Sint-Jorispoort (Dordrecht)

Op 26 november 1842 werd de Vereniging Dordrechts Museum opgericht in Dordrecht, en het museum kreeg aanvankelijk enkele tentoonstellingszalen in de Boterbeurs aan de Wijnstraat. Vanwege de snelle uitbreiding van de kunstcollectie was een verhuizing naar een ruimer gebouw rond 1900 noodzakelijk. De gemeenteraad van Dordrecht bood het museum een gebouw aan de Lindengracht aan. Op 6 juli 1904 vond de verhuizing naar de huidige locatie aan de Museumstraat plaats, waar het museum feestelijk werd geopend. Sindsdien is het museum meer dan vier keer zo groot als in 1904.

Het Steegoversloot (zie Trivia voor het gebruik van 'het') is een straat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De straat loopt van de Voorstraat, de langste winkelstraat van Nederland, tot aan de Vest.

De Noordersluispoort, Noorderpoort, Nieuwe sluispoort of Kleine sluispoort was een doorgang in de stadsmuur van de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het poortje, dat simpelweg met een deur werd afgesloten, bevond zich aan het eind van de Heer Heymansuysstraat, tussen de Sint-Jorispoort en de Riedijkspoort. De sluis waar de poort naar was vernoemd, werd in 1639-1640 gebouwd en scheidde de Spuihaven van de Riedijkshaven. De sluis heette "nieuwe sluys" (1680), ter onderscheiding van de oude sluis bij de Sluispoort of Zuidersluispoort. Hier bevindt zich sindsdien ook de Noorderbrug die uitkomt op de Noordendijk. Omdat er in 1788 sprake is van de "nieuwe Noortpoort", is het poortje mogelijk kort ervoor vernieuwd. Het werd afgebroken in 1824. Eromheen bevonden zich enkele muurhuizen. Het hoge huis direct naast de poort, dat op de kroonlijst 1733 was gedateerd, werd in 1973 gesloopt.

De Nieuwkerk is een middeleeuwse kerk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk dateert uit het jaar 1175. In dat jaar werd de St. Nikolaaskapelle, zoals ze toen heette, door de bisschop van Utrecht tot parochiale kerk gewijd. Kapelaan Jan de Vries werd als eerste pastoor aangesteld. De architect van deze parochiekerk is onbekend. Na de inwijding werd de St. Nikolaaskapelle verheven tot parochiekerk van de heerlijkheid Merwede. Rond het jaar 1420 onderging de kerk een forse uitbreiding en werd een zogenaamde hallenkerk. In 1567/68 verwoestte een brand de kerk grotendeels. Het overgebleven deel werd weer opgebouwd tot een eenvoudige dubbelkorige kerk, de helft kleiner dan voor de brand. Bij de herbouw werd gedeeltelijk gebruikgemaakt van oude stenen, die eerst werden afgebikt. Ook werden er nieuwe Leidse stenen gebruikt, afkomstig van de steenfabrieken langs de Oude Rijn. In 1592 kon het godshuis weer in gebruik worden genomen. De Nieuwkerk was, met het omliggende kerkhof, de begraafplaats van tal van voorname Dordtse families, zoals de Oenen, Slingelandts, Bercks, Hallincgs en Ruys Terensteyns. Van hun graven is niet veel meer zichtbaar. Enkele zerken hebben in de kerk nog een plaats gevonden, op de grond of tegen de wanden. Het kerkhof diende tot 1 juli 1829 als begraafplaats voor de mindere klassen van Dordtse bewoners. Aan de west- en noordzijde bevonden zich de beste, aan de zuidzijde de gemeentegraven. Toen het kerkhof werd opgeheven zijn de muren vervangen door beren en verdwenen de afsluitingen. Een veemarkt die in 1873 op het Nieuwkerksplein werd aangelegd was geen lang leven beschoren. De kerk diende na de sluiting in 1960 onder meer als opslagplaats en pas in de zeventiger jaren werd het verval, dat in een ijltempo was opgetreden, een halt toegeroepen. In de kerk werden woningen gebouwd en er vestigde zich een supermarkt; die maakte later plaats voor een leverancier van keukeninrichtingen. In de Nieuwkerk is met veel respect ten opzichte van de voormalige functie van dit Rijksmonument een verkoopruimte ingericht. Voor geïnteresseerden is de geschiedenis van de kerk op enkele informatiepanelen in de verkoopruimte te lezen.

