Drierivierenpunt

De Groothoofdspoort is een nog bestaande stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het rijksmonument werd wegens verregaande bouwvalligheid in de jaren 1969-1975 gerestaureerd en deels gereconstrueerd.

Het Melkpoortje was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het stond achter de Riedijk aan de Merwekade langs de Merwede, tussen de Riedijkspoort en de Groothoofdspoort. Aan het eind van de middeleeuwen hebben meerdere poortjes in de stadsmuur achter de Riedijk bestaan, waaronder mogelijk het "floren poerthuys" aan het begin van de 15e eeuw. In 1566 is er melding van "tnieuwe poortken staende opden Rietdijck". Waarschijnlijk was dit de voorloper van het Melkpoortje dat rond 1616 werd gebouwd met beeldhouwwerk van Gillis Huppe. Aan de stadszijde, op de Riedijk, bevond zich een tweede poortje, dat met het poortje aan de rivier verbonden was door het straatje dat nu nog steeds Melkpoortje heet. In de 19e eeuw werd dit straatje ook wel Melksteiger genoemd, evenals de kade aan de Merwede waar het op uitkwam. Tegelijk met het poortje werd hier een bolwerk gebouwd dat "tnieuw blaeuw bolwerck" heette, zo genoemd naar de gebruikte natuursteen. Omdat vanaf het bolwerk het veer op Schoonhoven vertrok, stond het poortje in de 17e eeuw bekend als het "'t Schoonhoofs poortje" (1677). De benaming Melkpoortje is bekend vanaf 1712, als het "'t nieuw of melkpoortie" wordt genoemd. Het Melkpoortje is in 1833 gesloopt.

Het West-Indisch Huis aan de Wijnstraat nummer 87, is in 1735 in barokke stijl gebouwd. Voor de bouw van het pand werden een aantal gebouwen gesloopt, waaronder het pakhuis van de West-Indische Compagnie. Aan dit gesloopte pand is de naam ‘West-Indisch Huis’ ontleend. Het patriciërshuis vormt één geheel met de pakhuizen die aan de Kuipershaven (nummer 21) liggen.

De Damiatebrug of Damiatenbrug is een ijzeren brug in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Sinds 1990 is de brug aangewezen als rijksmonument. De brug is gebouwd over de Wolwevershaven en verbindt twee kades, de Wolwevershaven en de Kuipershaven.De naam van de brug was overgenomen van de oude houten brug die zich eerder op die plek bevond, en die is weer afkomstig van de houthandel Damiate die in de buurt stond in de 17e eeuw. In 1855 is de huidige dubbele ijzeren ophaalbrug gebouwd naar het ontwerp van George Nicolaas Itz. De Damiatebrug werd in april 1855 opengesteld maar stortte in mei 1855 in, omdat de combinatie van gietijzer en smeedijzer te zwak bleek. In 1857 was de brug hersteld, waarbij het gietijzer grotendeels was vervangen door smeedijzer. In 1964 werd de brug geëlektrificeerd.De bruglengte is 15 meter.

De H. Maria Maior is een gebouw van de Oud-Katholieke Kerk aan de Voorstraat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

