Université Saint-Louis - Bruxelles

Het Pachecogebouw is een kantoorgebouw in de Belgische hoofdstad Brussel. Het gebouw staat aan de Pachecolaan 44 en aan de Kleine Ring (R20), net binnen de Vijfhoek in de Marais-Jacqmainwijk. Tegenover het Pachecogebouw staat aan de oostzijde de Financietoren. Ten zuidoosten ligt het station Brussel-Congres, ten noordoosten Kruidtuin en ten westen de Université Saint-Louis. Even verderop aan de Kleine Ring richting het oosten staat het Galileigebouw, even verderop naar het westen staat aan het Rogierplein de Rogiertoren.

Station Brussel-Congres (Frans: Bruxelles-Congrès) is een spoorweghalte in België, gelegen aan de ondergrondse Noord-Zuidverbinding tussen de Brusselse treinstations Noord en Zuid. Het ligt aan de Pachecolaan. Het station werd in 1948 ontworpen door Maxime Brunfaut. Zijn functionalistische gebouw integreerde een 25 meter hoge ventilatietoren, die indertijd onontbeerlijk was om de rookgassen van de stoom- en dieseltreinen te evacueren. De metalen verluchtingsroosters in de voorgevel zijn decoratief verwant aan een mashrabiya. Ervoor plaatste Brunfaut een diensttrap bekleed met een bas-reliëf dat de (toentertijd) negen provincies symbolisch weergeeft. Ook op de zijgevels zijn kunstwerken aangebracht. Een aluminium luifel markeert de toegang naar het ondergrondse station, dat is ingericht door interieurbedrijf Fred Sage & Cie. De loketten en het stationsbuffet zijn sinds 2004 gesloten. Op de stationsnaamborden wordt de Nederlandse naam in de oude spelling weergegeven als 'Brussel (Kongres)'. Het station, in gebruik sinds 1952, is nog voornamelijk een stopplaats aan het perron voor de sporen 5 en 6. Er is ook een tweede perron voor de sporen 3 en 4, maar dit wordt weinig gebruikt. In 2012 stopt er één geplande trein per dag op spoor 4. Verder wordt dit perron af en toe gebruikt bij spoorwijziging (wat echter niet vaak voorkomt, aangezien de Noord-Zuidverbinding slechts drie sporen per richting telt). Sinds de sluiting van het Rijksadministratief Centrum in 2007, alsook het verdwijnen van het Nationale Ministerie voor Onderwijs, kent het station een zeer beperkte dienstregeling. Hoewel het station aan de drukste spoorlijn van België ligt, wordt het enkel op werkdagen bediend, door enkele treinseries. Rond 19 uur stopt de laatste trein in het station. Hoewel de betreffende treinseries de rest van de avond nog wel rijden, slaan deze het station Brussel-Congres over. In het weekend stopt er geen enkele trein in het station en wordt de perronverlichting gedoofd, op de noodverlichting na. De nabijheid van het commerciële stadscentrum, met de Nieuwstraat op 200 meter, en van grote kantoren als het Pachecogebouw, dat eigendom is van Belfius, lieten het station nog een zeker reizigerspotentieel, versterkt door de heropening van de Financietoren in 2009. Met gemiddeld nog geen 1500 reizigers per dag bleef Brussel-Congres in 2010 een bescheiden stopplaats. De NMBS overwoog sluiting om de stiptheid op de Noord-Zuidas te verhogen, maar voerde dat uiteindelijk niet door. Petities om de frequentie te verhogen kregen evenmin gevolg. Infrabel verving in 2018 het verluchtingssysteem in de toren. De drie ventilatoren van drie meter breed werden losgesneden en vervangen door exemplaren die zes keer krachtiger zijn.

De Belfius Collectie is een omvangrijke Belgische kunstverzameling van de huidige Belgische bank Belfius. De grondslag van de verzameling werd gelegd door het Gemeentekrediet (België) waaruit regelmatig geëxposeerd werd, met name in Passage 44 te Brussel. In september 2015 werd in de Belfiustoren de Belfius Art Gallery geopend, waar stukken uit de collectie tentoongesteld worden.

Het bal van de Hertogin van Richmond was een mondaine danspartij in Brussel op 15 juni 1815, op de vooravond van de slag bij Quatre-Bras en drie dagen voor de slag bij Waterloo. Gastvrouw was Lady Charlotte Gordon, de Hertogin van Richmond. Haar echtgenoot Charles Lennox, de vierde Hertog van Richmond was de bevelhebber van een reserve-eenheid in Brussel: de eenheid had als doel Brussel te beschermen bij een inval van Napoleon Bonaparte.

