Spengenbrug

Op het plein aan de zuidoostelijke eind van de straat Reigersbos staat een aantal titelloze beeldhouwwerken van Fredy E. Wubben. Ze hebben alle een boogvorm. Basisschool De Tamboerijn aan Reigersbos 301 verzocht aan deze kunstenares een aantal artistieke kunstwerken te ontwerpen om de ingangen te benadrukken van het schoolcomplex. Zij kwam met poorten van roestvast staal van 430 centimeter breed en 370 centimeter hoog. Ze liet zich naar eigen zeggen inspireren door de architectuur van de gebouwen, maar ook de ronde lijnen in het “straattegelpatroon” inspireerde haar. De kunstenares werkte in die periode vooral met roestvast staal, dat op allerlei manieren bewerkt moest worden; hier vooral het buigen.

Stoet is een artistiek kunstwerk van Dagmar de Kok, staande in Reigersbos I, Amsterdam-Zuidoost. Het driedelige werk staat op de zuidelijke kade van de Snellerwaardgracht bij het toen net vernieuwde Ouder Kind Centrum Gaasperdam.

Brug 1348 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandige bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn (Noord-Holland), nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers en fietsers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is 5,80 meter breed met scheiding tussen voet- en fietspad en ligt over de (kunstmatig aangelegde) Snellerwaardgracht in het Ravenswaaipad. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1348 is een vaste brug.

Ode aan verbinding is een onorthodoxe muurschildering in Amsterdam-Zuidoost. Het artistiek kunstwerk is een buurtinitiatief van bewoners van de Snelleveldstraat in de wijk Reigersbos. Deze wijk werd in de ogen van kunstenaar Munir de Vries gekenmerkt door eenvormigheid. Een van de blinde muren en een voorbeeld daarvan bevond zich bij huisnummer 4, waarbij de woningen plots overgaan in particuliere boxen. De Vries maakte in die tijd (2020) meest muurschilderingen, met name in Amsterdam en Utrecht. Op een aantal plaatsen in Amsterdam-Zuidoost werden middels die muurschilderingen blinde muren voorzien van een kunstwerk. Een probleem echter aan de Snelleveldstraat was, dat Woningcorporatie Eigen Haard (mede financier) geen toestemming gaf de muur te beschilderen. Met vormgever Daniel Boeten (buurman van De Vries) werd een manier bedacht om de muur toch te voorzien van een kunstwerk. Een oplossing werd gevonden door meer dan honderd beschilderde stukken staal en hout tot een kunstvorm te verheffen. Het infobordje meldt dat het dus eigenlijk een werk in 2,5 dimensies is; wel lengte en breedte, maar nauwelijks diepte. De Ode van verbinding moeten bewoners en natuur samenbrengen. Het werk is in december 2020 aan de muur bevestigd.

Brug 1346 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandige bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed, en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1346 is een vaste brug.

Brug 1349 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, dat ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandige bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus ingeschreven architect in Hoorn (Noord-Holland), nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers en fietsers. Echter de brug werd later toch in gebruik genomen als verkeersbrug. Ze ligt namelijk in de doorlopende Soestdijkstraat. De brug is tien meter breed (rijdek en voetpad 7,60 m) en ligt over de (kunstmatig aangelegde) Snellerwaardgracht in het Ravenswaaipad. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1349 is een vaste brug.

Brug 1347 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn (Noord-Holland), nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers en fietsers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is 7,40 meter breed met scheiding tussen voet- en fietspad en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1347 is een vaste brug.

