Groene Brug (Pijnacker)

Station Pijnacker is een voormalig Nederlands spoorwegstation, aan de Hofpleinlijn-spoorlijn in het dorp Pijnacker. Het station werd geopend op 1 oktober 1908 en werd als spoorwegstation gesloten op 3 juni 2006, toen de exploitatie van de Hofpleinlijn door de Nederlandse Spoorwegen werd beëindigd. De spoorlijn werd vervolgens omgebouwd ten behoeve van het RandstadRail-project. Hiervoor werd vlak ten noorden van het voormalige NS-station de nieuwe verdiepte halte Pijnacker Centrum gerealiseerd, waarvan de bouw in 2004 begon. Om de bouw van de nieuwe halte mogelijk te maken moesten de oude perrons worden verwijderd, per 7 november 2004 werd hierom een tijdelijke voorziening in gebruik genomen, bestaande uit twee houten perrons aan weerszijden van de spoorbaan. Deze bleven in gebruik tot de sluiting in juni 2006. In de week van 22 augustus 2011 werd begonnen met de sloop van het stationsgebouw. Diverse protesten tegen de sloop mochten niet meer baten. Een mogelijk plan voor herbouw van het station (met behoud van elementen van het oude station) is ingediend bij de gemeente.

Pijnacker Centrum is een Nederlands metrostation aan de E-lijn van de Rotterdamse metro. Het station ligt in het centrum van Pijnacker, onder de ongelijkvloerse kruising met de Oostlaan. De verdiept aangelegde halte is op 10 september 2006 in gebruik genomen. Door de verdiepte ligging kon de drukke overweg bij het centrum van Pijnacker vervangen worden door een ongelijkvloerse kruising. De bushalte bevindt zich boven het metrostation, hier rijdt dagelijks R-net bus 455, tussen 's-Gravenzande en Zoetermeer, langs en de buurtbus 284, tussen Delfgauw Ruijven en Nootdorp. Op zaterdagavond doet de BOB-bus lijn B10 vanuit Rotterdam de halte aan. De bouw van de verdiepte halte, vlak ten noorden van het oude NS-station Pijnacker, begon eind 2004. De perrons van het NS-station werden tijdelijk verplaatst en langs de bouwput bleef één enkel spoor in gebruik, zodat het regulier treinverkeer tijdens de bouw gewoon door kon gaan. Het NS-station werd gesloten op 3 juni 2006, toen de exploitatie van de Hofpleinlijn-spoorlijn door de NS werd beëindigd.

Vlieland is een buurtschap in de gemeente Pijnacker-Nootdorp in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Vlieland ligt bij het dorp Pijnacker en valt formeel onder die plaats. De buurtschap Vlieland wordt om onderscheid te maken met het waddeneiland Vlieland ook wel als koosnaam Vlieland-Nootdorp of Klein-Vlieland genoemd. De naam Vlieland werd al genoemd in de overlijdensakte van Elizabeth Sonneveld, die er in 1819 overleed. De naam komt niet van het waddeneiland maar komt waarschijnlijk van het samenvoegen van Vliet en land, waarbij de t is verdwenen. Klein Vlieland is ook een van de straten van Vlieland in de gemeente Pijnacker-Nootdorp. Voordien was het een deel van de Vlielandseweg en letterlijk een eilandje (2 ha; van alle kanten een sloot; later is een van de sloten gedempt). Toen dit eilandje werd bebouwd, in eerste instantie met vijf, later zes bungalows, werd de bewonersvereniging 'Bänglahof' opgericht. 'Bängla' is het Indiase woord voor 'Bungalow'. In 1959 hebben de bewoners de gemeente verzocht om de straatnaam 'Bänglahof' aan dit deel van de Vlielandseweg te geven. Dit paste echter niet in de beelden van de gemeente. In eerste instantie werd als alternatief de naam 'Spoorzicht' voorgesteld. Dit stuitte vervolgens op bezwaren van de bewoners. Uiteindelijk werd begin 1961 door de gemeenteraad ingestemd met de naam 'Klein Vlieland'. Het straatje naast Klein Vlieland gelegen, volgens de bewoners 'Achillesstraatje' geheten, heeft overigens nog steeds 'Vlielandseweg' als naam.

Pijnacker is een plaats in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het dorp ligt tussen Rotterdam, Den Haag, Delft en Zoetermeer. Bij het dorp ligt de buurtschap Vlieland. Het is sinds 2002 onderdeel van de gemeente Pijnacker-Nootdorp; voor deze tijd was Pijnacker een zelfstandige gemeente.

