Borduurbloemen XL

De Weesperstraat is een straat in Amsterdam-Centrum. De oorspronkelijke bebouwing is afgebroken in de jaren zestig, waarna de straat is verbreed tot een stadsautoweg, die het J.D. Meijerplein verbindt met het Weesperplein. De drukke verkeersweg is een deel van de S112, die de IJtunnel en het Mr. Visserplein via de Wibautstraat verbindt met de Gooiseweg. De straat kruist vier grachten: de Nieuwe Herengracht, Nieuwe Keizersgracht, Nieuwe Prinsengracht en Nieuwe Achtergracht. De Weesperstraat lag vroeger in de Amsterdamse Jodenbuurt en veel herinnert nog aan dit verleden. Zo staat er het Monument van Joodse Erkentelijkheid. Het draagt de tekst Aan de beschermers der Nederlandse Joden in de bezettingsjaren. Het monument werd in 1947 door Jobs Wertheim ontworpen. De rooms-katholieken Willem Vroom en Anton Dreesmann openden op 21 mei 1887 hun eerste gezamenlijke manufacturenzaak in het pand Weesperstraat 70, die zou uitgroeien tot de warenhuisketen V&D. Brug 238, over de Nieuwe Herengracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de journalist Mozes Vaz Dias (1881-1963). Brug 240 over de Nieuwe Keizersgracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de in 1942 in Polen omgekomen laatste vooroorlogse opperrabbijn L.H. Sarlouis. Brug 251, over de Nieuwe Prinsengracht, hoek Weesperstraat, is vernoemd naar de rector en opperrabbijn dr. J.H. Dünner (1833-1911). Brug 257, over de Nieuwe Achtergracht, hoek Weesperplein, is vernoemd naar dr. Meijer de Hond, die in 1943 in Sobibór, Polen, omkwam. Bij de hoek Weesperstraat / Nieuwe Kerkstraat staat de sculptuur Fête galante uit 1997 van beeldhouwer Hans van den Ban. Aan de Weesperstraat, tussen de Nieuwe Herengracht en de Nieuwe Keizersgracht, ligt de onder architectuur aangelegde gemeenschappelijke binnentuin van de huizen Het Corvershof, Amstelrank, Van Limminkhof en het Hodshonhuis. Samen met de Amstelhof (het huidige H'ART Museum) behoorden deze panden tot het Amstelhoven-complex, waar de Diakonie zich al vanaf de 17e eeuw wijdde aan de verzorging van ouderen en zieken. Nog steeds zijn hier aan de Protestante Diaconie Amsterdam verwante organisaties gevestigd. Zo biedt het voormalige knekelhuisje in de tuin, inmiddels omgedoopt tot het Krekelhuis, onderdak aan het Straatpastoraat.

De L.H. Sarlouisbrug (brug 240) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug is gelegen in de Weesperstraat en overspant de Nieuwe Keizersgracht. De brug heeft een geschiedenis vergelijkbaar met de Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug, al zal deze iets ouder zijn, vanwege de ontwikkeling van de stad vanuit het centrum. Oudere versies van de bruggen werden in beeld vastgelegd door de schilder Jan Bulthuis (eind 18e eeuw) en de fotograaf Jacob Olie. De bruggen moesten enkele keren vervangen of vernieuwd worden in verband met de ombouw van de Weesperstraat tot radiaalweg van Amsterdam. Piet Kramer ontwierp de versie van 1925. Daarvan is een gedeelte verloren gegaan door verdere verbredingen en de aanleg van de Oostlijn van de Amsterdamse metro, waarvoor de brug gedeeltelijk gesloopt werd. De bakstenen walkanten, geïnspireerd door de Amsterdamse School, en de brugpijlers zijn de enige zaken die nog aan Kramer doen denken. Naast de brug ligt het rijksmonument Occo's Hofje (Huis van Barmhartigheid), de brug en het tehuis zijn in 1789 in een prent vastgelegd door Jan Bulthuis. De brug kreeg, net als de Dr. Dünnerbrug en Dr. Meijer de Hondbrug een vernoeming naar een Joods geestelijke, in dit geval Lodewijk Hartog Sarlouis (1884-1942), een opperrabbijn, omgebracht in het concentratiekamp Auschwitz. De vernoeming is opmerkelijk omdat de heer Sarlouis zelf in 1938 aanwezig was geweest bij de opening van een vorige versie van brug 238, sinds 1964 M.S. Vaz Diasbrug genaamd, 100 meter noordelijker.

