Het Ketelhuis

De Krakeling is een theaterzaal in Amsterdam gericht op jeugdtheater. De Krakeling werd opgericht in 1978 door Hans Snoek. Het was het eerste theatergebouw in Nederland speciaal bestemd voor jeugdtheater. De naam "De Krakeling" was een verwijzing naar de naastgelegen Koekjesbrug in de Nieuwe Passeerdersstraat. Het theater maakt deel uit van de in 1971 opgerichte Stichting Jeugdtheater Amsterdam, die jeugd- en jongerenvoorstellingen programmeert in De Krakeling en elders in Amsterdam en omstreken. In het theater worden wekelijks wisselende voorstellingen opgevoerd, gericht op kinderen in de leeftijdscategorieën van 2 tot 17 jaar. Er vinden jaarlijks 250 voorstellingen plaats voor circa 40.000 bezoekers. Het theater is vanaf juli 2020 gevestigd in het Westergastheater op de terreinen van de voormalige Westergasfabriek aan de Pazzanistraat. Daarvoor was het 42 jaar lang gevestigd in het gebouw en rijksmonument Nieuwe Passeerdersstraat 1. Dat gebouw kreeg in de jaren tien te maken met ernstige verzakkingen als gevolg van een aangetaste fundering. De theatervloer verzakte mee zodat ingrijpen noodzakelijk werd. Voor De Krakeling zelf was dat te kostbaar, waarna ze naar elders uitweek. Bovendien werd die locatie steeds moeilijker te bereiken vanwege verkeersmaatregelen van de gemeente.

Het Huis van Aristoteles was een museum in Amsterdam dat vooral voor jonge kinderen was bedoeld. Aan bod kwamen onder andere kinderliteratuur, kunst, culturen en wetenschap. Het huis is vernoemd naar de Griekse filosoof Aristoteles. Hij onderkende als eerste het belang van de zintuigen voor het vermogen om te kunnen leren. In het museum konden kinderen niet alleen kijken, maar ook spelen, voelen, proeven, luisteren en fantaseren. Het kindermuseum werd geopend op 17 september 2008 door Koningin Beatrix. De eerste expositie Heldenstad trok zo'n 27.000 bezoekers. De jeugdige bezoekers konden in deze expositie hun 'helden' uit boeken als Pluk van de Petteflet, Kikker en Pippi Langkous ontmoeten. Het museum heeft zo'n twee jaar lang bestaan en was gevestigd in de Westergasfabriek in Amsterdam. Nadat het museum werd gesloten is het Huis van Aristoteles verder gegaan als netwerkorganisatie voor het ontwikkelen en stimuleren van culturele projecten voor kinderen op locatie, o.a in bibliotheken en cultuurhuizen.

De Westergasbrug (brug 193) is een ijzeren ophaalbrug in Amsterdam-West. De brug ligt in het verlengde van de Van Limburg Stirumstraat, aan de overzijde van haar kruising met de Haarlemmerweg. Ze overspant de Haarlemmervaart en geeft toegang tot het terrein van de voormalige Westergasfabriek, haar naamgever. Aan de zuidkant van de brug is de oorspronkelijke bebouwing gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Op het terrein van de voormalige Westergasfabriek staat veel van de originele bebouwing overeind en is benoemd rijksmonument, zoals bij in het directe omgeving van de brug staande portiershuisje. Er kwam hier rond 1885 een basculebrug bij de bouw van de Westergasfabriek. De brug moest toen nog beweegbaar zijn om scheepvaart met kolen nog toegang te kunnen geven tot de kades. Die brug voldeed in 1956 niet meer en werd vervangen door een ophaalbrug uit 1919, die tot 1956 haar werk had gedaan bij het NSM-terrein in Amsterdam-Noord over het Zijkanaal I, zij werd daar vervangen door de brede NSM-brug. De Westergasbrug is een ontwerp van Wichert Arend de Graaf, directeur van de Dienst der Publieke Werken. Hij paste zijn ontwerpen voor dergelijke bruggen steeds aan, waarbij hij zijn laatste ophaalbrug in het Technische Gemeenteblad van 1916 tentoonstelde. Het ontwerp werd steeds aangescherpt door bijvoorbeeld opmerkingen van civiel en bouwkundig ingenieur Adriaan Dwars in zijn Eenige aestetische beschouwingen over de ijzeren ophaalbrug uit 1916.

