Huntumbrug

De Hogevechtbrug (brug 1037) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De bouw van dit viaduct in de Flierbosdreef over het Hogevechtpad was noodzakelijk vanwege de strikte scheiding tussen snel en langzaam verkeer in grote delen in Zuidoost. De Flierbosdreef voor snel verkeer werd daarom op een halfhoog dijklichaam aangelegd. Langzaam verkeer bevindt zich op maaiveldniveau. Om voetgangers en fietsers (Hogevechtpad) in de gelegenheid te stellen van de ene buurt naar de andere te komen werd een heel stelsel aan viaducten gebouwd. De Hogevechtbrug stelt bewoners van de H-Buurt via het Hogevechtpad rechtstreeks naar het Nelson Mandelapark te gaan, al moet men daartoe nog wel het heuveltje van brug 1164 over. Het ontwerp van de brug is afkomstig van Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Zijn naam ontbreekt weliswaar op de bouwtekeningen, maar zijn architectonische handtekening is terug te vinden in de betegeling van de brughoofden, het schakelkastje, als ook de uitvoering van keermuren, dat in tal van “zijn” bruggen in Zuidoost is terug te vinden. Brug 1037 is ongeveer 19 meter lang en 21 meter breed. De brug kreeg in 2018 haar naam, via Hogevecht en Hogevechtpad een indirecte vernoeming naar patriciërshuis Hoogevecht.

Bruggen 1162, 1164 en 1165 zijn bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost.

De George Madurobrug (brug 1036) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een combinatie van een brug en viaduct. Het voert over een voet- en fietspad in het Nelson Mandelapark en een afwateringstocht van datzelfde park. Het bouwwerk is gelegen in de Karspeldreef, een doorgaande route in Amsterdam-Zuidoost, die het park doormidden snijdt. Het viaduct van 53 meter lengte wordt tussen de landhoofden gedragen door twee series brugpijlers die een juk dragen. Deze twee jukken steken aan een van beide kanten eenmalig uit om plaats te bieden aan lantaarnpalen, ter verlichting van de weg. Omdat de brug met 22 meter breedte te weinig daglicht op onderliggende paden geeft, moest er ook aan de onderzijde van het viaduct verlichting aangebracht worden. Het ontwerp is afkomstig van Dirk Sterenberg, die voor deze dan nieuwe wijk een aantal series bruggen ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken. Zijn handtekening is terug te vinden in de leuningen, balustraden, randplaten als ook het schakelkastje, dat midden onder het viaduct is geplaatst. Ook de betegeling van de landhoofden verraadt zijn hand. Een bijzonderheid zijn de brugpijlers in de vorm van kristallen; brugpijlers in deze vorm zijn ook bij andere bruggen in Zuidoost te vinden. Bijna het gehele viaduct is van beton. De brug kreeg op 21 augustus 2018 haar naam; een vernoeming naar George Maduro.

Bullewijkbrug (brug 1001) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De Bullewijkbrug is gebouwd in de vorm van een viaduct over het Bullewijkpad, een voet- en fietspad dat van oost naar west door Amsterdam-Zuidoost loopt. Over het viaduct loopt de weg Huntumdreef, een kortere weg voor gemotoriseerd verkeer, die noord-zuid loopt. Die dreef vormt met viaduct 1001 de scheidslijn tussen hoogbouw van Huigenbos enerzijds en laagbouw in Huntum anderzijds. Het viaduct uit 1966/1967 is ontworpen door Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Hij is verantwoordelijk voor bijna alle bruggen die rond die tijd in de dan nieuwe Bijlmermeer worden neergelegd. Hij hield daarbij voor de dreven een soort standaard brug aan. Herkenpunten zijn daarbij de afgeronde randplaten, de vorm van de keermuren, de betegeling daarvan en de leuningen. Tot slot is er dan nog de bijzondere vorm van het schakelkastje dat midden onder het viaduct staat en aansluit bij genoemd tegelwerk. De overspanning is circa twaalf meter lang, de breedte is circa 19 meter. Aan het andere eind van het Bullewijkpad ligt de Bullewijkpadbrug. Beide bruggen kregen in 2018 hun naam, een verwijzing naar het pad, dat op zich vernoemd is naar het riviertje Bullewijk.

