Sint-Annatoren

De Kantoorgracht is een gracht en straatnaam in het noordelijke deel van de binnenstad van Delft. De gracht is in het westen langs de Geerweg (vroeger werd dit de Nobelstraatsgracht genoemd) verbonden met de noordelijke Kolk van Delft. In het oosten staat de gracht in verbinding met het Rijn-Schiekanaal. In het verlengde van de gracht, aan de oostzijde van het kanaal, bevindt zich de Tweemolentjesvaart (of Nootdorpervaart) richting Nootdorp. Aan de gracht bevond zich het oudemannenhuis voor oude mannen, wezen en broeders.

Nieuwe Plantage is een straat, park en buurt in de stad Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebied is gelegen direct ten noorden van de binnenstad en wordt gerekend tot Centrum-Noord, een deel van de wijk Centrum. Tot 1921 behoorde het deel van de wijk tussen de Nieuwe Plantage en het Rijn-Schiekanaal bij de voormalige gemeente Vrijenban. Als straatnaam loopt de Nieuwe Plantage van de splitsing in de Vliet tot aan de Duivelsgatbrug. De Nieuwe Plantage omvat veel aaneengesloten twee-, drie- en vierlaagse herenhuizen met een brede groenstrook. In de aanwijzing van de gemeente Delft wordt de waardering van het gebied als volgt beschreven: Van algemeen belang zijn vanwege hun bijzondere architectuurhistorische, sociaal-economische en cultuurhistorische waarden: de goed herkenbare en grotendeels uiterst gave historisch-ruimtelijke structuur en het historisch bebouwingsbeeld van Delft-Noord, waarin in het bijzonder de fysiek-ruimtelijke aspecten van de direct met de opkomst van de grootindustrie samenhangende historisch-stedenbouwkundige ontwikkelingen worden weerspiegeld. Een groot deel van de wijk werd in februari 2011 definitief aangewezen tot beschermd stadsgezicht. De naam zou afkomstig zijn van een plantage die er rond 1677 was.

Het Hofje van Pauw is een van de vier overgebleven hofjes in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Vroeger waren er zeven hofjes. Het Hofje werd in 1707 gebouwd ingevolge de bepaling in het testament van Elisabeth Pauw, de dochter van de Delftse burgemeester Jacob Pauw, die een jaar eerder overleed. Ze was weduwe van Johan van der Dussen en daarna van (neef) Dirck van der Dussen, beiden ook burgemeester. Het hofje was bedoeld voor arme of behoeftige personen of families. Het hofje bestaat uit acht huisjes, vier op een rij aan de oostzijde en vier op een rij aan de westzijde met een plein ertussen.

De Delftse donderslag was een ramp die plaatsvond op 12 oktober 1654. Om kwart over tien in de ochtend ontplofte op die dag een in het noordoosten van de Delftse binnenstad gevestigde opslagplaats voor buskruit. Historici gaan ervan uit dat bij de ramp minstens honderd doden vielen en ook een dodental van 'enige honderden' wordt niet uitgesloten. Het precieze aantal mensen dat bij de ramp is omgekomen, is echter nooit vastgesteld. Nagenoeg elk gebouw in de binnenstad liep schade op en het gebied ten oosten van de Verwersdijk werd volledig met de grond gelijk gemaakt.

Het Hofje van Gratie is een van de vier overgebleven hofjes in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Vroeger waren er zeven hofjes. Het Hofje van Gratie was een hofje voor echtparen boven de 50 jaar zonder kinderen, en werd in 1575 opgericht door Pieter Sasbout. Eerst was het Hofje gevestigd aan de Korte Geer, maar vanwege de uitbreiding van het Armamentarium werd het verplaatst naar de huidige locatie aan de Van der Mastenstraat. De grond werd om niet beschikbaar gesteld. Er had namelijk op 12 oktober 1654 een ontploffing - de Delftse donderslag - plaats gevonden in het kruitmagazijn tussen de Geerweg en de Doelenstraat. Het nieuwe hofje aan de Van der Mastenstraat kreeg in plaats van zes, zeven woningen. Aan de achterzijde van de huisjes bevindt zich een gesloten galerij met een heel grote tuin. In 1968 werd de voorgevel in de oorspronkelijke staat hersteld na een 19e-eeuwse blunder waarbij de ramen en deuren werden vervangen.

