Snodenhoekpark

Ode aan verbinding is een onorthodoxe muurschildering in Amsterdam-Zuidoost. Het artistiek kunstwerk is een buurtinitiatief van bewoners van de Snelleveldstraat in de wijk Reigersbos. Deze wijk werd in de ogen van kunstenaar Munir de Vries gekenmerkt door eenvormigheid. Een van de blinde muren en een voorbeeld daarvan bevond zich bij huisnummer 4, waarbij de woningen plots overgaan in particuliere boxen. De Vries maakte in die tijd (2020) meest muurschilderingen, met name in Amsterdam en Utrecht. Op een aantal plaatsen in Amsterdam-Zuidoost werden middels die muurschilderingen blinde muren voorzien van een kunstwerk. Een probleem echter aan de Snelleveldstraat was, dat Woningcorporatie Eigen Haard (mede financier) geen toestemming gaf de muur te beschilderen. Met vormgever Daniel Boeten (buurman van De Vries) werd een manier bedacht om de muur toch te voorzien van een kunstwerk. Een oplossing werd gevonden door meer dan honderd beschilderde stukken staal en hout tot een kunstvorm te verheffen. Het infobordje meldt dat het dus eigenlijk een werk in 2,5 dimensies is; wel lengte en breedte, maar nauwelijks diepte. De Ode van verbinding moeten bewoners en natuur samenbrengen. Het werk is in december 2020 aan de muur bevestigd.

Brug 1445 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Zuid gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van het voetpad Sieverdinkpad, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Singravenpad. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten blauw geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1446 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in het kilometers lange voet- en fietspad Steengroevenpad, dat de wijk Reigersbos van oost naar west doorsnijdt. De brug 1446 ligt daar waar zij het Abcouderpad kruist. Ze ligt over een niet geheel complete ringsloot rondom die wijk. Het ontwerp van de brug was in handen van de Dienst der Publieke Werken. De bouwtekeningen vermelden geen naam van de specifieke architect, maar dit is Dirk Sterenberg, die tientallen soortgelijke bruggen (zie brug 1347 en Brug 1908) voor Reigersbos en elders heeft ontworpen. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1446 is een vaste brug.

Brug 1345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1345 is een vaste brug.

Spengenbrug (Brug 1330) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug werd van 1980 tot 1982 gebouwd in de Schoonhovendreef, sinds 1 juni 1982 een doorgaande verkeersweg in de wijk, maar nog grotendeels liggend in een opgespoten zandvlakte voor de latere woonwijken Gein en Reigersbos. In de zomer van 1983 was deze infrastructuur al operationeel, maar er werd nog druk gebouwd aan de woonwijken. Brug 1330 ligt er al wel, maar van haar naamgever het onderliggende Spengenpad waren alleen de contouren zichtbaar. Het Spengenpad kreeg in 1983 haar naam en werd vernoemd naar de buurtschap Spengen, tijdens de vernoeming werd het geplaatst nabij Kockengen, sinds 2011 ligt het in de gemeente Stichtse Vecht. De brug kreeg pas in 2018 toen de gemeente Amsterdam in één vergadering talloze bruggen in Zuidoost een naam gaf om opgenomen te worden in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen. De Dienst der Publieke Werken was verantwoordelijk voor de kunstwerken in de wijk. Voor de afdeling bruggen was toen werkzaam architect Dirk Sterenberg. Hij ontwierp voor de genoemde wijken talloze bruggen, meest voet- en fietsbruggen, maar daarmee kon hier niet worden volstaan. De Schoonhovendreef ligt hier op een dijklichaam en voert over een onderliggend fietspad; er moest derhalve een viaduct komen. Brug 1330 is dan ook grotendeels opgetrokken uit (gewapend) beton. Paalfundering, landhoofden, borstweringen, balustraden en liggers zijn alle van beton. De bekleding van de balustraden is het enige onderdeel dat uit metaal (volgens de bouwtekening aluminium) bestaat. Het zijn een soort schilden, een ontwerp dat Sterenberg ook elders in de stad gebruikte. De brug is inclusief de landhoofden 21 meter lang; de landhoofden staan in een schuin oplopend talud afgedekt met betonplaten, die enige tijd beschilderd waren. De brug is 19 meter breed en werd oorspronkelijk ingericht met een rijdek met aan beide zijden fietspaden. De fietspaden verdwenen in de loop der jaren. Het onderliggende pad is slechts tien meter breed.

Brug 1346 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandige bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed, en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1346 is een vaste brug.

Brug 1447 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Zuid gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van het voetpad Salenteinpad, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in het Singravenpad. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten wit geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Stoet is een artistiek kunstwerk van Dagmar de Kok, staande in Reigersbos I, Amsterdam-Zuidoost. Het driedelige werk staat op de zuidelijke kade van de Snellerwaardgracht bij het toen net vernieuwde Ouder Kind Centrum Gaasperdam.

Brug 1344 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze verkeersbrug is gebouwd rond 1981 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Midden gelegen. Ze ligt in de Schoonhovendreef; de hoofdverkeersroute alhier. In 1980 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Van Sterenberg liggen tientallen bruggen in de wijk, veelal in een model dat ook in serie ontworpen lijkt. Voor brug 1344 kwam een specifiek ontwerp, waarbij Sterenberg ook zijn kwaliteiten aan kunstenaarschap kwijt kon. Het specifieke is te vinden in de kokervormige leuningen, die volgens het ontwerp aan beide zijden van de brug geplaatst waren. Ook de wijze waarop de leuningen op de brug bevestigd waren, verraadt kunstenaarschap. Vanwege geluidsoverlast (van het verkeer) richting het zuiden, werd een van de kokers vervangen door geluidsschermen. Sterenberg tekende ook een voet- en fietspad in, maar de aansluitingen werden na 1986 opengebroken en verwijderd. De brug is qua vorm een kruising tussen een vaste brug en een duiker.

Op het plein aan de zuidoostelijke eind van de straat Reigersbos staat een aantal titelloze beeldhouwwerken van Fredy E. Wubben. Ze hebben alle een boogvorm. Basisschool De Tamboerijn aan Reigersbos 301 verzocht aan deze kunstenares een aantal artistieke kunstwerken te ontwerpen om de ingangen te benadrukken van het schoolcomplex. Zij kwam met poorten van roestvast staal van 430 centimeter breed en 370 centimeter hoog. Ze liet zich naar eigen zeggen inspireren door de architectuur van de gebouwen, maar ook de ronde lijnen in het “straattegelpatroon” inspireerde haar. De kunstenares werkte in die periode vooral met roestvast staal, dat op allerlei manieren bewerkt moest worden; hier vooral het buigen.

Brug 1455 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Midden gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van de Tielstraat, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Teteringenstraat. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten wit geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1347 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn (Noord-Holland), nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers en fietsers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is 7,40 meter breed met scheiding tussen voet- en fietspad en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1347 is een vaste brug.