Klapwijk is de naam van een woonwijk in de Nederlandse gemeente Pijnacker-Nootdorp. Klapwijk ligt in het oosten van Pijnacker en bestaat uit voornamelijk grondgebonden woningen, gebouwd tussen 1988 en 1995. De wijk heeft geen winkelcentra. Per auto is Klapwijk te bereiken via de N470 en de Klapwijkseweg. De beste openbaarvervoerverbinding voor de Klapwijkers is de Randstadrail, metro lijn E (Den Haag Centraal Station - Slinge). Zowel Station Pijnacker Centrum als Station Pijnacker Zuid liggen op ca. 10 minuten loopafstand van Klapwijk. In de zestiende eeuw zien we dat bewoners in het gebied de naam Klapwijk krijgen. In 1577 vestigden een jonge boer Cornelis Dircksz. en zijn vrouw Maritgen Jansdr. zich in de polder "Clapwyck". Zoals toen gebruikelijk werden hij en Maritgen aangeduid met de naam van de polder waarin zij woonden als Cornelis Dircksz. ‘van Clapwyck’ en Maritgen Jansdr. ‘van Clapwyck’. Toen het in 1813 wettelijk verplicht werd om een familienaam te hebben bleken allen die de familienaam ‘Klapwijk’ lieten registreren nakomelingen te zijn van Cornelis Dircksz. - zoon van Dirck - en Maritgen Jansdr. Ook nu nog is de naam Klapwijk volop in gebruik als achternaam.

De Heilige Joannes de Dooper kerk is een katholieke kerk in het Nederlandse dorp Pijnacker. Het kerkgebouw, een kruisbasiliek in neoromaanse stijl, werd gebouwd in 1892 naar ontwerp van architect A.C. Bleys. Boven de ingang van de kerk is een reliëf aanwezig waarop staat afgebeeld hoe Johannes de Doper Jezus doopt. De kerk is een rijksmonument, evenals de naastgelegen pastorie.

Het voormalige Raadhuis van Pijnacker staat in de Nederlandse plaats Pijnacker aan het Raadshuisplein. Het werd gebouwd in de jaren 50 van de vorige eeuw. Het 'witte huis' heeft een torentje met een carillon dat overdag speelt voorafgaand aan de uurslag.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Pijnacker, in de provincie Zuid-Holland.

Zonnebeeld is een kunstwerk gelegen op de rotonde Oostlaan/Emmastraat in de Nederlandse plaats Pijnacker, provincie Zuid-Holland. Het werd in 2002 geplaatst. Het object is een ontwerp van Joost van Santen en bestaat uit een constructie van twee staalplaten van 10 meter hoog met daarop gemonteerd 5 transparant geschilderde platen van uv-werend lexan. De zon projecteert de kleuren van de transparante platen op het witte staal.

De toren van Duikersloot is een kunstwerk gelegen op de rotonde Klapwijkseweg/Duikersloot in de Nederlandse plaats Pijnacker, provincie Zuid-Holland. Het kunstwerk werd in 1996 geplaatst. Het object is een ontwerp van Nicolas Dings en bestaat uit een toren van drie cilinders op palen. Op de topcilinder bevindt zich een open balkon met dak met daarin een lamp. Op het balkon staat een bronzen beeldje van een naakte man met gespreide armen en een takkenkrans. Het kunstwerk verwijst naar de culturele dynamiek van een groeiende gemeente en de groeiprocessen van gewassen die zo kenmerkend zijn voor de tuinbouw van Pijnacker.

De dorpskerk van het Nederlandse dorp Pijnacker is een Nederlandse Hervormde Kerk in het oudste (en hoogst gelegen) deel van het dorp. Het kerkgebouw stond oorspronkelijk tegen de toren aan. Toen het kerkgebouw in 1890 werd herbouwd werd het gebouw op 4 meter afstand van de toren gesitueerd vanwege de scheefstand van de toren. De kerk is een rijksmonument vanwege de bewaard gebleven funderingen van de eerdere kerk op deze locatie, en de zuilen met kapitelen, voorzien van enkele krulkoolbladkransen, alsmede de scheibogen van het schip.

De Balij (of het Balijbos) is een jong bos tussen Zoetermeer, Pijnacker-Nootdorp en Delft dat bestaat uit een natuurbos, een moerasbos, wandel- en fietspaden en een speelbos. Ook bevindt er zich een stadsboerderij aan de rand van De Balij. Samen met het Bieslandse Bos vormt De Balij een gestaag groeiend stukje 'groene long' van 15 kilometer lang tussen Zoetermeer en Delft. De Balij is 360 hectare groot. De Boswachterij 'De Balij en Bieslandse Bos' maakt deel uit van de Randstadgroenstructuur, een groot aaneengesloten gebied binnen de Randstad, welke worden aangelegd om te voorkomen dat de steden aan elkaar groeien door woningbouw, industrie en glastuinbouw. Naast recreatie en natuurontwikkeling speelt ook houtproductie een rol. De eerste bomen zijn ruim voor de aanleg van de Floriade uit 1992 aangeplant. Dit Floriadebos is het oudste deel van De Balij. Het bos is later verder uitgebreid met onder andere beuken, eiken, essen en elzen. Tachtig hectare van De Balij moet zich tot natuurbos gaan ontwikkelen. De natuur mag hier haar eigen gang gaan. Midden in het natuurbos ligt een woest, open gedeelte dat wordt bijgehouden door Gallowayrunderen. In 2009 heeft De Balij een opknapbeurt gekregen en zijn veel onverharde paden voorzien van gravel. Ook is er een familiepad aangelegd van ongeveer 1,5 kilometer lang. Aan deze weg zijn bankjes geplaatst. In totaal zijn de paden uitgebreid met 5 kilometer wandel- en struinpaden. De Balijbrug is vernoemd naar het Balijbos.