Brug 1449

Brug 1450 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Reigersbos. Deze brug maakt deel uit van het voet- en fietspadenstelsel van Amsterdam-Zuidoost. Een van de paden draagt de naam Steengroevenpad, dat in 1983 haar naam kreeg, een vernoeming naar een boerderij in Winterswijk. Het pad voert deels door landelijk en deels door stedelijk gebied. Bij de overgang in het zuiden van Amsterdam-Zuidoost liggen twee voet- en fietsbruggen, beide ontworpen door Dirk Sterenberg vanuit Hoorn ontworpen voor de Dienst der Publieke Werken. Brug 1450 en Brug 1472 liggen hemelsbreed nog geen 200 meter uit elkaar, toch verschillen ze aanmerkelijk. Brug 1450 is op twee leuningen geheel van beton. Landhoofden en keerwanden zijn duidelijk zichtbaar en geven een vernauwing in het vaarwater aan. De overspanning lijkt te bestaan uit een betonnen plaat, die van landhoofd tot landhoofd ligt. De brug 1450 maakt deel uit van een serie, waarvan er veel in Amsterdam-Zuidoost liggen en (bijna) allemaal dezelfde taak hebben: voet/fietsbrug. Zo liggen elders in de wijk brug 1444 en brug 1347, maar er ligt ook een exemplaar in Amsterdam-West (brug 1908). Opvallend aan brug 1450 zijn de eindbalusters; ze hebben de vorm van abstracte sculpturen, die de vorm lijken te hebben van een heftpoort behorende bij hefbruggen; brug 1450 is echter een vaste brug. Deze sculpturen houden een betonnen leuningbalk op hun plaats. De eerdergenoemde brug 1472 is een brug die weliswaar een betonnen onderbouw heeft, maar verder een houten bovenbouw, alles gedragen door brugpijlers.

Het Snodenhoekpark is een klein park en een straat in de wijk Gaasperdam in Amsterdam-Zuidoost. Het park is gelegen ten zuiden van de Schoonhovendreef en ten noorden van De Hoge Dijk. Dwars door het park loopt het Steengroevenpad. Het park is midden jaren 80 aangelegd, gelijktijdig met de wijk Reigersbos, onderdeel van Gaasperdam. Het park is vernoemd naar de buurtschap Snodenhoek in de Overbetuwe.

Ode aan verbinding is een onorthodoxe muurschildering in Amsterdam-Zuidoost. Het artistiek kunstwerk is een buurtinitiatief van bewoners van de Snelleveldstraat in de wijk Reigersbos. Deze wijk werd in de ogen van kunstenaar Munir de Vries gekenmerkt door eenvormigheid. Een van de blinde muren en een voorbeeld daarvan bevond zich bij huisnummer 4, waarbij de woningen plots overgaan in particuliere boxen. De Vries maakte in die tijd (2020) meest muurschilderingen, met name in Amsterdam en Utrecht. Op een aantal plaatsen in Amsterdam-Zuidoost werden middels die muurschilderingen blinde muren voorzien van een kunstwerk. Een probleem echter aan de Snelleveldstraat was, dat Woningcorporatie Eigen Haard (mede financier) geen toestemming gaf de muur te beschilderen. Met vormgever Daniel Boeten (buurman van De Vries) werd een manier bedacht om de muur toch te voorzien van een kunstwerk. Een oplossing werd gevonden door meer dan honderd beschilderde stukken staal en hout tot een kunstvorm te verheffen. Het infobordje meldt dat het dus eigenlijk een werk in 2,5 dimensies is; wel lengte en breedte, maar nauwelijks diepte. De Ode van verbinding moeten bewoners en natuur samenbrengen. Het werk is in december 2020 aan de muur bevestigd.

