The great wall (Gerti Bierenbroodspot)

De Prinsengracht in Amsterdam is een gracht, die evenwijdig loopt aan de Keizersgracht in Amsterdam-Centrum. De gracht, genoemd naar de Prins van Oranje, is de vierde van de vier hoofdgrachten behorende tot de grachtengordel.

De Industrieschool voor Vrouwelijke Jeugd was een onderwijsinstelling in Amsterdam en voorloper van de latere (mode-) Akademie De Schans.

Het Prinsengrachtziekenhuis, later OLVG locatie Prinsengracht genoemd, is een 19e-eeuws voormalig ziekenhuis aan Prinsengracht 769 in Amsterdam. Het gebouw, ontworpen door J.H. Leliman, werd in 2001 aangewezen als rijksmonument. Het ziekenhuis had veel bekende patiënten. De schrijver Simon Carmiggelt werd er in oktober 1987, vlak voor zijn dood, twee keer opgenomen. Schrijver Chr. J. van Geel overleed in het ziekenhuis in 1974, na een operatie aan een tumor in zijn ruggenmerg. De Amsterdamse burgemeester Arnold Jan d'Ailly overleed in het ziekenhuis in 1967. De Vlaamse kunstschilder en beeldhouwer Rik Wouters overleed er in 1916. Sportverslaggever en presentator Barend Barendse stierf er in 1981. De plantkundige Jacob Heimans was van 1959 tot zijn overlijden in 1978 emeritus hoogleraar in het Prinsengrachtziekenhuis, waar hij onderzoek deed naar erfelijkheid en evolutie.

Het Barlaeus Gymnasium is een zelfstandig openbaar gymnasium aan de Weteringschans in Amsterdam. De school is genoemd naar de Nederlandse schrijver Kasper van Baerle; zijn naam draagt de school in gelatiniseerde vormː Casparus Barlaeus. De oorspronkelijke Latijnse school werd in 1342 opgericht. Daarmee is het Barlaeus een van de oudste scholen in Nederland. Sinds de 19e eeuw hanteert de school de benaming gymnasium en de vernoeming naar Barlaeus dateert uit de jaren dertig van de 20e eeuw. Aan het begin van de 21e eeuw had de school ongeveer 800 leerlingen en 90 leraren. Het Barlaeus tracht zich te onderscheiden door zijn muzikale en culturele activiteiten. De school organiseert voor de bovenbouw Europese reizen en neemt deel aan het Europees Jeugdparlement. Het Barlaeus profileert zich als een relatief kleine school in een veilige omgeving met een pedagogisch klimaat. Het Barlaeus kampt, evenals de andere categorale gymnasia in Amsterdam, met een overschot aan aanmeldingen.

Brug 198 is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Het is een van de minst opvallende bruggen van Amsterdam. Ze is gelegen in het Kleine-Gartmanplantsoen en overspant de Lijnbaansgracht ter hoogte van de Leidsekruisstraat. De Lijnbaansgracht duikt hier naar wens van de gemeenteraad in 1913 onder genoemd plantsoen, de Stadsschouwburg en het gedeelte nieuwbouw van de Melkweg. Het bouwwerk heeft de vorm van een zeer lange duiker. Het ontwerp dateert van 1910 en komt van de Dienst der Publieke Werken en is zeer vermoedelijk van Jo van der Mey. Ook Piet Kramer zou er enige bemoeienis mee gehad hebben. Het bouwwerk is onopvallend op het plein aangezien de noordkant van die brug naadloos aansluit bij dat plein. De zuidkant laat een typisch Van der Mey-ontwerp zien, in aanloop naar de Amsterdamse Schoolstijl met veel baksteen. Wat wel opvalt is de verlichtingspilaar annex pyloon midden op de brug boven op de pijler, gebouwd met vertanding en weggewerkt tussen de siersmeedijzeren balustrades. Verder opvallend gezien vanaf het water zijn de hoekige walkanten, waar normaliter voor een vloeiende lijn werd gekozen. Beide landhoofden zijn nog versierd met twee schilden met de drie Andreaskruisen van Amsterdam.

