Brug 1902

De Staatsliedenbrug (brug 139) is een vaste brug in Amsterdam Oud-West. De brug vormt de verbinding tussen de Van Limburg Stirumstraat en de Tweede Nassaustraat. Ze overspant daarbij de Kostverlorenvaart met haar kades De Wittenkade. Het grootste deel van Kostverlorenvaart maakt deel uit van de Staande Mastroute door Amsterdam-West, maar net dit gedeelte niet, zodat volstaan kon worden met een vaste brug. In 1897/1898 kwam hier een brug om de beide De Wittenkades met elkaar de verbinden en een doorreis mogelijk te maken vanuit de Staatsliedenbuurt naar de Marnixstraat. De brug moest in 1909 verstevigd worden in verband met toenemend verkeer. In 1930 was de brug weer aan vervanging toe en werd de Dienst der Publieke Werken gevraagd voor een nieuwe brug. Bruggenarchitect Piet Kramer was er toen werkzaam. Er zijn tekenen dat de brug van hem is, maar zijn handtekening ontbreekt op het ontwerp; het is afkomstig van “het bureau”. De hand van Kramer is terug te vinden in de stijl van de Amsterdamse School, de afwisseling bak- en natuursteen (er is hier opvallend veel natuursteen gebruikt), de lettervoering van anno 1931, natuurstenen kolommen aan het eind van de brug en de siersmeedijzeren balustraden. Meest opvallend aan de brug zijn de scheepsvormige basis van de pijler in het midden en de daarop rustende lantaarns. Over de verkeersbrug rijdt sinds 22 juli 2018 tramlijn 5. De brug dankt haar naam aan de wijk waar zij naar toevoert, de Staatsliedenbuurt.

Polaris is een artistiek kunstwerk in Amsterdam Oud-West. Kunstenares Wendela Gevers Deynoot maakte dit werk van roestvast staal rond 1987. Polaris verwees hier naar twee de twee verschillende werelden die elkaar ontmoeten. Aan de zuidkant van het beeld is er de dichtbevolkte Staatsliedenbuurt met nauwe straten. Aan de noordzijde ligt het landelijke en ruimtelijke Westerpark. Ook vond zij een tegenstelling in de onderlinge buurtbewoners. Het beeld bestaat uit een soort pijl-en-boogconstructie. Een blauw object zou met gespannen draad via de gele boog vanuit de woonwijk naar het park geschoten kunnen worden; de kleuren blauw en geel vormen groen. Het beeld werd in 2010 naar de overzijde van de Van Beuningenstraat geplaatst. Ze stond daar eerst in een speelveld, maar toen dat opnieuw ingericht werd, kwam ze te staan op de kruising van genoemde straat en de ventweg van de Haarlemmerweg. Tegelijkertijd werd de “pijl” gericht op haar naamgever de ster Polaris.

De Nassaukerk is een protestants kerkgebouw uit 1926 aan de De Wittenkade in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam-West.

Het Van Hogendorpplein is een plein in Amsterdam-West, Westerpark.

Het Westerpark is een park in Amsterdam-West, ten westen van de Haarlemmerpoort en ten noorden van de Haarlemmertrekvaart.

Sublime symbols is een in 1979 gestarte serie sculpturen van Peter van de Locht. Een daarvan staat in Amsterdam-West. Het artistiek kunstwerk staat op de zuidoostelijke vleugel van brug 347. Deze is gelegen in de Haarlemmerweg, daar waar zij aansluit op De Wittenkade, oever van de Kostverlorenvaart. Het beeld bestaat uit een lange donkere naald van brons, die aan de bovenzijde afsluit met in elkaar gevlochten bladachtige vormen. Het beeld dateert uit 1980, maar stond toen verderop aan De Wittenkade; in 1997 werd het verplaatst naar de brug.

De Kattenslootbrug (brug 155) is een basculebrug in Amsterdam-West.

Nassaukade 18 te Amsterdam is een gebouw aan de Nassaukade in Amsterdam-West. Het pand stamt uit 1881 en is ontworpen door de timmerman, aannemer en architect annex aannemer Johannes Engelfriet (Rotterdam 1851-aldaar 1934). Engelfriet woonde kortstondig op nummer 17 met zijn gezin, maar na een paar maanden vertrok hij mede vanwege een faillissement weer terug naar Rotterdam. Hij ontwierp voor dit stukje twee bijna identieke (maar gespiegelde) gebouwen, Nassaukade 17 en 18. De ontwerpen zijn niet toe te wijzen aan een speciale bouwstijl; zijn ingedeeld onder eclectische bouwkunst. Beide zijn rijk gedecoreerd met beeldhouwwerken in de gevel. Het gebouw huisnummer 18 werd 30 september 2008 tot gemeentelijk monument verklaard. Daar waar het portiek van nummer 17 voorzien werd van tegeltableaus bleven de wanden hier kaal. In tegenstelling tot nummer 17 heeft het een speels gevelsteentje.

