place

Weimarstraat

SegbroekStraat in Den Haag
LG voormalig Zwembad De Regentes 29
LG voormalig Zwembad De Regentes 29

De Weimarstraat (aanvankelijk Saksen-Weimarstraat) is een straat in de Haagse wijk Regentessekwartier, die weer een onderdeel is van het stadsdeel Segbroek. Het is een lange winkelstraat tussen de Koningin Emmakade en de Valkenboskade. De Weimarstraat is in 1894 naar de Groothertog van Saksen-Weimar-Eisenach genoemd (waarbij in deze naam Weimar refereert aan de plaats Weimar), een Duitse edelman die aanvoerder was in de Nederlandse legers tijdens de Slag bij Waterloo. Deze hertog werd niet alleen geëerd met een straatnaam, maar hij kreeg ook een standbeeld op het Lange Voorhout. De Groothertog was getrouwd met prinses Sophie, dochter van Koning Willem II. In 2000 werd het Regentessekwartier aangewezen tot stadsvernieuwingsgebied, en kregen (en krijgen) vele fraaie straten hun oude glorie terug. Op de kop van de Weimarstraat, hoek Valkenboslaan, is in 2004 het nieuwe Stadsdeelkantoor Segbroek (tevens politiebureau) geopend.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Weimarstraat (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Weimarstraat
Weimarstraat, Den Haag Segbroek

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: WeimarstraatLees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.075555555556 ° E 4.2805555555556 °
placeToon op kaart

Adres

Weimarstraat 159
2562 GV Den Haag, Segbroek
Zuid-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

LG voormalig Zwembad De Regentes 29
LG voormalig Zwembad De Regentes 29
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Kasteel Westerbeek
Kasteel Westerbeek

Kasteel Westerbeek is een rond 1800 afgebroken kasteel in Den Haag, dat zijn naam ontleende aan de gelijknamige beek ten zuidwesten van Den Haag. Het kasteel moet ongeveer gelegen hebben op de hoek van huidige De la Reyweg en de Bothastraat. Het kasteel, in 1430 gebouwd door Willem van Schagen, baljuw van Den Haag en raadsheer in het Hof van Holland, werd in 1543 gekocht door Adam van Segwaert. Na het verwerven van het kasteel Westerbeek ging deze Adam zich Adam Claesz van Westerbeek, heer van Vittelevoort noemen. Zijn nageslacht bleef tot 1689 het kasteel bewonen. In dat jaar werd het verkocht aan mr. Wigbolt Slicher (1627-1718), ontvanger-generaal van de Admiraliteit van Amsterdam, die evenals zijn zoon mr. Antonis Slicher (1655-1745), raadsheer van het Hof van Holland, heer van Westerbeek werd genoemd. In de periode 1794 tot 1801 werd het kasteel afgebroken. De funderingen zijn op het einde van de 19e eeuw blootgelegd, waardoor de grootte van het kasteel kon worden vastgesteld: het betrof een sterk kasteel, met een oppervlakte van 690 m2, voorzien van zware hoektorens en omringd door een brede gracht. In 1745 wordt het kasteel als volgt omschreven: Het legt rondsom in zyne graften en was voorheenen voorzien van vier Toorens met Schietgaten tot bescherming en tegenweer: thans heeft het eenige laage zeskante Toorentjes met spitse Kappen die rondsom een vierkant Muurwerk staan, en op het Dak is een vierkant toorenswys uitstek met een Leuning omzet. In die tijd was Hieronimus Slicher, substituut-griffier bij het Hof van Holland en zoon van Anthonis Slicher, de eigenaar van het kasteel.

Maranathakerk (Den Haag)
Maranathakerk (Den Haag)

De Maranathakerk is een Nederlandse Hervormde Kerk aan de Tweede Sweelinckstraat in Den Haag. De kerk werd in 1949 gebouwd op een terrein dat braak lag door afbraakwerkzaamheden voor de Atlantikwall, een verdedigingswerk van de Duitsers tegen mogelijke geallieerde aanvallen in de Tweede Wereldoorlog. Maranata is een uitdrukking in het Nieuwe Testament, die 'Onze Heer, Kom!' betekent. Het gebouw oogt als een gemoedelijk Zwitsers dorpskerkje te midden van de functionalistische gebouwen uit dezelfde periode van wederopbouw. De protestantse kerken in Zwitserland hadden de door ir. Emil Staudacher uit Zürich ontworpen houten dakconstructie aangeboden, inclusief spanten, ramen en deuren, een overgebleven prototype van een serie noodkerken voor het door oorlogsgeweld geteisterde Duitsland. De in de traditionalistische Delftse School gestoelde Bussumse architect Frits Eschauzier (1889-1957), die zich bezighield met liturgische vernieuwing en de bouw van nieuwe hervormde kerkgebouwen, nam de verdere constructie voor zijn rekening. De kerk heeft in grote lijnen een aan de romaanse stijl ontleende vorm, met zijn lage klokkentoren, zijn zware bakstenen steunberen en de halfronde apsis. Maar de kapconstructie is modern en de zachtrond afgewerkte muren en andere details verwijzen naar Eschauziers landhuisstijl. Het schip van de kerk werd gedecoreerd door de kunstenaar Paul Citroen (1896-1983), toen docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Het orgel is in 1952 gebouwd en in 2004 gerestaureerd.