Brug 1450 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Reigersbos. Deze brug maakt deel uit van het voet- en fietspadenstelsel van Amsterdam-Zuidoost. Een van de paden draagt de naam Steengroevenpad, dat in 1983 haar naam kreeg, een vernoeming naar een boerderij in Winterswijk. Het pad voert deels door landelijk en deels door stedelijk gebied. Bij de overgang in het zuiden van Amsterdam-Zuidoost liggen twee voet- en fietsbruggen, beide ontworpen door Dirk Sterenberg vanuit Hoorn ontworpen voor de Dienst der Publieke Werken. Brug 1450 en Brug 1472 liggen hemelsbreed nog geen 200 meter uit elkaar, toch verschillen ze aanmerkelijk. Brug 1450 is op twee leuningen geheel van beton. Landhoofden en keerwanden zijn duidelijk zichtbaar en geven een vernauwing in het vaarwater aan. De overspanning lijkt te bestaan uit een betonnen plaat, die van landhoofd tot landhoofd ligt. De brug 1450 maakt deel uit van een serie, waarvan er veel in Amsterdam-Zuidoost liggen en (bijna) allemaal dezelfde taak hebben: voet/fietsbrug. Zo liggen elders in de wijk brug 1444 en brug 1347, maar er ligt ook een exemplaar in Amsterdam-West (brug 1908). Opvallend aan brug 1450 zijn de eindbalusters; ze hebben de vorm van abstracte sculpturen, die de vorm lijken te hebben van een heftpoort behorende bij hefbruggen; brug 1450 is echter een vaste brug. Deze sculpturen houden een betonnen leuningbalk op hun plaats. De eerdergenoemde brug 1472 is een brug die weliswaar een betonnen onderbouw heeft, maar verder een houten bovenbouw, alles gedragen door brugpijlers.

De Muurschildering Reigersbos is een muurschildering in Amsterdam-Zuidoost. Deze mural is gezet door de Utrechtse illustrator en ontwerper Munir de Vries in de voorzomer van 2019, op 29 juni werd het onthuld. De Vries, zelf afkomstig uit de wijk Reigersbos, vond de grijze muren niet passen bij de kleurrijke (samenstelling van de bevolking van de) wijk. De kunstenaar zette eerst de lijnen uit en vulde de vakken later op; er moest een hoogwerker aan te pas komen om de muurschildering te zetten. Op de mural zijn vogels van diverse pluimage te zien, waaronder een blauwe reiger met sneakers aan. De mural is gezet op een blinde muur in een steeg naar het Renooiplein en gaat daar ook de hoek om. Van Munir de Vries zijn muurschilderingen bekend in Utrecht, maar hij verzorgde ook ontwerpen voor bijlagen van De Volkskrant en het NRC Handelsblad.

Brug 1345 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandig bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, in verband met gescheiden snel en langzaam verkeer, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1345 is een vaste brug.

De Ravenswaaimetrobrug (brug 1624) is een spoorbrug in Amsterdam-Zuidoost.

De Reigersbosmetrobrug bestaat uit een tweetal bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost. Het zijn twee enkelvoudige spoorviaducten over de straat Reigersbos direct ten oosten van het metrostation Reigersbos in de Ringlijn en Geinlijn. De gemeente Amsterdam zorgde bij de inplanning van de wijk Reigersbos voor scheiding van de diverse verkeersstromen. Dit had tot gevolg dat het metrostation tussen een dreef (Reigersbosdreef) en voetgangersgebied (Reigersbos als straat) uit het dijklichaam voor het spoor van de metro werd gegraven met aan weerszijden viaducten met geïntegreerde in- en uitgangen. Een bijzonderheid is dat bij dit station nog een derde niveau werd gecreëerd; de metro duikt ten oosten van station en brug 1623 in een tunnel onder een poortgebouw door. Deze tunnel is geïntegreerd in het in 1984 opgeleverde poortgebouw dat vanaf de tweede helft jaren 80 een periode in gebruik was bij de Gemeentelijke Sociale Dienst van Amsterdam. Het viaduct werd gebouwd in de periode 1980 tot 1982. Het geheel werd ontworpen door de afdeling bruggen van de Dienst der Publieke Werken. De viaducten werden gebouwd aan het casco van het metrostation en dijklichaam die al vanaf 1975 in het niemandsland lagen, Amsterdam-Zuidoost was toen al bezig met de inrichting van de wijk, maar er stond nog niets. Het viaduct werd na de officiële opening op 27 augustus 1982 van de verlengde Holendrechtlijn dezelfde middag nog in gebruik genomen door nu de Geinlijn. De bebouwing was inmiddels ver genoeg toegenomen om een hoogwaardige openbaarvervoerverbinding te rechtvaardigen in plaats van de tot dan toe rijdende pendelbus. Alle metrobruggen van de Geinlijn gingen lange tijd naamloos door het leven. Op 21 november 2017 besloot de gemeente Amsterdam in een keer (bijna) alle metrobruggen een naam te geven, vaak met een vernoeming naar de onderliggende straat in dit geval de Reigersbosmetrobrug (de andere Reigersbosdreefmetrobrug).