Het Huis van Aristoteles

De Krakeling is een theaterzaal in Amsterdam gericht op jeugdtheater. De Krakeling werd opgericht in 1978 door Hans Snoek. Het was het eerste theatergebouw in Nederland speciaal bestemd voor jeugdtheater. De naam "De Krakeling" was een verwijzing naar de naastgelegen Koekjesbrug in de Nieuwe Passeerdersstraat. Het theater maakt deel uit van de in 1971 opgerichte Stichting Jeugdtheater Amsterdam, die jeugd- en jongerenvoorstellingen programmeert in De Krakeling en elders in Amsterdam en omstreken. In het theater worden wekelijks wisselende voorstellingen opgevoerd, gericht op kinderen in de leeftijdscategorieën van 2 tot 17 jaar. Er vinden jaarlijks 250 voorstellingen plaats voor circa 40.000 bezoekers. Het theater is vanaf juli 2020 gevestigd in het Westergastheater op de terreinen van de voormalige Westergasfabriek aan de Pazzanistraat. Daarvoor was het 42 jaar lang gevestigd in het gebouw en rijksmonument Nieuwe Passeerdersstraat 1. Dat gebouw kreeg in de jaren tien te maken met ernstige verzakkingen als gevolg van een aangetaste fundering. De theatervloer verzakte mee zodat ingrijpen noodzakelijk werd. Voor De Krakeling zelf was dat te kostbaar, waarna ze naar elders uitweek. Bovendien werd die locatie steeds moeilijker te bereiken vanwege verkeersmaatregelen van de gemeente.

Het Ketelhuis is een Nederlands filmtheater dat sinds 1999 gevestigd is in cultuurpark Westergasfabriek in Amsterdam. Er worden Nederlandse films, Europese arthousefilms, documentaires en familiefilms vertoond.

De Amsterdam Fashion Week is een mode-evenement dat twee keer per jaar plaatsvindt in de stad Amsterdam. Zowel gevestigde als beginnende ontwerpers en modemerken tonen hun collecties. De AFW werd voor professionals op het terrein van de Westergasfabriek. Na overname door Danie Bles is de fashionweek iedere editie op wisselende locaties. Naast de catwalkshows, die voor genodigden en publiek met gekochte tickets toegankelijk waren, kende de week ook een programma dat open is voor het publiek, de AIFW Downtown. Het Downtownevenement bestond uit verschillende exposities, feesten, winkelopeningen en andere gebeurtenissen op het gebied van mode, verspreid over de stad Amsterdam. Onder de leiding van de nieuwe eigenaresse is sinds 2018 alles onder één samenhorend officieel programma geplaatst. Een jaarlijks terugkerende show op het programma sinds 2007 is Lichting. De show heeft als doel om de beste Nederlandse academiestudenten van één jaar samen te presenteren in één show aan de modewereld. Na afloop bepaald een jury de beste eindexamencollectie, deze student wint een geldbedrag van 10.000 euro.

Het Westergas is een voormalige gasfabriek in het Amsterdamse stadsdeel West. Begin 21e eeuw is het terrein helemaal gesaneerd en zijn de gebouwen gerestaureerd. Nu heeft het onder de naam Westergas een culturele en recreatieve bestemming.

Sinds 1883 stond er een watertoren op het terrein van de Westergasfabriek aan de Amsterdamse Haarlemmertrekvaart. Het complex waar de watertoren onderdeel van was is een ontwerp van architect Isaac Gosschalk. In de jaren zestig is een deel van de gebouwen, waaronder de watertoren, gesloopt.

