Brug 1344

Brug 1455 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Midden gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van de Tielstraat, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Teteringenstraat. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten wit geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1447 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Zuid gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van het voetpad Salenteinpad, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in het Singravenpad. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten wit geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1454 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Midden gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van de Toutenburgstraat, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Teteringenstraat. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten wit geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1446 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in het kilometers lange voet- en fietspad Steengroevenpad, dat de wijk Reigersbos van oost naar west doorsnijdt. De brug 1446 ligt daar waar zij het Abcouderpad kruist. Ze ligt over een niet geheel complete ringsloot rondom die wijk. Het ontwerp van de brug was in handen van de Dienst der Publieke Werken. De bouwtekeningen vermelden geen naam van de specifieke architect, maar dit is Dirk Sterenberg, die tientallen soortgelijke bruggen (zie brug 1347 en Brug 1908) voor Reigersbos en elders heeft ontworpen. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1446 is een vaste brug.

Het Tegelarijpad is een voetpad in Amsterdam-Zuidoost. Ze ligt in de buurt Reigersbos-Midden

De Randwijkmetrobrug (brug 1620) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het bouwwerk bestaande uit een dubbelsporig metroviaduct werd in de periode 1978-1982 aangelegd voor de Amsterdamse Metrolijn 54, toen nog als onderdeel van de Oostlijn Geinlijn geheten. Sinds 1997 rijdt de metrolijn 50 ook over het viaduct. Het ontwerp was afkomstig van Sier van Rhijn en Ben Spängberg van de Dienst de Publieke Werken, die alle kunstwerken etc. voor die lijn verzorgden. Van Rhijn en Spängberg gaven voor die lijn een totaalconcept af, kunstwerken en stations lijken uiterlijk dan ook sprekend op elkaar. De architecten wonnen er de betonprijs mee. Kenmerkend zijn de balustrades bestaande uit schildachtige elementen. De naam van het viaduct kwam pas weer veel later. Vanaf 2016 is de gemeente Amsterdam bezig kunstwerken een naam te geven om opgenomen te worden in de Basisadministratie Adressen en Gebouwen, zodat ze eenvoudiger terug te vinden zijn; een brugnummer is daarvoor niet voldoende. Op 21 november 2017 besloot de gemeenteraad de meeste kunstwerken in de metrolijnen te vernoemen, meestal naar de onderliggende weg, maar Amsterdam wees een ander viaduct aan als Abcouderpadmetrobrug. Naamgever van de brug 1620 werd het iets noordelijker gelegen Randwijkhof, op zich vernoemd naar het Gelderse dorp Randwijk.

