Peel Plaza

Dr. Meijer de Hondbrug (brug 257) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug verbindt de Weesperstraat met het Weesperplein en overspant de Nieuwe Achtergracht. Op deze plaats ligt al minstens twee eeuwen een brug. In de Opregte Haarlemsche Courant van 15 september 1829 werd melding gemaakt van “De werken en leverantien, behoorende tot het vernieuwen van de brug no. 257, over de Achtergracht, voor de Weesperstraat". Vanaf dan wordt de brug regelmatig getroffen door de expansiedrift van Amsterdam. In 1901 moet de brug opnieuw vernieuwd worden, er volgde een aanbesteding in april 1901. In 1923 is opnieuw verbreding noodzakelijk. Daartoe werd ingeschakeld Piet Kramer van de Dienst der Publieke Werken. Hij kwam met een vaste brug in de vroege Amsterdamse Schoolstijl met de voor hem typerende mengeling baksteen/natuursteen, beeldhouwwerken van Hildo Krop, siersmeedijzeren balustrades en granieten pijlers. Die brug hield het tot 1964. Dan werd besloten dat de Weesperstraat een "hypermoderne radiaalweg" moet worden, de brug wordt dan 38,30 meter breed. Men gaat grof te werk, de balustrades en pijlers raken zoek en worden nooit meer teruggevonden. In januari 1966 kreeg de brug haar naam, een verwijzing naar Meijer de Hond (ook brug 251 over de Nieuwe Prinsengracht werd toen vernoemd, naar dr. J.H. Dünner), rebbe der vierde stand dan wel rebbe van het lompenproletariaat. Het was van korte duur, want de brug werd beginjaren zeventig uit roulatie genomen. Dit deel van de Weesperstraat ging op de schop voor de bouw van de Oostlijn. De houten funderingspalen van de brug zaten in de weg en moesten uit de grond getrokken worden. Na de werkzaamheden werd de brug teruggeplaatst waarbij opnieuw delen van Kramers brug verdwenen. Wel zijn gebleven de Havik en vissen van Krop en de walkanten die nog enigszins aan Kramer doen denken.

De Diamantbeurs is een voormalige diamantbeurs, gelegen aan het Weesperplein, hoek Nieuwe Achtergracht, in Amsterdam.

Het Monument van Joodse Erkentelijkheid, ook bekend als het Monument van Joodse Dankbaarheid en het Wertheimmonument, is een monument op het Weesperplein in Amsterdam, opgericht in 1950 als dankbetuiging voor de Amsterdammers die de Joodse bevolking hebben geholpen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het monument is opgenomen in veel stadswandelingen die de oude Joodse buurt verkennen. Buiten deze activiteiten is het monument niet zo druk bezocht en bekend als andere Tweede Wereldoorlogmonumenten, zoals het Nationaal Monument op de Dam en het Auschwitzmonument in het Wertheimpark. Tijdens de dodenherdenking op 4 mei wordt bij dit monument geen herdenking gehouden. De reden tot oprichting van het monument, Joodse dankbaarheid, herinnert ook aan de actieve en passieve collaboratie waardoor verreweg de meeste Amsterdamse Joden de oorlog niet overleefd hebben.

De Voormalige Stadstimmertuin is een straat in Amsterdam-Centrum en tegenwoordig een beschermd stadsgezicht. De straat ligt ten noorden van de Sarphatistraat, ten zuiden van de Korte Amstelstraat en Nieuwe Achtergracht, ten westen van het Weesperplein en ten oosten van de Amstel.

Het Weesperplein is een plein in het centrum van Amsterdam, tussen de Singelgracht en de Nieuwe Achtergracht. Het verbindt de Weesperstraat via de Weesperpoortbrug met het Rhijnspoorplein in de richting van de Wibautstraat en is een deel van de Amsterdamse stadsroute s112, die de Gooiseweg verbindt met de IJtunnel. Het plein ontstond bij de bouw van de Weesperpoort als onderdeel van de vierde uitleg van de stad in de jaren 1662 - '64. Het is, net als bijvoorbeeld het Haarlemmerplein en het Leidseplein, aangelegd als 'wagenplein', waar bezoekers van buiten de stad hun karren konden parkeren voordat zij verder de stad in gingen.

Station Weesperplein is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Centrum. Het station is gelegen onder het gelijknamige plein, het Weesperplein. Het station werd tussen 1972 en 1977 bovengronds gebouwd waarbij het caisson langzaam werd afgezonken. Het Weesperplein was hierdoor vijf jaar gestremd waarbij het verkeer om het bouwterrein werd heen geleid. Een van de toegangen kwam op de Weesperpoortbrug te liggen. De metrolijnen 51, 53 en 54 hebben een halte in dit station. Het is het enige ondergrondse metrostation van de Oostlijn met zijperrons. Het station werd in oktober 1977 geopend als tijdelijk begin- en eindpunt van de twee metrolijnen naar Amsterdam-Zuidoost. In oktober 1980 kwam de verlenging van de metrolijn naar het Centraal Station in gebruik. Ten noordwesten van het station ligt een keerspoor in de hier driesporige tunnel.

