Nieuwezijds Voorburgwal 67

't Makelaers Comptoir oftewel "Makelaarskantoor" is een 17e-eeuws gildehuis aan Nieuwezijds Voorburgwal 75 in Amsterdam, op de hoek met de steeg Nieuwe Nieuwstraat. Het is een van de weinige nog bestaande gildehuizen van de stad. Het gebouw is sinds 1970 aangewezen als rijksmonument. Het wordt verhuurd voor kleine besloten bijeenkomsten zoals vergaderingen, lunches en diners. Het gebouw werd opengesteld tijdens de Open Monumentendag in 2009.

't Kasteel van Aemstel is een bouwwerk aan de Nieuwezijds Voorburgwal 67 in Amsterdam-Centrum. Die Nieuwezijds Voorburgwal was eeuwenlang een gracht, eerst aan de rand van de stad, maar steeds meer ingebouwd. De oorspronkelijk 14e-eeuwse bebouwing is allang gesloopt, maar er staat nog een veelvoud van gebouwen die het uiterlijk hebben van een grachtenpand. De gracht werd rond 1884 gedempt. Uit de tijd daarna stamt ’t Kasteel van Aemstel.

De Nieuwe Nieuwstraat is een eeuwenoude nauwe straat in het centrum van Amsterdam. De straat is al te zien op de kaart van Balthasar Florisz. van Berckenrode uit 1599. De straat maakt in 2020 al jarenlang deel uit van een voetgangersgebied rond de Nieuwendijk

Candida is een kantoorgebouw gelegen in Amsterdam tussen de Nieuwezijds Voorburgwal en Spuistraat. Het 10 lagen tellende gebouw werd in 1931–32 gerealiseerd naar een ontwerp in kubistisch-expressionistische trant van F.A. Warners in opdracht van de N.V. Amsterdamsche Maatschappij tot Exploitatie van Etagewoningen. Totale grondoppervlakte waarop het gebouw is gebouwd bedraagt 396 m². De bakstenen gevels hangen in een skelet van gewapend beton. Aan de zijde van de Nieuwezijds Voorburgwal loopt de band boven de begane grond over in een luifel. Deze accentueert de hoofdingang en dient als zwevende drager voor de glazen zuil die door de doorlopende erkers gevormd wordt. De personeelsingang is gelegen aan de achterzijde, aan de Spuistraat, alwaar acht verdiepingen te tellen zijn en twee teruggetrokken verdiepingen. Het gebouw heeft aan deze zijde een erker over twee etages, die ondersteuning biedt aan een open uitkragend "nood/brandtrappenhuis" per etage toegang bieden aan een betonnen balkon met metalen leuningen. Het gebouw verrees destijds naast gebouw Neptunus. Het gebouw werd in december 2001 ingeschreven in het monumentenregister.

Nieuwezijds Voorburgwal 104-108 is een gebouw aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam-Centrum. Het heeft een achtergevel aan de Spuistraat daar waar de huisnummers 65 tot en met 69 gepositioneerd zouden zijn.

Gravenmolen was een restaurant in Amsterdam, Nederland. Het had één Michelinster in de periode 1972-1976. Chef-kok van Gravenmolen was Cees Gravendaal. Andere chef-koks waarvan de namen bekend zijn, zijn de heren Esvelt (1978) en A. Koene.

Het Sierklinkerwerk Gravenstraat is een kunstzinnig kunstwerk in Amsterdam-Centrum Voor het bekijken van het kunstwerk moet naar de grond gestaard worden. De Gravenstraat vormt al eeuwenlang samen met de Eggerstraat de noordoostelijke terreinafscheiding van de Amsterdam. Ze vormen een halve cirkel tussen de Dam en de Nieuwezijds Voorburgwal, die tijdens de aanleg nog een gracht was. De straatjes zijn gedurende de eeuwen steeds opnieuw ingericht, tot in de 20e eeuw waren beide een verkeerstraat, soms nog geasfalteerd. In de jaren zeventig moest de straat opnieuw ingericht worden, vermoedelijk in verband met het verbannen van autoverkeer. Het werd voetgangersgebied. Bij de aanleg van de klinkers in dat voetgangersgebied werden kennelijk leerling-stratenmakers ingeschakeld, die op de kruising van beide straten een cirkelpatroon hebben (aan)gelegd. Het geheel werd benadrukt door een siertegel. De siertegel werd geplaatst namens de opleidingscommissie van de Stichting Bevordering Wegenbouw. Van die siertegels werden er in Nederland vermoedelijk minder dan tien geplaatst; er is vrijwel niets (meer) over bekend. Inventarisatie leverde een stuk of zeven tegels op, waarvan één variant de afbeelding van een stoomwals weergeeft met de teksten:Stichting Bevordering WegenbouwDit straatwerk is gemaakt door leerling-stratenmakersDie wals is of was te zien in Bavel, Groningen, Delfzijl en Amsterdam. Het ontwerp is afkomstig van Gerrit Piek dan werkzaam in Groningen en Schiermonnikoog. Hij ontwierp meer kunstwerken met name voor de provincie Groningen. Bijzonder is dat in de Eggertstraat ook een kunstwerk is geplaatst dat op de grond ligt, een kroningsdeksel. In de Houthavenkade ligt Tafereel met gracht, moderne klinkerkunst.

Neptunus is een kantoorgebouw gelegen in Amsterdam-Centrum tussen de Nieuwezijds Voorburgwal en Spuistraat. Het gebouw werd neergezet in de jaren 1914-1915 als kantoor voor "De Vereeniging van Nederlandsche gezagvoerders en stuurlieden ter koopvaardij"; Neptunus is god van de zee (of golven etc.). Dit gebouw vloeide voort uit de oprichting in 1912 van een "NV van Nederlandsche gezagvoerders en stuurlieden ter koopvaardij", waarvan De Vereeniging enig aandeelhouder was. Zij werden op 1 januari 1914 eigenaar van een complex aan de Nieuwezijds Voorburgwal 128-130 en Spuistraat 83. De bebouwing werd gesloopt en vanaf april 1914 werd er gebouwd aan een winkel/kantoorpand naar ontwerp van architect Piet Hein van Niftrik. In juli 1914 volgde een "eerstesteenlegging". Het jaartal van opening wordt middels gevelstenen vermeld (Anno 1915). Het gebouw zou opgeleverd moeten worden op 1 januari 1915, het werd geopend op 30 of 31 maart 1915. De directeur van de NV overhandigde het gebouw direct aan De Vereeniging. Die vereniging nam vervolgens de tweede etage in gebruik met een luxe inrichting, zoals betimmeringen van eikenhout, een kaartentafel, ramen van gefigureerd glas met afbeeldingen van havensteden in Nederland. In de schouw werd het tegeltableau Het kanonschot geplaatst naar een schilderij van Willem van de Velde de Jonge. De gevel is opgetrokken uit baksteen en zandsteen en er zijn ornamenten in verwerkt die verwijzen naar de scheepvaart. Zo zijn naast de entree trossen te zien. Het heeft de stijl van traditioneel bouwen vermengd met invloeden van de art-nouveau en de stijl van Berlage. Opvallend zijn de ronde erkers en beide gevels. De gevel aan de Spuistraat is soberder uitgevoerd. Hoog in de gevel is slechts één gevelsteen te zien in de vorm van een vat/ton omwikkeld met touw. De steen komt uit de tweede helft van de 17e eeuw, maar lijkt los te staan van de steen waar ze op gemetseld is en het gebouw zelf. Op 16 maart 2004 werd het gebouwencomplex tot gemeentelijk monument verklaard. In 2021 zijn er winkels en kantoren gevestigd. In 1932 kreeg het gebouw een veel hogere buurman van tien verdiepingen: Candida, dat in 2001 al tot rijksmonument werd verklaard.

De Gravenstraat is een straat in Amsterdam-Centrum. De straat verbindt de Nieuwendijk met de Nieuwezijds Voorburgwal. Halverwege kruist de straat in het zuiden de Eggertstraat (tot 1865 de Ellendigesteeg) en in het noorden de Blaeustraat. Aan het eind van de straat, vlak bij de Nieuwezijds Voorburgwal, komt de Zwarte Handsteeg vanuit het noorden uit op de straat. In het zuiden wordt de straat tussen de Eggertstraat en de Nieuwezijds geheel omsloten door de Nieuwe Kerk.

