Tempel van Bona Dea

De Porta Naevia was een antieke stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De poort stond op de kleine Aventijn en gaf zijn naam aan de Vicus portae Naeviae, die buiten de stadsmuur overging in de Via Ardeatina. De Porta Naevia stond waarschijnlijk iets ten zuiden van de huidige locatie van de Santa Balbina. De poort is mogelijk in de antieke tijd al afgebroken, nadat de Servische Muur zijn verdedigingsfunctie verloor doordat door de grote macht van het Romeinse Rijk geen vijand de stad meer kon aanvallen. Er zijn geen restanten van teruggevonden.

De Santa Balbina is een basiliek in Rome. De - vroegchristelijke - basiliek is gewijd aan de tweede-eeuwse martelares Balbina van Rome. De kerk staat in de wijk San Saba op wat de Kleine Aventijn wordt genoemd. De ingang van de basiliek bevindt zich aan de Via Baccelli, naast die van de Thermen van Caracalla. De kerk herbergt geen parochie en wordt tegenwoordig vooral gebruikt als een plaats voor stil gebed en bijzondere vieringen zoals trouwerijen. De basiliek werd in de vierde eeuw gebouwd boven het woonhuis van de Romeinse senator Lucius Fabius Cilo. Aan de kerk grenst een kloostercomplex dat sinds 1884 in gebruik is als verpleeghuis. In de kerk bevond zich het graf van Stefan Vancza, de eerste Hongaarse kardinaal. De huidige gevel dateert uit de zestiende eeuw. In de jaren twintig van de twintigste eeuw werd de basiliek ingrijpend gerestaureerd. In 2023 werd de Santa Balbina gesloten vanwege de slechte bouwkundige staat van de kerk.

Circo Massimo is een station aan lijnen B en B1 van de metro van Rome dat is geopend op 9 februari 1955. Het station is genoemd naar het Circus Maximus dat vlak ten noorden van het station ligt.

De Basiliek van San Saba is een romeinse basiliek in het historische centrum van Rome, gelegen op de piccolo Aventino (de kleine Aventijn, tussen de Aventijn en de Celius). Ze is gewijd aan de heilige archimandriet Saba. Foto's uit het begin van de 20e eeuw laten zien dat de kerk en het klooster van San Saba in die periode nog op het platteland lagen. Het eerste ruimtelijke-ordeningsplan van Rome (1909) zorgde ervoor dat in 1921 nieuwe volkse parochies werden opgericht, met name San Saba en Testaccio. Dit waren de laatste, binnen de muren gelegen nieuwe parochies, afgescheiden van de Ripa. De kerk werd tot parochiekerk verheven op 5 december 1931 door paus Pius XI met de bulle Incolarum numero.

De Porta Capena was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het oude Rome.

De Thermen van Decius (Latijn:Thermae Decianae) was een groot openbaar thermencomplex in het oude Rome.

De basiliek van Santa Prisca is een basiliek in Rome. De basiliek is gewijd aan de Heilige Prisca. De kerk bevindt zich op de Aventijn, aan de Via di S. Prisca, 11. De kerk werd in de vierde of vijfde eeuw gebouwd, boven een tempel van Mithras. De kerk werd ernstig beschadigd tijdens de inval van Robert Guiscard in 1084 en is verschillende keren gerestaureerd. Voor wat betreft het interieur is de antieke oorsprong alleen nog te herkennen aan de zuilen. In de kerk wordt een doopvont bewaard, dat volgens de overlevering nog door de H. Petrus zou zijn gebruikt. Het altaar in de crypte van de kerk bevat relieken van de H. Prisca. De fresco's in de crypte zijn van de hand van Antonio Tempesta en dateren van het begin van de zeventiende eeuw. Anastasio Fontebuoni maakte de fresco's in het schip van de kerk. Ze stellen heiligen en engelen met instrumenten voor. Het Mithras-heiligdom waar de kerk op is gebouwd, is in de jaren zestig van de twintigste eeuw opgegraven door Nederlandse archeologen. Aan het hoofd van deze opgravingen stonden Mithras-kenner Maarten Vermaseren en Carel Claudius van Essen, toenmalig hoofdarcheoloog van het Nederlands Instituut Rome.

De Porta Raudusculana was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De Romeinse schrijver Marcus Terentius Varro noemt de poort in een serie tussen de Porta Naevia en de Porta Lavernalis in. Het is daardoor waarschijnlijk dat de Porta Raudusculana op de Aventijn stond, in de zuidelijke sectie van de Servische Muur. Volgens Varro betekent de naam Raudusculana "met brons bekleed", afkomstig van het Latijnse woord "Raudus" voor brons. Mogelijk was de poort ter versteviging bekleed met bronzen platen. Volgens de schrijver Valerius Maximus ontleende de poort zijn naam echter aan de bronzen hoorns, die boven de doorgang waren bevestigd. Deze herinnerden aan de legende van praetor Genucius Cipus, bij wie in 263 v.Chr. spontaan twee hoorns op zijn hoofd groeiden toen hij door deze poort de stad verliet op weg naar een oorlog. Dit werd geïnterpreteerd als een teken dat Cipus bij terugkeer koning van Rome zou worden. Dit was in de Republikeinse tijd zeer ongewenst en om te voorkomen dat de voorspelling uit zou komen keerde Cipus niet meer terug naar de stad.

