Herdenkingsmonument Fort de Bilt

Fort de Bilt, ook wel Fort op de Biltstraat genoemd is een van de verdedigingswerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie in de gemeente Utrecht. Het fort is gebouwd in de jaren 1816 - 1819 en diende voor het afsluiten van het acces van de Biltse straatweg, de weg tussen Utrecht en De Bilt. De weg en de tramlijn tussen Utrecht en De Bilt liepen sinds de bouw van het fort via de zuidelijke zijde om het verdedigingswerk heen. Naarmate met de jaren het verkeer toenam werd dit smalle weggetje dat zich om het fort heen kronkelde een steeds groter obstakel voor het verkeer. In 1929 werd de Biltse straatweg uiteindelijk dwars door het fort heen getrokken, waardoor het fort in twee helften werd gesplitst. In de jaren 1848 - 1852 en 1875 - 1879 werd het fort gemoderniseerd. In de jaren 1930 zijn betonnen mitrailleurkazematten op het fort aangelegd. Tijdens de mobilisatie in 1939 is door een aantal soldaten een Wilhelminaboom geplant. Deze boom is officieel gedoopt. Niet met champagne, die was even niet verkrijgbaar. In plaats daarvan met chocolademelk uit de kantine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Fort de Bilt door de bezetter in gebruik als executieplaats. In die periode zouden hier volgens de daar neergelegde naamstenen 139 verzetsstrijders zijn gefusilleerd. In 2022 bleek uit een artikel van historisch onderzoeker Jim Terlingen dat er echter veel fouten zijn gemaakt op deze herdenkingsstenen. In 1949 werd het Herdenkingsmonument Fort de Bilt van Leo Jungblut geplaatst. Direct na de Tweede Wereldoorlog was het fort enige jaren een gevangenkamp voor NSB'ers en collaborateurs. Van 2017 tot 2022 werd op de noordelijke helft van het fort door ProDemos een educatief herinneringscentrum beheerd met een op jongeren gerichte interactieve tentoonstelling over tolerantie, oorlog en vrede en het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De noordelijke helft van het Fort is in 2022 weer overgedragen aan de gemeente Utrecht. De zuidelijke helft is nog in gebruik door de Koninklijke Marechaussee. In de buurt van het fort zijn nog enige houten Kringenwetwoningen te vinden.

Park de Voorveldse Polder is een park aan de noordoostelijke rand van de stad Utrecht. Het park is in de middeleeuwen op last van bisschop Godebald ontgonnen en ligt ingesloten tussen de A27, Biltsestraatweg (N237), Sartreweg en de Biltse Rading. In het park ligt Fort De Bilt, een van de verdedigingswerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In de jaren zeventig is het park ingericht als recreatiepark en biedt tegenwoordig plaats aan Manege Groenesteyn, de Utrechtse Manege, VV Voorwaarts, ULTC Iduna, Camping De Berekuil en Hotel Mitland.

VV Voorwaarts is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit de stad Utrecht, opgericht in 1907. De club speelt in de Derde klasse zaterdag (seizoen 2020/21) De club speelt op sportpark De Berekuil (Voordorp) in Utrecht-Noordoost.

De Berekuil is een verkeersplein in het oosten van de stad Utrecht. De Berekuil was het eerste verkeersplein in Nederland waarbij het fietsverkeer op een ander niveau ligt dan het gemotoriseerde verkeer. De fietspaden lopen door de kuil in het midden van de rotonde. Het eerste ontwerp dateert van voor de Tweede Wereldoorlog waarbij in de jaren 30 door Rijkswaterstaat werd gestart met de aanleg van een rondweg om de stad Utrecht. De Berekuil is in 1944 voltooid. Sindsdien wordt dit type naar het Utrechtse voorbeeld Berenkuil genoemd. In 2001 is De Berekuil aangepast om de HOV-busbaan naar De Uithof onder het verkeersplein door te leiden, zodat de bussen ongehinderd dit drukke punt kunnen passeren. Bij De Berekuil komen vier wegen samen: West: de Biltstraat naar de binnenstad Noord: de Sartreweg naar Voordorp en Overvecht Oost: de Biltsestraatweg (N237) naar De Bilt en Zeist Zuid: de Waterlinieweg naar Lunetten/Hoograven Het verkeersplein was de naamgever van de nabijgelegen stadscamping De Berekuil, maar deze camping heeft intussen een andere naam gekregen.

