Westerpop

Westerkwartier is een buurt in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De buurt ligt ten zuidwesten van het station Delft, tussen de Coenderstraat, Westlandseweg, Krakeelpolderweg en de Hugo de Grootstraat. De wijk heette vroeger Westerpolder. De buurt is onderdeel van de wijk Hof van Delft. Langs de Buitenwatersloot was vanaf de late Middeleeuwen de eerste bebouwing buiten de stadsmuren van Delft ontstaan. Zo stond er de molen De Papegaey die in 1936 werd afgebroken. De voormalige molenwerf is nu een binnentuin (terrein Van Bakkeren). Ook stond hier de molen De Uyl. Later waren er bedrijven gevestigd zoals twee houtzagerijen, een destilleerderij en een gistfabriek en weer later een fabriek van drijfriemen. Tussen de huidige Van Bleiswyckstraat en de Saenredamstraat heeft ooit de kasteelboerderij van Bartholomeus van der Made, een neef van Ada van Holland. De toenemende industriële bedrijvigheid in Delft vanaf 1847, toen ten westen van de singelgracht de spoorlijn en station aangelegd werden, zorgde voor een toeloop van fabrieksarbeiders, die aanvankelijk nog in de binnenstad en langs de Buitenwatersloot konden worden gehuisvest. Na verloop van tijd was daar echter geen ruimte meer en moest uitgeweken worden naar een van de weinige gebieden buiten de singels die tot het grondgebied van het toenmalige Delft behoorde. Nadat in 1879 het stratenplan van gemeente-architect De Bruyn Kops was vastgesteld, konden er goedkope woningen voor de arbeiders worden gebouwd door twee projectontwikkelaars: de aannemers J.P. Henneveld en D. van den Bosch. De eerste bebouwde vooral het gebied rond de Graswinckelstraat, de tweede rond de Van den Boschstraat (latere Hovenierstraat). Langs de oostelijke rand, de Coenderstraat, werden wat duurdere woningen voor de middenstand opgetrokken. Eisen werden door de gemeente Delft aan de woningen niet gesteld, er was voor 1901 immers nog geen Woningwet. Als een van de eerste straten werd in 1879 de Westerstraat aangelegd op de plaats van het Geldelozepad. Aan de Raamstraat werd de Raamstraatkerk gebouwd. Eind jaren 70 was de wijk ernstig verpauperd. Daarbij was de buurt heel dicht op elkaar gebouwd, was er nauwelijks open ruimte en waren er onvoldoende voorzieningen voor groen, spelen en parkeren. Aanvankelijk wilde de gemeente de wijk slopen omdat de kwaliteit van de woningen te slecht was om te verbeteren. Het verzet vanuit de buurt, georganiseerd in een buurtcomité, en de opstelling van PvdA-wethouder Reijnen zijn hiervoor bepalend geweest. Uiteindelijk zijn slechts 124 woningen gesloopt. Een hofje aan de Westerstraat is gesloopt en de grond bij tuinen van de Hovenierstraat getrokken. Een blok woningen bij de Carthuyzerstraat heeft plaatsgemaakt voor een pleintje, een paar woningen op de hoek van de Tuinstraat en Westerstraat is vervangen door een speelplaats. Er zijn 51 woningen in gemeentebezit en ongeveer 60 woningen in particulier bezit verbeterd. Er is nieuwbouw gekomen aan de Ada van Hollandstraat, Auroraplein, Carthuyzerstraat, Hoornsestraat, Plateelstraat, Pootstraat en Raamstraat. Na afloop van dit stadsvernieuwingsproject is begin jaren 80 het buurtcomité opgeheven. In januari 2001 kondigde wethouder Rik Grashoff aan vergunningparkeren in te voeren in het Westerkwartier en de naastgelegen Olofsbuurt. De buurt was woedend en richtte in reactie daarop de Belangenvereniging Olofsbuurt-Westerkwartier op. Jaarlijks wordt in het Westerkwartier het popfestival Westerpop gehouden.