De Thermen van Licinius Sura (Latijn:Thermae Surae) was een thermencomplex in het oude Rome. De thermen werden aan het begin van de 2e eeuw gebouwd door Lucius Licinius Sura, een belangrijke vertrouweling van keizer Trajanus en driemaal consul van Rome. De thermen stonden bij zijn huis op de Aventijn. Het grondplan en de locatie van de thermen is bekend, doordat het complex gedeeltelijk staat afgebeeld op een bewaard gebleven fragment van de Forma Urbis Romae. De thermen bestonden uit een rechthoekig terrein, waarop zuilengangen en de badgebouwen stonden. Het complex stond ten noorden van de huidige kerk Santa Prisca, waar in het verleden ook restanten van de gebouwen zijn teruggevonden. Uit inscripties blijkt dat de thermen tijdens de korte regering van keizer Gordianus III en in het jaar 414 zijn gerestaureerd. Deze laatste restauratie was nodig, omdat het complex tijdens de Gotische inval van Alarik I in 410 was beschadigd. Tijdens de middeleeuwen raakten de Thermen van Licinius Sura buiten gebruik en werd het complex afgebroken. Er zijn tegenwoordig geen bovengrondse restanten van het complex meer zichtbaar.

San Gregorio Magno al Celio, ook bekend als Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio of San Gregorio al Celio of korter San Gregorio, is een kerk te Rome. De kerk bevindt zich op de Coelius, een van de zeven heuvels van Rome. De eerste kerk op deze plaats werd gebouwd in 575 als bidkapel ter ere van Sint Andreas bij het huis van de latere Paus Gregorius I. Het huidige bouwwerk is van de hand van Giovanni Battista Soria (1629-1633); Francesco Ferrari ontwierp het interieur (1725-1734). Voor de kerk staat een brede trap, die oploopt vanuit de Via di San Gregorio, de straat die de Coelius en de Palatijn scheidt. De voorgevel in travertijn lijkt op die van de San Luigi dei Francesi. Voor men de kerk binnengaat, moet men eerst langs een portiek, waar enkele graftombes staan, onder andere van een 17e-eeuwse geestelijke (op deze plaats stond vroeger de tombe van Imperia, minnares van de rijke bankier Agostino Chigi (1511). Binnenin zijn ornamenten te zien van Ferrari. Achteraan het schip staat het altaar van Sint Gregorius de Grote, daterend uit de 15e eeuw. De Cappella Salviati werd ontworpen door Francesco da Volterra en voltooid door Carlo Maderno in 1600; deze kapel bevat een antiek fresco dat volgens een legende zou gesproken hebben met Sint Gregorius. Ook staat er een marmeren altaar van Andrea Bregno en zijn leerlingen uit 1469. Links van de kerk staan drie kapellen bij elkaar. Deze werden gebouwd in opdracht van kardinaal Cesare Baronio in het begin van de 17e eeuw, als herinnering aan het oorspronkelijke klooster dat er stond. De middelste kapel, gewijd aan Sint Andreas, bevat fresco’s van Domenichino, Pomarancio en Guido Reni. Rechts staat de kapel van Sint Silvia, de moeder van Sint Gregorius (waarschijnlijk is de kapel gebouwd op haar graf). De kapel van de Heilige Barbara bevat het beroemde triclinium, een tafel met drie aanligbanken, waar Sint Gregorius de armen van maaltijden voorzag. De tafel zelf is van marmer. Rond de kerk zijn nog resten terug te vinden van de Agapetische bibliotheek en van een Romeinse winkel.

De Tempel van Diana (Latijn:Aedes Dianae), ook bekend als de Tempel van Diana Aventina, was een tempel ter ere van de godin Diana in het oude Rome.

Rome (Italiaans: Roma) is de hoofdstad van Italië en het bestuurlijk centrum van de regio Lazio en de Città Metropolitana di Roma Capitale (voorheen de provincie Rome). De stad heeft ca. 2,75 miljoen inwoners (op 31 augustus 2024), het inwonertal van de metropoolregio bedraagt 4,4 miljoen. Het is de grootste stad van Italië. Door de stad, gelegen in het midwesten van het Apennijns Schiereiland, stromen de Tiber en de Aniene. Bezienswaardig zijn het Colosseum, het Forum Romanum, het Pantheon, de Sint-Pietersbasiliek, de Trevifontein en het Monument van Victor Emanuel II. Doorheen de geschiedenis van ruim 3000 jaar ontwikkelde de stad zich tot een van de belangrijkste steden van de westerse cultuur. Rome was de hoofdstad van het Romeinse Koninkrijk, de Romeinse Republiek en het Romeinse Keizerrijk. Sinds 1871 is het de hoofdstad van Italië. In de dwergstaat Vaticaanstad, een enclave in de stad, zetelt de paus. Het historisch stadscentrum bevindt zich op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Rome is oorspronkelijk gebouwd op zeven heuvels en strekt zich inmiddels uit tot aan de Tyrreense Zee.