De Mural Hogevecht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het kunstenaarscollectief RUA (Reflexo on Urban Art) kreeg de opdracht de eentonige hoogbouwflats in de H-buurt in de Amsterdamse wijk na een renovatiebeurt op te fleuren. Voor de flat Hogevecht Oost leverde dat een gevelhoge muurschildering op van de Braziliaan Rimon Guimarães. Hij mocht voorts ook de bijbehorende parkeergarage beschilderen. Die beschilderde zijgevel van de flat bevatte slechts een raamgang met kleine ramen in het midden en er lopen twee buizen over de volle hoogte van de flat. Hij liet zich inspireren door de plaatselijke bewoners en kwam de muurschildering zelf per hoogwerker zetten.

Brug 1082 was een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Hogevecht is een straat in Amsterdam-Zuidoost, wijk Bijlmermeer. Aan de straat staan de flats Hogevecht Oost en Hogevecht West. Ze staan ingeklemd tussen het Abcouderpad en de Flierbosdreef.

De Flierbosdreefbrug (brug 1038) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De bouw van dit viaduct in de Flierbosdreef (haar naamgever) was noodzakelijk vanwege de strikte scheiding tussen snel en langzaam verkeer in grote delen in Zuidoost. De Flierbosdreef voor snel verkeer werd daarom op een halfhoog dijklichaam aangelegd, langzaam verkeer bevindt zich op maaiveldniveau. Om voetgangers en fietsers in de gelegenheid te stellen van de ene buurt naar de andere te komen werd een heel stelsel aan viaducten gebouwd. De Flierbosdreefbrug stelt bewoners van de H-Buurt via het Kraaiennestpad rechtstreeks naar het Nelson Mandelapark te gaan, al moet men daartoe nog wel het heuveltje van brug 1162 over. Het ontwerp van de brug is afkomstig van Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Zijn naam ontbreekt weliswaar op de bouwtekeningen, maar zijn architectonische handtekening is terug te vinden in de betegeling van de brughoofden, het schakelkastje, als ook de uitvoering van keermuren, dat in tal van “zijn” bruggen in Zuidoost is terug te vinden. Brug 1038 is ongeveer 19 meter lang en 21 meter breed. De brug kreeg in 2018 haar naam.

Brug 1217 en Brug 1218 zijn bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost. Alhoewel de brugnummers wijzen op een opbouw in de jaren zeventig, dateren de bruggen uit 2010. Het Nelson Mandelapark onderging toen na verwaarlozing en jaren planning een ingrijpende vernieuwing. Daarbij kreeg het een andere indeling. Dit betekende ook dat er een extra vijver werd gegraven in de zuidwesthoek met verbindingen naar de afwateringstocht van het gehele park. Op die plek lag echter in het originele park een voetpad dat van noord naar zuid aan de rand van het park liep. Om dat voetpad haar functie te laten behouden werden er over die verbindingen twee voetbruggen gelegd: Brug 1217 en brug 1218. Ze zijn ontworpen door Mecanoo, die de gehele herinrichting van het park verzorgde en gefabriceerd bij Haasnoot Bruggen. Zij kwamen voor bruggen en toegangen met metalen frames met sierlijke lintmotieven daartussen; ze vormen alle een eenheid binnen het park, zie bijvoorbeeld ook Albert Helmanbrug (brug 1231). Alhoewel de linten in goudkleur zijn uitgevoerd, vallen de bruggen op enige afstand niet meer op in het landschap.