De Raamstraatkerk in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, heet officieel de HH Franciscus en Clarakerk, maar is ook bekend onder zijn oude naam, de HH Nicolaas en Gezellenkerk. Sinds 2009 is deze kerk een van de vier rooms-katholieke parochiekerken in de stad en maakt deel uit van de Sint Ursulaparochie.

De Willem van Oranjetunnel is een spoortunnel in het centrum van Delft. In de tunnel ligt de spoorwegverbinding tussen Rotterdam en Den Haag, die van 14 juli 1965 tot 22 februari 2015 over het spoorviaduct door Delft liep. In deze tunnel bevinden zich ook de perrons van het station Delft waarvan het nieuwe stationsgebouw, pal naast het oude stationsgebouw, boven op de tunnel is gebouwd. De tunnel is op 28 februari 2015 in gebruik genomen voor het treinverkeer en werd in de jaren daarna verder afgebouwd. De tunnel is vernoemd naar Willem van Oranje, de stadhouder die in 1584 in Delft vermoord werd. De naam werd op 9 april 2015 officieel onthuld. De tunnel maakt deel uit van het stedenbouwkundig project Spoorzone Delft, waarvan het masterplan is ontwikkeld door de Spaanse stedenbouwkundige Joan Busquets.

Het stadskantoor van de Zuid-Hollandse stad Delft is een multifunctioneel gebouw aan de rand van het historische centrum. Het gebouw omvat de kantoren en de publiekshal van de gemeente, de stationshal en de ondergrondse perrons van station Delft en een fietsenstalling. Het stationsgedeelte werd in 2015 in gebruik genomen. De kantoren, de publiekshal en de stationshal zijn ontworpen door architectenbureau Mecanoo, de ondergrondse perrons en de daaraan gekoppelde fietsenstalling zijn ontworpen door Benthem Crouwel Architekten.

Het Van Leeuwenhoekpark is een (toekomstig) park in de Zuid-Hollandse stad Delft. Het park is aangelegd op het voormalig spoorwegtracé van de spoorlijn Amsterdam - Rotterdam. Met de eerste fase van de aanleg van het park is in september 2022 begonnen. Het park maakt deel uit van het stedenbouwkundigproject Nieuw Delft dat wordt gebouwd op het tunneldak van de Willem van Oranjetunnel. Het park zal bestaan uit twee delen, het noordelijk deel is gesitueerd tussen het Stationsplein en de Ireneboulevard. Het zuidelijk deel ten zuiden van de Ireneboulevard. Het ontwerp voor het park is gemaakt door Baljon landschapsarchitecten en vormt een langwerpige centrale structuur tussen de nieuwbouw van Nieuw Delft. Het is gebaseerd op de Delftse grachtenstructuur dat lange waterlijnen kent met korte dwarsdoorsteken. Een licht slingerend pad zal langs de licht glooiende flanken van het park lopen en creëert ruimte voor ontspannen en sporten in het park. In het ontwerp is rekening gehouden met kennis en klimaatmodellen van de TU Delft. Zo werd aan de hand van een temperatuurmodellering bij de kop van het park een waterkunstwerk toegevoegd dat naast verkoeling ook voor speelplezier zorgt. Het noordelijk deel zal naar verwachting in 2025 klaar moeten zijn, het gehele park in 2027.

Station Delft is het belangrijkste station van de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het ligt aan de Oude Lijn, tussen Den Haag HS en Rotterdam Centraal. Verder naar het zuiden ligt station Delft Campus.

