Bullewijkbrug

De Huntumbrug (brug 1041) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het viaduct werd gebouwd in de Karspeldreef een belangrijke verkeersroute voor snelverkeer die van oost naar west door het stadsdeel loopt. Het overspant het Bijlmerpleinpad, een voet- en fietspad dat van noord naar zuid door het stadsdeel slingert. Bouw van het viaduct was nodig voor de handhaving van de twee verkeersstromen (snel- en langzaam verkeer). Het genoemde pad legt de verbinding tussen de wijken Rechte H-buurt (met flat Hogevecht) en de wijk Huntum (met straat Huntum). Die laatste wijk werd haar naamgever, die haar naam weer ontleent aan een patriciërshuis bij Vreeland. De brug uit 1966/1967 is ontworpen door Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken. Sterenberg ontwierp een veelvoud aan bruggen voor deze nieuwe wijk en brug 1041 maakt deel uit van een serie bruggen met eenzelfde uiterlijk. Herkenpunten zijn daarbij de afgeronde randplaten, de vorm van de keermuren, de betegeling daarvan en de leuningen. Tot slot is er dan nog de bijzondere vorm van het schakelkastje dat midden onder het viaduct staat en aansluit bij genoemd tegelwerk. De overspanning is ruim dertig meter lang en twintig meter breed.

Brug 1082 was een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

De Mural Hogevecht is een kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het kunstenaarscollectief RUA (Reflexo on Urban Art) kreeg de opdracht de eentonige hoogbouwflats in de H-buurt in de Amsterdamse wijk na een renovatiebeurt op te fleuren. Voor de flat Hogevecht Oost leverde dat een gevelhoge muurschildering op van de Braziliaan Rimon Guimarães. Hij mocht voorts ook de bijbehorende parkeergarage beschilderen. Die beschilderde zijgevel van de flat bevatte slechts een raamgang met kleine ramen in het midden en er lopen twee buizen over de volle hoogte van de flat. Hij liet zich inspireren door de plaatselijke bewoners en kwam de muurschildering zelf per hoogwerker zetten.

Hogevecht is een straat in Amsterdam-Zuidoost, wijk Bijlmermeer. Aan de straat staan de flats Hogevecht Oost en Hogevecht West. Ze staan ingeklemd tussen het Abcouderpad en de Flierbosdreef.

Bioom is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is toegepaste kunst. Kunstenaar Yasser Ballemans liet zich voor dit beeld van staal, hout en verlichting inspireren door het mangrovebos, waarbij de boven de grond staande boom ook wortels heeft die deels boven de grond komen. Bioom staat voor de internationaal georiënteerde wijkbewoner die om zich heen kijkt, maar geworteld is in de wijk. De wortels van de installatie kunnen door kinderen gebruikt worden voor kruipen, hangen, zitten en klimmen. De zijtakken van de boom zijn landingsplaatsen voor eventuele gierzwaluwen, waarvoor bovenin enkele vogelkastjes zijn gemonteerd. Het beeld staat op de plaats waar de gesloopte parkeergarage van flat Huigenbos stond, daar waar het Abcouderpad en het Bullewijkpad elkaar kruisen. Het werd op 11 oktober 2019 onthuld door vertegenwoordigers van de gemeente/stadsdeel en het CBK Zuidoost (Centrum Beeldende Kunst). 's Avonds wordt het beeld constant verlicht, maar met wisselende kleuren, zodat steeds een nieuw beeld ontstaat.

De Hogevechtbrug (brug 1037) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De bouw van dit viaduct in de Flierbosdreef over het Hogevechtpad was noodzakelijk vanwege de strikte scheiding tussen snel en langzaam verkeer in grote delen in Zuidoost. De Flierbosdreef voor snel verkeer werd daarom op een halfhoog dijklichaam aangelegd. Langzaam verkeer bevindt zich op maaiveldniveau. Om voetgangers en fietsers (Hogevechtpad) in de gelegenheid te stellen van de ene buurt naar de andere te komen werd een heel stelsel aan viaducten gebouwd. De Hogevechtbrug stelt bewoners van de H-Buurt via het Hogevechtpad rechtstreeks naar het Nelson Mandelapark te gaan, al moet men daartoe nog wel het heuveltje van brug 1164 over. Het ontwerp van de brug is afkomstig van Dirk Sterenberg voor de Dienst der Publieke Werken. Zijn naam ontbreekt weliswaar op de bouwtekeningen, maar zijn architectonische handtekening is terug te vinden in de betegeling van de brughoofden, het schakelkastje, als ook de uitvoering van keermuren, dat in tal van “zijn” bruggen in Zuidoost is terug te vinden. Brug 1037 is ongeveer 19 meter lang en 21 meter breed. De brug kreeg in 2018 haar naam, via Hogevecht en Hogevechtpad een indirecte vernoeming naar patriciërshuis Hoogevecht.