Spengenbrug (Brug 1330) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug werd van 1980 tot 1982 gebouwd in de Schoonhovendreef, sinds 1 juni 1982 een doorgaande verkeersweg in de wijk, maar nog grotendeels liggend in een opgespoten zandvlakte voor de latere woonwijken Gein en Reigersbos. In de zomer van 1983 was deze infrastructuur al operationeel, maar er werd nog druk gebouwd aan de woonwijken. Brug 1330 ligt er al wel, maar van haar naamgever het onderliggende Spengenpad waren alleen de contouren zichtbaar. Het Spengenpad kreeg in 1983 haar naam en werd vernoemd naar de buurtschap Spengen, tijdens de vernoeming werd het geplaatst nabij Kockengen, sinds 2011 ligt het in de gemeente Stichtse Vecht. De brug kreeg pas in 2018 toen de gemeente Amsterdam in één vergadering talloze bruggen in Zuidoost een naam gaf om opgenomen te worden in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen. De Dienst der Publieke Werken was verantwoordelijk voor de kunstwerken in de wijk. Voor de afdeling bruggen was toen werkzaam architect Dirk Sterenberg. Hij ontwierp voor de genoemde wijken talloze bruggen, meest voet- en fietsbruggen, maar daarmee kon hier niet worden volstaan. De Schoonhovendreef ligt hier op een dijklichaam en voert over een onderliggend fietspad; er moest derhalve een viaduct komen. Brug 1330 is dan ook grotendeels opgetrokken uit (gewapend) beton. Paalfundering, landhoofden, borstweringen, balustraden en liggers zijn alle van beton. De bekleding van de balustraden is het enige onderdeel dat uit metaal (volgens de bouwtekening aluminium) bestaat. Het zijn een soort schilden, een ontwerp dat Sterenberg ook elders in de stad gebruikte. De brug is inclusief de landhoofden 21 meter lang; de landhoofden staan in een schuin oplopend talud afgedekt met betonplaten, die enige tijd beschilderd waren. De brug is 19 meter breed en werd oorspronkelijk ingericht met een rijdek met aan beide zijden fietspaden. De fietspaden verdwenen in de loop der jaren. Het onderliggende pad is slechts tien meter breed.

Brug 1472 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze brug maakt deel uit van een 2,5 kilometer lang voet- en fietspad in Amsterdam-Zuidoost, het Steengroevenpad. Het pad loopt van oost naar west en ligt in het verlengde van de Ruwelswal vanaf het Suideraspad tot aan de spoorlijn Amsterdam Centraal – Utrecht Centraal. Het pad vormt voor circa 50 % de grens tussen bebouwd gebied van Amsterdam (wijk Gein en groengebied De Hoge Dijk. De brug ligt tevens op het eind van het Kelbergenpad, een kilometerslang voet- en fietspad dat van noord naar zuid loopt en hier stuit op de Hollandse Kade. De stadsuitbreidingen geraakten hier in het midden van de jaren tachtig. Er moest een uitgebreid voet- en fietspadensysteem aangelegd worden vanwege de wens van gescheiden verkeersstromen. Aan architect Dirk Sterenberg de taak om vanuit zijn woonplaats Hoorn (Noord-Holland) voor de Dienst der Publieke Werken talloze bruggetjes te ontwerpen voor dit systeem. Voor deze voet- en fietsbrug (zonder gescheiden dekken) gebruikte hij een variant waarbij vier heipalen twee-aan-twee verbonden door een plateau in het water staan. Daarbovenop zijn betonnen jukken zijn geplaatst. Deze jukken dragen de houten liggers die op hun beurt het rijdek dragen. Het geheel werd afgesloten met dikke bruin geschilderde balken als leuning en balusters. Brugdek en leuningen waren niet bestand tegen het Nederlandse weer. De bovenbouw werd begin 21e eeuw vervangen door slankere leuningen naar model van Haasnoot Bruggen, die relatief veel bruggen bouwde en vernieuwde in Amsterdam. Ten zuiden van de brug ligt op circa vijf meter afstand een sluisje, waardoor de doorvaartwijdte puur theoretisch is.

Brug 1473 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze voetbrug van de hand van architect Dirk Sterenberg uit Hoorn is ontworpen door de Dienst der Publieke Werken. Voor het voet- en fietspadenstelsel in Amsterdam-Zuidoost waren talloze bruggen en bruggetjes nodig. Sterenberg herhaalde voor die bouwwerken steeds dezelfde basis en varieerde daarop. De brug 1473 ligt honderdvijfendertig meter ten zuiden van brug 1351, een brug met eenzelfde doel en bijna hetzelfde uiterlijk. Jaar van bouwen is echter 1985, het brugnummer is meer dan 100 opgeschoven en de brug kreeg een andere vorm brugpijler mee. De twee brugpijlers bestaan uit twee heipalen waarop een betonnen abstracte sculptuur geplaatst in opgevulde V-vorm. Daarop liggen de houten liggers die het brugdek dragen. De leuningen werd net als elders in de wijk uitgevoerd in zware houten balken, hier in de kleur wit. Door het landelijk gebied sloegen die regelmatig groen uit. Brugdek en leuningen waren niet bestand tegen het Nederlandse weer. De bovenbouw werd begin 21e eeuw vervangen door slankere leuningen naar model van Haasnoot Bruggen, die relatief veel bruggen bouwde en vernieuwde in Amsterdam.

