place

Zonder titel (Frans Hage)

Beeld in Amsterdam-West
2020 Betonplastiek (Frans Hage) (10)
2020 Betonplastiek (Frans Hage) (10)

Aan de Overtoom in Amsterdam-West staat een titelloos artistiek kunstwerk. Rond 1980 werd de Hollandsche Manege aan de Vondelstraat 140 te Amsterdam gerestaureerd. Deze manege had een achtergevel die aansloot op de bebouwing aan de Overtoom. Dat gebouw bood onderdak aan een handelaar in old-timers van de merken Studebaker en Hillman. In de tijd van die restauratie verdween ter plaatse aan de Overtoom een aantal gebouwen om plaats te maken voor nieuwbouw. Op de plaats van de autohandel verscheen een open ruimte die tijdens de bouwwerkzaamheden plaats bood aan een romneyloods voor bouwmaterialen. Toen restauratie en nieuwbouw op hun eind liepen bleef de open ruimte achter. Deze werd opgevuld met een betonplastiek van kunstenaar Frans Hage. Hage (1952-04-27) kwam met een aantal betonnen kolommen, die geplaatst werden in idem blokken. Deze blokken lijken de kolommen te ondersteunen, maar kunnen tevens dienen tot zitelementen (toegepaste kunst). De kolommen zelf zijn versierd met abstracte mozaïekjes. Het kunstwerk werd rond 1982 neergezet. Andere beelden in de openbare ruimte van Hage zijn te bekijken in Rotterdam en een vijftal in en rondom Hoorn (zie Lijst van beelden in Hoorn)

Fragment uit het Wikipedia-artikel Zonder titel (Frans Hage) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Zonder titel (Frans Hage)
Vondelstraat, Amsterdam West

Geografische coördinaten (GPS) Adres Website Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Zonder titel (Frans Hage)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.361636111111 ° E 4.8717222222222 °
placeToon op kaart

Adres

Hollandsche Manege (Levend Paardenmuseum)

Vondelstraat 140
1054 GT Amsterdam, West
Noord-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Website
dehollandschemanege.nl

linkWebsite bezoeken

2020 Betonplastiek (Frans Hage) (10)
2020 Betonplastiek (Frans Hage) (10)
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Eerste Helmersstraat 115-119
Eerste Helmersstraat 115-119

Eerste Helmersstraat 115-119 te Amsterdam betreft een drietal portiekwoningen aan de Eerste Helmersstraat te Amsterdam Oud-West. Bij de bebouwing van de straat werd er portiekwoning na portiekwoning gebouwd. Af en toe werd dit afgewisseld door een blokje van een aantal portiekwoningen, zoals bijvoorbeeld op Eerste Helmersstraat 69-83. Een combinatie van die twee bouwvormen is te vinden op Eerste Helmersstraat 115-119. Het drietal panden is ontworpen en/of gebouwd door Louis Beirer, aannemer en architect in één, hetgeen een gebruikelijke combinatie was. De panden hebben een gelijke constructie tot aan de daklijst. Die gelijkenis is terug te vinden in de ontlastingsbogen bij portiek en ramen. Boven de daklijst treedt een aanmerkelijk verschil op. Huisnummers 115 en 117 hebben voor het puntdak een houten topgevel, huisnummer 119 heeft een stenen trapgevel. De topgevel en bijbehorende verdiepingen van de nummers 115 en 117 verschillen daarbij van uitvoeringen. Onder ontlastingsbogen van die nummers zijn allerlei mozaïekwerkjes te zien, huisnummer 119 ontbeert dat. Boven de drie portieken zijn eveneens werkjes te zien, maar deze zijn bijna vergaan. Op 119 is nog te lezen “Slamat” (een gelukswens of berg in Indonesië), wellicht een verwijzing naar de bewoners. Scheidingen tussen de gebouwen zijn zichtbaar gemaakt via geglazuurde groene bakstenen. Portieken 115 en 119 hebben nog enkele abstracte tegeltableaus. In april 2009 werd het complex tot gemeentelijk monument verklaard. De eerste eeuw (1893-1983) was het onrustig voor de deur; er was daar de ingang (poortgebouw) van het Wilhelmina Gasthuis.

WG-Plein 1-78
WG-Plein 1-78

WG-Plein 1-78 te Amsterdam is een gebouw aan het WG-Plein in Amsterdam-West. Het WG-Plein werd aangelegd op de terreinen van het Wilhelminagasthuis. Voor dat ziekenhuis werd al in 1904 een oogheelkundige kliniek aanbesteed. De kliniek, waar toen al een jaar over gesproken werd, zou ook een zusterhuis herbergen. Al het jaar daarop werd geopend. Bij de ombouw van dat ziekenhuis naar een academisch ziekenhuis in de jaren dertig was een nieuw oogheelkundige kliniek nodig; het oude zou omgebouwd worden tot een kliniek voor KNO. Het besluittraject verliep traag, ook in februari 1933 was er nog sprake van een voorstel tot bouw. Het was crisistijd en de gemeente Amsterdam verzocht de regering om steun in het bestrijden van de werkloosheid; en schoof de bouw daaronder. Dat leidde er toen dat er ook in december 1935 nog geen oogheelkundige kliniek was gebouwd. Uiteindelijk werd het op 23 maart 1936 aanbesteed, samen met de dubbele chirurgische kliniek aan de overzijde. De bouw begon in mei 1936. De bouw werd verricht onder controle van het Werkfonds. In mei 1938 kon dan een aanbesteding verricht worden voor de inrichting. In november kwam burgemeester Willem de Vlugt deze kliniek ontworpen door Allard Remco Hulshoff van de Dienst der Publieke Werken en Abel Antoon Kok openen. Het was één van de modernste oogklinieken. In mei 1939 kwam kunstschilder Matthieu Wiegman de wandschildering Vreugde van het licht aanbrengen waarop een boom in het zonlicht het tableau in tweeën snijdt. Links daarvan een vrouw met kind op de arm; rechts een man met opengeslagen boek en jongen. In september 1982 verhuisde de oogheelkundige kliniek van Paviljoen 19 naar het Academisch Medisch Centrum. Vrijwel direct daarna werd de (gedeeltelijk) kliniek gekraakt. Daarna werd het gebouw herontwikkeld tot bedrijvencentrum (ateliers etc.). Het werd 14 april 2009 tot gemeentelijk monument verklaard. Het gebouw wordt geflankeerd door twee beelden van Hildo Krop: De nacht en De dag. In de erkers een beide zijden van de voorgevel zijn nog kleine beeldjes (deels beschadigd), ook van Krop, verwerkt.