Oranienburger Straße

Oranienburger Straße is een station van de Berlijnse S-Bahn onder de gelijknamige straat in het centrum van Berlijn (Mitte). Het station maakt deel uit van de noord-zuidtunnel van het S-Bahnnet en werd geopend op 27 juli 1936. Tussen 1961 en 1990 passeerden West-Berlijnse S-Bahntreinen het in Oost-Berlijn gelegen station zonder te stoppen. Bovengronds kan worden overgestapt op de tramlijnen M1 en M6 van de BVG.

De Nieuwe Synagoge (Duits: Neue Synagoge) is een bekende synagoge in Berlijn. De synagoge is gelegen in de Oranienburger Straße in Berlin-Mitte. De synagoge is van verre al te zien door haar gouden koepel. In 1866 werd dit godshuis in een oriëntaalse aandoende stijl gebouwd door Joodse burgers. In de Kristallnacht van 1938 wilden SA'ers de synagoge in brand steken, maar politiecommissaris Wilhelm Krützfeld kon dat verhinderen door zich te beroepen op de monumentenstatus van het gebouw. In november 1943 werd de synagoge door geallieerde bombardementen alsnog zwaar beschadigd. Hierbij ging het grote 4-klaviers Walcker-orgel met in totaal 91 registers verloren. Na de val van de Berlijnse Muur werd het gebouw uitgebreid gerenoveerd.

Oranienburger Tor is een station van de metro van Berlijn in de Spandauer Vorstadt, een wijk in Berlin-Mitte. Het metrostation bevindt zich onder de Friedrichstraße, tussen de kruising van deze straat met de Oranienburger Straße en met de Johannisstraße. Oranienburger Tor opende op 30 januari 1923 als een van de eerste stations van de Nord-Süd-U-Bahn, de huidige lijn U6. Tussen 1961 en 1990 passeerden de treinen van deze West-Berlijnse lijn het station zonder te stoppen. Net als alle andere in Oost-Berlijn gelegen stations op het transittraject werd Oranienburger Tor een spookstation. De naam van het station verwijst naar een voormalige poort, de Oranienburger Tor, in de Berlijnse stadsmuur. De stadsmuur verliep in deze omgeving parallel aan de huidige Torstraße en werd tussen 1867 en 1871 gesloopt. De kruising Friedrichstraße/Torstaße/Chausseestraße/Hannoversche Straße bleef ook na het verdwijnen van de stadspoort Oranienburger Tor genoemd worden.

Het Bode-Museum is een museum in Berlijn, gelegen op het Museumsinsel. In oktober 2006 werd het opnieuw geopend na een restauratie die zes jaar in beslag nam. In de zesenzestig zalen van het neobarokke gebouw worden hoofdzakelijk beeldhouwwerken getoond.

Het Admiralspalast (Duits voor Admiralenpaleis) is een theaterzaal met 1.756 zitplaatsen in de wijk Mitte in Berlijn, Duitsland. Het gebouw is gelegen aan Friedrichstraße nummer 101. Het theater opende in 1910 en het is een van de weinig bewaard gebleven gebouwen van het pre-Tweede Wereldoorlogtijdperk in de stad. Oorspronkelijk zaten er een ijsbaan, een openbaar zwembad, bowlingbanen, een café en een bioscoop in het Admiralspalast. Na de Eerste Wereldoorlog veranderde het in een revue-theater. Dit begon met de show Drunter und drüber door Walter Kollo. Later vervolgde dit met shows van de operettes. Tijdens de bombardementen op Berlijn leed het gebouw weinig schade, het was de thuisbasis van de Berlijnse staatsopera tot de reconstructie van de Berlijnse staatsopera in 1955. Op 21-22 april 1946 vond een conventie plaats tussen de Sociaal-Democratische Partij van Duitsland en de Communistische Partij van Duitsland waar zij fuseerde tot de Socialistische eenheidspartij van Duitsland. De shows van de revues en de operettes werden tot 1997 voortgezet onder de naam Metropol-Theater. De GDR-Unie van Journalisten had haar kantoren in het theater admiralspalast.Op 11 augustus 2006 heropende het theater met de Driestuiversopera, geregisseerd door Klaus Maria Brandauer.

Het Slot Monbijou (Schloss Monbijou) was een paleis in Berlijn (Duitsland) aan de noordelijke oever van de Spree. Het lag tegenover het huidige Bode-Museum, in het zicht van het Berliner Stadtschloss. Slot Monbijou werd in de Tweede Wereldoorlog sterk beschadigd en in 1959 volledig afgebroken.