Natuurpark Bloeyendael is een park en voormalig landgoed in de Utrechtse buurt Rijnsweerd in de wijk Oost. De buitenplaats is tussen 1628 en 1660 ontstaan door verbouwing van de herberg 'De Grote Biesbosch'. Het gebied werd indertijd Biesfelt genoemd. In 1290 werd door dit gebied de Biltse Straatweg aangelegd. Tussen 1628 en 1660 nam het ten oosten van dit huis gelegen Groenestein de functie van herberg over, en Bloeyendael werd een buitenplaats. In 1758 werd "het Loode Beeld in de Tuynen" vermeld, en in 1777 het "Prieel, Schuur, Broeilessenaren, trekkas en allerlei soorten van vrucht en andere bomen..., mitsgaders den Steene groep en voet alsmede de verdere beelden en vaasen". Begin 19e eeuw kwam het huis in bezit van Joost Rudolph Burlage, die het landgoed uitbreidde door aankoop van 3½ ha grond aan de overzijde van de Biltse Straatweg en het naastgelegen Groenestein. Ook het huis werd grondig verbouwd en met een verdieping verhoogd. In 1838 werd het huis gekocht door Hendrik Wesseling, waarna het in 1868 werd gesloopt. Bij verbreding van de Biltse Straatweg in 1936 verdween de plaats van het huis onder het asfalt. Op het resterende terrein ontstond een vuilstort. Rond 1976 werd het huidige park aangelegd naar het ontwerp van gemeente-architect Hans Pemmelaar. Men heeft getracht een park te ontwikkelen dat op biologisch verantwoorde wijze het oude landschap weergeeft. Het park bevindt zich ten zuidoosten van Fort de Bilt tussen de Waterlinieweg, de Archimedeslaan en het provinciehuis (nog als zodanig in dienst tot 2011) aan de Galileïlaan in de Julianapolder.

Huizingabuurt is een buurt in de wijk Noordoost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Deze buurt is gelegen aan de Huizingalaan, Karel Doormanlaan en omgeving. De buurt zit ingesloten tussen Tuindorp Oost, Voordorp en de Zeeheldenbuurt, Hengeveldtraat en omgeving. Voor 1954 was een groot gedeelte nog weiland en had het de naam Ezelsdijk wat toen nog aan Maartensdijk toebehoorde. Het inundatiekanaal langs de Ezelsdijk (de huidige Kardinaal de Jongweg) was toen de gemeentegrens tussen Utrecht en Maartensdijk.

Begraafplaats St. Barbara is een rooms-katholieke begraafplaats in Utrecht, gelegen aan de Prinsesselaan 2.

De Museumbrug is een brug over de Biltsche Grift in de Nederlandse stad Utrecht. Het betreft een vaste brug met een zeer beperkte doorvaarthoogte. De brug bestond reeds in 1906 en ze is gelegen op de overgang van de Museumlaan naar de Biltstraat. Gaandeweg is de brug aangepast. Een brugleuning uit de jaren 1930 loopt langs de Biltsche Grift over een afstand van zo'n 200 meter door tot aan de Gildbrug. Tot omstreeks 1938 liep er een tramlijn over de Museumbrug.

Zeeheldenbuurt is een buurt in de wijk Noordoost in Utrecht, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Utrecht. Deze buurt wordt vaak verward met Wittevrouwen, en is tevens gelegen aan de Biltstraat. De buurt wordt gekenmerkt door de F.C. Dondersstraat, Alexander Numankade, W. Barentszstraat, Cornelis Houtmanstraat en Karel Doormanlaan. De Biltsche Grift, welke loopt vanaf de Biltstraat tot aan de Blauwkapelseweg, vormt de scheiding tussen de Zeeheldenbuurt en Wittevrouwen.

Het Hoogeland, ook wel Het Hogeland genoemd, is een 19e-eeuwse buitenplaats in de stad Utrecht. Om het hoofdgebouw ligt het Hogelandsepark.

Het provinciehuis van Utrecht bevindt zich in de gelijknamige provinciehoofdstad. De provincie Utrecht is sinds 16 april 2012 gevestigd in het voormalige hoofdkantoor van Fortis aan de Archimedeslaan 6 in Utrecht. Koningin Beatrix opende het gebouw op 20 juni 2012. Het pand is verbouwd onder architectuur van Peter Vermeulen en Joost Glissenaar van architecten Van Mourik. Peter Vermeulen verzorgde indertijd, samen met collega Roeland Dreissen (in begin 90-er jaren), het oorspronkelijke ontwerp van het gebouw. Strukton renoveerde het oude hoofdkantoor van Fortis nabij de A27 en A28 ten behoeve van de Provincie Utrecht. Architecten Van Mourik (begin 90-er jaren nog Van Mourik Vermeulen architecten geheten) was verantwoordelijk voor het ontwerp. Oorspronkelijk bedoeld als hoofdkantoor van de VSB en uiteindelijk, van 1995 tot 2009, in gebruik als hoofdkantoor van de Fortisbank.

Het Ooglijdersgasthuis, ook wel onder meer het Nederlandsch Gasthuis voor Behoeftige en Minvermogende Ooglijders genoemd, was een ziekenhuis voor oogheelkunde in de Nederlandse stad Utrecht.