Westerstraat-markt

Hermanusje van Alles is een drogisterij en museum gevestigd aan de Westerstraat 138 te Amsterdam. Het pand waar de drogisterij in is gevestigd is gebouwd rond 1600 op de plek waar voorheen een leerlooierij was gevestigd. In de etalage wordt sinds 1980 maandelijks een aantal woordgrapjes tentoongesteld waardoor de drogisterij en museum zijn bekendheid heeft gekregen.

Het G. Perlee Draaiorgelmuseum is een museum in Amsterdam met een wisselende collectie draaiorgels van het orgelbedrijf Perlee. Het museum is gevestigd aan de Westerstraat 119 in de Jordaan, waar sinds 1932 het orgelbedrijf Perlee is gevestigd. In dat jaar nam de naamgever van het museum, Gijs Perlee, het bedrijf van zijn schoonvader Leon Warnies over. Warnies was een Belg die zijn bedrijf als orgeldraaier en -verhuurder in 1875 startte aan de Egelantiersstraat in Amsterdam. De rondgang door het museum voert door de authentieke, nog operationele werkplaats van het bedrijf. Hier worden orgels gebouwd en gerepareerd en gaatjesboeken geschreven en uitgeponst. Bij dit handwerk wordt onder meer authentiek gereedschap uit de 19e eeuw gebruikt. Tijdens een bezoek kunnen bezoekers een orgelboek in het orgel plaatsen en leren hoe een orgel in het juiste tempo wordt gedraaid. Er is een wisselende collectie van pierementen en andere draaiorgels te zien, waarvan sommige exemplaren wereldwijde bekendheid hebben gekregen. Het museum is op afspraak in groepen te bezoeken. De orgels behoren tot de collectie van het Museum Speelklok in Utrecht en worden in bruikleen gegeven voor tentoonstelling en restauratie.

Het Pianola Museum in de Jordaan is een muziekmuseum in Amsterdam dat een overzicht biedt van de geschiedenis en de manier van spelen van de pianola, een 'zelfspelend' muziekinstrument dat tussen 1900 en circa 1935 werd gebouwd. De verzameling van het museum omvat meer dan 100 instrumenten uit die tijd. In het museum vinden regelmatig concerten plaats met klassieke pianomuziek, maar ook met jazz en tango. De pianola speelt daarbij vaak een belangrijke rol.

Westerstraat 106 is een gebouw aan de Westerstraat in Amsterdam-Centrum. De Westerstraat werd in de 17e eeuw aangelegd als Anjeliersgracht. Rond 1861 besloot de gemeente Amsterdam dat met name de hygiëne van de gracht dermate slecht was dat demping noodzakelijk was. Bovendien maakte het groeiende autoverkeer en afnemende scheepvaart een weg wenselijk. Sindsdien gingen een behoorlijk aantal panden vanwege slechte staat tegen de vlakte en werden vervangen door nieuwbouw. Dat geldt ook voor de gebouwen die stonden op de huisnummers 106-110. Het centrum van Amsterdam en de komst van de markt in de buurt van de Noorderkerk hadden dringend behoefte aan een groter politiebureau. Er was wel een politiebureautje (oppervlak 133 m2) in de omgeving (nabij de Noorderkerk), maar dat was te krap geworden. Uitbreiding ter plaatse kon wel, maar een nieuw gebouw genoot, alhoewel duurder, de voorkeur. Het oude bureau lag namelijk niet centraal op de markt. De gemeente kocht, na het als een soort hamerstuk te hebben goedgekeurd (voorstel en beslissing namen een week in beslag), daarop op de grens van 1903/1904 de panden 106-110 op en liet ze slopen. Gelukkig was schilder Herman Misset juist (geschat wordt januari 1904) langs geweest om de gebouwen vast te leggen. Twee van de gebouwen die hij schilderde, 106 en 108, droegen jaarstenen Anno 1663 en twee gevelstenen, de Twee spuwende koppen en de Liggende leeuw, werden opgeslagen in het depot van het Rijksmuseum Amsterdam. Tegelijkertijd vroeg men aan de Dienst der Publieke Werken een nieuw politiebureau (nummer 21) te ontwerpen. Op 24 oktober 1904 volgde de aanbesteding in het stadhuis. Een aannemer zag kans het voor krap 3000 gulden te bouwen. Op 1 oktober 1930 ging het politiebureau weer dicht; personeel verhuisde naar een bureau aan de Marnixstraat en Spaarndammerstraat. In die tijd had tramlijn 20 een halte voor de deur. Het bedrijfsgedeelte van het gebouw stond jaren leeg; er vond op de verdiepingen wel bewoning plaats. In de jaren 90 zag conservator Kasper Janse zijn kans schoon toen zijn museumpje aan de Binnen Oranjestraat geen toekomst meer had in verband met sloop van het gebouw. Hij wendde zich tot het Gemeentelijk Grondbedrijf en na enige jaren touwtrekken (er kwamen en gingen krakers en bewoners en verandering van inzicht bij het Grondbedrijf) en restauratie kon het Pianolamuseum op 30 oktober 1994 van start. Het Grondbedrijf bleef echter soms dwarszitten; zo verhuurde het de bovenetages zonder overleg te plegen met het museum, zodat over en weer geluidsoverlast zou kunnen ontstaan. Sinds juni 2006 is het een gemeentelijk monument.