Brug 1445 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Zuid gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van het voetpad Sieverdinkpad, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Singravenpad. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten blauw geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Het gouden kruis is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Naar aanleiding van een aantal bouwprojecten in Reigersbos in de jaren tachtig werd een kunstwedstrijd uitgeschreven. Voor 1 procent van de bouwkosten kon kunst in de openbare ruimte neergezet worden. Kunstenaar Han Goan Lim won de wedstrijd met zijn Gouden kruis, werktitel Double cross. Het beeld moest duidelijkheid aan het onduidelijk kruispunt geven, aldus de kunstenaar. Vanuit een centrale kubus met gelijke ribben (2,5 bij 2,5 bij 2,5 meter), lopen in kruisvorm zes langwerpige kubussen weg (5 bij 2,50 meter) weg. Het geheel heeft een hoogte van circa tien meter. Vanuit volume gezien een enorm gevaarte. Door het beeld open te houden (alleen de ribben zijn zichtbaar) ontstaat echter een lichtheid (gewicht), waardoor het lijkt te zweven; bovendien rust het gevaarte op maar drie steunpunten. Die lichtheid wordt ook veroorzaakt omdat alle lijnen in het beeld diagonaal lopen, terwijl in de verre omtrek de wijken een uitgesproken horizontale indruk (portiekwoningen) geven. Het beeld zou de grens moeten aangeven “tussen stad en landschap”. Zoals de titel aangeeft was het beeld goudkleurig, hetgeen bijdroeg aan het vervreemdend effect tussen al het beton en baksteen. Die kleur is al jaren niet zichtbaar meer; het kreeg een bruinige kleur, niet naar de zin van de kunstenaar die het vanwege die kleur te somber vond. Nadat hij er een keer langskwam heeft hij bij de gemeente Amsterdam een verzoek tot groot onderhoud ingediend; hij wilde daarbij dat het werk zilverkleurig werd en in de nacht verlicht. Dat zou het effect van zweven vergroten was zijn mening. Zijn verzoek werd ingewilligd, maar moest vervolgens via allerlei instanties gaan om goedgekeurd te worden (participatietraject). De actie van de kunstenaar vormt een uitzondering in zijn terugkijken op zijn werk; eenmaal neergezet is het af. De kunstenaar had het in 2021 druk zat. Hij is dan bezig met een Moluks monument voor de Lloydkade in Rotterdam alsook een hommage aan Abraham Tuschinski, voor de Rotterdamse buurt Little C. Het gouden kruis staat in een grasveldje aan de Schoonhovendreef nabij de Tafelbergspoorbrug, Schaikstraat.

Het Snodenhoekpark is een klein park en een straat in de wijk Gaasperdam in Amsterdam-Zuidoost. Het park is gelegen ten zuiden van de Schoonhovendreef en ten noorden van De Hoge Dijk. Dwars door het park loopt het Steengroevenpad. Het park is midden jaren 80 aangelegd, gelijktijdig met de wijk Reigersbos, onderdeel van Gaasperdam. Het park is vernoemd naar de buurtschap Snodenhoek in de Overbetuwe.

Tafelbergspoorbrug is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Dit spoorviaduct stamt uit de midden jaren zeventig wanneer Amsterdam druk bezig is met de aanleg van de Oostlijn binnen de Amsterdamse Metro. Het traject zou van metrolijn 54 (Geinlijn) gaan worden. Die metro maakt deels gebruik van een traject dat al meer dan 130 jaar in gebruik was bij de Spoorlijn Amsterdam - Elten, traject Amsterdam-Utrecht. Pas sinds augustus 1982 buigt die Geinlijn ten zuiden van metrostation Holendrecht naar het oosten af; het spoortraject gaat rechtdoor naar het zuiden. De spoorlijn werd gelijktijdig met de bouw van de metro tot vlak voor Abcoude verhoogd en naar het oosten verplaatst met de metrosporen in het midden. Net ten zuiden van die afsplitsing was een doorgang nodig voor voetgangers en fietsers (Tjepmaspoorbrug en daar circa 350 meter zuidelijk moest er een toekomstige doorgaande verkeersroute overspannen worden; de verbinding tussen enerzijds de Tafelbergweg en anderzijds de Schoonhovendreef. De Nederlandse Spoorwegen legde hier toen een enkelvoudige viaduct met dubbelspoor neer. Echter in die jaren lagen die hier nog niet als belangrijke verkeersroute; een foto uit 1983 laat nog zien dat er volop gebouwd wordt in de omliggende woonwijken Het viaduct lag er dan ook jaren ongebruikt bij en leidde over niets. Bij de bouwtekeningen is de volledige topologische plaats ook nog niet bekend; het wordt gebouwd ten noorden van de geplande verlenging van Rijksweg 6, maar die kwam uiteindelijk na protesten hier niet te liggen. Het werd gebouwd met het uiterlijk van een Amsterdams metroviaduct. Het viaduct werd in maart 1976 in 2 fasen gelijktijdig met de verhoogde spoorbaan in gebruik genomen. De oude laaggelegen spoorbaan kon toen worden opgebroken. Het viaduct ging jarenlang door het leven onder het nummer 98S, het is dan ook in beheer bij ProRail en Nederlandse Spoorwegen. In 1975 kreeg de onderliggende Tafelbergweg, een halve ringweg rond het Academisch Medisch Centrum, haar naam; het werd vernoemd naar de Tafelberg, een heuvel nabij Blaricum; ook de Schoonhovendreef kreeg in dat jaar haar naam. In de jaren nul van de 21e eeuw werd het viaduct vervangen door een tweetal viaducten, het oorspronkelijke viaduct kon de verdubbeling van de sporen tussen Amsterdam-Utrecht qua breedte niet aan Het geheel werd in geel en blauw betegeld. De viaducten liggen net als de viaducten over het Tjepmapad een stuk uit elkaar omdat de sporen hier uiteen liggen om ruimte te maken voor het invoegen van de metrosporen bij station Holendrecht. Pas in november 2017 kreeg de spoorviaducten een gezamenlijke vernoeming.