Het Museumsinsel is de benaming voor het noordelijk deel van het Spree-eiland in de rivier de Spree, midden in de stad Berlijn, waar zich vijf musea bevinden. Dit zijn: Alte Nationalgalerie Altes Museum Bode-Museum Neues Museum PergamonmuseumSinds 1993 wordt gewerkt aan een in drie fasen opgedeeld Masterplan om de musea te restaureren, aan te passen aan hedendaagse noden en technieken, te moderniseren en deels aan te vullen met nieuwe volumes die onder meer de samenhang tussen de musea en de onderlinge bereikbaarheid verbeteren. De kosten van dit Masterplan ten belope van meer dan anderhalf miljard euro zijn opgenomen in de Bondsbegroting. Een vele jaren durende restauratie van de verschillende musea werd gestart, waarbij enkele musea soms voor een periode gesloten waren. De restauratie van de Alte Nationalgalerie (in december 2001) en het Bode-Museum (in oktober 2006) werden eerst afgerond. Het Neues Museum werd in oktober 2009 heropend, het Altes Museum in 2011. De restauratie van het Pergamonmuseum in verschillende fases werd opgestart in 2008. Sinds 2019 is aan de vijf musea ook een centraal bezoekerscentrum toegevoegd, de James-Simon-Galerie. Het huisvest naast een foyer en de ingang tot het Pergamonmuseum ook ruimtes voor speciale tentoonstellingen, een informatiecentrum, een museumwinkel, een koffiehuis en restaurants. Het gebouw dient ook als toegang tot de Archeologische Promenade, die bij afwerking van het Masterplan vier van de vijf eilandmusea zal verbinden. Het Museumsinsel is door de UNESCO in 1999 tot werelderfgoed verklaard. De Berliner Dom ligt ook op dit eilanddeel.

Tränenpalast (Nederlands: tranenpaleis) is de bijnaam van de Ausreisehalle der Grenzübergangsstelle Bahnhof Friedrichstraße, een grenspost tussen Oost-Berlijn en West-Berlijn bij station Friedrichstraße tijdens de Duitse tweedeling.De overgang was in gebruik tussen 1962 en 1989. Na de val van de Berlijnse muur is het gebouw een tijd een cultureel centrum geweest. In 2011 werd het een museum en een onderdeel van stichting Haus der Geschichte. Het is een locatie met persoonlijke ervaringen voor veel Duitsers, die ook verschillende herinneringen oproept.

Het Monbijoupark is een in Berlin-Mitte gelegen park van ongeveer 3 hectare. Het beschermde groengebied bevindt zich in een geliefde uitgaans- en flaneerwijk van het nieuwe centrum en wordt in het zuiden door de Spree en in het noorden door de Oranienburger Straße en de Monbijouplatz begrensd. Op de locatie van het park stond tot 1959 het Slot Monbijou. De na de Tweede Wereldoorlog overgebleven ruïne van het slot werd uit politieke overtuiging verwijderd, in plaats van te kiezen voor renovatie. Het terrein werd daarna als park ingericht. Dit duurde tot 1962. Daarbij hoorde de bouw van een kinderzwembad naar plannen van Heinz Graffunder en Walter Hinkefuß uit 1960. In 1974 werd het park opnieuw ingericht. De restaurantpaviljoens ontwierp Peter Hartlich. In 2001 werden de restaurants en het bad grondig gerenoveerd. In het park bevindt zich aan de oever tegenover het Museumsinsel de geliefde "Strandbar Mitte". Het standbeeld voor Adelbert von Chamisso is van de hand van Julius Moser (1888). In 2006 en 2007 werd het park naar plannen van tuin- en landschapsarchitectenbureau Lützow 7 uit Berlijn opnieuw ingericht en er is onder andere een maximaal 9 meter brede oeverpromenade aangelegd. De in de Tweede Wereldoorlog verwoeste en in 2006 nieuw opgebouwde Monbijoubrug verbindt het park met het Bode-Museum en het Museumsinsel.

Qasr Mushatta of kortweg Mushatta is een van de zogenoemde woestijnkastelen in het gebied rondom de Jordaanse hoofdstad Amman. Het gebouw bevindt zich vlak naast het vliegveld van Amman, Queen Alia Airport. De Duitsers hebben in de 19e eeuw de restanten van Mushatta cadeau gekregen van de Ottomaanse sultan Abdul Hamid II, als dank voor de aanleg van de Hidjazspoorlijn. Mushatta is vermoedelijk rond 743 gebouwd onder leiding van kalief Walid II. De officiële naam van het kasteel is niet bekend, Mushatta is de naam die de lokale bedoeïenen aan het gebouw gegeven hebben.

Berlin Friedrichstraße, gelegen aan de gelijknamige Friedrichstraße is een station in het centrum van Berlijn. Het is een knooppunt van regionale treinen en verschillende S-Bahn-lijnen. Het station werd in 1882 geopend, tegelijk met de Stadtbahn, het spoorwegtracé dat van west naar oost door Berlijn loopt. In 1923 werd het gelijknamige metrostation van de huidige lijn U6 geopend en in 1936 kwam er nog het ondergrondse station van de noord-zuidlijn van de S-Bahn bij. Tot 1990 lag het station in Oost-Berlijn en was tevens grensovergang voor reizigers die met het openbaar vervoer van West-Berlijn naar het oostelijk deel van de stad wilden reizen. Het naast het station gelegen "Tränenpalast" (tranenpaleis), was het gebouw waar de grenscontroles plaatsvonden. Sinds september 2010 is er in het gebouw een tentoonstelling over deze voormalige grensovergang te bezichtigen.

Friedrichstraße is een metrostation in de Duitse hoofdstad Berlijn. Het werd in 1923 geopend onder de Friedrichstraße bij het gelijknamige spoorwegstation, dat een knooppunt vormt voor regionale treinen en verschillende S-Bahn-lijnen. Het metrostation is een halte van de lijn U6, die rijdt van Alt-Tegel naar Alt-Mariendorf.