place

Provinciehuis (Utrecht)

Bouwwerk in Utrecht (Oost)Geschiedenis van UtrechtKantoorgebouw in Utrecht (stad)Politiek in Utrecht (provincie)Provinciehuis in Nederland
Provinciehuis Utrecht zijaanzicht
Provinciehuis Utrecht zijaanzicht

Het provinciehuis van Utrecht bevindt zich in de gelijknamige provinciehoofdstad. De provincie Utrecht is sinds 16 april 2012 gevestigd in het voormalige hoofdkantoor van Fortis aan de Archimedeslaan 6 in Utrecht. Koningin Beatrix opende het gebouw op 20 juni 2012. Het pand is verbouwd onder architectuur van Peter Vermeulen en Joost Glissenaar van architecten Van Mourik. Peter Vermeulen verzorgde indertijd, samen met collega Roeland Dreissen (in begin 90-er jaren), het oorspronkelijke ontwerp van het gebouw. Strukton renoveerde het oude hoofdkantoor van Fortis nabij de A27 en A28 ten behoeve van de Provincie Utrecht. Architecten Van Mourik (begin 90-er jaren nog Van Mourik Vermeulen architecten geheten) was verantwoordelijk voor het ontwerp. Oorspronkelijk bedoeld als hoofdkantoor van de VSB en uiteindelijk, van 1995 tot 2009, in gebruik als hoofdkantoor van de Fortisbank.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Provinciehuis (Utrecht) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Provinciehuis (Utrecht)
7th Avenue, New York Manhattan

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Provinciehuis (Utrecht)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.094841666667 ° E 5.1531194444444 °
placeToon op kaart

Adres

Barclays

7th Avenue 745
10019 New York, Manhattan
New York, États-Unis d'Amérique
mapOpenen op Google Maps

Provinciehuis Utrecht zijaanzicht
Provinciehuis Utrecht zijaanzicht
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Natuurpark Bloeyendael
Natuurpark Bloeyendael

Natuurpark Bloeyendael is een park en voormalig landgoed in de Utrechtse buurt Rijnsweerd in de wijk Oost. De buitenplaats is tussen 1628 en 1660 ontstaan door verbouwing van de herberg 'De Grote Biesbosch'. Het gebied werd indertijd Biesfelt genoemd. In 1290 werd door dit gebied de Biltse Straatweg aangelegd. Tussen 1628 en 1660 nam het ten oosten van dit huis gelegen Groenestein de functie van herberg over, en Bloeyendael werd een buitenplaats. In 1758 werd "het Loode Beeld in de Tuynen" vermeld, en in 1777 het "Prieel, Schuur, Broeilessenaren, trekkas en allerlei soorten van vrucht en andere bomen..., mitsgaders den Steene groep en voet alsmede de verdere beelden en vaasen". Begin 19e eeuw kwam het huis in bezit van Joost Rudolph Burlage, die het landgoed uitbreidde door aankoop van 3½ ha grond aan de overzijde van de Biltse Straatweg en het naastgelegen Groenestein. Ook het huis werd grondig verbouwd en met een verdieping verhoogd. In 1838 werd het huis gekocht door Hendrik Wesseling, waarna het in 1868 werd gesloopt. Bij verbreding van de Biltse Straatweg in 1936 verdween de plaats van het huis onder het asfalt. Op het resterende terrein ontstond een vuilstort. Rond 1976 werd het huidige park aangelegd naar het ontwerp van gemeente-architect Hans Pemmelaar. Men heeft getracht een park te ontwikkelen dat op biologisch verantwoorde wijze het oude landschap weergeeft. Het park bevindt zich ten zuidoosten van Fort de Bilt tussen de Waterlinieweg, de Archimedeslaan en het provinciehuis (nog als zodanig in dienst tot 2011) aan de Galileïlaan in de Julianapolder.

Fort de Bilt
Fort de Bilt

Fort de Bilt, ook wel Fort op de Biltstraat genoemd is een van de verdedigingswerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie in de gemeente Utrecht. Het fort is gebouwd in de jaren 1816 - 1819 en diende voor het afsluiten van het acces van de Biltse straatweg, de weg tussen Utrecht en De Bilt. De weg en de tramlijn tussen Utrecht en De Bilt liepen sinds de bouw van het fort via de zuidelijke zijde om het verdedigingswerk heen. Naarmate met de jaren het verkeer toenam werd dit smalle weggetje dat zich om het fort heen kronkelde een steeds groter obstakel voor het verkeer. In 1929 werd de Biltse straatweg uiteindelijk dwars door het fort heen getrokken, waardoor het fort in twee helften werd gesplitst. In de jaren 1848 - 1852 en 1875 - 1879 werd het fort gemoderniseerd. In de jaren 1930 zijn betonnen mitrailleurkazematten op het fort aangelegd. Tijdens de mobilisatie in 1939 is door een aantal soldaten een Wilhelminaboom geplant. Deze boom is officieel gedoopt. Niet met champagne, die was even niet verkrijgbaar. In plaats daarvan met chocolademelk uit de kantine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Fort de Bilt door de bezetter in gebruik als executieplaats. In die periode zouden hier volgens de daar neergelegde naamstenen 139 verzetsstrijders zijn gefusilleerd. In 2022 bleek uit een artikel van historisch onderzoeker Jim Terlingen dat er echter veel fouten zijn gemaakt op deze herdenkingsstenen. In 1949 werd het Herdenkingsmonument Fort de Bilt van Leo Jungblut geplaatst. Direct na de Tweede Wereldoorlog was het fort enige jaren een gevangenkamp voor NSB'ers en collaborateurs. Van 2017 tot 2022 werd op de noordelijke helft van het fort door ProDemos een educatief herinneringscentrum beheerd met een op jongeren gerichte interactieve tentoonstelling over tolerantie, oorlog en vrede en het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. De noordelijke helft van het Fort is in 2022 weer overgedragen aan de gemeente Utrecht. De zuidelijke helft is nog in gebruik door de Koninklijke Marechaussee. In de buurt van het fort zijn nog enige houten Kringenwetwoningen te vinden.