Viaduct Rijksweg 9-Gaasp

Brug 1197 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".

Brug 1196 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in een voetpad in het park Bijlmerweide en overspant een ringwater om een eiland. De eerste brug die hier werd neergelegd dateerde uit 1970. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp een bijna tien meter lange houten voetbrug die zonder brugpijlers over het water hing. Het park droeg toen nog de naam Gaasppark. Liggers, leuningen en balustraden werden gevormd door dikke houten balken, een bouwwijze die Sterenberg gebruikte voor een veelvoud aan parkbruggen. In 2015 waren die bruggen in de Bijlmerweide vermolmd, verweerd en versleten, bovendien moesten ze ook de karretjes van de gemeentereiniging en –hersteldiensten (maximaal 5 ton) kunnen gaan dragen en daar waren ze niet op gebouwd. Stadsdeel Zuidoost gaf opdracht aan ipv Delft twaalf verschillende bruggen te ontwerpen (meerdere bruggen hebben hetzelfde ontwerp), die toch een eenheid zouden vormen in het park. Er kwam het waterbouwkundig aannemingsbedrijf Jos Scholman aan te pas de bruggen in te passen. Ipv Delft ontwierp een soort standaardmodel dat steeds indien nodig aangepast kon worden. Om de eenheid te bewaren zijn al die bruggen voorzien van cortenstalen randliggers (de buitenste liggers) en dito balusters. Opvallend is dat de balustraden met houten leuningen enigszins naar buiten wijken, bovendien gaan ze mee met de welving van de brug, ipv Delft omschreef het als "waaiervorm".

Brug 1171 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Op de scheidslijn tussen de woonwijk Kantershof en het park de Bijlmerweide is een water aangelegd voor de waterhuishouding van wijk en park. Tegelijkertijd waren er talloze verbindingen nodig tussen wijk en park. Men koos de watergang grotendeels te laten doorstromen middels duikers waarover dat voet- en fietspaden werden gelegd. Die zogenaamde duikerbruggen hebben alle hetzelfde uiterlijk (bijvoorbeeld brug brug 1176), behalve brug 1171. Dit is een smalle betonnen voetbrug, die ook de vernieuwingsslag 2015 binnen de parkbruggen alhier overleefde. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken kwam met een vijftien meter lange overspanning (dertien meter boven water) van tien betonnen liggers waarbij de landhoofden ook nog eens aan beide zijden vier meter in de oevers zijn verankerd. De brug is vijf meter breed, waarvan aan beide zijden 50 cm werd ingeruimd voor balustraden en leuningen. De brug behoort tot een serie varianten die Sterenberg voor Amsterdam-Zuidoost ontwierp. De serie is te herkennen aan de kijkgaten in de borstweringen; die gaten hebben een vorm van een zandloper (twee aangesloten trechters). Ook is er overeenkomst tussen leuningen, balustraden en het nummerplaatje (zie bijvoorbeeld brug 1130).

Wolken is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Het werk van Raymond Perridon (Den Bosch, 1943) bestaat uit een drietal palen waarop een aantal tweedimensionale wolken elkaar kruisen. Het geheel staat op een betonnen fundering in een vijver, in het park Bijlmerweide, nabij de laagbouwwijk Kantershof. Een fontein maakte deel uit van de installatie, maar de kosten van de werking daarvan waren te hoog. Perridon was ten tijde van plaatsing betrokken bij de BBK (Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars) die zich bemoeiden met het aankoopbeleid op kunstgebied van de gemeente Amsterdam. Perridon is voornamelijk bekend van schilderijen.

Brug 1172 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een zogenaamde duikerbrug. Zij werd in 1968/1969 gelegd in een brede afwateringstocht tussen de K-Buurt met Kantershof en het park Bijlmerweide. Het park en het water zijn daar voor de helft om de buurt heen aangelegd. De brug verbindt de buurt (Kantershofpad) en het park alleen voor voetgangers en fietsers. In het park en de woonwijken eromheen liggen meerdere van dit type duikers, die een identieke uitstraling hebben. Ze liggen op maaiveldniveau waardoor voetgangers en fietsers over een bult in het landschap moeten gaan. De duiker is circa 32 meter lang en 4 meter breed. De doorvaarthoogte is theoretisch: er is geen commerciële scheepvaart mogelijk in de gracht. Alle bouwonderdelen zijn in beton uitgevoerd, conform het ontwerp van de Dienst der Publieke Werken (specifieke ontwerper onbekend). Het Kantershofpad, een kilometer lang voet- en fietspad tussen Bijlmerweide (oost) en de Krombeekstraat (west) voert over de duiker. Elders in de wijk Zuidoost zijn soortgelijke duikers geplaatst.