Het Pathé City is een bioscoop van Pathé aan het Kleine-Gartmanplantsoen 15-19 in Amsterdam, op 40 meter van het Leidseplein en schuin tegenover De Balie. De bioscoop is gevestigd in het City Theatergebouw, een theatergebouw uit 1935. Aanvankelijk was het opgezet met een enkele grote theaterzaal. De eerste film die in de bioscoop draaide was Episode van regisseur Walter Reisch met in de hoofdrol Paula Wessely. In de jaren vijftig was City een populair uitgaanscentrum. De nadruk lag op films van MGM en Disney. De bioscoop had de beschikking over een orkestbak met het City Theater Orkest dat onder leiding van dirigent Lex van Weren voorafgaand aan de film muziek verzorgde. Sinds 1995 is bioscoopketen Pathe de eigenaar. Begin 2007 werd het gebouw gesloten voor een grootscheepse verbouwing. Op 31 januari 2007 vond de voorlopig laatste reguliere voorstelling plaats en van 18 tot 25 april 2007 was de bioscoop gastheer van het 23e Amsterdam Fantastic Film Festival. Op 2 december 2010 openden de deuren opnieuw, met zeven zalen voor arthousefilms.

Het City Theater is een theatergebouw aan het Kleine-Gartmanplantsoen in Amsterdam-Centrum. Bij oplevering in 1935 bestond het uit een grote kwartcirkelvormige zaal met balkon voor in totaal 1.800 personen met een orkestbak en toneeltoren, buiten zichtbaar aan de rechtervoorzijde. In de jaren zeventig van 20e eeuw is de theaterzaal opgesplitst in meerdere kleinere bioscoopzalen. Na een verbouwing in 2007 is het exterieur teruggebracht naar de oorspronkelijke staat. In het gebouw bevinden zich bioscoop Pathé City, een restaurant en een casino.

De Weteringschans is een straat in het centrum van Amsterdam, die het Kleine-Gartmanplantsoen nabij het Leidseplein met het Frederiksplein verbindt. De straat werd in 1872 vernoemd naar de Weteringpoort en de Boerenwetering (zoals ook de Weteringbuurt en het Weteringplantsoen).

Nail House (synoniem van holdout, zich staande houden) is een kunstwerk, dat in 2015 en 2019 tijdelijk opgesteld stond/staat in Amsterdam. Het is opgetrokken naar voorbeeld van een spijkerhuis of nagelhuis. Het is een creatie van kunstenaar Leonard van Munster. Hij protesteerde met zijn huisje tegen lege, braakliggende plekken in de stad, terwijl hij zijn kunst in de openbare ruimte niet kwijt kon. Nail House werd in 2015 geplaatst bij een bouwput aan de Schinkelhaven. Daar was een gelijknamig verzorgingstehuis afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Het terrein stond langdurig leeg. In 2016 kreeg de kunstenaar bericht dat hij het kunstwerk onmiddellijk moest weghalen, want er werd ineens vaart gezet achter de nieuwbouw. Een alternatieve plaats werd niet gevonden en het kunstwerk werd opgeslagen. De kunstenaar zag in 2019 zijn kans schoon om het wederom op te stellen op een bouwplaats. De panden Brouwersgracht 155-157 waren afgebroken (van 155 staat alleen de voorgevel er nog overeind in verband met de monumentstatus), maar nieuwbouw wilde niet vlotten. In samenwerking met de naastgelegen kunstgalerie Van Zijll Langhout Contemporary Art (161) en het Mondriaanfonds plaatste Van Munster zijn Nail House op de reeds aanwezige begane-grondvloer. De galerie had net een expositie over nog te bouwen kunstobjecten en foto’s van Van Munsters kunstobjecten die of gesloopt zijn of op de nominatie staan om dat lot te ondergaan. Van Munster protesteerde toen al jaren tegen het kunstbeleid of juist het ontbreken daarvan binnen de gemeente Amsterdam. In juli 2019 dook het gebouwtje op op een omheind braakliggend bouwterrein ten zuiden van Paradiso aan de Weteringschans. Het kunstwerk bestaat uit een “huisje met bewoners”, dat weerstand biedt aan haar omgeving. Alles rondom het huisje is weggebroken en afgegraven, maar ’s avonds brandt er licht. Van Munster zei zelf dat hij inspiratie had opgedaan uit foto’s van een bijna voltooide snelweg in China, waarvan voltooiing jarenlang werd opgehouden doordat een eigenaar weigerde te vertrekken en te verkopen. Het kunstwerk vertoont gelijkenis met kunstwerk Under Heaven 03 van dezelfde kunstenaar. Dat is een huisje dat midden in een vijver staat.