De Liro-plaquette is een plaquette aangebracht op het gebouw Sarphatistraat 47-55 te Amsterdam-Centrum. In dit gebouw was vanaf 1941 tot 1945 de bank Lippmann, Rosenthal & Co. gevestigd, een roofbank. Op 26 maart 2003 werd de plaquette onthuld door Ronny Naftaniel. Plaatsing was een initiatief van de Nederlandse Vereniging van Banken, het Centraal Joods Overleg en "Stichting Platform Israël". Het was een uitvloeisel van een in 2000 gesloten akkoord omtrent terbeschikkingstelling van een financiële tegemoetkoming aan roofgeld. De tekst wijst echter niet alleen naar de bank, maar ook naar mensen die hielpen het geld en aandelen te roven. De natuurstenen plaquette bevat twee Nederlandse tekst onder en boven de Hebreeuwse tekst van de laatste: In dit gebouw was tijdens de Duitse bezettingvanaf 1941 de roofinstelling LIRO gevestigdLIRO richtte zich op de stelselmatige beroving vande Joodse bevolking van al aarde bezettingen Een beroofd en uitgeplunderd volk is het, geboeid in kerkers heeft men allen, en in gevangenissen zijn ze opgesloten, tot prooi werden zij en er was geen redder, tot beroving en er was niemand die zeiGeef terugWie van jullie stelt zijn oren hiervoor open, die ernaar luistert en het begrijpt voor de toekomst? Wie heeft Jakob tot plundering uitgeleverden Israël aan berovers? Jesaja 42:22:24

Voormalige Stadstimmertuin 4-6 te Amsterdam is een gebouw aan de straat Voormalige Stadstimmertuin te Amsterdam-Centrum.

Sarphatistraat 47-55 te Amsterdam is een relatief breed gebouw aan de Sarphatistraat in Amsterdam-Centrum. Het werd gebouwd in het deel tussen Amstel met de Hogesluis en de Weesperplein. Hier besteedde in 1928 de Amsterdamsche Bank een nieuw bankgebouw aan dat was ontworpen door Christiaan Posthumus Meyjes jr. met ondersteuning van ingenieur Jacob van de Linden. De bank had toen meerdere ijzers in het vuur. Tegelijkertijd werd verbouwd aan de Van Baerlestraat (architectenfamilie Bert Johan Ouëndag en Willem Bert Ouëndag) en nieuw gebouwd aan Jodenbreestraat (Posthumus Meyjes). Het werd de vestiging die de bij de diamantindustrie behorende geldstromen moest behandelen. In de buurt lag de diamantbeurs aan de Nieuwe Achtergracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hier de bank Lippmann, Rosenthal & Co. gevestigd, beter bekend als Lirobank; een zogenaamde roofbank, die de Joden van hun bezittingen moest ontdoen onder een vertrouwelijk klinkende naam. Na die oorlog kwam er de LVVS (Liquidatie van Verwaltung Sarphatistraat), de Amsterdamsche Bank kwam hier terug, fuseerde tot AMRO Bank (1964), die weer in 1990 fuseerde tot ABN AMRO Bank N.V. Vanuit dit filiaal werd even later een grootscheepse fraude gestart. Amper tien jaar later (2007) verkocht de bank het gebouw; de volgende (mede)gebruiker was het Theater Instituut Nederland. Het werd in de jaren tien van de 21e eeuw onder begeleiding van architect Manon Becking van Kentie & Partners Architekten ingrijpend verbouwd tot hotel uit de keten CitizenM met 88 kamers. Het gebouw laat een mengeling van bouwstijlen zien; er zijn tekenen van Amsterdamse School (wisseling bak- en natuursteen; steile daken, afwijkend metselverband)) en invloeden van Hendrik Petrus Berlage (strakke lijnen). Het gebouw werd op 23 mei 2006 tot gemeentelijk monument verklaard. In 2003 werd een plaquette geplaatst verwijzend naar haar geschiedenis in de oorlog.

Lippmann, Rosenthal & Co. of kortweg Liro, in de volksmond ook bekend als de "Duitse roofbank" of "Nazibank", was een bank aan de Sarphatistraat nabij het Weesperplein in Amsterdam. De bank werd tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog opgericht om joods bezit (geld, waardepapieren en waardevolle bezittingen) te registreren en vervolgens te roven. Via deze bank plukten de nazi's de Nederlandse joden systematisch kaal alvorens ze te deporteren.

De Joodse Invalide (ook De Joodsche Invalide) was een Nederlandse instelling voor verpleging van Joodse bejaarden en gehandicapten in Amsterdam. De vereniging werd in 1911 opgericht en beschikte vanaf 1912 over een eigen pand. Nieuwbouw aan het Weesperplein werd in 1937 in gebruik genomen. Dit pand wordt sinds 1979 gebruikt door de gemeentelijke gezondheidsdienst GG&GD en heeft sinds 2002 status als rijksmonument.

De Nieuwe Achtergracht in Amsterdam is een gracht, die evenwijdig aan de Nieuwe Prinsengracht, de Onbekendegracht verbindt met de Plantage Muidergracht. De gracht kruist de Weesperstraat (bij het Weesperplein) en de Roetersstraat en ligt in het oostelijk deel van de grachtengordel in Amsterdam-Centrum.