De Duyvelsgatmolen of Quade Molen was een windmolen aan de Singelgracht in de Nederlandse stad Delft, tegenover de Nootdorpervaart, nu Geerweg. Deze molen had een scheprad waarmee het water in de grachten werd ververst, hoofdzakelijk ten behoeve van de Delftse bierbrouwerijen die behoefte hadden aan flinke hoeveelheden vers water. De molen werd in 1450 gebouwd, omdat het grachtwater op die plek stillet blijvet leggen ende daerom lichtelijck stincke. In 1588 werd de Duyvelsgatmolen door Simon Stevin en Jan de Groot, later burgemeester van Delft, zodanig verbeterd, dat de molen drie maal zoveel water verzette als daarvoor. Hiervoor werd door het stadsbestuur een bedrag van tweehonderd gulden betaald. Eenzelfde bedrag ontvingen de heren twee jaar later voor het aanbrengen van een soortgelijke verbetering aan een andere molen, gelegen aan de wal tegenover de Nieuwe Langendijk, en opgericht met hetzelfde doel. In de Duyvelsgatmolen was een woning, waarin de molenaar gratis woonde. Op 27 augustus 1732 besloot het gemeentebestuur de molen ter sloop in de verkoop te doen, omdat het dak te bouwvallig was geworden en de baten niet opwogen tegen de reparatiekosten. Op de locatie van de voormalige molen is nu de 'Duyvelsgatbrug' gelegen (brug over de verbinding tussen het Rijn-Schiekanaal en de Kantoorgracht).

De Plantagebrug is een fiets- en voetgangersbrug in de stad Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug ligt over het Rijn-Schiekanaal in het verlengde van de Tweemolentjeskade. De doorvaarthoogte van deze basculebrug is 2,78 in gesloten toestand. Doorvaartwijdte van het vaste gedeelte bedraagt 8,00 m, het beweegbare deel 10,50 m. De brug kan voor bediening via de marifoon worden aangeroepen via de bedieningscentrale Leidschendam op VHF-kanaal 18.

Het Artilleriemagazijn en -kazerne zijn twee bouwwerken aan de paardenmarkt in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Beide objecten zijn erkend als rijksmonument.

Gezicht Delft - Nieuwe Plantage is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in de wijk Nieuwe Plantage van Delft in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 27 juni 2005. Het gebied werd op 2 februari 2011 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 10,7 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Verwersdijk is een gracht en straat in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De gracht staat in het noorden in verbinding met de Kantoorgracht. De gracht was onderdeel van de oostelijk stadsbegrenzing in de 13e eeuw die werd gevormd door de min of meer noord-zuid lopende derde hoofdgracht (Achterom, Brabantse Turfmarkt, Burgwal, Vrouwjuttenland, Verwersdijk). Aan de Verwersdijk bevinden zich tal van monumentale panden. De Verwersdijk is ca. 360 meter lang.

De Rapenbloembrug is een trapjesbrug met een stenen dek op ijzeren liggers, in het centrum van de Nederlandse stad Delft, provincie Zuid-Holland. De brug is een rijksmonument. en is gebouwd in 1891.

De Annastraat is een straat in het centrum van de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De straat loopt vanaf de Kolk, Geerweg en de Voorstraat naar de Wateringsevest. Zijstraten van de Annastraat zijn de Buitenboorgerd, Koningsplein (deze kruist de Annastraat) en de Annageer. De Annastraat is ca. 180 meter lang. Aan deze eeuwenoude straat bevinden zich een aantal gemeentelijke monumenten (op nummer 2, 29, 31, 31A en 47).