Haan op zuil is een zandsteen sculptuur in het Westerpark in Amsterdam-West. Het is een klassiek aandoend beeld van Han Rädecker. Over de achtergrond is weinig bekend. De beeldhouwer zou de opdracht in 1955 hebben gekregen; het beeld werd in de nazomer van 1958 geplaatst. Het was het eerste beeld dat in het park, daarna zouden er meerdere volgen. Rädecker kwam met een haan (destijds populair binnen de beeldenwereld) die vecht tegen slangen. Buitenkunst Amsterdam refereert aan een gedicht van Simon Mulder, waarin de haan staat voor het geloof en de slang als weergave van het kwaad. Haan en slang bevinden zich op een voetstuk, dat op een sokkel staat van vier hardstenen blokken. Het geheel is op een betonplaat verankerd.

Dragers van verre is een kunstwerk in Amsterdam-West. Het is een creatie van Nelson Carrilho, dat sinds 1989 staat in het Westerpark in Amsterdam. De dichter Kenneth Echteld over het beeld: "Laat ons erbij stil staan dat elk mens, waar hij of zij ook vandaan komt of naar toe gaat, zijn culturele rijkdom heeft meegenomen en uitdraagt. Opdat wij te allen tijde zijn schoonheid mogen ervaren." Het beeld zou de verdraagzaamheid tussen de verschillende rassen en culturen weergeven in de vorm van de last die de figuren boven hun hoofd dragen. Het is een eerbetoon aan de multiculturele samenleving. Het Parool meldde in 2020 dat het beeld werd gezien als het officieuze mascotte van Stadsdeel Amsterdam-Westerpark. Hetzelfde artikel maakte een vergelijking tussen Afrikaans houtsnijwerk en de manier waarop de personen zijn afgebeeld. Carrilo in 2023: De Engelstalige titel luidt Carriers from Afar, waarbij Afar een dubbele betekening heeft. Ten eerste staat het voor ver (far), maar de tweede verwijst naar Afar, de Ethiopische regio, waar Lucy gevonden werd. In 2023 wordt een groter exemplaar van de Dragers van verre neergezet aan de Italiaanse kunst bij San Ferdinando. Carrilho ontwierp voor Stichting Philadelphia in Nunspeet een soortgelijk beeld (de hoofden zijn daar verbonden door een schijf).

Abri en peperbus is een kunstwerk in Amsterdam Oud-West. Het kunstwerk is opgesteld op het Van Limburg Stirumplein in de Staatsliedenbuurt. Het kunstwerk van de hand van Frank Halmans bestaat uit twee onderdelen, een tramhokje en een peperbus. Het kunstobject in de vorm van twee gebruiksobjecten kwam na een opdracht van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst en Stadsdeel Westerpark. Diezelfde twee instellingen lagen in die periode met elkaar overhoop vanwege de plaatsing van de Drie figuren op straat van Peter Erftemeijer, dat volgens de eerste niet in het straatbeeld past en volgens de tweede wel. Het kunstwerk kwam na een uitgebreide renovatie- en saneringsgolf door de Staatsliedenbuurt heen. De twee kunstwerken worden van elkaar geschieden door een goot waarin de tramrails liggen van de tramlijn die hier halte heeft, de goot doorsnijdt het plein. Auto’s volgen een rotonderoute.

Het Klimrek Westerpark is toegepaste kunst in het Westerpark in Amsterdam-West. Architect Aldo van Eyck ontwierp tijdens de periode dat hij voor de Dienst der Publieke Werken speelobjecten voor meer dan 700 speelplaatsen in de stad. Hij ontwierp daarbij eenvoudig in elkaar te zetten speelobjecten zoals de iglo en wellicht de eenvoudigste: het duikelrek. Ook voor het Westerpark richtte hij speelplaatsen in. Een van de speelplaatsen werd opgevuld met een drietal zeshoekige zandbakken, waarbij de opstaande rand om het zand binnen de bak te houden tevens gebruikt kon worden als zitplaats. Deze zandbakken zijn bij een herinrichting begin 21e eeuw van het park afgevoerd; ze voldeden niet meer aan de eisen van kinderen en ouders. In het park stonden ook zogenaamde springstenen en een klimrek. Op de springstenen van steen/beton konden kinderen klauteren en ouders zitten. Ze zien er uit als een poef, maar dan van steenachtig materiaal. Het klimrek, dat in het Westerpark werd geplaatst, week af van de gangbare ontwerpen van Van Eyck voor speelobjecten. De eenvoud is hier verlaten voor een rek met allerlei openingen, hoeken en ook looprekken. De buitenwand heeft de vorm van een onderstuk van een toren; de binnenwand, die van een trechter. Het is als het ware een combinatie van de klimtrechter en –toren die Van Eyck voor elders ontwierp. De bovenzijde wordt afgesloten met een cirkel waaraan dwarsspijlen gehangen kan worden of waarop gelopen kan worden. Ook dit klimrek voldeed niet meer aan de veiligheidseisen, maar het Westerpark wilde dit object bewaren. De veiligheidsproblemen werden opgelost door het gevaarte te voorzien van een rubber ondergrond. In de praktijk bleek overigens dat trimmers de dwarsspijlen gebruiken om hun spieren te rekken, een gelijkenis met een barre.

