Nieuwe Keizersgracht (Amsterdam)

De Schaduwkade is een monument voor tweehonderd Joodse bewoners van de Nieuwe Keizersgracht in Amsterdam die in de Tweede Wereldoorlog vermoord zijn. Het bestaat uit tweehonderd metalen bordjes met de namen van de bewoners, gegroepeerd rond het huisnummer van het huis waar ze woonden aan de overkant van het water.

Het Holocaust Namenmonument is een herdenkingsmonument aan de Weesperstraat in Amsterdam, in de voormalige Jodenbuurt. Het ontwerp is gemaakt door Daniel Libeskind. Het monument bevat alle namen van de Nederlandse slachtoffers van de Shoa en van de Porajmos die geen graf hebben. Het monument werd op 19 september 2021 onthuld door koning Willem-Alexander en Jacques Grishaver, voorzitter van het Nederlands Auschwitz Comité.

De L.H. Sarlouisbrug (brug 240) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug is gelegen in de Weesperstraat en overspant de Nieuwe Keizersgracht. De brug heeft een geschiedenis vergelijkbaar met de Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug, al zal deze iets ouder zijn, vanwege de ontwikkeling van de stad vanuit het centrum. Oudere versies van de bruggen werden in beeld vastgelegd door de schilder Jan Bulthuis (eind 18e eeuw) en de fotograaf Jacob Olie. De bruggen moesten enkele keren vervangen of vernieuwd worden in verband met de ombouw van de Weesperstraat tot radiaalweg van Amsterdam. Piet Kramer ontwierp de versie van 1925. Daarvan is een gedeelte verloren gegaan door verdere verbredingen en de aanleg van de Oostlijn van de Amsterdamse metro, waarvoor de brug gedeeltelijk gesloopt werd. De bakstenen walkanten, geïnspireerd door de Amsterdamse School, en de brugpijlers zijn de enige zaken die nog aan Kramer doen denken. Naast de brug ligt het rijksmonument Occo's Hofje (Huis van Barmhartigheid), de brug en het tehuis zijn in 1789 in een prent vastgelegd door Jan Bulthuis. De brug kreeg, net als de Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug een vernoeming naar een Joods geestelijke, in dit geval Lodewijk Hartog Sarlouis (1884-1942), een opperrabbijn, omgebracht in het concentratiekamp Auschwitz. De vernoeming is opmerkelijk omdat de heer Sarlouis zelf in 1938 aanwezig was geweest bij de opening van een vorige versie van brug 238, sinds 1964 M.S. Vaz Diasbrug genaamd, 100 meter noordelijker.

De Weesperstraat is een straat in Amsterdam-Centrum. De oorspronkelijke bebouwing is afgebroken in de jaren zestig, waarna de straat is verbreed tot een stadsautoweg, die het J.D. Meijerplein verbindt met het Weesperplein. De drukke verkeersweg is een deel van de S112, die de IJtunnel en het Mr. Visserplein via de Wibautstraat verbindt met de Gooiseweg. De straat kruist vier grachten: de Nieuwe Herengracht, Nieuwe Keizersgracht, Nieuwe Prinsengracht en Nieuwe Achtergracht. De Weesperstraat lag vroeger in de Amsterdamse Jodenbuurt en veel herinnert nog aan dit verleden. Zo staat er het Monument van Joodse Erkentelijkheid. Het draagt de tekst Aan de beschermers der Nederlandse Joden in de bezettingsjaren. Het monument werd in 1947 door Jobs Wertheim ontworpen. De rooms-katholieken Willem Vroom en Anton Dreesmann openden op 21 mei 1887 hun eerste gezamenlijke manufacturenzaak in het pand Weesperstraat 70, die zou uitgroeien tot de warenhuisketen V&D. Brug 238, over de Nieuwe Herengracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de journalist Mozes Vaz Dias (1881-1963). Brug 240 over de Nieuwe Keizersgracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de in 1942 in Polen omgekomen laatste vooroorlogse opperrabbijn L.H. Sarlouis. Brug 251, over de Nieuwe Prinsengracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de rector en opperrabbijn dr. J.H. Dünner (1833-1911). Brug 257, over de Nieuwe Achtergracht, hoek Weesperplein, is vernoemd naar dr. Meijer de Hond, die in 1943 in Sobibór, Polen, omkwam. Bij de hoek Weesperstraat / Nieuwe Kerkstraat staat de sculptuur Fête galante uit 1997 van beeldhouwer Hans van den Ban. Aan de Weesperstraat, tussen de Nieuwe Herengracht en de Nieuwe Keizersgracht, ligt de onder architectuur aangelegde gemeenschappelijke binnentuin van de huizen Het Corvershof, Amstelrank, Van Limminkhof en het Hodshonhuis. Samen met de Amstelhof (het huidige H'ART Museum) behoorden deze panden tot het Amstelhoven-complex, waar de Diakonie zich al vanaf de 17e eeuw wijdde aan de verzorging van ouderen en zieken. Nog steeds zijn hier aan de Protestante Diaconie Amsterdam verwante organisaties gevestigd. Zo biedt het voormalige knekelhuisje in de tuin, inmiddels omgedoopt tot het Krekelhuis, onderdak aan het Straatpastoraat.

Het Hekwerk van de Hermitage Amsterdam is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Toen het gebouw Amstelhof van zorgcentrum werd omgebouwd tot Hermitage Amsterdam werd het architectenkantoor rondom Hans van Heeswijk ingeschakeld om de verbouwing en herinrichting te begeleiden. Het kantoor deed zelf de herinrichting, maar ook het terrein rondom het toen nieuwe museum moest opnieuw ingericht worden. Hij schakelde daartoe landschapsarchitect Michael van Gessel in. Deze richtte een deel van de terreinen, later Neerlandiaplein, in als museumtuin met daaromheen en daarin een aantal hekwerken. Ze zijn ongeveer drie meter hoog en hebben een bladermotief. Dat bladermotief is bij een vaste opstelling uitgesneden uit het roestvaststaal en bij beweegbare delen als ragfijne metaaldraden in een frame te zien. Aan de kant van de Nieuwe Keizersgracht is in het hekwerk een toegangspoort verwerkt.