Eberhard van der Laan is een artistiek kunstwerk(je) in Amsterdam-Centrum. Het werk van de hand van Street Art Frankey kwam na een opdracht van poptempel Paradiso aan de Weteringschans. Die kunstenaar, kortweg Frankey, luistert begin 21e eeuw het Amsterdamse straatbeeld op met allerlei kleine kunstobjecten. Frankey kwam voor Paradiso op de grens van september/oktober 2019 met een beeltenis van de in 2017 overleden burgemeester Eberhard van der Laan. Het beeldje laat een beetje achterover zittende Eberhard zien, die tevreden lijkt uit te zien over de stad (zijn blik is naar de binnenstad gericht). Frankey liet zich inspireren door een interview dat eerder met Van der Laan werd gevoerd in De Balie, een gebouw, dat een paar meter noordelijker staat van Paradiso. In het beeldje staat de tekst gegraveerd "Mooi stadje, hè", wederom een verwijzing, dan naar de tekst van Van der Laan vlak voor zijn overlijden: "Zorg goed voor onze stad en voor elkaar". Het beeldje staat linksboven op de toegang van Paradiso en werd geplaatst rond 3 oktober 2019 (Van der Laan overleed 5 oktober 2017).

Diversity in bureaucracy is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het kunstwerk bestaat uit twee gebouwhoge muurschilderingen van de hand van Judith de Leeuw, indertijd 26 jaar oud. Ze wilde door middel van de schildering wijzen op klassenongelijkheid en verborgen racisme tegenover saamhorigheid. Ze liet zich daarbij inspireren door bijvoorbeeld de Black Lives Matter-beweging, de documentaireserie Klassen van HUMAN uit 2020/2021 en het etnisch profileren door de Belastingdienst. De Leeuw beeldde tweemaal een door haar ondervraagde Surinaamse ballerina af, die door haar bewegingen allerlei gemeentelijk documenten en nota’s de lucht in laat dwarrelen. Bijzonder aan de schildering is dat er verf is toegepast die lucht reinigt (Airlite-verf). Het werk kwam voort uit de vraag van de Gemeente Amsterdam om haar muurschildering van Amy Winehouse (Fokke Simonszstraat) opnieuw te zetten. Deze mural uit 2016 was door diezelfde gemeente witgekalkt, maar de buurt bleef vragen om terugkeer. In overleg met de gemeente kon ze haar beeltenis weer over de inmiddels geplaatste tags schilderen, maar de afbeelding zou ze dan na maximaal drie jaar weer moeten overschilderen. Ze voelde daar niets voor, tegelijkertijd brak de coronapandemie uit en zat De Leeuw thuis met een infectie. Desalniettemin ging ze op zoek naar een nieuwe plaats voor een muurschildering en vond die op de zuidwand van het Kleine-Gartmanplantsoen. Woningbouwvereniging De Alliantie ging akkoord. De subsidieaanvraag bij het Amsterdams Fonds voor de Kunsten leverde de afgebeelde muurschildering. Hij werd op 24 maart 2021 onthuld door wethouder Touria Meliani in bijzijn van de kunstenaar. Het werk volgde op een muurschildering in Rome (Outside in voor de lhbtq-gemeenschap). Het werd opgevolgd door een nog grotere mural op een muur van een ziekenhuis in Padua (35 bij 40 meter).

Blauw Jan is een verzameling bronzen beelden geplaatst op het Kleine-Gartmanplantsoen. De maker is Hans van Houwelingen.