Brug 1170 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost.

De tjasker in het Gaasperpark bij Driemond in Amsterdam-Zuidoost is een paaltjasker die in 1978 is gebouwd ter gelegenheid van de Floriade en daarna op zijn plek is blijven staan. In 2003 is het molentje opgeknapt, maar het kan niet malen omdat hij door beperkingen niet gekruid kan worden. De geringe windvang maakt het ook niet mogelijk om effectief te kunnen malen. De tjasker heeft de status gemeentelijk monument.

Brug 1173 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is een zogenaamde duikerbrug. Zij werd in 1968/1969 gelegd in een brede afwateringstocht tussen de K-Buurt met Kantershof en het park Bijlmerweide. Het park en het water zijn daar voor de helft om de buurt heen aangelegd. De brug verbindt de buurt en het park alleen voor voetgangers en fietsers. In het park en de woonwijken eromheen liggen meerdere van dit type duikers, die een identieke uitstraling hebben. Ze liggen op maaiveldniveau waardoor voetgangers en fietsers over een bult in het landschap moeten gaan. De duiker is circa 32 meter lang en 4 meter breed. De doorvaarthoogte is theoretisch: er is geen commerciële scheepvaart mogelijk in de gracht. Alle bouwonderdelen zijn in beton uitgevoerd, conform het ontwerp van de Dienst der Publieke Werken (specifieke ontwerper onbekend). Het Kraaiennestpad, een tweeënhalve kilometer lang voet- en fietspad tussen Bijlmerweide (oost) en Abcouderpad (west) voert over de duiker. Elders in de wijk Zuidoost zijn soortgelijke duikers geplaatst.

Brug 1174 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. Deze vaste brug is gelegd in het Gaasppark (op tekentafel), dat de naam Bijlmerweide kreeg. Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken ontwierp voor dat park talloze voetbruggen die voornamelijk bestonden uit hout, slechts enkelen kregen betonnen brugpijlers. Echter enkele bruggen werden geheel van beton opgeleverd. Brug 1174 kreeg een gelijk ontwerp met brug 1130 en brug 1175. De gelijkenis is doorgevoerd in leuningen, balustraden, balusters en nummerplaatje en ook in de kijkgaten in de borstweringen. De meeste bruggen in het park zijn typische parkbruggetjes, maar brug 1774 is een uitzondering. Zij werd als verkeersbrug neergelegd over de inlaat van Gemaal Bijlmer Zandpad; haar ontleent het gemaal aan het Weesper Zandpad, waarop later de Provinciale weg 236 werd gelegd. Dat was een van de eerste gebouwtjes die in Zuidoost werden opgeleverd; het moest de wijk droog houden met een waterafvoer richting Weespertrekvaart. Burgemeester Arnold d'Ailly kwam in 1966 naar de zandvlakte die het toen was om de eerste paal voor dat gemaal te slaan. De stevige paalfundering hield de brug op haar plaats (lees hoogte) terwijl de grond van het park inklonk; regelmatig moet daarom het talud vernieuwd worden, zodat voet- en fietspad op de brug blijven aansluiten. Daar waar de brugpijlers van andere bruggen in het park qua onderlinge afstand keurig verdeeld staan, zijn de twee stel brugpijlers hier in het midden van de watergang gesitueerd. Brug 1174 is dertig meter lang, aangevuld met borstweringen van vier meter lengte aan beide uiteinden. Twee maal tien liggers zorgen ervoor dat de brug circa vijf meter breed is.

