Brug 1171

Wolken is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het werk van Raymond Perridon (Den Bosch, 1943) bestaat uit een drietal palen waarop een aantal tweedimensionale wolken elkaar kruisen. Het geheel staat op een betonnen fundering in een vijver, in het park Bijlmerweide, nabij de laagbouwwijk Kantershof. Een fontein maakte deel uit van de installatie, maar de kosten van de werking daarvan waren te hoog. Perridon was ten tijde van plaatsing betrokken bij de BBK (Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars) die zich bemoeiden met het aankoopbeleid op kunstgebied van de gemeente Amsterdam. Perridon is voornamelijk bekend van schilderijen.

Brug 1197 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".

Brug 1196 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".

Brug 1172 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een zogenaamde duikerbrug. Zij werd in 1968/1969 gelegd in een brede afwateringstocht tussen de K-Buurt met Kantershof en het park Bijlmerweide. Het park en het water zijn daar voor de helft om de buurt heen aangelegd. De brug verbindt de buurt (Kantershofpad) en het park alleen voor voetgangers en fietsers. In het park en de woonwijken eromheen liggen meerdere van dit type duikers, die een identieke uitstraling hebben. Ze liggen op maaiveldniveau waardoor voetgangers en fietsers over een bult in het landschap moeten gaan. De duiker is circa 32 meter lang en 4 meter breed. De doorvaarthoogte is theoretisch: er is geen commerciële scheepvaart mogelijk in de gracht. Alle bouwonderdelen zijn in beton uitgevoerd, conform het ontwerp van de Dienst der Publieke Werken (specifieke ontwerper onbekend). Het Kantershofpad, een kilometer lang voet- en fietspad tussen Bijlmerweide (oost) en de Krombeekstraat (west) voert over de duiker. Elders in de wijk Zuidoost zijn soortgelijke duikers geplaatst.

Brug 1170 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

Het Kantershof is een subwijk in de Bijlmermeer in Amsterdam-Zuidoost. De wijk werd op 20 januari 1971 bij een raadsbesluit vernoemd naar een boerderij in Bunde in Limburg. Deze laagbouwwijk, stedebouwkundig geheel afwijkend van de rest van de wijk, ligt aan de oostrand van de Bijlmermeer en kwam in de loop van de jaren zeventig, net als het Geerdinkhof, streng gescheiden van de hoogbouw tot stand, maar de woningen zijn kleiner en eenvoudiger van opzet dan het Geerdinkhof en ontworpen door Jan Sterenberg. De wijk is gelegen in het zuidoosten van de Bijlmermeer ten oosten van waar de 's-Gravendijkdreef afbuigt naar rechts en over gaat in de Karspeldreef. In het oosten grenst de wijk aan de Bijlmerweide en de Provincialeweg en in het noorden gescheiden door een parkje aan het Geerdinkhof De wijk bestaat uit 601 eengezinswoningen en hebben twee of soms drie lagen, die toegankelijk zijn via de tuin. Het parkeren is geconcentreerd rond overdekte parkeerpleintjes met carports waar ieder huisnummer een eigen plek heeft. De woonstraten zijn aangelegd als woonerf en er is veel groen in de wijk aanwezig met waterpartijen en voetpaden. Alle woningen in deze wijk hebben de straatnaam Kantershof en de huisnummering loopt tot 642 waarbij echter 31 huisnummers ontbreken omdat vroeger de nu verdwenen containerhokken een eigen huisnummer hadden evenals de verzamelplaats voor het grof vuil. Binnen de wijk is de huisnummering met bordjes aangegeven om onnodig dwalen te voorkomen en ook bestaat er een kleuraanduiding voor de verschillende gedeeltes van het Kantershof. De wijk is vanaf de 's-Gravendijkdreef voor auto's toegankelijk met de Kantershofstraat en op de 's-Gravendijkdreef, die sinds 1997 is verlaagd, heeft bus 41 een halte en verbindt de wijk met het metrostation Kraaiennest en het winkelcentrum Kameleon. Waar de rest van de Bijlmermeer de laatste 20 jaar, vanaf ongeveer het jaar 2000, voor een groot deel is vernieuwd is deze wijk nog steeds in zijn oorspronkelijke vorm.

Brug 1173 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een zogenaamde duikerbrug. Zij werd in 1968/1969 gelegd in een brede afwateringstocht tussen de K-Buurt met Kantershof en het park Bijlmerweide. Het park en het water zijn daar voor de helft om de buurt heen aangelegd. De brug verbindt de buurt en het park alleen voor voetgangers en fietsers. In het park en de woonwijken eromheen liggen meerdere van dit type duikers, die een identieke uitstraling hebben. Ze liggen op maaiveldniveau waardoor voetgangers en fietsers over een bult in het landschap moeten gaan. De duiker is circa 32 meter lang en 4 meter breed. De doorvaarthoogte is theoretisch: er is geen commerciële scheepvaart mogelijk in de gracht. Alle bouwonderdelen zijn in beton uitgevoerd, conform het ontwerp van de Dienst der Publieke Werken (specifieke ontwerper onbekend). Het Kraaiennestpad, een tweeënhalve kilometer lang voet- en fietspad tussen Bijlmerweide (oost) en Abcouderpad (west) voert over de duiker. Elders in de wijk Zuidoost zijn soortgelijke duikers geplaatst.

