Wijk C

De Waterstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Ze loopt vanaf de Oudegracht naar de Dirck van Zuylenstraat en de Kroonstraat. Zijstraten van de Waterstraat zijn de Willemstraat, Sint Jacobsstraat (deze kruist de Waterstraat), Jan Meijenstraat en de Jacobskerksteeg. De Waterstraat is ca. 250 meter lang. Aan de Waterstraat bevindt zich onder andere de Jacobikerk en het Nederlands Volksbuurtmuseum in het gedeelte tussen de Sint Jacobsstraat en de Oudegracht. In het andere gedeelte tussen de Sint Jacobsstraat en de Kroonstraat bevindt zich een van Utrechts bekendste cafés, "Dikke Dries" (nu Ouwe Dikke Dries geheten).

De St.-Jacobsstraat (voorheen Jacobistraat) is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De circa 300 meter lange straat loopt vanaf de kruising Vredenburg en de Lange Viestraat tot aan de Nieuwekade en de Monicabrug met daarachter de Oudenoord. In de jaren dertig is de St.-Jacobsstraat dwars door Wijk C heen gelegd, formeel om verkeerskundige redenen. Het resultaat leverde hoe dan ook een ontsluiting op van de buitenwijk Pijlsweerd en greep op grote schaal in op Wijk C. De nieuwe straat doorsneed de bestaande straten zoals de Rozenstraat. Het meest zuidelijke gedeelte heette tot 1940 Korte Viestraat/Korte Viesteeg. In noordelijke richting is de straat vervolgens verlengd door middel van grootschalige sloop van in de weg staande panden en het opofferen van het Oranjepark. Deze straat heeft vandaag de dag vijf zijstraten, dat zijn de Oranjestraat, Waterstraat (deze kruist de St.-Jacobsstraat), Rozenstraat aan de ene kant en Bergstraat aan de andere kant plus als laatste de Lange Koestraat. Daarnaast bevindt zich aan de St.-Jacobsstraat het Jacobskerkhof met daaraan de Jacobikerk. In het verleden bevond zich hier het kantoor van de Coöperatieve Centrale Raiffeisenbank deze zat aan een rotonde. Deze rotonde alsook de bank zijn daar niet meer. De naam van deze bank is verdwenen daar de bank is samengegaan met de Boerenleenbank en nu bekend is onder de naam Rabobank. Op de plaats waar de rotonde zich bevond is nu de Monicabrug, genoemd naar de inmiddels ook al verdwenen St. Monicakerk die daar ook ooit is geweest zodat dit gedeelte van de stad een complete metamorfose heeft ondergaan. Voor de toenmalige Raiffeisenbank stond ook een beeld, Merrie met Veulen van de beeldhouwer Pieter d'Hont gemaakt in 1971.

Het Volksbuurtmuseum is een museum gelegen in Utrecht aan de Waterstraat 27. Het museum heeft een grote collectie objecten en foto's over de geschiedenis van een bekende Utrechtse volksbuurt, Wijk C. De volksbuurt was vroeger een buurt waar ‘het gewone volk’ woonde, vaak in kleine, in slechte staat verkerende woningen. Elke stad had zo zijn volksbuurten. Utrecht had Wijk C, ooit zo genoemd omdat de Franse bezetter de Nederlandse namen niet kon (of wilde) uitspreken. Wijk C was 100 jaar geleden de dichtstbevolkte wijk van Utrecht. In de wijk woonden grote gezinnen in kleine krotwoningen. De bewoners leefden vooral buiten. Iedereen moest keihard werken voor een paar centen en er was veel armoede. Maar er was ook veel saamhorigheid en solidariteit. Hoewel Wijk C als enige wijk in Utrecht nu nog met een letter wordt aangeduid, is de wijk inmiddels erg veranderd. Nog steeds leven we dicht op elkaar en er liggen ook nu allerlei uitdagingen in het samenleven. In het museum vertellen inwoners van Utrecht hoe zij aankijken tegen thema's die in de volksbuurt spelen en nog steeds actueel zijn. De volksbuurt van 100 jaar geleden bestaat niet meer, maar het heeft op deze plek wél het Volksbuurtmuseum opgeleverd. Geschiedenis van het museum Bij de oprichting van het museum zijn de Wijk C-bewoners actief betrokken geweest door de gezamenlijke aanleg van de collectie. Buurtbewoners leverden op verzoek persoonlijke bezittingen aan en lieten zich interviewen om de identiteit van de wijk in leven te houden. Wat in het buurthuis van Wijk C begon als een particuliere fotoverzameling met vooral veel opgetekende verhalen en herinneringen, is in de afgelopen 30 jaar uitgegroeid tot Het Volksbuurtmuseum dat gevestigd is in het hart van de stad Utrecht.

Het Oranjepark was van 1883 tot 1939 een park in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. Het in Wijk C ter hoogte van de Jacobikerk gelegen Oranjepark werd aangelegd op het Van Eeckerenplein en beheerd door de buurtvereniging "Het Oranjepark". In 1885 vond de eerste Prinsessedag plaats, de voorloper van Koninginnedag. De belangrijkste activiteit daarin was in het Oranjepark.Naast het groen waren in het park onder meer een muziektent, gymnastiekzaal, volière en een fontein aanwezig. Het buitengrachts gelegen Park Tivoli vormde min of meer een tegenhanger van het Oranjepark. In 1939 is met de aanleg van de Sint Jacobsstraat het Oranjepark verdwenen.

