Dubbeltjespanden

Het begon met een dubbeltje is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het dubbeltje in de titel verwijst naar de zogenaamde Dubbeltjespanden aan de Mauritskade. Deze werden begin 21e eeuw gerenoveerd en aangepast aan de modernere eisen. Woningstichting De Key, dan door fusies eigenaar, gaf kunstenares Marjet Wessels Boer opdracht om een kunstwerk te leveren dat teruggreep op de historie van de kleine woninkjes. Zij kwam met een gevelbrede bakstenen letterbak, die geplaatst werd tegen de blinde zijgevel van het complex aan de Mauritskade. In die letterbak werden aluminium versies geplaatst van gebruiksvoorwerpen, maar ook enkele kleine beelden die verwijzen naar historie en omgeving. Sommige objecten zijn daarbij genummerd; een verwijzing naar huisnummers, waarvan de bewoner(s) voorstellen indiende(n). Er zijn bijvoorbeeld: de letters BVEW, verwijzen naar de oorspronkelijke woningbouwvereniging Bouwmaatschappij tot Verkrijging van Eigen Woningen; een geabstraheerde beeltenis van Klaas van Ris, medeoprichter van het BVEW; een verfpot verwijst naar een destijds nabijgelegen lakfabriek, die de lucht bezwangerde met onwelriekende geuren; een olifant, verwijzing naar een oud-bewoner die in Artis werkte en de olifant mee naar huis nam; beeltenis van Henk Blomvliet, ooit speler bij AFC Ajax, die enige tijd woonde op 29H; een van de bewoners in de 21e eeuw had een reisagentschap en wordt gerepresenteerd door een vliegtuig; de letterbak zelf is een verwijzing naar de letterzetterij, die nodig was om het krantje van de BVEW te drukken om leden te werven. Het kunstwerk werd medegefinancierd door het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Op een website vind je alle verhalen achter de objecten in de kast en wordt de rijke geschiedenis van de Dubbeltjespanden beschreven. (http://dubbeltjespanden.nl/)

Mauritskade 56 is een gebouw met een adres aan de Mauritskade in Amsterdam-Oost maar ligt in wezen aan het Oosterpark. Al in 1928 waren er plannen voor een tweede openluchtschool voor het zieke kind. Al eerder was een dergelijke school gebouwd in de Frederiksstraat; het gebouw grensde aan het Vondelpark. De gemeente Amsterdam zocht een geschikt terrein en kwam uiteindelijk uit bij het Oosterpark. Om er te kunnen bouwen moest een speeltuin verplaatst worden. Hier werd rond 1930 gebouwd aan de Tweede Openluchtschool voor het zieke kind. De Dienst der Publieke Werken met Pieter Lucas Marnette zorgde voor het ontwerp. Zij kwamen met een langgerekt schoolgebouw in de stijl van de Amsterdamse School, maar dan in verstrakte vorm (geen ronde gevelelementen) enigszins vermengd met een landelijk uiterlijk (lage muren, hoge kap). Opening vond plaats in april 1931. Op de bouwstijl was kritiek, aan de Cliostraat was namelijk de Eerste Openluchtschool voor het Gezonde Kind neergezet in een veel moderner uiterlijk, maar die was dan ook ontworpen door Jan Duiker. De zieke leerlingen, vaak met luchtwegaandoeningen werden van de "normale" lagere school hiernaartoe verplaatst, kregen vaak les in de frisse lucht (er was een binnen- en buitenklas), moesten overdag een uurtje buiten rusten en kregen soms een behandeling met de hoogtezon. Door de zes leslokalen op het zuid(oosten) te plaatsen kreeg men ook gezond licht binnen. Het schoolgebouw zou 230.000 gulden hebben gekost. Als na een schooljaar het kind weer gezond was keerde het terug naar de gewone lagere school. Nadat de school (die verschillende namen kende) hier in 2003 vertrok, diende het gebouw enige tijd tot kantoor. In de 21e eeuw dient het gebouw (deels) tot kinderdagverblijf en sluit de speelplaats Oosterpark met Speelslinger Oosterpark aan op het voorliggende terras. In maart 2001 is het gebouwd tot gemeentelijk monument verklaard. Een van de leerlingen die hier een jaar les had was Rob de Nijs.