De Nieuwe Keizersgracht, een deel van de oostelijke Amsterdamse grachtengordel, ligt in het verlengde van de Keizersgracht, tussen de Amstel en Plantage Muidergracht in de Plantage, in stadsdeel Amsterdam-Centrum. Over de Nieuwe Keizersgracht liggen twee bruggen: brug nr. 241 (Weesperzijde) en brug nr. 240 (Weesperstraat).

Brug 192 is de aanduiding van twee genummerde bruggen in Amsterdam.

De Weesperflat aan de Weesperstraat in Amsterdam is een groot gebouw voor studentenhuisvesting dat eigendom is van woningcorporatie De Key. Het woongebouw is gelegen vlak bij het Waterlooplein, de Hortus Botanicus Amsterdam en het H'ART Museum (de vroegere Hermitage).

Het Holocaust Namenmonument is een herdenkingsmonument aan de Weesperstraat in Amsterdam, in de voormalige Jodenbuurt. Het ontwerp is gemaakt door Daniel Libeskind. Het monument bevat alle namen van de Nederlandse slachtoffers van de Shoa en van de Porajmos die geen graf hebben. Het monument werd op 19 september 2021 onthuld door koning Willem-Alexander en Jacques Grishaver, voorzitter van het Nederlands Auschwitz Comité.

Nieuwe Keizersgracht 37 te Amsterdam is een gebouw aan de Nieuwe Keizersgracht in Amsterdam-Centrum, Het gebouw is sinds 1970 een rijksmonument (2768).

De Reinwardt Academie is een Nederlandse instelling voor hoger beroepsonderwijs, waar een opleiding op het gebied van cultureel erfgoed gegeven wordt. De school biedt twee opleidingen: Bachelor Cultureel erfgoed (voorheen Museologie) en master Applied Museum and Heritage Studies (voorheen Master of Museology, Engelstalig). De school, die vernoemd is naar de botanicus Caspar Georg Carl Reinwardt, is onderdeel van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). Het is de enige AHK-opleiding die geen toelatingstest kent. Studenten komen uit vrijwel geheel West-Europa. In 1976 begon de Reinwardt Academie haar bestaan op initiatief van de gemeente Leiden in een voormalige basisschool aan de Van den Brandelerkade in de Burgemeesters- en Professorenwijk in die stad. Vanaf begin jaren tachtig was de opleiding gevestigd in het Pesthuis in Leiden. In 1987 behoorde zij tot de hbo-instellingen die fuseerden tot de AHK en in 1992 verhuisde zij naar de Dapperstraat in Amsterdam. De Reinwardt Academie is vanaf het studiejaar 2015-2016 gevestigd aan het Hortusplantsoen in Amsterdam.

De Schaduwkade is een monument voor tweehonderd Joodse bewoners van de Nieuwe Keizersgracht in Amsterdam die in de Tweede Wereldoorlog vermoord zijn. Het bestaat uit tweehonderd metalen bordjes met de namen van de bewoners, gegroepeerd rond het huisnummer van het huis waar ze woonden aan de overkant van het water.

De Hortustunnel (brug 464) is een viaduct in Amsterdam-Centrum.

Dr. Dünnerbrug (brug 251) is een vaste brug in Amsterdam-Centrum. De verkeersbrug is gelegen in de Weesperstraat en overspant de Nieuwe Prinsengracht. De brug heeft ongeveer dezelfde geschiedenis als de Dr. Meijer de Hondbrug, al zal deze iets ouder zijn, vanwege de ontwikkeling van de stad vanuit het centrum. Oudere versies van de bruggen werden fotografisch vastgelegd door Jacob Olie (1891) en Gustaaf Oosterhuis (1904, een ophaalbrug). Zij moesten steeds vervangen/vernieuwd worden in verband met de ombouw van de Weesperstraat tot hypermoderne radiaalweg van Amsterdam. Piet Kramer ontwierp de versie van 1925. Daarvan is veel verloren gegaan door verdere verbredingen en aanleg van de Oostlijn. De bakstenen walkanten in een soort van Amsterdamse School en de brugpijlers zijn de enige zaken die nog aan Kramer doen denken. De brug kreeg, gelijk met de Dr. Meijer de Hondbrug, in 1966 haar naam, een vernoeming naar Joseph Hirsch Dünner, een opperrabijn.

Het Monument voor Joodse Dove Oorlogsslachtoffers is een gedenkteken aan het Hortusplantsoen in Amsterdam voor dove en slechthorende Joodse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het is tot stand gekomen op initiatief van de Stichting Dovenshoah en onthuld op 17 oktober 2010. Het oorlogsmonument bevat een rechthoekige sokkel met daarop een beeld van Truus Menger-Oversteegen. Op de voorkant van de sokkel staan een reliëf, ontworpen door Bart Koolen, waar in gebarentaal wordt uitgebeeld wereld/doof/blijven, en inscripties met de tekst: