Canadezenplantsoen

Amsterdam dankt zijn Canadezen is een monument in het Canadezenplantsoen (voor 2020 de Apollolaan) in Amsterdam, tegenover de Apollohal, tussen de Stadionweg en de Bernard Zweerskade.

De Apollohal is een gebouw op de hoek van de Apollolaan en de Stadionweg in Amsterdam. Het werd in 1934 gebouwd door de architect Albert Boeken met medewerking van W. Zweedijk in de stijl van het nieuwe bouwen. De Apollohal was aanvankelijk een tennishal, later een tentoonstellingsgebouw en een ijsbaan. Na een grootschalige renovatie in 2004-2005 (architect: André van Stigt) wordt de hal gebruikt door sportverenigingen, vooral voor basketbal. De hal is de thuishaven van professioneel basketbalclub BC Apollo. Sinds 2004 is het een rijksmonument. Het gebouw wordt beheerd onder het Amsterdamse Stadsdeel Zuid. Het ontwerp in de stijl van het nieuwe bouwen is het belangrijkste werk van Boeken en een vroeg voorbeeld van staalskeletbouw. Een constructie van gelaste, stalen spanten maakt het mogelijk om een grote, vrije overspanning te maken. De muren hebben geen dragende functie en konden dus uit licht materiaal opgetrokken worden. Bij het gebouw behoort ook de voormalige directeurswoning aan de Stadionweg. De oorspronkelijke hoofdingang, hiernaast aan de Stadionweg, is sinds 2005 de ingang voor de horeca-voorzieningen en beheer- en bestuurskamers. In het zuidoostelijk deel van het complex, werd in 1954 de bioscoop Du Midi ingericht die in 1957 geheel uitbrandde. In 1959 werd dit deel herbouwd onder de architect Alexander Bodon, waarna de bioscoop tot 1982 dienstdeed. Daarna stond dit gebouw tot de renovatie in 2004 leeg. Sinds 2005 zijn twee gymnastieklokalen (voor de scholen in de buurt) gevestigd in dit deel van de hal, ook is hier nu de hoofdingang van de Apollohal. Sinds 2007 bevindt zich in dit deel ook een fitnesscentrum. Aan de zijde van het Zuider Amstelkanaal was een café-restaurant gevestigd, het Apollo Paviljoen, dat oorspronkelijk deel uitmaakte van het complex. Op de plaats van de vroegere outdoor-gravelbanen verrees in 1961 het Apollo Hotel. Het Apollo Paviljoen werd toen een deel van het hotel.

De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De Rijksverzekeringbank betrok in 1939 hun gebouw aan de Apollolaan 15 in Amsterdam. Het gaf in 1904 aan de twee beeldhouwers Hildo Krop en Frits van Hall de opdracht voor het leveren van twee beelden, te plaatsen in de nissen in de pijlers, die de overstek van het gebouw dragen. Krop had zijn De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving al het volgend jaar klaar; het werd pas in 1954 geplaatst. Met zowel Van Hall als zijn beeld liep het slecht af. Van Hall werd gefusilleerd onder het Nazi-regime, zijn beeld overleefde de opslag in het gebouw niet door water, vocht en ijs. Jan Bronner en Mari Andriessen keken nog of het te herstellen was, maar dat was niet mogelijk. In 1951 werd aan Han Wezelaar gevraagd een alternatief beeld te maken voor de lege nis. Hij kwam met De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid in de vorm van een vrouwenfiguur die een lam vasthoudt; een symbool van sociale zorg en gerechtigheid. Wezelaar maakte een proefexemplaar op 1/3-grootte en zond het naar Parijs om het te laten vergroten; hijzelf zag ertegen op ("een homp klei"). Het beeld kon daarna in Nederland gegoten worden. Op 29 juli 1954 werden de beide beelden onthuld door staatssecretaris Aat van Rhijn van Ministerie van Sociale Zaken.

De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuid. De Rijksverzekeringsbank betrok in 1939 hun gebouw aan de Apollolaan 15. Het gaf in 1940 aan de twee beeldhouwers Hildo Krop en Frits van Hall de opdracht voor het leveren van twee beelden, te plaatsen in nissen in de pijlers, die de overstek van het gebouw dragen. Van Hall en zijn gipsen mal voor zijn beeld overleefden de Tweede Wereldoorlog niet. Hildo Krop refereerde er wel aan in zijn in memoriam F.J. van Hall in De vrije kunstenaar van 11 augustus 1945. Aan Han Wezelaar werd in 1951 gevraagd een alternatief te maken: De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid. Krop was sneller. Hij maakte eerst een kleiner exemplaar van gips. Vervolgens maakte hij in vier maanden een mal voor het uiteindelijke werk. De mal werd overgebracht naar de bronsgieterij Binder in Haarlem, die het op de grens van 1940/1941 goot. Het beeld werd eind januari 1941 overgebracht naar het Stedelijk Museum Amsterdam. Krop maakte een allegorische voorstelling waarbij een mannenfiguur in zijn rechterhand (een veel kleinere) vrouwenfiguur draagt en in zijn linkerhand een zwaard vasthoudt. De vrouwenfiguur staat voor de sociale wetgeving. De stijl van het beeld is klassieker dan de beelden die hij maakte tijdens de periode van de Amsterdamse School. De een (Buitenbeeld in beeld) ziet een verschuiving naar Griekse en Italiaanse beeldhouwkunst, de ander (Tim Swings) ziet invloeden van Sociaal realisme. Op 29 juli 1954 werden de beide beelden onthuld door staatssecretaris Aat van Rhijn van Ministerie van Sociale Zaken.