De Pachecolaan (Frans: Boulevard Pachéco) is een straat binnen de Vijfhoek van de Belgische hoofdstad Brussel. Ze loopt van de Zandstraat naar de Kruidtuinlaan. De Pachecolaan is het noordelijk sluitstuk van de brede laan op de Noord-Zuidverbinding. Ze volgt op de de Berlaimontlaan, de Keizerinlaan en de Keizerslaan. In het zuiden loopt de straat in de de Berlaimontlaan over en in het noorden verbindt Pachecotunnel onder de Kleine Ring de Pachecolaan met de Sint-Lazarusstraat in Sint-Joost-ten-Node. Ten noorden ervan ligt de Kruidtuin.

De Pachecotunnel is een tunnel gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel met een deel op het grondgebied van de gemeente Brussel en een deel op het grondgebied van de gemeente Sint-Joost-ten-Node. De tunnel verbindt de Pachecolaan in het zuiden met de Sint-Lazaruslaan in het noorden. De tunnel voert onder de Kruidtuinlaan en de Brusselse Kleine Ring (R20) door. Ten noorden van de tunnel bevindt zich de Kruidtuin.

De Rogiertunnel is een tunnel gelegen ten noorden van Brussel. De tunnel maakt deel uit van de ringweg R20 en loopt onder de R20a, een deel van de R20 die boven de tunnel loopt. De tunnel bevat 2x2 rijstroken. De Rogiertunnel was een van de vier wegtunnels die in 1957 in Brussel werden geopend voor het verkeer (naast de Stefaniatunnel, de Louizatunnel en de Kruidtuintunnel). De Rogiertunnel was hierdoor jarenlang de langste wegtunnel van Brussel, pas met de komst van de Montgomerytunnel in 1971 verloor het die titel.

Het Botanicgebouw (vroeger ook wel Kadastertoren genoemd) is een kantoorgebouw in de Sint-Lazaruslaan in Sint-Joost-ten-Node. Het gebouw maakt deel uit van de Noordruimte, het zakelijke district van de stad, en bevindt op een vijfhondertal meter van het station Brussel-Noord. Het gebouw bevindt zich op een steenworp van de Kruidtuin. (Frans: Botanique) Het gebouw werd oorspronkelijk gebouwd begin jaren 60, onder leiding van architect Henri Montois. Het gebouw werd gedurende vele jaren ingenomen door verschillende overheidsadministraties, waaronder het 'Kadaster'. In 2000 won het architectenbureau Atelier de Genval een architectuurwedstrijd met het oog op de renovatie van het gebouw. Het bureau sloot een samenwerking af met de architecten Accarain-Bouillot. Het gebouw, dat 19 verdiepingen telt, gaat aan één zijde recht omhoog, terwijl het aan de andere zijde 'trapsgewijs' omhoog gaat, met een insprong om de vier verdiepingen. De werken aan het gebouw begonnen eind 2001 en eindigden in het jaar 2003. Anno 2016 wordt het gebouw bezet door verscheidene overheidsadministraties, kabinetten en privé-bedrijven.

De Covent Garden is een kantoorgebouw in Sint-Joost-ten-Node in de Brusselse Noordruimte. Het ligt aan het Rogierplein, naast de Rogiertoren. Het geheel bestaat uit twee gebouwen met respectieve oppervlakten van 15.000 m² en 57.000 m². Het ene gebouw telt 10 verdiepingen, terwijl het andere er 26 telt. Het gebouw heeft een hoogte van 100 meter. De twee volumes worden verbonden door een overdekte tuin die mee instaat voor het unieke proces van biologische zuivering van een deel van de afvalwaters door hergebruik voor de sanitaire installaties. Drie ondergrondse verdiepingen bieden 350 parkeerplaatsen. Begin oktober 2007 werd het gebouw verkocht voor een recordbedrag van 300 miljoen euro aan de Engelse investeringsgroep Evans Randall. Verschillende diensten van de Europese Commissie, waaronder de Europese onderzoeksraad, bevinden zich in het gebouw.

De Koninklijke Munt van België (Frans: Monnaie Royale de Belgique / Duits: Königliche Münze Belgien) is het enige munthuis in België dat de officiële euromunten van België mag slaan. Sinds 1969 heet het bedrijf Koninklijke Munt van België. De Munt slaat munten in opdracht van het Ministerie van Financiën en valt onder de bevoegdheid van de Minister van Financiën. Sinds 2017 wordt het aanmunten uitbesteed aan de Koninklijke Nederlandse Munt in Utrecht tot minstens 31/12/2025. De Belgische koning blijft de uitgevende autoriteit.

Magasins Waucquez was een Brussels warenhuis gelegen aan de Zandstraat 20. Het warenhuis werd opgericht door Charles Waucquez in 1906 en sloot zijn deuren in 1970. Het was gevestigd in een pand, ontworpen door de architect Victor Horta in opdracht van Waucquez. Later werd in het pand het Belgisch Stripcentrum gevestigd.

Het Belgisch Stripcentrum, voorheen Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal, is een museum, gewijd aan het Belgische stripverhaal. Het is gelegen in de Zandstraat 20 in Brussel.