Noordersluispoort

De Nieuwkerk is een middeleeuwse kerk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk dateert uit het jaar 1175. In dat jaar werd de St. Nikolaaskapelle, zoals ze toen heette, door de bisschop van Utrecht tot parochiale kerk gewijd. Kapelaan Jan de Vries werd als eerste pastoor aangesteld. De architect van deze parochiekerk is onbekend. Na de inwijding werd de St. Nikolaaskapelle verheven tot parochiekerk van de heerlijkheid Merwede. Rond het jaar 1420 onderging de kerk een forse uitbreiding en werd een zogenaamde hallenkerk. In 1567/68 verwoestte een brand de kerk grotendeels. Het overgebleven deel werd weer opgebouwd tot een eenvoudige dubbelkorige kerk, de helft kleiner dan voor de brand. Bij de herbouw werd gedeeltelijk gebruikgemaakt van oude stenen, die eerst werden afgebikt. Ook werden er nieuwe Leidse stenen gebruikt, afkomstig van de steenfabrieken langs de Oude Rijn. In 1592 kon het godshuis weer in gebruik worden genomen. De Nieuwkerk was, met het omliggende kerkhof, de begraafplaats van tal van voorname Dordtse families, zoals de Oenen, Slingelandts, Bercks, Hallincgs en Ruys Terensteyns. Van hun graven is niet veel meer zichtbaar. Enkele zerken hebben in de kerk nog een plaats gevonden, op de grond of tegen de wanden. Het kerkhof diende tot 1 juli 1829 als begraafplaats voor de mindere klassen van Dordtse bewoners. Aan de west- en noordzijde bevonden zich de beste, aan de zuidzijde de gemeentegraven. Toen het kerkhof werd opgeheven zijn de muren vervangen door beren en verdwenen de afsluitingen. Een veemarkt die in 1873 op het Nieuwkerksplein werd aangelegd was geen lang leven beschoren. De kerk diende na de sluiting in 1960 onder meer als opslagplaats en pas in de zeventiger jaren werd het verval, dat in een ijltempo was opgetreden, een halt toegeroepen. In de kerk werden woningen gebouwd en er vestigde zich een supermarkt; die maakte later plaats voor een leverancier van keukeninrichtingen. In de Nieuwkerk is met veel respect ten opzichte van de voormalige functie van dit Rijksmonument een verkoopruimte ingericht. Voor geïnteresseerden is de geschiedenis van de kerk op enkele informatiepanelen in de verkoopruimte te lezen.

De Sint-Jorispoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van het Steegoversloot, bij de huidige Sint Jorisbrug. De oudste vermelding van de poort stamt uit 1450, toen deze de "poirt affter in stege over sloet" werd genoemd. De benaming Sint-Jorispoort is sinds 1553 bekend en verwijst naar de nabijgelegen Sint-Jorisdoelen in het Steegoversloot, waar een van de drie Dordtse schutterijen bijeenkwam. Nadat in 1597 de middeleeuwse poort was afgebroken, werd in 1605 een nieuwe poort gebouwd. In de 19e eeuw was de poort in gebruik als gevangenis bij het gerechtsgebouw, dat in de verbouwde Sint-Jorisdoelen was gevestigd. De poort is in 1866 gesloopt.

De Riedijkspoort was een stadspoort op de Riedijk in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht als onderdeel van de vestingwerken. De poort stond aan de noordoostkant van de stad aan de huidige Merwekade, waar zich tegenwoordig een waterbusstation bevindt.

Schouwburg Kunstmin is een theater in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw is een rijksmonument in neorenaissance stijl en sinds 1913 in het bezit van de gemeente Dordrecht. Het beschikt onder andere over een theaterzaal, een kleinere multifunctionele zaal, een filmhuis (tot 2012) en een theatercafé. Verder zijn er drie foyers en is het gebouw bekend om zijn unieke interieur in neo-barokstijl. Hierom is de schouwburg een populaire locatie voor het maken van trouwfoto's.

Het Steegoversloot (zie Trivia voor het gebruik van 'het') is een straat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De straat loopt van de Voorstraat, de langste winkelstraat van Nederland, tot aan de Vest.