De Nieuwkerk is een middeleeuwse kerk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk dateert uit het jaar 1175. In dat jaar werd de St. Nikolaaskapelle, zoals ze toen heette, door de bisschop van Utrecht tot parochiale kerk gewijd. Kapelaan Jan de Vries werd als eerste pastoor aangesteld. De architect van deze parochiekerk is onbekend. Na de inwijding werd de St. Nikolaaskapelle verheven tot parochiekerk van de heerlijkheid Merwede. Rond het jaar 1420 onderging de kerk een forse uitbreiding en werd een zogenaamde hallenkerk. In 1567/68 verwoestte een brand de kerk grotendeels. Het overgebleven deel werd weer opgebouwd tot een eenvoudige dubbelkorige kerk, de helft kleiner dan voor de brand. Bij de herbouw werd gedeeltelijk gebruikgemaakt van oude stenen, die eerst werden afgebikt. Ook werden er nieuwe Leidse stenen gebruikt, afkomstig van de steenfabrieken langs de Oude Rijn. In 1592 kon het godshuis weer in gebruik worden genomen. De Nieuwkerk was, met het omliggende kerkhof, de begraafplaats van tal van voorname Dordtse families, zoals de Oenen, Slingelandts, Bercks, Hallincgs en Ruys Terensteyns. Van hun graven is niet veel meer zichtbaar. Enkele zerken hebben in de kerk nog een plaats gevonden, op de grond of tegen de wanden. Het kerkhof diende tot 1 juli 1829 als begraafplaats voor de mindere klassen van Dordtse bewoners. Aan de west- en noordzijde bevonden zich de beste, aan de zuidzijde de gemeentegraven. Toen het kerkhof werd opgeheven zijn de muren vervangen door beren en verdwenen de afsluitingen. Een veemarkt die in 1873 op het Nieuwkerksplein werd aangelegd was geen lang leven beschoren. De kerk diende na de sluiting in 1960 onder meer als opslagplaats en pas in de zeventiger jaren werd het verval, dat in een ijltempo was opgetreden, een halt toegeroepen. In de kerk werden woningen gebouwd en er vestigde zich een supermarkt; die maakte later plaats voor een leverancier van keukeninrichtingen. In de Nieuwkerk is met veel respect ten opzichte van de voormalige functie van dit Rijksmonument een verkoopruimte ingericht. Voor geïnteresseerden is de geschiedenis van de kerk op enkele informatiepanelen in de verkoopruimte te lezen.

De Sint-Bonifatiuskerk is een kerkgebouw aan de Wijnstraat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De hallenkerk dateert uit de periode 1823-1826 en werd ontworpen in neoclassicistische stijl door stadsarchitect P. Plukhooy. De kerk heeft een houten toren op de voorgevel. Het interieur bestaat uit zuilen met composietkapitelen en houten tongewelven. Het altaar en de preekstoel dateren uit 1827. In 1903 werd een nieuwe pastorie achter de kerk gebouwd aan de Kuipershaven. Het ontwerp is van de Dordtse architect Carel Tenenti. Het poppodium Bibelot was in de kerk gevestigd van 1967 tot maart 2013. Toen werd het pand in gebruik genomen als jongerencentrum.

Het Dordts Patriciërshuis is een museum aan de Wolwevershaven in Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het werd in 2011 geopend. De achterkant van het museum ligt aan de Oude Maas.

De Riedijkspoort was een stadspoort op de Riedijk in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht als onderdeel van de vestingwerken. De poort stond aan de noordoostkant van de stad aan de huidige Merwekade, waar zich tegenwoordig een waterbusstation bevindt.

De Alaerd van Wijngaerdentoren of Drenckwaertstoren was een middeleeuwse wachttoren in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht, die deels nog aanwezig is achter de 19e-eeuwse gevels van de rijksmonumentale huizen Kuipershaven 37 en 38, aan de Wolwevershaven. Tot 2003 werd gedacht dat de huizen een fragment van de toren en een deel van de oude stadsmuur herbergden, maar uit nader bouwhistorisch onderzoek is gebleken dat de beide huizen samen de volledige toren vormen en dat het twijfelachtig is of hier aan het water ooit een stenen stadsmuur heeft gestaan in plaats van alleen een aarden wal en een houten palissade.

Het Huis de Onbeschaamde is een rijksmonumentaal pand aan de Wijnstraat 123 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is op 9 maart 1966 ingeschreven in het monumentenregister.

Dit is in Beverenburgh is een pand aan de Wijnstraat nummer 127 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is sinds 9 maart 1966 een rijksmonument. In 2006 heeft de Vereniging Hendrick de Keyser het pand, met behulp van de Bankgiroloterij gekocht.