Nassaukade 17 te Amsterdam is een gebouw aan de Nassaukade in Amsterdam-West. Het pand stamt uit 1881 en is ontworpen door de timmerman, aannemer en architect Johannes Engelfriet (Rotterdam, 1851 - aldaar, 1934). Hij woonde er ook enige maanden met zijn gezin, maar na een paar maanden vertrok hij mede vanwege een faillissement weer terug naar Rotterdam. Hij ontwierp voor dit stukje twee bijna identieke (maar gespiegelde) gebouwen, Nassaukade 17 en 18. De ontwerpen zijn niet toe te wijzen aan een speciale bouwstijl; zijn ingedeeld onder eclectische bouwkunst. Beide zijn rijk gedecoreerd met beeldhouwwerken in de gevel. Het gebouw huisnummer 17 werd 18 november 2008 tot gemeentelijk monument verklaard. Een van de redenen daarvoor is terug te vinden in de portiek. Net als de gevel is ze rijk versierd. In de portiek zijn twee figuratieve en twee abstracte tegeltableaus geplaatst, die vervaardigd zijn door de plateelfabriek De Distel; de naam van de fabriek is onderaan de figuratieve afbeeldingen te lezen. Weergegeven zijn ganzen en flamingo's. De tableaus behoren tot de stijl art nouveau. De tableaus dateren uit de periode 1895 tot 1923, jaren van oprichting en verkoop van de fabriek.

Station d'Eenhonderd Roe is samen met het toenmalige station van Haarlem het eerste treinstation van Nederland, maar beide zijn allang verdwenen. Het station was vernoemd naar de uitspanning "Herberg d'Eenhonderd Roe" die lag aan de zuidzijde van de Haarlemmertrekvaart net buiten Amsterdam in de gemeente Sloten, op een afstand van honderd roeden (bijna vierhonderd meter) ten westen van de Haarlemmerpoort. De uitspanning was met een houten brug over de Haarlemmertrekvaart verbonden met het station. Op 20 september 1839 vertrok er de eerste Nederlandse trein, via Halfweg naar Haarlem, getrokken door twee locomotieven: de Arend en de Snelheid. Nadat de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HIJSM) overeenstemming met de stad Amsterdam had bereikt, kon in 1842 het definitieve vertrekpunt in gebruik worden genomen, het aan de overkant van de Buitensingelgracht gelegen station Willemspoort. Dit station lag tegenover de in 1840 gebouwde Willemspoort, de tegenwoordige Haarlemmerpoort, en maakte d'Eenhonderd Roe overbodig. Op initiatief van reizigersvereniging Rover werd op 20 september 2009, 170 jaar na het vertrek van de eerste trein, een plaquette onthuld op de stationslocatie. Deze bevindt zich op het terrein van de Westergasfabriek, ter hoogte van Polonceaukade 13.

Brug 347 is een vaste brug in Amsterdam Oud-West.

Light sculpture is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het staat op dak van een roze flatgebouw aan de zuidkant van het Nassauplein in Amsterdam. De schepper van het werk, Canadees Noel Harding noemde het "Een romantisch lyrisch lichtobject". Hijzelf omschreef het ook als "The life of Dutch people in reference to the sea". Het werk uit 1992 is drieledig. Er is een stellage met een roze lichtlijn, die naar de Noordzee wijst. Daarnaast staat een enorme bak met licht golvend water, een weergave van de zee. Tot slot is er een gespierde arm te zien in wat op een vergroot diaraam lijkt. De roze richtlijn verwijst naar de kleur van de flat. Die arm is een verwijzing naar De held van Haarlem dat in het Britse taalgebied werd via Hans Brinker, or The Silver Skates van Mary Mapes Dodge uit 1865. De held dan wel Brinker steekt een vinger in een lekkende dijk en behoedt velen voor overstroming en verdrinking. Harding geeft het weer door middel van een hand op een dijk. Het beeld kwam er doordat bij de sanering in de Staatsliedenbuurt en Hugo de Grootbuurt gekeken werd naar mogelijke kunsttoepassingen. Het werd net als de flat een groot kunstwerk, beeldbepalend, maar eigenlijk het best te zien is vanuit de trein, omdat die hier op een dijklichaam rijdt. In 2009 werd de installatie verwijderd voor restauratie.