De Mauritskade loopt evenwijdig aan de Amsterdamse Singelgracht tussen de Amstel tot aan de Zeeburgerdijk in Amsterdam-Oost. De straat maakt deel uit van een reeks van drie kades: de Mauritskade, de Stadhouderskade en de Nassaukade die aansluitend op de S100 de buitenring langs de oever van de Singelgracht vormen. De Mauritskade is in 1880 genoemd naar Maurits van Oranje (1567-1625), stadhouder van Holland en Zeeland. De kade werd voordien aangeduid met Buitensingel. De belangrijkste straten die door de Mauritskade worden gekruist zijn: Wibautstraat, 's-Gravesandestraat, Linnaeusstraat, Dapperstraat en Pontanusstraat. Aan de rotonde bij de kruising met de Linnaeusstraat ligt het Koninklijk Instituut voor de Tropen. Tussen het Alexanderplein en de Linnaeusstraat reed tramlijn 9 van 1903-2018 en Lijn 14 is er in 1986 bij gekomen. Tussen Linnaeusstraat en Zeeburgerdijk reed in 1901 de tweede elektrische tramlijn van Amsterdam. Dat was lijn 6 naar de Cruquiusweg. Later kwamen hier andere tramlijnen. Sinds 1940 was dat lijn 10. Ook lijn 6 van 1986-1998 en lijn 7 van 1998-2004 hebben hier gereden.Sinds lijn 10 in 2004 via de Sarphatistraat naar de Czaar Peterstraat en het Oostelijk Havengebied is gaan rijden, heeft lijn 14 deze route overgenomen. Lijn 9 werd op 22 juli 2018 vervangen door lijn 19. Vroeger bevond zich ook het Weesperpoortstation langs de Mauritskade. Aan Mauritskade 14-19 stond vanaf de jaren 70 van de negentiende eeuw bijna honderd jaar de Beiersch-Bierbrouwerij De Amstel, de eerste brouwerij van Amstel. De brouwerij werd al snel een geduchte concurrent waaraan andere brouwerijen amper het hoofd konden bieden. Enigszins afgelegen van de straat staan de gebouwen Mauritskade 56, Amsterdam en Mauritskade 57, Amsterdam, waar in beginsel een openluchtschool respectievelijk een laboratorium was gevestigd. Ze staan tegen de rand van het Oosterpark.

Het Amstellyceum was een montessorischool voor voortgezet onderwijs aan de Mauritskade in Amsterdam. Deze school is in 2012 opgeheven en sinds 2014 is er het Metis Montessori Lyceum (MML) gevestigd.

De Speelslinger Oosterpark in een artistiek en bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het speeltuig kwam er op verzoek van de gemeente Amsterdam. Zij liet een speeltoestel ontwerpen voor een nieuw in te richten speelplaats in het Oosterpark, dat een flinke opknapbeurt kreeg in de jaren tien van de 21e eeuw. Het ontwerp is afkomstig van het Amsterdamse bedrijf Carve, dat speeltoestellen voor over de gehele wereld ontwerpt. Vervolgens moest er een bedrijf ingeschakeld worden om het object te bouwen. Een in civiele techniek gespecialiseerd bedrijf uit Nieuw-Vennep kreeg uiteindelijk de opdracht. In de zandbak werd vanaf mei 2015 gebouwd aan wat de langste speelslinger van Nederland was. In het object zijn diverse bouwtechnieken samengevoegd (bouwkundige elementen, speelveiligheid, passend maken tussen bomen met hun wortels etc.). Het gevaarte wordt gedragen door een paalconstructie die een buizenframe draagt waarop loopplanken liggen. De vierkleurige balustrade (oranje, geel, blauw en roze) is afgewerkt met kabelnetten van roestvast staal. Het geheel is 88 meter lang en mondt uit in een tunnelglijbaan.

43 kinderen is een oorlogsmonument in Amsterdam-Oost.

Here comes the sun is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost. Het uit 2018 stammende werk van Chris Kabel (Bloemendaal, 1975) bestaat uit 4500 transparante glazen lenzen en filters die geplakt lijken tegen de gevels van de nieuwbouw van het Metis Montessori Lyceum aan de Mauritskade 58. Dat gebouw, ontworpen door architectenbureau Atelier PRO, heeft weliswaar een adres aan de kade, maar is terug te vinden aan de noordelijke rand van Oosterpark. De achtergrond bestaat uit beweegbare zwartkleurige gevelpanelen die hier en daar geperforeerd zijn. Het in de lokalen binnenvallende licht is constant in beweging en verkleurt. Het lenzenpatroon geeft de golven en deeltjes binnen het licht weer.