Het Arend Maartenshof is een hofje in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het hofje werd gebouwd in 1625 en werd vernoemd naar de oprichter Arend Maartenszoon. Hij stond als geldwolf bekend en probeerde zijn reputatie te verbeteren door het bouwen van 38 woningen voor arme vrouwen. Door het stichten van dit hofje hoopte de naamgever zijn geweten te kunnen sussen. Arend Maartenszoon was namelijk lange tijd meer geïnteresseerd in het vergaren van zo veel mogelijk geld dan dat hij zich om zijn medemens bekommerde. Een slechte reputatie bij zijn stadgenoten en de kerk was het gevolg van zijn geldzuchtige houding. In de Museumstraat, op nummer 56, geeft een rijk versierd renaissancepoortje toegang tot de binnentuin van het Arend Maartenshof. Bezoekers worden er verwelkomd met de woorden ‘Naeckt kom ick, naeckt scheyde ick’. Ook de spreuk ‘Vita Vapor’ ofwel ‘het leven is een damp’ staat op het zandstenen poortje te lezen.

Schouwburg Kunstmin is een theater in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw is een rijksmonument in neorenaissance stijl en sinds 1913 in het bezit van de gemeente Dordrecht. Het beschikt onder andere over een theaterzaal, een kleinere multifunctionele zaal, een filmhuis (tot 2012) en een theatercafé. Verder zijn er drie foyers en is het gebouw bekend om zijn unieke interieur in neo-barokstijl. Hierom is de schouwburg een populaire locatie voor het maken van trouwfoto's.

Het Hof is een Augustijnerklooster aan het gelijknamige plein in de binnenstad van Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het klooster werd gesticht in 1275. Op de plaats van het huidige Hofcomplex, is in 1275 een klooster voor augustijnermonniken gesticht. Het klooster was een geschenk van Floris V. Rond het binnenplein van het klooster waren een ziekenhuis, een brouwerij, een bakkerij en andere dienstgebouwen gevestigd. Na een brand in 1512 is het hele Hofcomplex in Renaissancestijl herbouwd.

De Hofstraat is een straat in de Nederlandse stad Dordrecht. Hoewel de Hofstraat historisch oogt, werd de gevelrij echter pas in 1973-1974 op deze manier geplaatst. Dit gebeurde bij de sloop rondom het nabij gelegen Statenplein. Ondanks de herinrichting en renovaties die in de Hofstraat plaatsvonden, telt het meerdere rijksmonumenten. Deze zijn te herkennen aan de bordjes op de gevels. Voordat de afgebroken historische voorgevels werden geplaatst, stond er op diezelfde plek een lagere school.

De H. Maria Maior is een gebouw van de Oud-Katholieke Kerk aan de Voorstraat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

De Munt van Holland of Dordtsche Munt is een monumentaal pand in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is aangewezen als rijksmonument vanwege de bijzondere oudheidkundige en kunsthistorische waarde.

Gezicht 19e-eeuwse Schil Dordrecht is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 6 mei 2009. Het gebied werd op 5 juni 2013 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 72,7 hectare. In 1988 is de in het noorden grenzende historische binnenstad van Dordrecht al aangewezen tot beschermd stadsgezicht. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Augustijnenkerk is een kerk in de binnenstad van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Augustijnenkerk behoorde bij het Augustijnenklooster en werd oorspronkelijk gebouwd rond 1293. In de tweede helft van de 15e eeuw is de kerk uitgebreid met een zijbeuk. De voorgevel, in classicistische stijl, is uit 1773. De kerk werd tussen 1994 en 1996 gerestaureerd en bezit een Maarschalkerweerd-orgel uit 1899. In de tijd voor de reformatie hebben verschillende families kapellen in de kerk laten bouwen: Quekel, Drenkwaert en Van Beveren. De eerste hervormde kerkdienst in de Augustijnenkerk vond plaats op zondag 27 juli 1572, ruim een maand na de omwenteling toen Dordrecht de poorten opende voor de Watergeuzen. In de zeventiende eeuw was de grond in de kerk met grafstenen van een aantal aanzienlijke Dordtse families. Rond 1795 werden deze gedenktekens beschadigd of weggebroken en diende de kerk enige tijd als stalling voor de paarden van de Fransen. De kerk is eigendom van de Nederlands Hervormde Gemeente van Dordrecht.