Sint-Augustinuskerk (Utrecht)

Pathé Rembrandt Utrecht is een bioscoop aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop maakt deel uit van de bioscoopketen Pathé en heeft drie zalen (het kleinste aantal van alle bioscopen van Pathé in Nederland) met in totaal 864 zitplaatsen.

Kranestein is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis is in de 14e eeuw aan de Oudegracht 53-55 gebouwd voor de familie De Craen. Het is een samengesteld diep bouwwerk dat bestaat uit een hoofdgebouw (Groot Cranesteyn op nummer 53), met aangrenzend twee bijbehorende zijhuizen (in ieder geval aan de voorzijde Klein Cranesteyn op nummer 55). Oorspronkelijk was het huis voorzien van een weergang en kantelen. Net als het merendeel van de andere Utrechtse stadskastelen ligt Kranestein ook langs de Oudegracht, dit stadskasteel is daarin een van de meest noordelijke. Kranestein is gebouwd op een 13 meter breed bij minstens 55 meter diep perceel. Onder de huizen en het niet bebouwde gedeelte van het perceel liggen zeven kelders. Aan de grachtzijde bevinden zich twee werfkelders. Het pand werd door de eeuwen heen onder meer gebruikt als woonhuis en pakhuis. Tussen circa 1579 en 1740 was het tevens in gebruik door een brouwerij die ook wel bekend kwam te staan als De Werelt. Deze naam werd in elk geval in de 19e eeuw nog gebruikt toen er onder meer de familie Van Rheden woonde. In de 20e eeuw vonden kunstenaars er onderdak en Gerrit Rietveld had hier tussen 1933 en 1964 zijn bureau. Gaandeweg de geschiedenis is het stadskasteel vele malen verbouwd. De voorgevel van het hoofdgebouw dateert uit de 18e eeuw.

De Roze Wolk was de eerste en enige homodiscotheek van Utrecht, gevestigd in de werfkelders van de Oudegracht 43-45. De zaak werd in 1982 geopend door Jan Scheepstra, die in 1984 aan de Oudegracht 47 ook een bijbehorend homocafé onder de naam De Wolkenkrabber begon. Beide zaken sloten per 1 januari 2006.

Ten Hert, ook wel Het Hertenhuis en Ten Hart genoemd, is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis aan de Oudegracht 86 is mogelijk in de 13e eeuw gebouwd. De eerste vermelding dateert uit 1316 met als bewoner Beernt ten Hert. Onder het huis bevindt zich een huiskelder, een werfkelder is daaraan wat later toegevoegd, mogelijk in de 14e eeuw. Gaandeweg is het huis verder uitgebreid en verbouwd, onder meer de voorgevel is in de 18e eeuw fors gewijzigd. In het eerste kwart van de 19e eeuw is een tuinkamer in empirestijl aan het huis gebouwd. Boven de entree van Ten Hert bevindt zich een verguld hert. Het oorspronkelijke negentiende-eeuwse beeld was gemaakt door Joannes Rijnbout, na vandalisme is het in 1996 vervangen door een replica door Koos Boomstra.

De Jacobibrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. De brug telt twee overspanningen en in de landhoofden van de brug bevinden zich brugkelders. Aan de Jacobibrug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Rond 1300 kon men hier al de Oudegracht oversteken. De nabijgelegen Jacobikerk is nog wat eerder gesticht.

De Lange Viestraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 100 meter lange straat loopt vanaf het Vredenburg tot de Oudegracht met de Viebrug. In de middeleeuwen werd vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Omstreeks 1800 heette de straat Lange Viesteeg. Tot 1949 reden er trams door de straat. Tussen 1925 en 1940 zijn de straat en de in het verlengde liggende Viebrug en Potterstraat aanzienlijk verbreed. De verbreding bracht veel sloop met nieuwbouw langs een teruggetrokken rooilijn en meer ruimte voor het verkeer.

De Viebrug is een boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. Aan de brug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Het voormalige hoofdpostkantoor is naast de Viebrug gelegen. De Lange Viestraat gaat op de brug over in de Potterstraat. Een oude vermelding van de Viebrug dateert uit 1289. Nabijgelegen bebouwing uit die tijd is stadskasteel Oudaen. Ook werd in de middeleeuwen vanuit het westen door de Veestraat (Viestraat) vee naar de Neude gebracht voor de aldaar gehouden markt. Omstreeks 1400 bevonden zich wedden ter hoogte van de Viebrug. Rond 1925 zijn de Lange Viestraat en Potterstraat verbreed voor de Utrechtse tram. De Viebrug ondervond een soortgelijke ingreep rond 1930 waarbij het aantal overspanningen terug werd gebracht tot een. Vandaag de dag zijn de trams op de brug verdwenen en ligt er de Binnenstadsas ten behoeve van busverkeer. In 1967 is de Viebrug gewaardeerd als rijksmonument.