De stationsbuurt van de Nederlandse stad Delft was een kleine stadsbuurt rond het treinstation, ingeklemd tussen de bovengrondse spoorlijn in het westen, en de historische binnenstad in het oosten. De buurt werd gerekend tot de stadswijk Binnenstad. De buurt komt al voor op historische stadskaarten uit de zeventiende eeuw, en was de eerste stadsuitbreiding van Delft in westelijke richting. In de beginjaren stond het bekend als de houttuinen, ofwel de plek waar het hout van de stad lag opgeslagen. Vanaf 1679 werd er ook geschut en munitie gefabriceerd, en transformeerden de houttuinen in militaire constructiewerkplaatsen. De wapenfabricage werd in 1924 gestaakt, en de bijbehorende gebouwen werden langzaam afgebroken. Rond de eeuwwisseling stonden nog enkele fabrieksgebouwen overeind, om huisvesting te bieden aan bedrijfjes en organisaties, zoals reptielenhuis Serpo. Prominent aanwezig in de stationsbuurt was het stationsgebouw uit 1885. Op het naastgelegen stationsplein krioelde het van bussen, auto's, taxi's en fietsen. Direct ten zuiden van het station stonden de negentiende-eeuwse herenhuizen aan de Van Leeuwenhoeksingel, en richting het noorden was er volop bedrijvigheid aan de Houttuinen. Zo kon men logeren in Hotel Kok, een biertje drinken bij café Bert en Ernie (voorheen 't Koetsiertje), of dansen in het Stationskoffiehuis. De stationsbuurt werd in 2009 vrijwel geheel met de grond gelijk gemaakt. De bewoners van met name de Van Leeuwenhoeksingel hadden vooraf nog geprobeerd om de ontwerpers van de spoorzone op andere gedachten te brengen en hun straat van de sloop te redden. De straat, die geen monumentale status had, paste echter niet in het bestemmingsplan. Tijdens de sloopactiviteiten werden op particulier initiatief verschillende historische bouwmaterialen en ornamenten uit de buurt veiliggesteld, in de hoop deze in een latere fase weer ergens in de spoorzone te kunnen laten terugkeren. Enkel het stationsgebouw, dat in 2002 de status van rijksmonument had gekregen, werd van de sloop gespaard.

Het Huis van Delft is een multifunctioneel gebouw in de Zuid-Hollandse stad Delft. Het bevindt zich in het centrum van de stad, vlak naast Station Delft. De bouw ging van start in 2019, op een braakliggend terrein binnen het spoorzoneproject.

De Bolk is een gebouw aan de Buitenwatersloot in de plaats Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand is in de loop van de geschiedenis voornamelijk als herberg in gebruik geweest en tegenwoordig huist er een studentenvereniging, de D.S.V. "Nieuwe Delft", die voornamelijk bekend is als "De Bolk".

De Sint-Corneliuskapel was een rooms-katholieke kapel in Delft gewijd aan de heilige Cornelius.

Westvest 9 is een monumentaal pand uit 1865 aan het Westvest in de stad Delft, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Westvest 9 werd gebouwd in opdracht van de gemeente Delft en ontworpen door de gemeentearchitect. Tien jaar later werd aangrenzende onderwijsgebouw Westvest 7 gebouwd. Het rijksmonument heeft een gepleisterde middenrisaliet. Het pand maakt deel uit van een samenstel van diverse met elkaar verbonden gebouwen. Westvest 7 en 9 werden gebouwd ter uitbreiding van de Oude Delft 95. De twee naast elkaar gelegen neoclassicistische onderwijsgebouwen zijn een stedelijker versie van de villa's zoals die langs de singels in andere Hollandse steden verrezen.

IHE Delft Institute for Water Education in Delft is het kennis- en opleidingscentrum voor water van UNESCO. Het instituut richt zich op de overdracht van kennis en ervaring via postgraduaat onderwijs en training. Daarnaast is IHE Delft bekend om zijn rol in onderzoek en advisering gericht op het versterken van institutionele en menselijke capaciteiten. In zijn meer dan 60-jarig bestaan heeft het instituut een wereldwijd netwerk van ruim 23.000 alumni in meer dan 190 landen opgebouwd. In Delft verzorgt IHE Delft Masters- en PhD-opleidingen voor professionals uit ontwikkelingslanden. IHE Delft verzorgt ook maatwerktrainingen in Delft of in de landen van herkomst van de professionals, afhankelijk van hun behoeften en specifieke vragen. IHE Delft werkt in allianties met kennisorganisaties overal in de wereld. Het instituut wordt deels gefinancierd door de Nederlandse overheid, die het ziet als een van de instrumenten voor het halen van de duurzameontwikkelingsdoelstellingen van de Verenigde Naties, met name doel 6.