Koninklijke Munt van België

Het Marc Sleen Museum is een stripmuseum gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel, gewijd aan het werk van de Belgische striptekenaar Marc Sleen. Het opende in 2010 en sluit in het najaar van 2024.

De Pachecolaan (Frans: Boulevard Pachéco) is een straat binnen de Vijfhoek van de Belgische hoofdstad Brussel. Ze loopt van de Zandstraat naar de Kruidtuinlaan. De Pachecolaan is het noordelijk sluitstuk van de brede laan op de Noord-Zuidverbinding. Ze volgt op de de Berlaimontlaan, de Keizerinlaan en de Keizerslaan. In het zuiden loopt de straat in de de Berlaimontlaan over en in het noorden verbindt Pachecotunnel onder de Kleine Ring de Pachecolaan met de Sint-Lazarusstraat in Sint-Joost-ten-Node. Ten noorden ervan ligt de Kruidtuin.

Magasins Waucquez was een Brussels warenhuis gelegen aan de Zandstraat 20. Het warenhuis werd opgericht door Charles Waucquez in 1906 en sloot zijn deuren in 1970. Het was gevestigd in een pand, ontworpen door de architect Victor Horta in opdracht van Waucquez. Later werd in het pand het Belgisch Stripcentrum gevestigd.

Het Belgisch Stripcentrum, voorheen Belgisch Centrum voor het Beeldverhaal, is een museum, gewijd aan het Belgische stripverhaal. Het is gelegen in de Zandstraat 20 in Brussel.

Sint-Elisabeth op de berg Sion (Latijn: Conventus Sancta Elisabeth in Monte Sion) was een voornaam vrouwenklooster in Brussel (1432-1796). De Augustijner koorvrouwen brachten een rijke collectie relieken, codexen en schilderijen bijeen. De hoofdingang van het klooster lag onder de huidige De Berlaimontlaan. Aan de andere zijden werd het terrein begrensd door de Zandstraat, Sint-Laurensstraat en de trap van de Komediantenstraat.

Station Brussel-Congres (Frans: Bruxelles-Congrès) is een spoorweghalte in België, gelegen aan de ondergrondse Noord-Zuidverbinding tussen de Brusselse treinstations Noord en Zuid. Het ligt aan de Pachecolaan. Het station werd in 1948 ontworpen door Maxime Brunfaut. Zijn functionalistische gebouw integreerde een 25 meter hoge ventilatietoren, die indertijd onontbeerlijk was om de rookgassen van de stoom- en dieseltreinen te evacueren. De metalen verluchtingsroosters in de voorgevel zijn decoratief verwant aan een mashrabiya. Ervoor plaatste Brunfaut een diensttrap bekleed met een bas-reliëf dat de (toentertijd) negen provincies symbolisch weergeeft. Ook op de zijgevels zijn kunstwerken aangebracht. Een aluminium luifel markeert de toegang naar het ondergrondse station, dat is ingericht door interieurbedrijf Fred Sage & Cie. De loketten en het stationsbuffet zijn sinds 2004 gesloten. Op de stationsnaamborden wordt de Nederlandse naam in de oude spelling weergegeven als 'Brussel (Kongres)'. Het station, in gebruik sinds 1952, is nog voornamelijk een stopplaats aan het perron voor de sporen 5 en 6. Er is ook een tweede perron voor de sporen 3 en 4, maar dit wordt weinig gebruikt. In 2012 stopt er één geplande trein per dag op spoor 4. Verder wordt dit perron af en toe gebruikt bij spoorwijziging (wat echter niet vaak voorkomt, aangezien de Noord-Zuidverbinding slechts drie sporen per richting telt). Sinds de sluiting van het Rijksadministratief Centrum in 2007, alsook het verdwijnen van het Nationale Ministerie voor Onderwijs, kent het station een zeer beperkte dienstregeling. Hoewel het station aan de drukste spoorlijn van België ligt, wordt het enkel op werkdagen bediend, door enkele treinseries. Rond 19 uur stopt de laatste trein in het station. Hoewel de betreffende treinseries de rest van de avond nog wel rijden, slaan deze het station Brussel-Congres over. In het weekend stopt er geen enkele trein in het station en wordt de perronverlichting gedoofd, op de noodverlichting na. De nabijheid van het commerciële stadscentrum, met de Nieuwstraat op 200 meter, en van grote kantoren als het Pachecogebouw, dat eigendom is van Belfius, lieten het station nog een zeker reizigerspotentieel, versterkt door de heropening van de Financietoren in 2009. Met gemiddeld nog geen 1500 reizigers per dag bleef Brussel-Congres in 2010 een bescheiden stopplaats. De NMBS overwoog sluiting om de stiptheid op de Noord-Zuidas te verhogen, maar voerde dat uiteindelijk niet door. Petities om de frequentie te verhogen kregen evenmin gevolg. Infrabel verving in 2018 het verluchtingssysteem in de toren. De drie ventilatoren van drie meter breed werden losgesneden en vervangen door exemplaren die zes keer krachtiger zijn.

