De Roze Wolk

Kranestein is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis is in de 14e eeuw aan de Oudegracht 53-55 gebouwd voor de familie De Craen. Het is een samengesteld diep bouwwerk dat bestaat uit een hoofdgebouw (Groot Cranesteyn op nummer 53), met aangrenzend twee bijbehorende zijhuizen (in ieder geval aan de voorzijde Klein Cranesteyn op nummer 55). Oorspronkelijk was het huis voorzien van een weergang en kantelen. Net als het merendeel van de andere Utrechtse stadskastelen ligt Kranestein ook langs de Oudegracht, dit stadskasteel is daarin een van de meest noordelijke. Kranestein is gebouwd op een 13 meter breed bij minstens 55 meter diep perceel. Onder de huizen en het niet bebouwde gedeelte van het perceel liggen zeven kelders. Aan de grachtzijde bevinden zich twee werfkelders. Het pand werd door de eeuwen heen onder meer gebruikt als woonhuis en pakhuis. Tussen circa 1579 en 1740 was het tevens in gebruik door een brouwerij die ook wel bekend kwam te staan als De Werelt. Deze naam werd in elk geval in de 19e eeuw nog gebruikt toen er onder meer de familie Van Rheden woonde. In de 20e eeuw vonden kunstenaars er onderdak en Gerrit Rietveld had hier tussen 1933 en 1964 zijn bureau. Gaandeweg de geschiedenis is het stadskasteel vele malen verbouwd. De voorgevel van het hoofdgebouw dateert uit de 18e eeuw.

De Jacobibrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad die de Oudegracht overspant. De brug telt twee overspanningen en in de landhoofden van de brug bevinden zich brugkelders. Aan de Jacobibrug grenzen aansluitend werfkelders en werven. Rond 1300 kon men hier al de Oudegracht oversteken. De nabijgelegen Jacobikerk is nog wat eerder gesticht.

De Kargadoor is een cultureel-maatschappelijk podium aan de Oudegracht in het centrum van Utrecht.

De Sint-Augustinuskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse stad Utrecht, aan het noordelijk gedeelte van de Oudegracht (nr. 69), gewijd aan Augustinus van Hippo.

Pathé Rembrandt Utrecht is een bioscoop aan de Oudegracht in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop maakt deel uit van de bioscoopketen Pathé en heeft drie zalen (het kleinste aantal van alle bioscopen van Pathé in Nederland) met in totaal 864 zitplaatsen.

De Jacobikerk is een kerk in de Nederlandse stad Utrecht. Zij was oorspronkelijk een van de vier middeleeuwse parochiekerken van de stad (de andere waren de Buurkerk, de Nicolaïkerk en de Geertekerk) en is sinds de Hervorming in gebruik bij de Nederlandse Hervormde Kerk, thans de Protestantse Kerk in Nederland. In de 15de eeuw woonde Alyt Ponciaens enkele jaren als kluizenares binnen de muren van de kerk. De kluis waarin zij woonde bestaat nog.

Die Vergulde Craen is een rijksmonumentaal grachtenpand en voormalige bierbrouwerij in de Nederlandse stad Utrecht.

Ten Hert, ook wel Het Hertenhuis en Ten Hart genoemd, is een stadskasteel in de Nederlandse stad Utrecht. Dit grote stenen weerbare huis aan de Oudegracht 86 is mogelijk in de 13e eeuw gebouwd. De eerste vermelding dateert uit 1316 met als bewoner Beernt ten Hert. Onder het huis bevindt zich een huiskelder, een werfkelder is daaraan wat later toegevoegd, mogelijk in de 14e eeuw. Gaandeweg is het huis verder uitgebreid en verbouwd, onder meer de voorgevel is in de 18e eeuw fors gewijzigd. In het eerste kwart van de 19e eeuw is een tuinkamer in empirestijl aan het huis gebouwd. Boven de entree van Ten Hert bevindt zich een verguld hert. Het oorspronkelijke negentiende-eeuwse beeld was gemaakt door Joannes Rijnbout, na vandalisme is het in 1996 vervangen door een replica door Koos Boomstra.

De Zandbrug is een rijksmonumentale boogbrug in de Utrechtse binnenstad. De laatmiddeleeuwse brug overspant de Oudegracht. Noordelijk van de Zandbrug ligt de toegang tot de Stadsbuitengracht en de rivier de Vecht met de Weerdsluis aan de Bemuurde Weerd. Direct aansluitend aan de zuidzijde van de brug liggen werfkelders en werven.

De Jacobijnenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 100 meter lange straat is gelegen tussen de Oudegracht en de Predikherenstraat, Loeff Berchmakerstraat en de Breedstraat waar de straat in overgaat. Er bevinden zich aan de Jacobijnenstraat tal van monumentale panden. De straat is vernoemd naar de Jacobijnen, een andere naam voor Predikheren of Dominicanen. Het straatje leidt naar de plek waar zij tot 1581 hun klooster hadden.

De Weerdpoort, ook wel Amsterdamse Poort genoemd, was vanaf de middeleeuwen een van de vier stadspoorten van de stad Utrecht. De poort stond aan de noordzijde van de huidige binnenstad, waar de Oudegracht, de Stadsbuitengracht en de Utrechtse Vecht samenkomen en heden de Weerdbrug ligt. De Weerdpoort werd destijds vanaf de voorstad Bemuurde Weerd bereikt via een brug over de verdedigingsgracht. Over die brug kwam men bij de voorpoort die bestond uit twee ronde torens en een wachthuisje, waarna de hoofdpoort volgde. De bemanning van de stadspoort geschiedde door gildeleden. De naast de Weerdpoort gelegen Zandbrug waarmee de Vecht op de Oudegracht aansloot kende een ijzeren hekwerk zodat de toegang tot de stad over het water daar kon worden geblokkeerd. Rond 1547 werd door de Utrechtse stadsbouwmeester Willem van Noort in het kader van een nieuw fortificatieplan het bastion Morgenster bij de Weerdpoort gebouwd. Vanaf dit bastion kon onder meer een eventuele vijand bij de stadspoort worden bestreken. In de 17e en 18e eeuw vertrok buiten de Weerdpoort de Trekschuit naar Amsterdam. Tussen circa 1845 en 1862 werd de Weerdpoort gesloopt en de Weerdbrug gebouwd. Vandaag de dag zijn onderste restanten van de ronde torens van de Weerdpoort nog zichtbaar. Via een loertoeter kan een kijkje in de kelder van een van de torens worden genomen. De restanten van de Weerdpoort zijn tezamen met de Weerdbrug een gemeentelijk monument. In de zijgevel van het pand op de Oudegracht 2 is eind 20e eeuw een gevelsteen aangebracht die herinnert aan deze stadspoort.

De Weerdbrug is een brug in de Nederlandse stad Utrecht en overspant de Stadsbuitengracht. Voorheen lag op deze plaats de Weerdpoort, die eeuwenlang als noordelijke stadspoort fungeerde. Dit poortgebouw was voorzien van een brug tussen de stad en de voorstad Bemuurde Weerd. Tussen circa 1845 en 1862 is de Weerdpoort gesloopt en de nieuwe Weerdbrug gebouwd. De Utrechtsche IJzergieterij vervaardigde deze basculebrug uit gietijzer. Vandaag de dag zijn naast de Weerdbrug onderste restanten van de ronde torens van de Weerdpoort nog zichtbaar. De brug en overgebleven restanten zijn een gemeentelijk monument.