De Rotsfontein Oosterpark is een fontein in het Oosterpark. Het Oosterpark werd rond 1891 aangelegd, centraal in de vijver staat de grote fontein. Later werd zij aangevuld met een klein fonteintje in het pierenbadje van Aldo van Eyck aan de noordrand van het park. Bij een algehele opknapbeurt en vergroting van het park in de jaren tien van de 21e eeuw onder leiding van landschaparchitectenbureau Sant en Co (architect Edwin Santhagens) werd in de noordwesthoek bij Hotel Arena een nieuwe fontein annex speelgelegenheid neergelegd. Zij bestaat uit een helling van voetpad naar de waterpartij waarop rotsblokken liggen. Tussen en op die rotsblokken zijn twaalf spuwers geplaatst die onregelmatig water spuiten. Door hier water de centrale vijver in te laten lopen wordt de doorstroming van de vijver bevorderd, aldus het architectenbureau. Het eerder genoemde pierenbad werd tegelijkertijd uitgebreid met een fonteinelement (glijrots).

Het Sint Elisabeth Gesticht is de naam van een rijksmonument aan de Mauritskade 25-27 en 's-Gravesandestraat 1-37 in Amsterdam-Oost. Het pand werd in juli 1886 door bouwmeester Adrianus Bleijs ontworpen. De opzet was om in het Sint Elisabeth Gesticht invalide en ongeneeslijk zieke oud-wezen van het Rooms Catholijk Maagdenhuis en andere ongeneeslijk zieke vrouwen op te nemen. Het was een verpleeghuis. In 1876 werd het besluit genomen voor het oprichten van een nieuw tehuis voor hen. Op 22 september 1889 werd het gesticht officieel geopend. Regenten van het R.C. Maagdenhuis beheerden en bestuurden de stichting. De Zusters van Liefde uit Tilburg, die ook in het Maagdenhuis werkten, namen de zorg op zich. In 1898 werd het Sint Elisabeth Gesticht een afzonderlijke stichting met eigen kapitaal, zelfstandig beheer en een eigen doelstelling.

Politiehond Albert is een beeldje uit 1924 dat geplaatst is in het Oosterpark te Amsterdam. Het beeldje bestaat uit een granieten grafsteen op een stenen sokkel. Het beeldje is neergezet ter nagedachtenis van politiehond Albert (roepnaam Ab of Appie), die leefde van 1916 tot en met maart 1923. De privéspeurhond was een Tervuerense herder van agent Water, die de Amsterdamse politie af en toe hielp bij het oplossen van misdrijven. De eerste trainingen van de hond vonden in genoemd park plaats. De hond stierf een droevig einde. Zijn begeleider moest opgenomen worden in het Burgerziekenhuis, de hond stikte thuis in een zakdoek van zijn baas. Het succes van de speurhond zou volgens overlevering hebben geleid tot de oprichting van de Hondenbrigade. Het beeldje kwam er na veel inspanningen; het waren crisisjaren en niet iedere agent vond het de moeite waard geld te doneren voor dit beeldje. Gedurende de jaren is het beeldje verplaatst en op een lagere sokkel neergezet. Het beeldje bevat een voorbeeld van onjuist spatiegebruik. Het is onbekend wie het beeldje heeft ontworpen of geleverd. Ook zijn er twijfels of er wel een Tervuerense herder is afgebeeld. Fabrikant is De Zuil aan het Leidseplein te Amsterdam, aldus een tekst op de zerk.

De Jaap Kunstbrug (brug 1926) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Oost. De brug is een van de drie bruggen die de grote vijver van het Oosterpark overspannen. De brug heeft uiterlijk veel weg van de Klaartje de Zwarte-Walvischbrug. In december 2018 vernoemde de gemeente Amsterdam de brug naar etnomusicoloog Jaap Kunst, die enige jaren in het Koninklijk Instituut voor de Tropen (aan de noordrand van het Oosterpark) gewerkt heeft.

De Lourdesgrot van Amsterdam is een Lourdesgrot (Mariagrot) op het terrein van het voormalig Sint Elisabeth Gesticht in Amsterdam-Oost. De grot is een Rijksmonument omdat het een voor Nederland zeldzaam voorbeeld is van cementrustiek.