Het viaduct Rijksweg 9-Gaasp (Amsterdams brugnummer 218P) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost en deels ook in Diemen. Hier lag eeuwenlang niets anders dan water (voor inpoldering) of agrarisch gebied (na inpoldering) met de buurtschap Gaasperdam. Echter Amsterdam rukte naar het zuiden op met de aanleg van de wijk Amsterdam-Zuidoost. Om al dat af- en toestromende verkeer te kunnen verwerken werd de Gaasperdammerweg aangelegd waarvoor de buurtschap moest verdwijnen. Deze weg groeide van de bedoelde stadsautosnelweg uit tot een rijksweg. De weg kwam op een kilometerslang dijklichaam te liggen. In maart 1982 was het dan zover; deze verbinding tussen rijksweg 1 en rijksweg 2 werd geopend. Een van de eerste kunstwerken die men tegenkwam vanaf de Rijksweg 1 was een brug annex viaduct over de Provinciale weg 236 en de Weespertrekvaart/Gaasp, alles in één overspanning ondersteund door brugpijlers. De weg ter plaatse bestond uit twee rijstroken plus een vluchtstrook voor beide richtingen. De weg gaf ter plaatse een scheiding tussen de woonwijk Kantershof en het Gaasperpark waar de Floriade 1982 werd gehouden. Tijdens de opening gaf Rijkswaterstaat, beheerder van de weg en brug, aan dat ze verwachten dat er veel gebruik gemaakt zou worden van de weg. Kosten van het gehele project 125 miljoen gulden. Om geluidsoverlast in Kantershof te voorkomen/verminderen werd een geluidsscherm aan de noordzijde geplaatst. Het was gedaan met de rust van dit gebied, want het autoverkeer nam toe en toe; de vluchtstroken werden opgeofferd voor rijstroken tijdens de spits. In de 21e eeuw werd ook die situatie onhoudbaar. Vanaf 2012 ging daarom het Project Schiphol-Amsterdam-Almere van start, toen het grootste wegenbouwproject in Nederland. Dit project zorgde er mede voor dat de Gaasperdammerweg van op een dijklichaam verhuisde naar de Gaasperdammertunnel. De weg werd verbreed naar tweemaal vijf rijstroken met wisselstrook. Om deze wegverdeling voort te kunnen zetten moest het in circa 1980 gebouwde kunstwerk vervangen worden. Omdat het verkeer doorgang moest vinden werd geopteerd voor een gescheiden bouw van twee viaducten. Vanaf augustus 2015 werd gebouwd aan het zuidelijke viaduct dan ten zuiden van de oude brug werd gebouwd. Het jaar daarop kon al het verkeer over die brug, waarop de oude brug gesloopt kon worden. Weer een jaar later (augustus 2017) was ook de noordelijke brug gebruiksklaar, relatief snel omdat gebruik gemaakt kon worden van de paalfundering van de oude brug. De rijksweg was echter niet zover, maar op 5 juli 2020 kon het noordelijk viaduct in gebruik worden genomen; het zuidelijke viaduct op 23 november 2020. Wel moest er toen nog gewerkt worden aan het voet- en fietspad dat aan de zuidzijde van het zuidelijke viaduct werd geplaatst op nadrukkelijk verzoek van omwonenden. Ook dit viaduct werd begrensd door geluidsschermen. Voor de overspanning werd gebruik gemaakt van prefab betonnen kokerliggers met een lengte tot wel 57 meter, breedte tot 2 meter en een gewicht van 230.000 kilo. Prefab was nodig omdat ter plaatste relatief weinig ruimte is om te manoeuvreren en er snel gewerkt moest worden.

Brug 1174 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug is gelegd in het Gaasppark (op tekentafel), dat de naam Bijlmerweide kreeg. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp voor dat park talloze voetbruggen die voornamelijk bestonden uit hout, slechts enkelen kregen betonnen brugpijlers. Echter enkele bruggen werden geheel van beton opgeleverd. Brug 1174 kreeg een gelijk ontwerp met brug 1130 en brug 1175. De gelijkenis is doorgevoerd in leuningen, balustraden, balusters en nummerplaatje en ook in de kijkgaten in de borstweringen. De meeste bruggen in het park zijn typische parkbruggetjes, maar brug 1774 is een uitzondering. Zij werd als verkeersbrug neergelegd over de inlaat van Gemaal Bijlmer Zandpad; haar ontleent het gemaal aan het Weesper Zandpad, waarop later de Provinciale weg 236 werd gelegd. Dat was een van de eerste gebouwtjes die in Zuidoost werden opgeleverd; het moest de wijk droog houden met een waterafvoer richting Weespertrekvaart. Burgemeester Arnold d'Ailly kwam in 1966 naar de zandvlakte die het toen was om de eerste paal voor dat gemaal te slaan. De stevige paalfundering hield de brug op haar plaats (lees hoogte) terwijl de grond van het park inklonk; regelmatig moet daarom het talud vernieuwd worden, zodat voet- en fietspad op de brug blijven aansluiten. Daar waar de brugpijlers van andere bruggen in het park qua onderlinge afstand keurig verdeeld staan, zijn de twee stel brugpijlers hier in het midden van de watergang gesitueerd. Brug 1174 is dertig meter lang, aangevuld met borstweringen van vier meter lengte aan beide uiteinden. Twee maal tien liggers zorgen ervoor dat de brug circa vijf meter breed is.