De Jacobikerk is een kerk in de Nederlandse stad Utrecht. Zij was oorspronkelijk een van de vier middeleeuwse parochiekerken van de stad (de andere waren de Buurkerk, de Nicolaïkerk en de Geertekerk) en is sinds de Hervorming in gebruik bij de Nederlandse Hervormde Kerk, thans de Protestantse Kerk in Nederland. In de 15de eeuw woonde Alyt Ponciaens enkele jaren als kluizenares binnen de muren van de kerk. De kluis waarin zij woonde bestaat nog.

De Kargadoor is een cultureel-maatschappelijk podium aan de Oudegracht in het centrum van Utrecht.

Oudaen is een versterkt middeleeuws huis (ook wel stadskasteel genoemd) aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. Het pand, met huisnummer 99, behoort tot de belangrijkste monumenten van de stad.

De Zakkendragerssteeg is een steeg in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 130 meter lange steeg is gelegen tussen de Oudegracht en het Vredenburg. De oudste vermelding van de steeg dateert uit 1425 als het Vredenburg nog het Catharijneveld heet en de steeg genoemd wordt als Sinte Catharijnensteege. Rond 1580 liet het stadsbestuur in of bij de steeg een wachtlokaal bouwen voor de zakkendragers die in het noordelijke stadsgebied werkzaam waren. In de 17e eeuw gingen deze sjouwers ook in de steeg wonen. De straatnaam met betrekking tot dit beroep komt in 1619 voor het eerst voor en gaandeweg de geschiedenis zal dit de definitieve naam voor de steeg worden. In de steeg bevinden zich vandaag de dag tien rijksmonumenten in de vorm van huisjes met stallen en bergingen, de Kameren van Jan van Goch uit 1560. In 1976 werden deze eenvoudige huisjes omgevormd tot bedrijfsruimtes; de voorgevels bleven grotendeels gespaard. Tijdens het beleg van Vredenburg(1576-1577) is de steeg gebruikt als schuilplaats door de belegeraars. Vanuit Vredenburg poogden de Spanjaarden om deze steeg en alles en iedereen daarin te vernietigen. Zonder succes overigens. In de jaren 1930 is de aan de steeg parallel gelegen Lange Viestraat verbreed voor het verkeer in de oost-west route. Er waren echter ook plannen om niet de Lange Viestraat, maar de Zakkendragerssteeg te verbreden.

De Potterstraat is een korte straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Deze straat loopt van de Oudegracht als verlengde van de Lange Viestraat naar de Neude, waar de tweerichtingstraat zich splitst in de eenrichtingstraten de Voorstraat (die weer in het verlengde ligt van de Wittevrouwenstraat) en de Lange Jansstraat. De straat is onderdeel van de Binnenstadsas. Aan de zuidzijde wordt de straat volledig in beslag genomen door de zijgevel van het Hoofdpostkantoor. De straat wordt in 1404 voor het eerst vermeld. Bij de Viebrug lagen rond die tijd wedden. Niet geheel zeker is waar de straat haar naam aan dankt maar vermoedelijk is die ontleend aan de Groote en Kleine Pot; twee huizen die in vroegere tijden hier stonden. Omstreeks 1925 werd de Potterstraat verbreed en daarvoor werd het rijtje huizen dat voor de zijgevel van het Hoofdpostkantoor stond gesloopt. Het pand Oudegracht 102, waarin glas- en verfwarenhandel J. de Waal en Zoon was gevestigd, was het laatst overgebleven pand. In de jaren 20 werd het gebouw gebouwd dat bekend werd als Heck's lunchroom (later Ruteck's Lunchroom). Deze lunchroom was een uitgaansgelegenheid voor menig Utrechter met een statige portier voor de deur in een speciaal pak en met een hoge hoed op. De mensen stonden er in rijen om naar binnen te mogen. Later vestigde zich in het pand een bruidsmodezaak en rond de eeuwwisseling van 2000 werd het een filiaal van Intersport.