Brug 1345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1345 is een vaste brug.

Reigersbos is een station van de Amsterdamse metro, gelegen in de gelijknamige wijk Reigersbos in Gaasperdam in het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. Het station was al in 1975 in ruwbouw gereed en lag zeven jaar in het niemandsland in een kale vlakte. Het bovengrondse metrostation opende op 27 augustus 1982 als deel van Geinlijn 54; sinds 28 mei 1997 wordt station Reigersbos ook bediend door Ringlijn 50, die hier zijn tracé met lijn 54 deelt. De naam Reigersbos verwijst naar een verdwenen boerderij langs de Abcouderstraatweg. Deze boerderij is weer vernoemd naar een voormalig bosgebied, het Reyghersbosch, dat in de middeleeuwen op de plaats van Reigersbos lag. Het metrostation ligt op een spoordijk met een viaduct (brug 1622) over de Reigersbosdreef en heeft een eilandperron. De oostelijke uitgang leidt naar de gelijknamige straat en winkelcentrum. Direct ten oosten van station Reigersbos voert de metrolijn over een viaduct (brug 1623) over het winkelcentrum en daarna door een kantoorcomplex dat als een poort over de sporen is gebouwd. In het kader van het project MetroMorfose is de oorspronkelijke betonnen oosthal van het station in 2004 geheel gesloopt en volgens een nieuw ontwerp van Zwarts & Jansma architecten opnieuw in staal en glas opgebouwd. Wegens de grote kostenoverschrijdingen bij de vernieuwing van station Ganzenhoef werd het project na oplevering van deze hal stopgezet. De westhal aan het Renkumhof werd niet meer volgens het oorspronkelijke plan gelijk gemaakt aan de oosthal, maar in het kader van het soberdere project 'Schoon en Heel' opgeknapt. Hierbij zijn enkele grote betonvlakken voorzien van keramische tegels, is het grote toegangshek vervangen door een transparant rolluik en is de verlichting verbeterd. De halfronde glazen koepels, die als lichtstraten tussen de verschillende dakdelen waren aangebracht, zijn verwijderd en keerden wegens de hoge onderhoudskosten niet meer terug. De dakdelen werden vervolgens weer aan elkaar verbonden zodat de afzonderlijke dakdelen weer een geheel werden. Het station werd in 2005, tegelijk met Ringlijnstation Postjesweg in Slotervaart, op proef uitgerust met een nieuw type windscherm en een nieuw type abri, opgetrokken uit staal met glas en voorzien van een reclamebord. Het was de bedoeling dat deze nieuwe windschermen en abri's alle huidige massieve stalen windschermen op de overige bovengrondse stations van de Oostlijn zouden vervangen, als onderdeel van de grootscheepse renovatie van deze lijn, die in 2008 werd gestart en vier jaar zou duren. In 2018 kreeg het station een opknapbeurt en werd ze voorzien van tegelwerk met daarop haar naam in een lettertype van René Knip.