan de Prinsesselaan 2.

Het Herdenkingsmonument Fort de Bilt is een oorlogsmonument in de Nederlandse gemeente Utrecht ter nagedachtenis aan in de Tweede Wereldoorlog gefusilleerde verzetsmensen.

Het Hoogeland, ook wel Het Hogeland genoemd, is een 19e-eeuwse buitenplaats in de stad Utrecht. Om het hoofdgebouw ligt het Hogelandsepark.

Huizingabuurt is een buurt in de wijk Noordoost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Deze buurt is gelegen aan de Huizingalaan, Karel Doormanlaan en omgeving. De buurt zit ingesloten tussen Tuindorp Oost, Voordorp en de Zeeheldenbuurt, Hengeveldtraat en omgeving. Voor 1954 was een groot gedeelte nog weiland en had het de naam Ezelsdijk wat toen nog aan Maartensdijk toebehoorde. Het inundatiekanaal langs de Ezelsdijk (de huidige Kardinaal de Jongweg) was toen de gemeentegrens tussen Utrecht en Maartensdijk.

VV Voorwaarts is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit de stad Utrecht, opgericht in 1907. De club speelt in de Derde klasse zaterdag (seizoen 2020/21) De club speelt op sportpark De Berekuil (Voordorp) in Utrecht-Noordoost.

Zeeheldenbuurt is een buurt in de wijk Noordoost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Deze buurt wordt vaak verward met Wittevrouwen, en is tevens gelegen aan de Biltstraat. De buurt wordt gekenmerkt door de F.C. Dondersstraat, Alexander Numankade, W. Barentszstraat, Cornelis Houtmanstraat en Karel Doormanlaan. De Biltsche Grift, welke loopt vanaf de Biltstraat tot aan de Blauwkapelseweg, vormt de scheiding tussen de Zeeheldenbuurt en Wittevrouwen.

Fort de Bilt, ook wel Fort op de Biltstraat genoemd is een van de verdedigingswerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie in de gemeente Utrecht. Het fort is gebouwd in de jaren 1816 - 1819 en diende voor het afsluiten van het acces van de Biltse straatweg, de weg tussen Utrecht en De Bilt. De weg en de tramlijn tussen Utrecht en De Bilt liepen sinds de bouw van het fort via de zuidelijke zijde om het verdedigingswerk heen. Naarmate met de jaren het verkeer toenam werd dit smalle weggetje dat zich om het fort heen kronkelde een steeds groter obstakel voor het verkeer. In 1929 werd de Biltse straatweg uiteindelijk dwars door het fort heen getrokken, waardoor het fort in twee helften werd gesplitst. In de jaren 1848 - 1852 en 1875 - 1879 werd het fort gemoderniseerd. In de jaren 1930 zijn betonnen mitrailleurkazematten op het fort aangelegd. Tijdens de mobilisatie in 1939 is door een aantal soldaten een Wilhelminaboom geplant. Deze boom is officieel gedoopt. Niet met champagne, die was even niet verkrijgbaar. In plaats daarvan met chocolademelk uit de kantine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Fort de Bilt door de bezetter in gebruik als executieplaats. In die periode zouden hier volgens de daar neergelegde naamstenen 139 verzetsstrijders zijn gefusilleerd. In 2022 bleek uit een artikel van historisch onderzoeker Jim Terlingen dat er echter veel fouten zijn gemaakt op deze herdenkingsstenen. In 1949 werd het Herdenkingsmonument Fort de Bilt van Leo Jungblut geplaatst. Direct na de Tweede Wereldoorlog was het fort enige jaren een gevangenkamp voor NSB'ers en collaborateurs. Van 2017 tot 2022 werd op de noordelijke helft van het fort door ProDemos een educatief herinneringscentrum beheerd met een op jongeren gerichte interactieve tentoonstelling over tolerantie, oorlog en vrede en het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De noordelijke helft van het Fort is in 2022 weer overgedragen aan de gemeente Utrecht. De zuidelijke helft is nog in gebruik door de Koninklijke Marechaussee. In de buurt van het fort zijn nog enige houten Kringenwetwoningen te vinden.