Het Kantershof is een subwijk in de Bijlmermeer in Amsterdam-Zuidoost. De wijk werd op 20 januari 1971 bij een raadsbesluit vernoemd naar een boerderij in Bunde in Limburg. Deze laagbouwwijk, stedebouwkundig geheel afwijkend van de rest van de wijk, ligt aan de oostrand van de Bijlmermeer en kwam in de loop van de jaren zeventig, net als het Geerdinkhof, streng gescheiden van de hoogbouw tot stand, maar de woningen zijn kleiner en eenvoudiger van opzet dan het Geerdinkhof en ontworpen door Jan Sterenberg. De wijk is gelegen in het zuidoosten van de Bijlmermeer ten oosten van waar de 's-Gravendijkdreef afbuigt naar rechts en over gaat in de Karspeldreef. In het oosten grenst de wijk aan de Bijlmerweide en de Provincialeweg en in het noorden gescheiden door een parkje aan het Geerdinkhof De wijk bestaat uit 601 eengezinswoningen en hebben twee of soms drie lagen, die toegankelijk zijn via de tuin. Het parkeren is geconcentreerd rond overdekte parkeerpleintjes met carports waar ieder huisnummer een eigen plek heeft. De woonstraten zijn aangelegd als woonerf en er is veel groen in de wijk aanwezig met waterpartijen en voetpaden. Alle woningen in deze wijk hebben de straatnaam Kantershof en de huisnummering loopt tot 642 waarbij echter 31 huisnummers ontbreken omdat vroeger de nu verdwenen containerhokken een eigen huisnummer hadden evenals de verzamelplaats voor het grof vuil. Binnen de wijk is de huisnummering met bordjes aangegeven om onnodig dwalen te voorkomen en ook bestaat er een kleuraanduiding voor de verschillende gedeeltes van het Kantershof. De wijk is vanaf de 's-Gravendijkdreef voor auto's toegankelijk met de Kantershofstraat en op de 's-Gravendijkdreef, die sinds 1997 is verlaagd, heeft bus 41 een halte en verbindt de wijk met het metrostation Kraaiennest en het winkelcentrum Kameleon. Waar de rest van de Bijlmermeer de laatste 20 jaar, vanaf ongeveer het jaar 2000, voor een groot deel is vernieuwd is deze wijk nog steeds in zijn oorspronkelijke vorm.

Het Gaasperpark is een park in Gaasperdam, stadsdeel Amsterdam-Zuidoost, aan de noordelijke oever van de Gaasperplas, een kunstmatige recreatieplas, ontstaan door zandwinning ten behoeve van de ophoging voor de bouw van Gaasperdam. Het Gaasperpark wordt beheerd door Groengebied Amstelland en Recreatie Noord-Holland NV. Het behoort tot het Natuurnetwerk Nederland (NNN). De aanleg van het park startte in 1977 voor de Floriade van 1982. Na afloop van de Floriade werden bijna alle toevoegingen verwijderd, zodat een eenvoudiger stadspark overbleef. Een kunstwerk bestaande uit zes stalen dozen bij de voormalige ingang staat er nog. In het gebouw van het vroegere planetarium, dat in 1988 naar Artis is verhuisd, werd een congrescentrum gevestigd. Aan de Gaasperplas bevinden zich een waterspeeltuin, een jachthaventje en meerdere ligweides. In het park bevindt zich ook een windmolen van het type Tjasker. De Amsterdamse stadscamping 'Gaasper Camping' wordt door het park omringd. Aan de noordzijde van het Gaasperpark, bij de hoofdingang, bevindt zich het metrostation Gaasperplas. Aan de noordwestkant is het park sinds 2022 verbonden met het Brasapark dat op het dak van de Gaasperdammertunnel ligt. Er zijn plannen om het park een 'grote opknapbeurt te geven'. Deze zullen wel rekening moeten houden met de status van natuurgebied (NNN), en de status van 'landelijk gebied', dat wil zeggen geen horeca, geen bouwconstructies. Het Gaasperpark is bedoeld voor lichte recreatie, voor natuur. Het Rijk wil verbetering en versterking van het NNN, ook in het NNN-gebied in stadsdeel Zuidoost, rond de Gaasperplas en bij De Hoge Dijk.

De tweede Amsterdamse Floriade werd van 8 april tot 10 oktober in 1982 gehouden. Het was de 9e editie van de wereldtuinbouwtentoonstelling (AIPH) en de 3e in Nederland. De Floriade werd gehouden op de plek in Amsterdam-Zuidoost die nu het noordelijk deel van het recreatiegebied Gaasperplas vormt. De ingang van de Floriade bevond zich nabij het in 1977 geopende metrostation Gaasperplas. Na afloop van de Floriade werden bijna alle toevoegingen verwijderd, zodat een eenvoudiger stadspark (het Gaasperpark) overbleef. Dit in tegenstelling tot het Amstelpark, waar diverse onderdelen van de Floriade bleven bestaan. Het planetarium heeft nog dienstgedaan als horeca en huisvest tegenwoordig een congres- en zalencentrum. Het binnenwerk werd in 1988 verplaatst naar het Artis Planetarium. De 76 meter hoge uitkijktoren was een belangrijke attractie op de Floriade 1982. In 1983 werd de toren verplaatst naar het Europa-Park in Duitsland, waar ze nu nog steeds in gebruik is.