De Belfius Collectie is een omvangrijke Belgische kunstverzameling van de huidige Belgische bank Belfius. De grondslag van de verzameling werd gelegd door het Gemeentekrediet (België) waaruit regelmatig geëxposeerd werd, met name in Passage 44 te Brussel. In september 2015 werd in de Belfiustoren de Belfius Art Gallery geopend, waar stukken uit de collectie tentoongesteld worden.

De de Berlaimontlaan (Frans: Boulevard de Berlaimont) is een straat binnen de Vijfhoek van de Belgische hoofdstad Brussel. Ze loopt van de Stormstraat en de Collegialestraat naar de Zandstraat. De de Berlaimontlaan is een brede laan op de Noord-Zuidverbinding. Ze volgt op de Pachecolaan, de Keizerinlaan en de Keizerslaan. In het zuiden loopt de straat in de Keizerinlaan over en in het noorden in de Pachecolaan. De 300 meter lange laan wordt gedomineerd door het monumentale gebouw van de Nationale Bank van België aan de oostzijde. Aan de westzijde bevinden zich eveneens kantoorgebouwen waar ook diensten van de Nationale Bank van België zijn gevestigd. De naam van de laan eert de adellijke familie de Berlaymont en herinnert aan het door hen gestichte klooster dat er van 1625 tot 1794 gelegen was. Na de laatste heraanleg heeft de 20 meter brede laan naast brede voetpaden met grote stoeptegels, een rijbaan met per rijrichting een enkele rijstrook, een fietsstrook en een parkeerstrook. Centraal bevindt zich een circa 1,5 meter brede gearceerde scheidingsstrook.

De Nationale Bank van België is gehuisvest in een statig aandoend gebouwencomplex aan de Brusselse de Berlaimontlaan.

Het graf van de onbekende soldaat is een monument in Brussel waar op 11 november 1922 het stoffelijk overschot begraven werd van een onbekende soldaat. Het monument ligt aan de voet van de Congreskolom, deze herdenkt het Nationaal Congres van 1830, dat de Belgische Grondwet bekrachtigde.

Het Congresplein (Frans: Place du Congrès) is het plein in Brussel waar de Congreskolom staat. Het wordt aan de oostzijde begrensd door de Koningsstraat en biedt een panoramisch uitzicht op het westen.

De Congreskolom (Frans: Colonne du Congrès) in Brussel werd tussen 1850 en 1859 opgericht naar plannen van architect Joseph Poelaert die zich liet inspireren door de Zuil van Trajanus in Rome. De kolom bevindt zich op de Congresplaats, een pleintje grenzend aan de Koningsstraat. De kolom herdenkt het Nationaal Congres van 1830, dat de Belgische Grondwet bekrachtigde. Op de 47 meter hoge kolom staan onder meer allegorieën afgebeeld over de (toenmalige) negen provincies en de Belgische Natie. In het voetstuk van de zuil bevinden zich ook op de vier zijden trofeeën met monogram van Leopold I. Beeldhouwer Louis Mélot beeldde de Kunsten, Wetenschappen, Nijverheid en Landbouw uit. De ingebeitelde datums, belangrijke momenten van de Belgische onafhankelijkheid zijn september 1830 (gevechten voor onafhankelijkheid), 10 november 1830 (installatie Congres), 7 februari 1831 (goedkeuring Grondwet) en 21 juli 1831 (eedaflegging Leopold I). Op de hoekpunten van de sokkel staan allegorische vrouwenbeelden, die de fundamentele vrijheden van de jonge natie symboliseren, de constitutionele vrijheden van vereniging, van pers, van onderwijs en van eredienst. Boven op de kolom staat een standbeeld van koning Leopold I vervaardigd door Guillaume Geefs. De reliëfs en sculpturen aan de onderkant van kolom zijn van de hand van Eugène Simonis. Een wenteltrap met 193 treden leidt tot het uitzichtplatform op de top van de zuil, versierd met een rijkelijk bewerkte balustrade. Het platform biedt plaats aan 16 bezoekers maar is om veiligheidsredenen niet meer toegankelijk. Op 11 november 1922 kwam aan de voet van de Congreskolom het Graf van de Onbekende Soldaat, met de eeuwig brandende vlam. Aan beide zijden van de vlam bevinden bronzen leeuwen, die de wacht houden aan weerszijden van de fakkel. Op 18 januari 2007 werd een van de vier elk anderhalve ton zware bronzen vrouwenbeelden op de sokkel in de avond door een rukwind tijdens storm Kyrill van haar voetstuk geblazen, het ging om de Persvrijheid. Het beeld, en de sokkel dienden hersteld te worden.