Brug 1077 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het is gelegen in de Huntumdreef, ooit een verbindingsweg tussen de Karspeldreef en de Gaasperdammerweg. Sinds de bouw van de Gaasperdammertunnel is er geen directe kruising meer met die rijksweg. Langs die Gaasperdammerweg (rijksweg 9) loopt aan de noordzijde een afwateringstocht; die werd gehandhaafd bij de bouw van de tunnel. Brug 1077 ligt over die afwateringstocht en het daaraan parallel lopende voet- en fietspad Huntumpad. De brug annex viaduct stamt uit de jaren 1975/1976 toen de Huntumdreef werd verlengd naar die Gaasperdammerweg, daar waar zij eerder een slag naar het westen maakte. Om die kruising mogelijk te maken moesten tal van kunstwerken gebouwd worden. De ontwerper van de meeste van die bruggen was architect Dirk Sterenberg werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Hij had daarvoor een serie in gedachten te herkennen aan de grof betonnen randplaten, identieke leuningen en andere uiterlijke kenmerken, die terugvoerde op bruggen uit de jaren zestig. Een aantal van die bruggen werd uitgevoerd met brugpijlers in de vorm van kristalvormen; bij deze brug liet hij acht pijlers neerzetten. Deze dragen vier om vier een betonnen juk die dient om de betonnen liggers te ondersteunen in de overspanning. Een ander karakteristiek van Sterenbergs bruggen alhier zijn de houders van de lantaarnpalen, die de uiteinden vormen van de jukken.

Brug 1163 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De vaste brug is gelegen in het kilometerslange voet- en fietspad Abcouderpad dat van noord naar zuid door Zuidoost loopt. Ten zuiden van de flats Huigenbos en Hakfort steekt het pad een afwateringstocht dan wel siergracht over richting de Gaasperdammerweg. De kruising zelf werd verzorgd door kunstwerken van Rijkswaterstaat, beheerder van de Gaasperdammerweg. Architect Dirk Sterenberg ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken voor deze plek een brug met een betonnen onderbouw (fundering) en houten bovenbouw (overspanning, rijdek en leuningen). Ze werd samen gebouwd met de brug 1169 (rond 2015 gesloopt) en brug 1179, die een soortgelijk uiterlijk kregen.

De George Madurobrug (brug 1036) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een combinatie van een brug en viaduct. Het voert over een voet- en fietspad in het Nelson Mandelapark en een afwateringstocht van datzelfde park. Het bouwwerk is gelegen in de Karspeldreef, een doorgaande route in Amsterdam-Zuidoost, die het park doormidden snijdt. Het viaduct van 53 meter lengte wordt tussen de landhoofden gedragen door twee series brugpijlers die een juk dragen. Deze twee jukken steken aan een van beide kanten eenmalig uit om plaats te bieden aan lantaarnpalen, ter verlichting van de weg. Omdat de brug met 22 meter breedte te weinig daglicht op onderliggende paden geeft, moest er ook aan de onderzijde van het viaduct verlichting aangebracht worden. Het ontwerp is afkomstig van Dirk Sterenberg, die voor deze dan nieuwe wijk een aantal series bruggen ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken. Zijn handtekening is terug te vinden in de leuningen, balustraden, randplaten als ook het schakelkastje, dat midden onder het viaduct is geplaatst. Ook de betegeling van de landhoofden verraadt zijn hand. Een bijzonderheid zijn de brugpijlers in de vorm van kristallen; brugpijlers in deze vorm zijn ook bij andere bruggen in Zuidoost te vinden. Bijna het gehele viaduct is van beton. De brug kreeg op 21 augustus 2018 haar naam; een vernoeming naar George Maduro.

Bruggen 1162, 1164 en 1165 zijn bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost.

De Hakfortbrug (brug 1065) is een bouwkundig en artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Brug 1217 en Brug 1218 zijn bouwkundige kunstwerken in Amsterdam-Zuidoost. Alhoewel de brugnummers wijzen op een opbouw in de jaren zeventig, dateren de bruggen uit 2010. Het Nelson Mandelapark onderging toen na verwaarlozing en jaren planning een ingrijpende vernieuwing. Daarbij kreeg het een andere indeling. Dit betekende ook dat er een extra vijver werd gegraven in de zuidwesthoek met verbindingen naar de afwateringstocht van het gehele park. Op die plek lag echter in het originele park een voetpad dat van noord naar zuid aan de rand van het park liep. Om dat voetpad haar functie te laten behouden werden er over die verbindingen twee voetbruggen gelegd: Brug 1217 en brug 1218. Ze zijn ontworpen door Mecanoo, die de gehele herinrichting van het park verzorgde en gefabriceerd bij Haasnoot Bruggen. Zij kwamen voor bruggen en toegangen met metalen frames met sierlijke lintmotieven daartussen; ze vormen alle een eenheid binnen het park, zie bijvoorbeeld ook Albert Helmanbrug (brug 1231). Alhoewel de linten in goudkleur zijn uitgevoerd, vallen de bruggen op enige afstand niet meer op in het landschap.