Langs de Schoonhovendreef in Amsterdam-Zuidoost staat een titelloos artistiek kunstwerk van Bart Kelholt (1946). Het kunstwerk is een uitvloeisel van een opdracht uitgeschreven door het stadsdeel Amsterdam-Zuidoost. Kelholt gaf met zijn titelloos werk de verhouding tussen open ruimte en grote metalen objecten weer. Hij werd daarbij geïnspireerd door plattegronden van onder andere gebouwen, een inspiratie die hem ook in later werk zou bezighouden. Hij gebruikt daarbij open (hier) of gesloten constructies (beeld bij bijnaam Vuurpot in Amstelveen). De metalen objecten nabij de Schoonhovendreef staan in de parkachtige omgeving ruimtelijk opgesteld. Plaats en gebruikt materiaal (bronzen huid) geven de indruk dat hier in het verleden een of meerdere grote gebouwen hebben gestaan, waarvan alleen de monoschrome en archaïsche staanders zijn overgebleven, een ruïne bestaande uit een open ruimte met hier en daar een overblijfsel. Het kunstwerk vormt daarmee een contrast met de omliggende 20e eeuwse woonwijk en tevens een verbinding tussen verleden en heden.

Stoet is een artistiek kunstwerk van Dagmar de Kok, staande in Reigersbos I, Amsterdam-Zuidoost. Het driedelige werk staat op de zuidelijke kade van de Snellerwaardgracht bij het toen net vernieuwde Ouder Kind Centrum Gaasperdam.

Brug 1445 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De voetbrug is gebouwd rond 1983 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Zuid gelegen. Ze ligt in het oostelijke verlengde van het voetpad Sieverdinkpad, daar waar ze het Abcouderpad kruist; aan de oostzijde landt ze in de Singravenpad. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten blauw geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Op het plein aan de zuidoostelijke eind van de straat Reigersbos staat een aantal titelloze beeldhouwwerken van Fredy E. Wubben. Ze hebben alle een boogvorm. Basisschool De Tamboerijn aan Reigersbos 301 verzocht aan deze kunstenares een aantal artistieke kunstwerken te ontwerpen om de ingangen te benadrukken van het schoolcomplex. Zij kwam met poorten van roestvast staal van 430 centimeter breed en 370 centimeter hoog. Ze liet zich naar eigen zeggen inspireren door de architectuur van de gebouwen, maar ook de ronde lijnen in het “straattegelpatroon” inspireerde haar. De kunstenares werkte in die periode vooral met roestvast staal, dat op allerlei manieren bewerkt moest worden; hier vooral het buigen.

Brug 1378 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze verkeersbrug is gebouwd rond 1981 tussen twee door een gracht gescheiden buurtjes, beide in Reigersbos-Midden gelegen. Ze ligt in de Schoonhovendreef; de hoofdverkeersroute alhier. In oktober 1980 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding en keek daarbij naar “zijn” verderop liggende brug 1344 van een jaar eerder. Deze bruggen worden geflankeerd door bruggen en bruggetjes die ook ontworpen zijn door Sterenberg, maar hoeven alleen voetgangers en fietsers te dragen; ze zijn dan ook grotendeels van hout. Bruggen 1334 en 1378 zijn van beton. De brug is inclusief landhoofden circa 30 meter breed, 10 meter lang en heeft een doorvaarbreedte van 6,7 meter breed. Voor de balustraden greep Sterenberg terug op zijn kunstenaarschap. Ze bestaan uit kokervormige leuningen, de leunen op kokervormige balusters met dwarsverbinding. Origineel ontwierp Sterenberg de brug voor zowel auto als fiets, maar het fietspad verdween in de jaren negentig. De brug is qua vorm een kruising tussen een vaste brug en een duiker.

Brug 1346 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug maakt deel uit van een vijftal bruggen, die ontworpen werd tijdens de inrichting van de buurt Reigersbos II in Gaasperdam. De bruggen 1345 tot en met 1349 werden ontworpen door de architect Dirk Sterenberg. Deze bruggen werden door hem in 1980 ontworpen, toen hij werkte als zelfstandige bij de Branchevereniging Nederlandse Architectenbureaus inschreven architect in Hoorn, nadat hij afscheid had genomen van de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Op gegeven moment (rond 2008) lagen er 173 bruggen van Sterenberg in Amsterdam. Sterenberg moest het bij het ontwerp doen met een ontwerpplattegrond van de wijk, er stond nog geen woning. Er werd hier een brug gevraagd die, alleen geschikt hoefde te zijn voor voetgangers. De brug ligt aan de rand van het winkelcentrum Reigersbos. De brug is slechts 2,50 meter breed, en ligt over het (kunstmatig aangelegde) verlengde van de Snellerwaardgracht. De vijf bruggen werden in de periode 1981/1982 op een betonnen paalfundering gebouwd en bestaan op de metalen leuningen en bewapening van het beton na geheel uit beton. Sterenberg ontwierp bij een aantal van zijn bruggen soms ook wel plastieken en deze zijn hier terug te vinden in de eindbalusters, die de vorm lijken te hebben van een hefpoort behorende bij hefbruggen, maar de brug 1346 is een vaste brug.