De Westergasbrug (brug 193) is een ijzeren ophaalbrug in Amsterdam-West. De brug ligt in het verlengde van de Van Limburg Stirumstraat, aan de overzijde van haar kruising met de Haarlemmerweg. Ze overspant de Haarlemmervaart en geeft toegang tot het terrein van de voormalige Westergasfabriek, haar naamgever. Aan de zuidkant van de brug is de oorspronkelijke bebouwing gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Op het terrein van de voormalige Westergasfabriek staat veel van de originele bebouwing overeind en is benoemd rijksmonument, zoals bij in het directe omgeving van de brug staande portiershuisje. Er kwam hier rond 1885 een basculebrug bij de bouw van de Westergasfabriek. De brug moest toen nog beweegbaar zijn om scheepvaart met kolen nog toegang te kunnen geven tot de kades. Die brug voldeed in 1956 niet meer en werd vervangen door een ophaalbrug uit 1919, die tot 1956 haar werk had gedaan bij het NSM-terrein in Amsterdam-Noord over het Zijkanaal I, zij werd daar vervangen door de brede NSM-brug. De Westergasbrug is een ontwerp van Wichert Arend de Graaf, directeur van de Dienst der Publieke Werken. Hij paste zijn ontwerpen voor dergelijke bruggen steeds aan, waarbij hij zijn laatste ophaalbrug in het Technische Gemeenteblad van 1916 tentoonstelde. Het ontwerp werd steeds aangescherpt door bijvoorbeeld opmerkingen van civiel en bouwkundig ingenieur Adriaan Dwars in zijn Eenige aestetische beschouwingen over de ijzeren ophaalbrug uit 1916.

De Bentinckstraat is een straat in de Staatsliedenbuurt in Amsterdam-West. De Bentinckstraat loopt van het Van Limburg Stirumplein tot aan de Van Hallstraat. De straat kreeg zijn naam in 1898 en werd vernoemd naar Berend Hendrik Bentinck tot Buckhorst (1753-1830). De straten in de omgeving zijn ook vernoemd naar staatslieden.

De Arendbrug (brug 1973) is een vaste brug in Amsterdam-West. De brug vormt de verbinding tussen de Haarlemmerweg en de Polonceaukade, hier beide de kades van de Haarlemmertrekvaart, die ze overspant. De brug ligt ongeveer in het verlengde van de Van Hallstraat. Ten noorden van de brug liggen de voormalige gashouders van de Westergasfabriek. In de jaren rond de eeuwwisseling 2000 werd het terrein van die fabriek hier herontwikkeld, er vond uitgebreide renovatie van de gebouwen van Isaac Gosschalk plaats en het terrein werd opnieuw ingericht. De brug werd noodzakelijk in verband met de te verwachten groei aan verkeer ter plaatse. Al jarenlang verzorgde Westergasbrug (brug 193) de toegang van het terrein. Die brug werd bij de herontwikkeling te smal bevonden, maar kon niet aangepast worden vanwege haar status als rijksmonument. De brug vormde een gevaar voor met name voetgangers en fietsers. De moderne brug, in uiterlijk een asymmetrische boogbrug, staat alleen voetgangers en fietsers toe. Het frame is van metaal, het wegdek bestaat uit houten planken met daarop een deklaag. Dat bleek een niet zo’n goede keuze, want in 2015 en 2017 moesten juist die delen van de brug vernieuwd worden. In 2017 bleek daarbij nog eens dat de positie van de brug gevaar opleverde als men de Staatsliedenbuurt in wilde lopen en fietsen; de nabijgelegen oversteekplaats bleek onveilig. De brug levert (onbedoeld) geluid op als men haar betreedt of verlaat; zij is daarom op zaterdag- en zondagnacht voor enkele uren gesloten. De brug ging een aantal jaren anoniem door het leven, alleen aangeduid met haar nummer 1973. In 2016 kon de burgerij voorstellen indienen tot naamgeving van die anonieme bruggen. De gemeente keurde in december 2016 de inzending voor een vernoeming naar de locomotief De Arend goed. Die locomotief trok de eerste trein van Nederland voort tussen Amsterdam en Haarlem vanaf 25 september 1839. De brug had al eerder de officieuze naam Gashoudersbrug meegekregen.