Het Apollo Hotel Amsterdam, a Tribute Portfolio is een viersterrenhotel aan de Stadionweg en de Apollolaan in Amsterdam-Zuid. Het hotel heeft 223 kamers. Het hotel ligt aan het Noorder Amstelkanaal en heeft aanlegsteigers voor boten aan de Kom, een vijfsprong van grachten. Het hotel huisvest de restaurants de Harbour Club en Bodon, vernoemd naar de architect.

Het Apollo House is een kantoorgebouw aan de Apollolaan en de Stadionweg in Amsterdam-Zuid. Het is sinds 2004 een rijksmonument. Het is in 1937-1939 gebouwd naar een ontwerp van Dirk Roosenburg als hoofdkantoor van de Rijksverzekeringsbank (RVB), later genaamd Sociale Verzekeringsbank, die hier tot 1990 bleef. Het bestaat uit een 10 meter hoog ringgebouw en een 40 meter hoog gebouw op een as van de ring. Het heeft een staalskelet. Aanvankelijk waren de gevels bekleed met geglazuurde keramische platen; deze zijn in 1968 vervangen door witte platen van travertijn. Het gebouw is ook bekend onder de bijnaam 'Oceaanstomer'. Het gebouw werd op 20 november 1939 geopend door de Nederlandse minister van sociale zaken, Jan van den Tempel, die de architect Roosenburg bevorderde tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Het symmetrische gebouw heeft een markante positie in het Plan-Zuid op de hoek van de Apollolaan en de Stadionweg, de hoofdwegen in deze buurt. Aan de achterkant loopt de Gerrit van der Veenstraat in het verlengde van de as. De boeg steunt aan de voorkant (aan de hoek van Apollolaan en Stadionweg) op een paar zuilen die de monumentale, overdekte toegang tot het gebouw markeren, waar de bezoeker beschutting vindt. In deze ruimte bevinden zich twee hoge bronzen beelden: De beschermer en handhaver van de sociale wetgeving (1941) van Hildo Krop en De beschermster van de sociale zorg en gerechtigheid (1954) van Han Wezelaar. Huidige gebruikers zijn het internationale advocatenkantoor Allen & Overy en IT-staffing bedrijf Elevation Group met daarbij Elevation Partners en The.NextGen.

De Hanny Michaelisbrug (brug 405) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid. De brug is een van de vier bruggen die in het wegennet De Kom omsluiten. De brug ligt over het Noorder Amstelkanaal, waarvan de zuidoever Mozartkade heet. Hij verbindt de Stadionweg met de Hobbemakade en Van Hilligaertstraat in de Nieuwe Pijp. De brug is rond 1927 gebouwd naar een ontwerp van Piet Kramer, werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Kramer hanteerde de van hem bekende stijl van de Amsterdamse School met een mengeling van baksteen en graniet (en hier ook stalen liggers). Die stijl is eveneens terug te vinden in de smeedijzeren brugleuningen als ook de granieten brugpijlers. Bovendien gebruikt het hij het bijpassende lettertype voor de jaarstenen (anno 1927) en de aanduiding van NAP. De brug werd net zoals zijn oostelijke buurman Brug 406 aangelegd in het Plan-Zuid van Hendrik Petrus Berlage. Rondom de brug zijn enkele beelden van Hildo Krop te bewonderen, waaronder een faun met gitaar en een faun met trekharmonica. Ook zijn er beelden van slangen, een man en een vrouw. Krop maakte ze uit graniet. Tot 2016 stond de brug officieus te boek als de ‘Mozartbrug’, net als de nabij liggende Mozartkade vernoemd naar de componist Wolfgang Amadeus Mozart. In juli 2016 wilde de gemeente af van officieuze benamingen en liet de bevolking kiezen tussen de officieuze naam officieel maken, een verzoek tot nieuwe vernoeming insturen dan wel de brug anoniem door het leven te laten gaan. Er werd toen voor de laatste optie gekozen. In juli 2022 is de brug officieel vernoemd naar dichteres Hanny Michaelis. Op 19 december 2022 volgde de naamplaat.

Het Bachplein is een plein in Amsterdam-Zuid.

De Kom is een officieuze benaming voor een binnenwater in Amsterdam-Zuid. Het is een kruispunt van vijf waterwegen. Deze waterwegen hebben op een na ook een brug aan "De Kom". De waterwegen zijn: de Boerenwetering loopt hier noord-zuid door De Kom heen, de noordelijke brug is nr. 406, ook wel Boerenweteringbrug, de zuidelijke nr. 420, ook wel de Kinderbrug, vanuit het zuidwesten komt het Zuider Amstelkanaal met brug nr. 419, ook wel Hildo Kropbrug of Muzenbrug, vanuit het noordwesten het Noorder Amstelkanaal met brug nr. 405, ook wel Mozartbrug, vanuit het oosten het Amstelkanaal zonder brug ter plaatse. Hildo Krop maakte voor alle vier bruggen beeldhouwwerken. De opvallendste gebouwen aan "De Kom" zijn het Apollo Hotel Amsterdam, de Apollohal en het gebouw van de roeivereniging De Amstel.

Het Plantsoen Harmoniehof is een stadsparkje in Amsterdam-Zuid.

De Boerenweteringbrug (brug 406) is een vaste brug in Amsterdam-Zuid.

De Bachzaal is een middelgrote concertzaal in Amsterdam-Zuid. De zaal dankt zijn naam aan de Bachstraat, waar de zaal is gevestigd. Architect Piet Vorkink (1878-1960) ontwierp in 1930 het ingenieuze complex, waarvan de Bachzaal onderdeel uitmaakt. Het gebouw, waar aanvankelijk musici voor onder meer het Concertgebouworkest opgeleid werden, is een belangrijk semi-openbaar gebouw, waarvan er in Nederland maar weinig zijn gebouwd.