De Jacobikerk is een kerk in de Nederlandse stad Utrecht. Zij was oorspronkelijk een van de vier middeleeuwse parochiekerken van de stad (de andere waren de Buurkerk, de Nicolaïkerk en de Geertekerk) en is sinds de Hervorming in gebruik bij de Nederlandse Hervormde Kerk, thans de Protestantse Kerk in Nederland. In de 15de eeuw woonde Alyt Ponciaens enkele jaren als kluizenares binnen de muren van de kerk. De kluis waarin zij woonde bestaat nog.

De Monicabrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Utrecht. De brug is gelegen in het noordelijk deel van het centrum. Ze overspant de Stadsbuitengracht (Weerdsingel) en vormt een directe verbinding tussen de Sint Jacobsstraat en de Oudenoord. De brug is gebouwd naar ontwerp van de Nederlandse architect Wiek Röling en werd geopend in 2001.Ze kent een doorvaarthoogte van circa 2,75 meter. De Monicabrug is vernoemd naar de Sint-Monicakerk die tot 1977 in de directe omgeving stond. De voorganger van de Monicabrug is de Westerbrug. Deze brug werd rond 1939 gebouwd bij het aanleggen van een nieuwe ontsluiting van de binnenstad met het doortrekken van de Sint Jacobsstraat. Omstreeks 1970 is de Westerbrug gesloopt en de gracht in dit gebied gedempt in het kader van stedenbouwkundige vernieuwing. Op de locatie van de brug verrees vervolgens een rotonde. Rond het jaar 2000 werd uitvoering gegeven aan de bouw van de Monicabrug en het terugbrengen van de gracht. In 1997 is in het westen over de Stadsbuitengracht tevens de Sint Martinusbrug naar Rölings ontwerp geopend.

De Klaarwater is een verdwenen molen in de stad Utrecht die stond op het bastion Morgenster ter hoogte van de huidige Oranjestraat.

De Palace was een bioscoop in de Nederlandse stad Utrecht. De bioscoop opende in 1913 onder de noemer New-York Bioscoop in een bestaand pand aan het Vredenburg 29. De oprichter Dussenbroek schakelde de architect M.E. Kuiler in en liet deze bioscoop voorzien van een wat wel later omschreven wordt als "zeer kermisachtige stijl" of "Hollywoodstijl". Onder meer werd de nieuwe voorgevel voorzien van een beluifelde entree en een verlicht model van het Vrijheidsbeeld in de top. Een bouwtekening van Kuiler toont in totaal ruwweg 350 zitplaatsen in een smalle, diepe zaal met zowel achterin als aan een zijde een balkon. Tien jaar na de opening volgde een verbouwing en de naamswijziging naar Palace Theater, later kortweg Palace. Ook de naam Filmac is in de geschiedenis van deze bioscoop gebruikt voor de vertoningen met filmjournaals die overdag doorlopend plaatsvonden. In de beginjaren waren er explicateurs aanwezig. Vanaf 1930 konden er geluidsfilms worden gedraaid. Gaandeweg is Barnstijn de directie gaan voeren; uiteindelijk zou dat vanaf 1939 Wolff worden. Naast filmjournaals stonden kinderfilms, tekenfilms en/of grote speelfilms op het programma. In de jaren 1960 startte er de vertoning van pornofilms in de avonduren en na de aanpassing in 1977 van de verplichte filmkeuring zou alleen dat genre er nog worden gedraaid tot 1987. De bedrijfsleider Willem van Batenburg, een pseudoniem overigens, bracht onder meer de Nederlandse seksfilm Pruimenbloesem (1982) uit. De vertoning van die film in Palace leverde vanuit feministische zijde protesten op zoals een bekogeling van de bioscoop met bakstenen. De filmorganisator Huub Bals woonde rond deze tijd boven de bioscoop. Vanaf 1987 werden voortaan films vertoond die niet meer rendabel gedraaid konden worden in de andere Wolff-bioscopen. Wegens teruglopende bezoekersaantallen sloot de 373 zitplaatsen tellende Palace in 1991.

Morgenster was een bolwerk in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht bij het begin van de rivier de Vecht.

Het Apollo Hotel Utrecht City Centre, oorspronkelijk Hotel Café Restaurant Smits , later Amrâth / Best Western, is anno 2009 een viersterrenhotel aan het Vredenburg in Utrecht. Het hotel heeft 90 kamers.

EKKO is een poppodium gelegen aan de Bemuurde Weerd Westzijde in de Nederlandse stad Utrecht. In EKKO spelen veel vernieuwende (inter)nationale bands en dj's. Daarnaast kent EKKO een aantal vaste en wisselende dansavonden, waarbij allerlei stromingen zoals alternatief, hiphop, acid, (minimal-) techno, electro en chiptune hun eigen avonden hebben. Naast een vaste staf, werken er bij EKKO ongeveer 140 vrijwilligers mee in de bedrijfsvoering, zowel bij de bar, het restaurant, als licht- en/of geluidstechnici, stagemanagers en flyeraars.

Die Vergulde Craen is een rijksmonumentaal grachtenpand en voormalige bierbrouwerij in de Nederlandse stad Utrecht.