Abri en peperbus is een kunstwerk in Amsterdam Oud-West. Het kunstwerk is opgesteld op het Van Limburg Stirumplein in de Staatsliedenbuurt. Het kunstwerk van de hand van Frank Halmans bestaat uit twee onderdelen, een tramhokje en een peperbus. Het kunstobject in de vorm van twee gebruiksobjecten kwam na een opdracht van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst en Stadsdeel Westerpark. Diezelfde twee instellingen lagen in die periode met elkaar overhoop vanwege de plaatsing van de Drie figuren op straat van Peter Erftemeijer, dat volgens de eerste niet in het straatbeeld past en volgens de tweede wel. Het kunstwerk kwam na een uitgebreide renovatie- en saneringsgolf door de Staatsliedenbuurt heen. De twee kunstwerken worden van elkaar geschieden door een goot waarin de tramrails liggen van de tramlijn die hier halte heeft, de goot doorsnijdt het plein. Auto’s volgen een rotonderoute.

Het Van Limburg Stirumplein is een plein in Amsterdam-West. Het plein ligt in de Staatsliedenbuurt, tussen de Van Limburg Stirumstraat en de Van der Hoopstraat. Ook de Bentinckstraat kruist het plein. Het plein kreeg zijn naam in 1886 en werd vernoemd naar Leopold van Limburg Stirum (1758-1840), kapitein van het Staatse leger. Hij nam in 1813 met Van Hogendorp en Van der Duyn van Maasdam het voorlopig bewind op zich en bereidde de komst voor van Koning Willem I. Sinds mei 1987 zouden er op dit plein een aantal Mariaverschijningen hebben plaatsgehad en werden er op de plek eerst een tegel en vervolgens een klein monument geplaatst. In 1994 bleek het bij deze devotie om een 'hoax' te gaan. Ter gelegenheid van de herinrichting van het plein realiseerde Frank Halmans in 1997 in opdracht van Stadsdeel West een wachthuisje voor de tram. Daarnaast ontwierp hij, als verwijzing naar het roerige actieverleden van de buurt, een spreekstoel bij de reeds lang bestaande iconische peperbus reclamezuil.

NO is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-West. Het kunstwerk werd geplaatst tijdens de bebouwing van de wijk Waterwijk op de plek van de verhuisde Gemeentewaterleidingen. Bij de inrichting (en verder bestaan) werd veel vergaderd om de wijk ingericht te krijgen naar de wensen van bewoners. Zij wensten een ecologisch verantwoorde inrichting, maar dat kon niet altijd. Kunstenaar Paul Vendel legde die organisatie vast in zijn kunstwerk NO. Het kunstwerk is zowel in- als uitpandig aangebracht in en aan een poortgebouw aan het Waterspiegelplein. Op het oog ziet het eruit als een koperen waterleidingnetwerk, deels uitpandig uitgebracht. Het leidingennet heeft een lengte van 1500 meter en wordt door de kunstenaar "spreekbuizen" en "een uit de hand gelopen communicatienetwerk" genoemd. Ze vormt de verbinding tussen een 34-tal hoofden van polyester (eveneens binnen en buiten). Anderen zien er in dat de hoofden in leven worden gehouden door de leidingen en weer anderen zien een overeenkomst met Stikstofmonoxide (chemische formulier NO), dat relatief eenvoudig omgezet kan worden in Distikstofmonoxide of te wel lachgas. Het kunstwerk kwam er in opdracht van de gemeente Amsterdam en Amsterdams Fonds voor de Kunsten. Het kunstwerk is rond 2018 gerestaureerd; het hing deels los.

Haan op zuil is een zandsteen sculptuur in het Westerpark in Amsterdam-West. Het is een klassiek aandoend beeld van Han Rädecker. Over de achtergrond is weinig bekend. De beeldhouwer zou de opdracht in 1955 hebben gekregen; het beeld werd in de nazomer van 1958 geplaatst. Het was het eerste beeld dat in het park, daarna zouden er meerdere volgen. Rädecker kwam met een haan (destijds populair binnen de beeldenwereld) die vecht tegen slangen. Buitenkunst Amsterdam refereert aan een gedicht van Simon Mulder, waarin de haan staat voor het geloof en de slang als weergave van het kwaad. Haan en slang bevinden zich op een voetstuk, dat op een sokkel staat van vier hardstenen blokken. Het geheel is op een betonplaat verankerd.