De Dominicuskerk is een neogotisch kerkgebouw aan de Spuistraat in Amsterdam. Zij werd als rooms-katholieke Parochiekerk van Sint-Dominicus gebouwd door Pierre Cuypers en bediend door de Dominicanen. De kerk maakt thans geen deel meer uit van de Katholieke Kerk, maar wordt gebruikt door de Dominicusgemeente en verhuurd.

De Korsjespoort was een van de vijf oorspronkelijke stadspoorten van Amsterdam. De niet meer bestaande poort stond aan het Singel aan de noordwestkant van de middeleeuwse stad, bij de Korsjespoortbrug, de huidige Blauwburgwal. De Korsjespoort was een kleine poort in de stadsmuren die eind 15e eeuw aangelegd werden. De poort heette oorspronkelijk Heijmanstoren maar werd vernoemd naar een houtzager, Cors (Corsgen) Tijmensz, die van 1481 tot 1528 in de toren woonde en waarschijnlijk als poortwachter diende. Het Rijksmuseum heeft een prent van de poort in bezit, gemaakt door Jan Goeree in 1723. De afbeelding is getiteld "De oude Korsjes Poort. 1544". De poort is verdwenen na de stadsuitbreidingen in de 17e eeuw, toen de oorspronkelijke stadsmuren werden afgebroken en het Singel haar verdedigingsfunctie verloor. De huidige Corsgenbrug (Korsjesbrug) over het Singel is niet vernoemd naar de Korsjespoort maar naar een houtkoper genaamd Corsgen Jacobsz die in de 15e eeuw een boomgaard had aan het Singel. De Korsjespoortsteeg (geboorteplaats van Multatuli) en Korte Korsjespoortsteeg liggen aan beide kanten van de brug en zijn naar de brug vernoemd.

Gevelsteen 'T Stadhuys van Hoorn is een gevelsteen in Amsterdam-Centrum. De steen bevindt zich in een gevel van de Dominicuskerk. De steen is afkomstig van de herhaalde vernieuwing van de schuilkerk ’T Stadhuys van Hoorn gevestigd aan de Nieuwezijds Achterburgwal (Agterburgwal). Die schuilkerk, die eruit zag als een grachtenpand werd rond 1763 gebouwd als een vervanging van een bestaande gebouw. Bij deze verbouwing kreeg de steen de huidige omlijsting met Lodewijk XV-kenmerken. De steen zat toen in de buitengevel. Die kerk werd regelmatig verbouwd, waarbij de gevelsteen steeds herplaatst werd. In 1878 werd besloten dat er weer een nieuwe kerk moest komen aan de Spuistraat (de hernoemde Nieuwezijds Achterburgwal na demping in 1873) en architect Pierre Cuypers plaatste de steen in de onderbouw van de hoge kerktoren aan de Korte Korsjespoortsteeg, die echter nooit afgebouwd werd. Op de ontwerptekening is de steen trouwens niet te zien. Bij een renovatie in 1995 werd de steen weer verplaatst, nu in de zijgevel van het gebouw aan de Spuistraat. De steen hangt dus vanaf dat moment bij de plek waar ze ooit begon. De steen werd toen op initiatief van de Vereniging van Amsterdamse Gevelstenen gerestaureerd; ze had te lijden gekregen van regenwater. Tijdens diezelfde restauratie werd ook de losse plint gerestaureerd. De steen is gemaakt in de rococostijl met voluten etc. terwijl de kerk neogotisch is. Tijdens de restauratie kreeg het haar blauwe kleur, een verwijzing naar een prent van Adrianus Doesjan in het bezit van het Westfries Museum. Het gebruikte materiaal voor het stadhuis was Belgisch hardsteen, dat blauw geschilderd was om meer op te vallen. Burgemeester Job Cohen kwam op 19 april 1996 de oude steen op nieuwe plek onthullen. Het afgebeelde stadhuis van Hoorn stond tot 1797 aan Roode Steen in Hoorn; het ging aan bouwvalligheid ten onder en werd afgebroken.