Het Huiszittenweduwenhof, beter bekend als het Karthuizerhofje, is de naam van een hofje aan de Karthuizersstraat in de Amsterdamse wijk de Jordaan, dat in 1650 werd gebouwd. Het ontwerp voor het hofje met 104 kleine beneden- en bovenwoningen komt van stadsbouwmeester Daniël Stalpaert in opdracht van de zogeheten Huiszittenmeesters. Hij ontwierp vier vleugels die om een ruim binnenplein werden geplaatst. Het hofje is een rijksmonument.

Westerstraat 184-198 wordt gevormd door een aantal aaneengebouwde bouwwerken aan de Westerstraat in Amsterdam-Centrum.

De Tuinstraat is een straat in de Amsterdamse wijk de Jordaan, tussen de Lijnbaansgracht en de Prinsengracht. De Tuinstraat is ± 500 meter lang en kruist onder meer de eerste en tweede Tuindwarsstraat. De Nieuwe Tuinstraat ligt in het verlengde van de Tuinstraat voorbij de Lijnbaansgracht en loopt door tot de Singelgracht.

Gevelsteen Claes Claesz. Hofje is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het vormt de tegenhanger van de Wapensteen Anslo's Hofje aan de Egelantiersstraat.

De Westerstraat 202, Amsterdam is een bouwwerk aan de Westerstraat in Amsterdam-Centrum. Het gebouw is tweezijdig een anachronisme. Het gebouw steekt vanwege haar 20e eeuwse architectuur af tegen de rest van de bebouwing; in de gevel zit een gevelsteen die verwijst naar 1770.

Missing numbers is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum.

De Hilletjesbrug (brug nr. 125) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. Ze overspant de Egelantiersgracht in de Jordaan in Amsterdam. De brug verbindt de Eerste Leliedwarsstraat met de Tweede Egelantiersdwarsstraat. Er ligt hier waarschijnlijk al een brug sinds de aanleg van de gracht. De huidige brug (2017) is een bouwwerk uit 1921, naar een ontwerp van de Publieke Werken, waar toen architect J.M. van der Mey verantwoordelijk was voor de bruggen. Zijn naam ontbreekt echter op het ontwerp, de brug wordt opgegeven als "van het bureau van". Van der Mey’s hand is terug te vinden in de Amsterdamse school-elementen bij de landhoofden en de uitkragende walkanten. De balustrades zijn typisch 18e-eeuws smeedwerk. In 1943 was de brug even buitendienst vanwege vernieuwing van het brugdek, maar voor de rest is de brug meer dan honderd jaar ongewijzigd. De brug is een zusje van brug 126. Gerrit Haverkamp heeft in 1919 de vorige brug in een ets vastgelegd. De brug wordt onder meer afgebeeld in de leader van de televisieserie Baantjer. De Hilletjesbrug is sinds 1995 gemeentelijk monument. De brug is trouwens zelf omringd door gemeentelijke en rijksmonumenten. Over de naam wordt gespeculeerd dat deze afkomstig is van een buurtbewoonster die Hilletje heette.

De Tichelkerk of Tichel is een kerkgebouw op de hoek van de Lijnbaansgracht en de Tichelstraat in de Amsterdamse Jordaan. Ze werd in 1912 gebouwd als rooms-katholieke Sint-Antoniuskerk. In 2005 werd het de Russisch-orthodoxe Heilige Nikolaas van Myrakerk. In datzelfde jaar werd het gebouw aangewezen als gemeentelijk monument. Naar aanleiding van de Russische invasie van Oekraïne in 2022 scheidde de parochie zich af van het Patriarchaat Moskou en sloot zich aan bij het Orthodox Aartsbisdom van België, Exarchaat van Nederland en Luxemburg onder het Oecumenisch patriarchaat van Constantinopel.