Koornhorst is een gebouw en straat in Amsterdam-Zuidoost. De straat kreeg op 10 oktober 1973 haar naam, een vernoeming naar een boerderij in Bergh-Montferland. Het gebouw werd neergezet in een wijk die wel de K-Buurt wordt genoemd. Straten en gebouwen beginnen daar allemaal met een K. In die buurt stonden honingraatflats (bijvoorbeeld Kikkenstein), waarvan een aantal inmiddels gesloopt zijn, en torenflats (zoals Kempering). Op de plek van de gesloopte honingraatflats werd al vanaf de jaren negentig nieuwe laagbouw neergezet. Koornhorst valt noch in de ene noch de andere categorie en valt ook een beetje buiten de wijk, want ligt buiten de ringweg, waarvan hier de Karspeldreef en de 's-Gravendijkdreef (uit de G-Buurt) liggen. Die dreven sluiten in een rechte hoek op elkaar aan en aan de buitenrand werd dit gebouw neergezet. Architecten Simon van Woerden en Hendrik Jacobus Schneider ontwierpen voor die hoek een bejaardentehuis, dat het midden houdt tussen laag- en hoogbouw. Het was destijds het eerste bejaardentehuis in de volstromende Bijlmermeer. Een van de redenen van de bouw, was om meer nog zelfstandige ouderen naar Zuidoost te trekken, anderzijds was het voor de toekomst gebouwd om de gemengde bevolking van die wijk op later leeftijd op te kunnen vangen. Eigenaar en opdrachtgever was Woningcorporatie Rochdale, een van de grote bouwers in de wijk. Het gebouw heeft een H-constructie waarbij de woningen in de poten zijn gevestigd en het dienstencentrum in het middenstuk. In juli 1974 was het gebouw met 366 woningen, opgeleverd; in oktober 1974 werd het officieel geopend. De eerste heipaal was op 18 augustus 1972 de grond in gegaan. In tegenstelling tot de relatief snel veranderende buurt wijzigt er eigenlijk niets aan deze flat. Ook in 2024 zijn het seniorenwoningen. Verhuur vindt dan nog steeds plaats door Rochdale. Vanaf 2023 werd er gewerkt aan het verwijderen van asbest uit de ventilatiekanalen.

Brug 1157 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. In datzelfde voetpad ligt enkele meters verder brug 1180, vandaar de aanduiding maximale totaalmassa 5 ton (2x). De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1969. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een 14 meter lange houten voetbrug die wordt gedragen door twee series betonnen brugpijlers verbonden met jukken. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken. Omdat de brug gedragen wordt door pijlers is een welving achterwege gelaten, verdere uiterlijkheden deelt ze met bruggen 1181-1190. Vermoedelijk werd gebruik gemaakt van de “oude” paalfundering.

Brug 1175 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Op de scheidslijn tussen de woonwijk Kantershof en het park de Bijlmerweide is een water aangelegd voor de waterhuishouding van wijk en park. Tegelijkertijd waren er talloze verbindingen nodig tussen wijk en park. Men koos de watergang grotendeels te laten doorstromen middels duikers waarover dat voet- en fietspaden werden gelegd. Die zogenaamde duikerbruggen hebben alle hetzelfde uiterlijk (bijvoorbeeld brug brug 1176), behalve brug 1175. Dit is een smalle betonnen voetbrug, die ook de vernieuwingsslag 2015 binnen de parkbruggen alhier overleefde. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken kwam met een vijftien meter langen overspanning van vijf betonnen liggers waarbij de landhoofden ook nog eens aan beide zijden vier meter in de oevers zijn verankerd. De brug is tweeënhalve meter breed, waarvan aan beide zijden 50 cm werd ingeruimd voor balustraden en leuningen. De brug behoort tot een serie varianten die Sterenberg voor Amsterdam-Zuidoost ontwierp. De serie is te herkennen aan de kijkgaten in de borstweringen; die gaten hebben een vorm van een zandloper (twee aangesloten trechters). Ook is er overeenkomst tussen leuningen, balustraden en het nummerplaatje (zie bijvoorbeeld brug 1130).