Het Van Limburg Stirumplein is een plein in Amsterdam-West. Het plein ligt in de Staatsliedenbuurt, tussen de Van Limburg Stirumstraat en de Van der Hoopstraat. Ook de Bentinckstraat kruist het plein. Het plein kreeg zijn naam in 1886 en werd vernoemd naar Leopold van Limburg Stirum (1758-1840), kapitein van het Staatse leger. Hij nam in 1813 met Van Hogendorp en Van der Duyn van Maasdam het voorlopig bewind op zich en bereidde de komst voor van Koning Willem I. Sinds mei 1987 zouden er op dit plein een aantal Mariaverschijningen hebben plaatsgehad en werden er op de plek eerst een tegel en vervolgens een klein monument geplaatst. In 1994 bleek het bij deze devotie om een 'hoax' te gaan. Ter gelegenheid van de herinrichting van het plein realiseerde Frank Halmans in 1997 in opdracht van Stadsdeel West een wachthuisje voor de tram. Daarnaast ontwierp hij, als verwijzing naar het roerige actieverleden van de buurt, een spreekstoel bij de reeds lang bestaande iconische peperbus reclamezuil.

Westerpark was van 1990 tot 2010 een stadsdeel van de gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Per 1 mei 2010 is het opgegaan in het nieuwe stadsdeel Amsterdam-West. Sinds 1 januari 2014 hanteert de gemeente Amsterdam behalve stadsdelen en buurtcombinaties een verdeling in gebieden. Westerpark geldt in deze indeling als gebied 3. Westerpark omvat de buurtcombinaties Centrale Markt, Frederik Hendrikbuurt, Houthavens, Spaarndammer- en Zeeheldenbuurt en Staatsliedenbuurt. Het stadsdeel telde (in 2007) 34.059 inwoners en heeft een oppervlakte van 10,96 km² (waarvan 0,76 km² water). Het Westerpark is tevens een park in dit stadsdeel, waar het stadsdeel naar vernoemd is.

De Amsterdam Fashion Week is een mode-evenement dat twee keer per jaar plaatsvindt in de stad Amsterdam. Zowel gevestigde als beginnende ontwerpers en modemerken tonen hun collecties. De AFW werd voor professionals op het terrein van de Westergasfabriek. Na overname door Danie Bles is de fashionweek iedere editie op wisselende locaties. Naast de catwalkshows, die voor genodigden en publiek met gekochte tickets toegankelijk waren, kende de week ook een programma dat open is voor het publiek, de AIFW Downtown. Het Downtownevenement bestond uit verschillende exposities, feesten, winkelopeningen en andere gebeurtenissen op het gebied van mode, verspreid over de stad Amsterdam. Onder de leiding van de nieuwe eigenaresse is sinds 2018 alles onder één samenhorend officieel programma geplaatst. Een jaarlijks terugkerende show op het programma sinds 2007 is Lichting. De show heeft als doel om de beste Nederlandse academiestudenten van één jaar samen te presenteren in één show aan de modewereld. Na afloop bepaald een jury de beste eindexamencollectie, deze student wint een geldbedrag van 10.000 euro.

Het Westergas is een voormalige gasfabriek in het Amsterdamse stadsdeel West. Begin 21e eeuw is het terrein helemaal gesaneerd en zijn de gebouwen gerestaureerd. Nu heeft het onder de naam Westergas een culturele en recreatieve bestemming.

De Bentinckstraat is een straat in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam-West. De Bentinckstraat loopt van het Van Limburg Stirumplein tot aan de Van Hallstraat. De straat kreeg zijn naam in 1898 en werd vernoemd naar Berend Hendrik Bentinck tot Buckhorst (1753-1830). De straten in de omgeving zijn ook vernoemd naar staatslieden.