Bioom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is toegepaste kunst. Kunstenaar Yasser Ballemans liet zich voor dit beeld van staal, hout en verlichting inspireren door het mangrovebos, waarbij de boven de grond staande boom ook wortels heeft die deels boven de grond komen. Bioom staat voor de internationaal georiënteerde wijkbewoner die om zich heen kijkt, maar geworteld is in de wijk. De wortels van de installatie kunnen door kinderen gebruikt worden voor kruipen, hangen, zitten en klimmen. De zijtakken van de boom zijn landingsplaatsen voor eventuele gierzwaluwen, waarvoor bovenin enkele vogelkastjes zijn gemonteerd. Het beeld staat op de plaats waar de gesloopte parkeergarage van flat Huigenbos stond, daar waar het Abcouderpad en het Bullewijkpad elkaar kruisen. Het werd op 11 oktober 2019 onthuld door vertegenwoordigers van de gemeente/stadsdeel en het CBK Zuidoost (Centrum Beeldende Kunst). 's Avonds wordt het beeld constant verlicht, maar met wisselende kleuren, zodat steeds een nieuw beeld ontstaat.

Brug 1077 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is gelegen in de Huntumdreef, ooit een verbindingsweg tussen de Karspeldreef en de Gaasperdammerweg. Sinds de bouw van de Gaasperdammertunnel is er geen directe kruising meer met die rijksweg. Langs die Gaasperdammerweg (rijksweg 9) loopt aan de noordzijde een afwateringstocht; die werd gehandhaafd bij de bouw van de tunnel. Brug 1077 ligt over die afwateringstocht en het daaraan parallel lopende voet- en fietspad Huntumpad. De brug annex viaduct stamt uit de jaren 1975/1976 toen de Huntumdreef werd verlengd naar die Gaasperdammerweg, daar waar zij eerder een slag naar het westen maakte. Om die kruising mogelijk te maken moesten tal van kunstwerken gebouwd worden. De ontwerper van de meeste van die bruggen was architect Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Hij had daarvoor een serie in gedachten te herkennen aan de grof betonnen randplaten, identieke leuningen en andere uiterlijke kenmerken, die terugvoerde op bruggen uit de jaren zestig. Een aantal van die bruggen werd uitgevoerd met brugpijlers in de vorm van kristalvormen; bij deze brug liet hij acht pijlers neerzetten. Deze dragen vier om vier een betonnen juk die dient om de betonnen liggers te ondersteunen in de overspanning. Een ander karakteristiek van Sterenbergs bruggen alhier zijn de houders van de lantaarnpalen, die de uiteinden vormen van de jukken.

Constructie is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Kunstenaar Shlomo Koren werd bij de aanleg van het Bijlmerpark (in 2014 hernoemd in Nelson Mandelapark) gevraagd een beeld te ontwerpen. Hij kreeg net als een aantal andere kunstenaars een opdracht in het kader van de halfprocentsregeling (een ½% van de aanbestedingskosten voor bouwwerken kon uitgegeven worden aan kunstobjecten); dat gaf hier een vrij bedrag van 1.860.000 NLG. Hij liet zich inspireren door de betonnen flatgebouwen die rondom het park stonden en welke kant je ook uitkeek het zicht op de omgeving blokkeerden. Voorts vond hij het park “te netjes”. Koren kwam met een constructie van veertien aluminium buizen; eigenlijk meer geen object dan een object. De kunstenaar vond het afsteken bij de bebouwde en niet-bebouwde omgeving. Het werk ziet er uit als een grote diabolo (X-vorm opgehangen aan staanders), die compleet doorzichtig is, op de buizen na. Koren hield zelf een vergelijking met een brug af, maar wilde wel een object dat een ene kant met een andere verbindt. Hij gaf zelf toe dat “hij van open beelden hield” Het beeld werd in 1976 in het noordelijk deel (ten noorden van de Karspeldreef) neergezet over een watergang. Bij de herinrichting van het park in 2010 werd het verplaatst naar het zuidelijk deel. Het staat in een in 2010 aangelegde vijver nabij de bruggen 1217 en 1218. Door het voetpad tussen de bruggen te volgen lijkt Constructie te veranderen.