Het Melkpoortje was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het stond achter de Riedijk aan de Merwekade langs de Merwede, tussen de Riedijkspoort en de Groothoofdspoort. Aan het eind van de middeleeuwen hebben meerdere poortjes in de stadsmuur achter de Riedijk bestaan, waaronder mogelijk het "floren poerthuys" aan het begin van de 15e eeuw. In 1566 is er melding van "tnieuwe poortken staende opden Rietdijck". Waarschijnlijk was dit de voorloper van het Melkpoortje dat rond 1616 werd gebouwd met beeldhouwwerk van Gillis Huppe. Aan de stadszijde, op de Riedijk, bevond zich een tweede poortje, dat met het poortje aan de rivier verbonden was door het straatje dat nu nog steeds Melkpoortje heet. In de 19e eeuw werd dit straatje ook wel Melksteiger genoemd, evenals de kade aan de Merwede waar het op uitkwam. Tegelijk met het poortje werd hier een bolwerk gebouwd dat "tnieuw blaeuw bolwerck" heette, zo genoemd naar de gebruikte natuursteen. Omdat vanaf het bolwerk het veer op Schoonhoven vertrok, stond het poortje in de 17e eeuw bekend als het "'t Schoonhoofs poortje" (1677). De benaming Melkpoortje is bekend vanaf 1712, als het "'t nieuw of melkpoortie" wordt genoemd. Het Melkpoortje is in 1833 gesloopt.

Op 26 november 1842 werd de Vereniging Dordrechts Museum opgericht in Dordrecht, en het museum kreeg aanvankelijk enkele tentoonstellingszalen in de Boterbeurs aan de Wijnstraat. Vanwege de snelle uitbreiding van de kunstcollectie was een verhuizing naar een ruimer gebouw rond 1900 noodzakelijk. De gemeenteraad van Dordrecht bood het museum een gebouw aan de Lindengracht aan. Op 6 juli 1904 vond de verhuizing naar de huidige locatie aan de Museumstraat plaats, waar het museum feestelijk werd geopend. Sindsdien is het museum meer dan vier keer zo groot als in 1904.

De H. Maria Maior is een gebouw van de Oud-Katholieke Kerk aan de Voorstraat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

Kyck over den Dyck is een molen aan de Noordendijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is de enig bewaarde molen van die stad. De oorspronkelijk molen werd gebouwd in 1612 en was een houten standerdkorenmolen. Deze molen maalde mout, dat als grondstof diende voor de Dordtse bierbrouwers. In 1713 werd de kleine standerdmolen vervangen door de huidige stenen stellingmolen. Sinds 1739 werd overgegaan op het malen van koren. In 1871 werd de molen getroffen door een windhoos waarbij de beide roeden en as afbraken en de stelling werd beschadigd. Gemeente Dordrecht was eigenaar van 1952 tot 1997. Sindsdien is de molen eigendom van de Stichting Molen Kyck over den Dyck, van 1999 tot 2001 is ze maalvaardig gerestaureerd, en daarna operationeel dankzij een kring vrijwilligers.

Het Hof is een Augustijnerklooster aan het gelijknamige plein in de binnenstad van Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het klooster werd gesticht in 1275. Op de plaats van het huidige Hofcomplex, is in 1275 een klooster voor augustijnermonniken gesticht. Het klooster was een geschenk van Floris V. Rond het binnenplein van het klooster waren een ziekenhuis, een brouwerij, een bakkerij en andere dienstgebouwen gevestigd. Na een brand in 1512 is het hele Hofcomplex in Renaissancestijl herbouwd.

De Munt van Holland of Dordtsche Munt is een monumentaal pand in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het is aangewezen als rijksmonument vanwege de bijzondere oudheidkundige en kunsthistorische waarde.

De Hofstraat is een straat in de Nederlandse stad Dordrecht. Hoewel de Hofstraat historisch oogt, werd de gevelrij echter pas in 1973-1974 op deze manier geplaatst. Dit gebeurde bij de sloop rondom het nabij gelegen Statenplein. Ondanks de herinrichting en renovaties die in de Hofstraat plaatsvonden, telt het meerdere rijksmonumenten. Deze zijn te herkennen aan de bordjes op de gevels. Voordat de afgebroken historische voorgevels werden geplaatst, stond er op diezelfde plek een lagere school.