Het Rosarium Oudwijk in de Nederlandse stad Utrecht is een rosarium (rozentuin) in de buurt Wilhelminapark en omgeving aan de oostzijde van de stad. De tuin maakt deel uit van een groenstructuur in noord-zuidrichting die het Wilhelminapark verbindt met het Hogelandsepark, evenals het Oorsprongpark. Het rosarium beslaat een oppervlakte van circa 40 bij 80 meter en werd van 1911 tot 1913 aangelegd naar ontwerp van de Utrechtse tuinarchitect J.J. Denier van der Gon. Initiatiefnemer tot de aanleg was de vereniging van rozenkwekers Nos Jungunt Rosae (ons verenigen de rozen). De rozentuin kende 11 vakken met daarin 150 roosvariëteiten en centraal een fontein. Op 7 juni 1913 werd het rosarium door de vereniging aan de gemeente overgedragen, maar bleef in onderhoud bij de vereniging tot 1938. Vandaag de dag bevinden zich in het rosarium naast diverse rozen het beeld Vechtende kalkoenen uit 1965 van Theo Mulder en het beeld Twee Rustende Duiven uit 1985 van Janko Berman Het rosarium is erkend als gemeentelijk monument en het kent overdag vrije toegang. Het ligt aan het open gebied ten noorden van het Wilhelminapark, met aan de overzijde van de straat de bekende rode beuk en ook de gedenksteen voor verzetslieden die op 7 mei 1945 nog omgekomen zijn. Naast de rozentuin is een kleine kinderspeelplaats. Ten noorden van het Rosarium is de begraafplaats Sint-Barbara.

Station Utrecht Biltstraat is een voormalig station (halte) met eilandperron, gelegen aan de zijtak van de Oosterspoorweg: Hilversum - Utrecht Maliebaan, bij de overweg waar deze spoorlijn de Biltstraat kruist. Het station, gebouwd door de spoorwegmaatschappij HIJSM, werd geopend in 1885, en heeft dienstgedaan tot aan de beëindiging van het reizigersvervoer op deze lijn op 15 oktober 1939. De treinen uit Hilversum werden voortaan naar het Centraal Station geleid, en kwamen dus niet meer langs station Biltstraat. In 1961 werden de stationsgebouwtjes gesloopt. De locatie van het voormalige station is nog gemakkelijk te zien vanaf de Biltstraat. De twee sporen worden daar gescheiden door een brede grasstrook, waar vroeger het perron lag.

De F.C. Dondersstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, in de Zeeheldenbuurt, tegen de grens van Wittevrouwen. De straat is genoemd naar de oogarts/fysioloog Franciscus Cornelis Donders. Deze zijstraat van de Biltstraat loopt naar het voormalige Ooglijdersgasthuis (nu Hogeschool Utrecht) dat enkele jaren na de dood van Donders werd ontworpen door de plaatselijke architect D. Kruijf. De bebouwing van de andere huizen stamt ook uit de laatste jaren van de 19e eeuw en wordt aangeduid als neorenaissance. Een stijl waarin de huizen werden voorzien van witte banden en soms uitbundige ornamenten. Op nummer 5 had de stukadoor/beeldhouwer Theo Lutters zijn atelier. Hij werd rijk door het maken van cementen beelden, die hij ook op zijn eigen huis en op onder andere die van zijn straatgenoten aanbracht. Omdat dit veel goedkoper was dan traditioneel beeldhouwwerk werden hij en zijn collega's door zijn tijdgenoot Berlage voor 'leugenaars' uitgemaakt.

De Oorsprongbrug is een brug over de Biltsche Grift in de Nederlandse stad Utrecht. Het betreft een vaste brug met een zeer beperkte doorvaarthoogte. Ze is gelegen ter hoogte van huis de Oorsprong en ze vormt de overgang van de Biltstraat naar de Snellenlaan. Een sluitsteen in de brug vermeldt het jaartal 1879. Gaandeweg is de brug aangepast.