De werken van barmhartigheid is een beeldengroep in Amsterdam-Centrum. Kunstenares Tineke Smith ontwierp voor de diaconie van de Protestantse Gemeente in Amsterdam aan de Nieuwe Herengracht 16 (Corvershof) een beeldengroep, waarbij ze teruggreep op Mattheüs 25. De zeven voorwaarden voor een menselijk bestaan, die de diaconie probeerde te hanteren, werden door Smith weergegeven in kunstobjecten gemaakt van stalen damwanden (weergave hardheid van het bestaan), glas en gietrubber (barmhartigheid). De zeven werken: de hongerigen te eten geven de dorstigen te drinken geven de vreemdelingen huisvesten de naakten kleden de gevangenen bezoeken omzien naar de zieken en de doden begraven. Smith maakte vanaf 1998 diverse weergaven van De werken van barmhartigheid (Acts of mercy). Voordat de groep werd opgesteld op het open binnenterrein van de diaconie, maakte ze een kleine tournee door Nederland.

De Weesperflat aan de Weesperstraat in Amsterdam is een groot gebouw voor studentenhuisvesting dat eigendom is van woningcorporatie De Key. Het woongebouw is gelegen vlak bij het Waterlooplein, de Hortus Botanicus Amsterdam en het H'ART Museum (de vroegere Hermitage).

Armonia (Harmoniafontein) is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Deze relatief kleine fontein met drinkwater werd ontworpen door Inti Hernandez (1976), van oorsprong Cubaans, maar sinds 2005 wonend en werkend vanuit Amsterdam. Het bronzen fonteintje staat opgesteld op het terrein Nieuwe Herengracht 16 (Corvershof) in bezit van de diaconie van de Protestantse Gemeente. De waterspuwer op een plateau staat in een patroon van enerzijds concentrische cirkels. Deze cirkels worden teruggevonden in de cirkels van stenen op de grond De straatstenen en –keien zijn daarbij afkomstig uit het naastgelegen gebouw en afkomstig uit het voormalige waterreservoir. Tegen de concentrische cirkels in zijn er bogen van baksteen te zien, die als golven tegen de cirkels aanbotsen; het weergeven van contact. De letters van Armora zijn terug te vinden in de afvoerputjes van de waterschaal, maar ook in het keienpatroon. De kunstenaar zag in dit project de gelegenheid mensen uit diverse richtingen, zowel letterlijk als figuurlijk, elkaar te ontmoeten en het gesprek aan te gaan om tot harmonie te komen. De ringen werden door Hernandez aangeduid als waterrimpelingen en/of energiebanen. Hernandez is gespecialiseerd in ontmoetingsplaatsen, dong al mee naar herinrichting onder CU2030 van het Vredenburgplein in Utrecht, maar dat werd gegund aan Jennifer Tee.

De Hortustunnel (brug 464) is een viaduct in Amsterdam-Centrum.

Het Monument Vaz Dias is een kunstwerk in Amsterdam-Centrum. Het kunstwerk van Herman van der Heide staat aan de Weesperstraat net ten zuiden van de M.S. Vaz Diasbrug waarvoor Van der Heide de leuningen en een naambord ontwierp. De naam verwijst naar Mozes Salomon Vaz Dias, oprichter van het Persbureau M.S. Vaz Dias. Het kunstwerk bestaat uit een diepzwarte kubusvormige constructie van open staalplaat die op een H-vormige staander rust, die weer op een betonnen sokkel steunt. Het beeld werd op 12 juni 1967 onthuld door de weduwe mr. Rosette Vaz Dias-Speijer. Het beeld was een schenking van de vereniging De Amsterdamse Pers, de buitenlands persvereniging, het Initiatiefcomité Amsterdam, de Nederlandse vereniging van persbureaus, de Portugees-Israëlitische gemeente en het seniorenconvent in de journalistiek. De gemeente Amsterdam moest wel 6.000 gulden aan plaatsingskosten reserveren. Het lag in eerste instantie in de bedoeling om het beeld op de brug te plaatsen, maar de trottoirs waren daarvoor te smal. Toen in 1972 aan de Weesperstraat nabij de Nieuwe Herengracht werkzaamheden werden verricht, werd het monument tijdelijk verplaatst naar de Floriade 1972. In maart 2018 werd het monument enkele maanden verwijderd om te worden gerestaureerd.

De Nieuwe Herengracht is een gracht in het centrum van Amsterdam. De gracht ligt in het verlengde van de Herengracht tussen Amstel en de Scharrebiersluis bij het Entrepotdok, in de Plantage in het oostelijk deel van de grachtengordel.

De M.S. Vaz Diasbrug (brug 238), is een basculebrug in Amsterdam-Centrum. De brug verbindt het Jonas Daniel Meijerplein met de Weesperstraat. Ze overspant de Nieuwe Herengracht. De geschiedenis van de brug vertoont gelijkenis met de L.H. Sarlouisbrug, Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug in de Weesperstraat. De bruggen waren constant aan vernieuwingen en aanpassingen onderhevig als gevolg van de uitdijende stad en het daarmee gepaard gaande groeiende verkeersaanbod. Onder de aanloophelling van de brug bevindt zich ook een fietstunnel, zodat langzaam verkeer onder de Weesperstraat door kan.